Από την αντιφασιστική συνέλευση Αγρινίου

 

Αυτοκόλλητα από την αντιφασιστική συνέλευση Αγρινίου, που τυπώθηκαν σε 4000 κομμάτια και κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους της πόλης!

 

 

 

 

 

Ενημέρωση από την απεργία στις 23 Φλεβάρη

 

 

Για φωτογραφίες και ενημέρωση από την πορεία στο Αγρίνιο κάντε κλικ στον ιστοχώρο της Κατάληψης Αpertus

απεργία πείνας 300 μεταναστών

 

 
Κείμενο απεργών μεταναστών
 
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

 

 

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

 

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

 

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

 

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείναs

Για την απόπειρα δολοφονίας από ένοπλο φασίστα, εναντίων κούρδων μεταναστών, στην Ηγουμενίτσα.

 

Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό από προηγούμενη ανάρτηση στο indymedia, γνωστό φασιστοειδές της Ηγουμενίτσας συνελήφθη και είναι κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, οπλοφορία και οπλοχρησία. 

Ας δούμε πως φτάσαμε σε αυτή την απόφαση του ανακριτή. 

Την Τετάρτη 10-11-2010, κούρδοι πρόσφυγες που κρύβονταν σε νταλίκα, επιχειρούν να περάσουν σε άλλη νταλίκα με προορισμό την Ιταλία, σε βενζινάδικο κοντά στην Παραμυθιά, περίπου 20χιλ. από την Ηγουμενίτσα. Γίνονται αντιληπτοί από τον ιδιοκτήτη του βενζινάδικου, που απαντά στη δυσφορία του οδηγού, με τη φράση ‘Θα το τακτοποιήσω εγώ’. 
Οπλισμένος με περίστροφο των
9 χιλιοστών, επιβαίνει σε λευκό βανάκι (ιδιοκτησίας του) και κατευθύνεται μέσω της εγνατίας προς τους μετανάστες που ήδη είχαν αρχίσει να απομακρύνονται μιας και είχαν γίνει αντιληπτοί. Όταν πλησιάζει, πυροβολεί εναντίον τους από απόσταση 10 περίπου μέτρων χωρίς να χτυπηθεί κανείς. 

Οι μετανάστες έντρομοι αρχίζουν να τρέχουν. Τότε το ανθρωποειδές μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, σταματάει και από τη θέση του οδηγού πυροβολεί θέλοντας να σκοτώσει, εναντίον τους τουλάχιστον 3 ακόμη φόρες, από απόσταση 5 περίπου μέτρων, και απομακρύνεται. 
Από τις σφαίρες του ένοπλου φασίστα πέφτει βαριά τραυματισμένος στη μηροβουβωνική περιοχή ο ένας από τους 4 μετανάστες. Τότε ένας από τους υπόλοιπους 3 μετανάστες βλέποντας το όπλο να τον σημαδεύει φωνάζει αγανακτισμένος στον κατηγορούμενο ‘Σκότωσες τον φίλο μου, θες να σκοτώσεις κι εμένα;’ Και τότε ο φασίστας φεύγει. 

Στη συνέχεια οι μετανάστες τηλεφωνούν στην αστυνομία προκειμένου να ειδοποιηθεί ασθενοφόρο (μπερδεύοντας το 100 με το 166). 
Οι μπάτσοι αφού καταφθάνουν στο χώρο ειδοποιούν ασθενοφόρο και παρά τις εκκλήσεις των μεταναστών για καταδίωξη του δράστη αποχωρούν δηλώνοντας πως δεν έχουν καμία αρμοδιότητα και φεύγουν, παρόλο που τα χτυπήματα ήταν από πυροβόλο όπλο.

 Σύντροφοι και συντρόφισσες όταν πληροφορήθηκαν το συμβάν έσπευσαν στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν ο παθών και πληροφορήθηκαν ότι από τύχη, για λίγα μόλις εκατοστά, δεν χτυπήθηκε στην κεντρική αρτηρία και γλίτωσε από σίγουρο θάνατο λόγω αιμορραγίας. 

Υστέρα από αυτό η αστυνομία καλείται και της επιβάλλεται να καταγράψει το συμβάν. Ο μετανάστης καταθέτει στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας και αναγνωρίζει το δράστη, όπως έπραξαν και δυο από τους συντρόφους του, ο  τρίτος θέλησε και αυτός να καταθέσει την επόμενη μέρα, ενώ αρχικά είχε αρνηθεί φοβούμενος τις συνέπειες. Π
αρ’όλες τις διαβεβαιώσεις των μπάτσων της περιοχής ότι δεν χρειάζεται και τρίτη μαρτυρία μιας και κατά τα λεγόμενά τους η υπόθεση είχε κλείσει, οι 3 Κούρδοι πήγαν στο τμήμα προκειμένου να καταθέσει και ο τρίτος αυτόπτης μάρτυρας, όπου μόλις είδε τον δράστη στον πρώτο όροφο (παρέα με το δήμαρχο Σαγιάδας να του δίνει κουράγιο), λέει στους μπάτσους ότι δεν θέλει να του δείξουν καμιά φωτογραφία γιατί αυτός που τους πυροβολούσε είναι ο συλληφθέντας. 

Οι μπάτσοι του πήραν κατάθεση και τον έβαλαν να αναγνωρίσει το δράστη ανάμεσα σε ασφαλίτες για το τυπικό της διαδικασίας, ο μάρτυρας τον αναγνώρισε. Μετά και την τρίτη αναγνώριση η υπόθεση περνούσε από τον ανακριτή τη Δευτέρα 22-11-2010. 

Δυο σύντροφοι από την Ηγουμενίτσα συνόδευσαν τους τρεις μετανάστες στον ανακριτή, όταν έφτασαν στο δικαστήριο τους περίμεναν 100 περίπου "αγανακτισμένοι πολίτες", συγγενείς του δράστη, και χρυσαυγήτες, όπου τους επιτέθηκαν (περίπου 30 από αυτούς), πήραν το πανό που κρατούσαν, και τους προπηλάκισαν. 

Οι σύντροφοι και οι πρόσφυγες αφού αρχικά απομακρύνθηκαν, στη συνέχεια πήγαν στο Α.Τ.  Ηγουμενίτσας. Μέσα σε όλη αυτή την παρωδία, του δήθεν δημοκρατικού κράτους δικαίου, ο διοικητής υποσχόταν πως οι μάρτυρες θα καταθέσουν στον ανακριτή και ότι δήθεν είναι ασφαλείς σε ένα τμήμα όπου απ' έξω τριγυρνούσαν συνεχώς άνθρωποι του δράστη και χρυσαυγήτες. 

Στο τμήμα κατέφτασαν και άλλοι αλληλέγγυοι σύντροφοι αλλά και δικηγόροι προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που πίεσαν θεσμικά το θέμα. Ο διευθυντής της αστυνομίας είπε στους συντρόφους πως αν θέλουν να πάνε στο δικαστήριο να πάει και αστυνομική δύναμη για την προστασία τους, λες και δεν γνώριζε για τον τραμπουκισμό από την προηγουμένη μέρα. 

Σκοπός του δράστη-χρυσαυγήτη (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις στο facebook) και των υπόλοιπων τραμπούκων, ήταν να φοβίσουν τους μάρτυρες προκειμένου να μην καταθέσουν, και στον ανακριτή να εμφανιστεί μόνο ο δράστης για να γλυτώσει την προφυλάκιση. 

Ο δράστης απειλούσε τους συντρόφους μέσα στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας λέγοντας σε δικούς του και μπροστά στους μπάτσους να κόψουν φάτσες των άπλυτων και ότι ‘θα τους φτιάξουν’. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας οι μετανάστες συνοδεύτηκαν στον ανακριτή, από ασφαλίτες, όπου και κατέθεσαν (μπαίνοντας από την πίσω πόρτα) σε ένα δικαστικό μέγαρο που είχε γεμίσει από συμπαραστάτες του φασίστα. 

Έπειτα οι μάρτυρες μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας και στη συνεχεία σε ασφαλές σημείο από συντρόφους της δυτικής Ελλάδας, που παρακολούθησαν όλο το σκηνικό της τρομοκρατίας. Την επόμενη άνθρωποι του δράστη πλησίασαν τον καταυλισμό των κούρδων, ρωτώντας τους για τους μάρτυρες. Πρόσφεραν χρήματα, υποσχέθηκαν χαρτιά, για όποια χώρα της Ευρώπης ήθελαν, προκειμένου να πάρουν πίσω τις καταθέσεις. 
Οι κούρδοι αρνήθηκαν ενώ μετέφεραν τη δωροδοκία και στην υπόλοιπη κουρδική κοινότητα της Ηγουμενίτσας και της Αθηνάς, εξοργίζοντας τους.  

Παράλληλα άρχισε ένα κλίμα τρομοκρατίας, από συγγενείς και ομοϊδεάτες του δράστη σε αριστερούς πολίτες της Ηγουμενίτσας, κατοίκους, αλληλέγγυους και συντρόφους. Απειλές για τη σωματική τους ακεραιότητα, για τα αυτοκίνητά τους καθώς και επισκέψεις στον εργασιακό χώρο αλληλέγγυων συντρόφων, δημιουργώντας τους προβλήματα και απειλώντας τους, ενώ τα τοπικά ΜΜΕ κράτησαν σιγή ιχθύος. 

Μετά από δυο μέρες στις 24-11-2010, ομάδα τραμπούκων πήγε στον καταυλισμό των Κούρδων απειλώντας τους και σημαδεύοντας τους με περίστροφα. 
Επίσης να αναφερθεί πως άνθρωποι του δράστη προσπάθησαν να δωροδοκήσουν σύντροφο με χρήματα για να πει που βρίσκονται οι αυτόπτες μάρτυρες και ο τραυματισμένος. 

Συνθήματα της χρυσής αυγής έκαναν την εμφάνισή τους, στον προσφυγικό καταυλισμό και σε σπίτια συντρόφων, σβήστηκαν την επομένη. Η αστυνομία προβαίνει σε επιχείρηση σκούπα στον καταυλισμό, όπου απαγάγει 80 άτομα αναζητώντας μέσα σε αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες. 
Όλοι οι πρόσφυγες, πλην των κούρδων αφήνονται χωρίς κανένα έλεγχο ενώ 5 Κούρδοι στέλνονται στη Βέροια. 

Δεν θα περιμένουμε να δούμε ως που θα φτάσει όλη αυτή η τρομοκρατία, με την κάλυψη της αστυνομίας, τη σιωπή των τοπικών ΜΜΕ και τοπικών προυχόντων της πόλης. 

Απευθυνόμαστε σε ένα ευρύ φάσμα συντρόφων πληροφορώντας για την κατάσταση και τις απειλές που δεχόμαστε και ταυτόχρονα οργανώνουμε τις συλλογικές μας απαντήσεις απέναντι στις φασιστικές παρακρατικές συμμορίες, την αστυνομική χούντα και την κρατική μεταναστευτική πολιτική, που οργανώνει γκέτο και προωθεί το ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Κανείς καταπιεσμένος δεν είναι μόνος του. 

Ο ιδιοκτήτης δυο βενζινάδικων, σουπερμάρκετ, ξενοδοχείου, πόρσε και ένοπλος χρυσαυγήτης, Θωμάζος Σάββας, που πυροβολεί μετανάστες. 
Το εν λόγω ανδρείκελο εκμεταλλευόμενο την οικονομική-κοινωνική του θέση και στηριζόμενο σε ένα πλέγμα σκοτεινών δοσοληψιών με τοπικούς άρχοντες, παρατρεχάμενους λακέδες και την αστυνομία, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας σε όλη την πόλη της Ηγουμενίτσας, επιβάλλοντας έτσι τη σιωπή όλων. 

Μετά το γεγονός της ένοπλης επίθεσης στους μετανάστες, σύντροφοι αναζήτησαν πληροφορίες για αυτόν. 
Βρήκαν την προσωπική του σελίδα στο Facebook, όπου ο τύπος πόζαρε μαζί με άλλους γνωστούς χρυσαυγήτες από την Ηγουμενίτσα (Τζίμας, Βαγγελής), με βαρύ οπλισμό (συγκεκριμένα διακρίνονται στις φωτογραφίες δυο καλάσνικοφ και ένα περίστροφο). 
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ο Θωμάζος είχε να επισκεφτεί τη σελίδα του στο Facebook από 11 Αυγούστου ενώ μπήκε την επομένη της επίθεσης και έσβησε αυτές τις φωτογραφίες και μόνο.
 Επίσης μετά από 4 μέρες άλλαξαν και τα στοιχεία του προφίλ του (η προτίμηση «χρυσή αυγή», το «θάνατος στους μετανάστες και τους άπλυτους», αντικαταστάθηκαν από την προτίμηση «χριστιανός ορθόδοξος» κτλ). 
Ακόμη, στο λευκό βανάκι , που χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο ¨κυνήγι¨, λίγες μέρες μετά προστεθήκαν μπλε αυτοκόλλητα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες όλη αυτή η χυδαιότητα τελικά, αναζήτησε τη νομική κάλυψη από το γνωστό ανθρωποειδές Α. Κούγια. 

     Υ.Γ.1     Όλοι αυτοί οι λωποδύτες που ευαγγελίζονται κράτος δίκαιου και λοιπά ηχηρά, ας μας απαντήσουν πως ένοπλοι φασίστες ποζάρουν για μήνες στο ίντερνετ, οπλισμένοι, και δεν τους αγγίζει κανένας ενώ στην περίπτωση συντρόφων, αυτοί σέρνονται στα κρατητήρια και τις φυλακές, διαπομπεύονται και στοχοποιήτε όλος ο συντροφικός, φιλικός και συγγενικός περίγυρός τους, για ένα δακτυλικό αποτύπωμα πχ σε βιβλίο, κτλ.    

  Υ.Γ.2      Ντροπή -αηδία -οργή, για τη δολοφονία του Αριβάν από λιμενόμπατσο, που συνεχίζει να κάνει κανονικά τη δουλειά του, για τις επιθέσεις που έγιναν από την αστυνομία στον αυτόπτη μάρτυρα και τις απειλές τους προς αυτόν, για τους ξυλοδαρμούς στο λιμάνι και στο τμήμα, για τα ντου στον καταυλισμό από μπάτσους και φασίστες, τους πυροβολισμούς και το κάψιμο των προσωπικών αντικειμένων, για τις σκούπες και τους ξυλοδαρμούς στη γέφυρα, για τους 18 νεκρούς κούρδους σε νταλίκα το 2008 από ασφυξία, για τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στο λιμάνι από λιμενόμπατσους με ρόπαλα του μπέιζμπολ, για τους ΔΙΑΣ που τους κυνηγούν ακόμα και όταν ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί, για τα supermarket που δεν τους επιτρέπουν την είσοδο.    Σ’αυτή τη συγκυρία της κρίσης που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα σε όλους τους τομείς του είναι αναμενόμενη η επέκταση των ρατσιστικών-φασιστικών αντιλήψεων και ανάλογων πράξεων ενάντια στο πλέον καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας, τους μετανάστες. Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους ανθρώπους αυτούς και ερχόμαστε σε σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο που αναπαράγουν και ενισχύουν το κοινωνικό και θεσμικό ρατσισμό που είναι διάχυτος και διαχωρίζει τους ανθρώπους. 

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ   

Σύντροφοι- Συντρόφισσες από Ηγουμενίτσα, Γιάννενα, Άρτα, Αγρίνιο, Πάτρα.

Ηγουμενίτσα, 15-16 Οκτωβρίου: Δύο μέρες εκδηλώσεων αλληλεγγύης στους μετανάστες

 

 

 

Τι να της κάνω της καρδιάς της παραπονεμένης;

Βολές με κάνει και γελώ, βολές κι αναστενάζω.

Για να αποθάνω, δεν μπορώ, να ζήσω, πώς να ζήσω;

Να πάνω σ’ άλλο σύνορο και σ’ άλλο βιλαέτι,

ξένος κι εδώ, ξένος κι εκεί, κι όπου κι αν πάω ξένος.

Ηπειρώτικο, Της Ξενιτιάς 

 

Εδώ και αρκετό καιρό τα σύνορα διασχίζονται από σιωπηλές και αποκαμωμένες φιγούρες. Διαπερνούν φυλάκια, ναρκοπέδια, λιμενικά μπλόκα και υπερσύγχρονα ραντάρ. Είναι οι μετανάστες. Άνθρωποι αποφασισμένοι να κινηθούν για να ζήσουν μακριά από τη φρίκη ενός πολέμου, την ανέχεια μιας τριτοκοσμικής επαρχίας. Το άπλωμα του καπιταλιστικού συστήματος ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία αυτού του πλανήτη παράγει αφόρητες συνθήκες ζωής. Ιδιαίτερα εκεί όπου ο πόλεμος αποτελεί μία καθημερινότητα δεκαετιών, εκεί όπου τα αποικιακά καθεστώτα μετασχηματίστηκαν σε δικτατορίες ή καταπιεστικές θεοκρατίες. Εκεί, άνθρωποι επιλέγουν να μετακινηθούν μαζικά. Προορισμός ή μονόδρομος η Ευρώπη.

  

Είτε ανατινάζονται σε κάποιο ναρκοπέδιο, είτε πνίγονται στα παγωμένα νερά κάποιου μεσογειακού πελάγους και σίγουρα δεν φταίει η «κακιά η ώρα». Είναι αποτέλεσμα της θωράκισης των ελληνικών συνόρων, όντας και σύνορα της Ευρώπης, με μηχανισμούς ελέγχου, όπως η Frontex και ο ευρωστρατός, με αποτέλεσμα πολλές φορές τις απροκάλυπτες δολοφονίες. Ο μύθος για το ελληνικό σταυροδρόμι των πολιτισμών είναι μάλλον ένας από τους χειρότερους εφιάλτες για χιλιάδες που διασταυρώνονται με την βία των συνόρων. Όσοι τελικά περάσουν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με χώρους εγκλεισμού, τα λεγόμενα κέντρα κράτησης, ή υπαίθριους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στους οποίους διαβιούν κάτω από πολύ άθλιες συνθήκες. Εκατοντάδες μετανάστες παραμένουν στοιβαγμένοι εβδομάδες ή και μήνες, μέχρι να τους απελάσουν συνοπτικά και απροειδοποίητα ή μέχρι να βρουν τρόπο διαφυγής προς άλλες χώρες της Ευρώπης. Για τους διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, οι μετανάστες είναι ένα άγραφο χαρτί, ένας βιολογικός οργανισμός χωρίς ιστορία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς πολιτική υπόσταση, ένα κουρασμένο σώμα, που όλως παραδόξως κατάφερε να ξεγλιστρήσει.

 

 

Έτσι και στην Ηγουμενίτσα, πόλη με λιμάνι άρα και βασική πύλη εισόδου προς τη Δύση, μετανάστες από διαφορετικούς τόπους και διαφορετικές κουλτούρες καταφθάνουν, ψάχνοντας αγωνιωδώς την κατάλληλη στιγμή για τη φυγή τους από τη χώρα, για τον υποτιθέμενο παράδεισο της κεντρικής Ευρώπης.

  

Αυτή τη στιγμή στο δάσος πάνω από το Λαδοχώρι, γύρω στα 450 άτομα, με σοβαρές ασθένειες σε πολλούς από αυτούς (χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ψώρα, κ.α.) αλλά και σοβαρά τραύματα, περιφέρονται στην πόλη, ζώντας ανά ομάδες σε πρόχειρους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στα γύρωδασύλλια, στερούμενοι ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τροφής, ρουχισμού αλλά και στοιχειώδους υγιεινής. Μαζί με αυτούς που στοιβάζονται σε χώρους κράτησης, υπό άθλιες συνθήκες, ο αριθμός φαίνεται να ξεπερνάει κατά καιρούς τους 500. Ταυτόχρονα η αστυνομία, κάνει σφιχτό κλοιό γύρω από την περιοχή και οι επιθέσεις προς τους μετανάστες είτε μέσα είτε έξω από τον καταυλισμό είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Το κάψιμο των ελάχιστων προσωπικών τους αντικειμένων, οι μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμοί, οι επιθέσεις σκυλιών της αστυνομίας και τα νυχτερινά ανθρωποκυνηγητά μετατρέπουν την καθημερινότητα των μεταναστών σε εφιάλτη. Η αστυνομία φροντίζει την συνάντηση των μεταναστών με τον «ελληνικό παράδεισο».

   

Το σοβαρό όμως ζήτημα που προκύπτει, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος, είναι η οργανωμένη πολιτική διαχείριση της μετανάστευσης με όρους αναπαραγωγής του συστήματος. Ο έλεγχος της δύναμης των μεταναστών, με ένα επίσημο πια καθεστώς ομηρίας. Μιας ομηρίας που ξεκινάει από την υποτίμηση της εργασίας τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό (ανασφάλιστη εργασία, μηδαμινά μεροκάματα) έως και την υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην περίπτωση της καταναγκαστικής πορνείας σε πολλές γυναίκες μετανάστριες. Ο έλεγχος συνάμα των ντόπιων πληθυσμών μέσω της γενίκευσης του φόβου για «τον ξένο που θα πάρει τη δουλειά», «θα βιάσει» και «θα κλέψει».

 

Με τους μετανάστες όμως δεν είμαστε ξένοι, είναι παλιοί μας γνώριμοι, στο βαθμό που για την κατάστασή τους ευθύνεται το σύστημα που είναι υπεύθυνο και για τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της «από κοινού» καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και που μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει, ό,τι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Επομένως, η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν μπορεί να είναι ζήτημα ανθρωπισμού ή «υπεράσπισης των δικαιωμάτων» όπως παρουσιάζεται από την εκκλησία, τις ΜΚΟ ή ακόμα και από αριστερές συνιστώσες, αλλά αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης των αιτιών που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση και μας ενώνουν με τους μετανάστες στην βάση του κοινού αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.Η επίθεση στους μετανάστες είναι επίθεση σε όλους μας και δεν γίνεται να ανασχεθεί αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.

 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, από τον Φλεβάρη του 2010, έχει συγκροτηθεί στην Δυτική Ελλάδα ένα Συντονιστικό δράσης για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Ένα ανοιχτό σε όλους συντονιστικό που απαρτίζεται από ανθρώπους και συλλογικότητες από την Κέρκυρα, την Ηγουμενίτσα, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο και από αλλού, με στόχο, πέρα από την υλική στήριξη, την ανάδειξη των ζητημάτων που αφορούν τους μετανάστες στις τοπικές κοινωνίες, την καταπολέμηση των διάχυτων ρατσιστικών συμπεριφορών και πρακτικών (είτε σε κοινωνικό είτε σε θεσμικό επίπεδο) και τέλος τον συντονισμό δράσεων αλληλεγγύης.

 

Με αυτό σαν δεδομένο και θεωρώντας την περίπτωση των εκατοντάδων στοιβαγμένων ανθρώπων στο Λαδοχώρι Ηγουμενίτσας ως κρίσιμη και κεντρική για την Δυτική Ελλάδα, το Συντονιστικό διοργανώνει διήμερο εκδηλώσεων στους χώρους του ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, εκθέσεις, προβολές ντοκιμαντέρ και συναυλίες με στόχο αφενός την πληροφόρηση για το ζήτημα και αφετέρου την συγκέντρωση χρημάτων, ρουχισμού και φαρμάκων, που θα καταλήξουν στον αυτοσχέδιο καταυλισμό.

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

συντονιστικό δυτικής ελλάδας για την αλληλεγγύη σε μετανάστες & πρόσφυγες

ditiki.squat.gr


Παρέμβαση στη Βέροια για την ανθρώπινη ελευθερία ενάντια σε κάθε κράτος, εξουσία και ταξικότητα.

 

Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην περιοχή μας καλούμε αλληλέγγυους/ες στην παρέμβαση για την ανθρώπινη ελευθερία ενάντια σε κάθε κράτος, εξουσία και ταξικότητα.

Στην πλατεία δημαρχείου Βεροίας την παρασκευή 6 Αυγούστου στις 7 μ.μ.


Σχετικά με την κατάσταση στο Διαβατό Ημαθίας

 

Την Τετάρτη 28 Ιουλίου, στο Διαβατό Ημαθίας έλαβε χώρα το ακόλουθο περιστατικό:

Μετά από έντονη λογομαχία μεταξύ παρέας Αλβανών και μιας παρέας Ελλήνων ακολούθησε ένα απάνθρωπο περιστατικό. Ένας απ’ τούς αλβανούς επιτίθεται στην άλλη παρέα με μαχαίρι και μετά από αγρία συμπλοκή, τέσσερις Έλληνες και ένας Αλβανός βρίσκονται στο Νοσοκομείο Βεροίας τραυματισμένοι.

 

Εν μέσω μιας βαθιάς κοινωνικοπολιτικής κρίσης λοιπόν αναζητείτε ο εχθρός. Ο εχθρός που υπονομεύει την ασφάλεια, την ενότητα και την “καθαρότητα” του έθνους. Οι μετανάστες-αλλοδαποί όταν δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κράτους και των αφεντικών ως φθηνό εργατικό δυναμικό, μετατρέπονται εύκολα σε εξιλαστήριο θύμα – η ιστορία μας το έχει δείξει επανειλημμένα άλλωστε-.

 

Εμείς απαντάμε: ο εχθρός μας είναι το κράτος, η εξουσία και όλες οι σχέσεις εκμετάλλευσης. Ο άνθρωπος στρέφεται εναντίον του συνανθρώπου του αφού εκπαιδεύτηκε να διατηρεί τις παραπάνω σχέσεις ως τον μόνο γνωστό τρόπο επιβίωσης θεωρώντας το ως κάτι αναπόφευκτο.

 

Ως ένα ακόμη εργαλείο ελέγχου -της κοινωνίας- στα χέρια της εξουσίας, ο εθνικισμός, δημιουργεί τεχνητές διακρίσεις, διαχωρισμούς και αόρατους εχθρούς, καθώς ταυτόχρονα προσπαθεί να πετύχει μια πλασματική ενότητα για χάρη των συμφερόντων μιας καταπιεστικής ολιγαρχίας, η οποία με το μανδύα της δημοκρατίας, επιβάλει την βαρβαρότητα της στο σώμα της κοινωνίας μας.

 

Είναι η παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ο καθένας μας εάν δεν αντιληφτεί εγκαίρως ότι οι άνθρωποι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας και πως το μόνο που μας κρατάει δέσμιους σε μια κατάσταση αντιπαλότητας είναι η υπακοή σε ένα σύστημα που προωθεί την εκμετάλλευση και την ανθρωποφαγία για να προφυλάξει τον εξουσιαστικό μηχανισμό.

 

Ένα σύστημα, εν τέλει, που γνωρίζει πολύ καλά πως όσο τσακώνονται οι δούλοι μεταξύ τους τόσο παρατείνεται η θητεία του αφέντη στον θρόνο.

 

Ελάτε να ξαναφτιάξουμε την κοινωνία για μας από εμάς τους ίδιους, μακριά από έθνη και κράτη και μακριά από κάθε είδους εκμετάλλευση να αγωνιστούμε για την ανθρώπινη ελευθερία και δημιουργικότητα.

 

Η μετανάστευση είναι ταξικό και όχι εθνικό ζήτημα ας σπάσουμε επιτέλους τα στερεότυπα. Άλλωστε το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι οι αλυσίδες μας.

 

Ποτέ ξανά φασισμός

Φτύσε την καραμέλα του εθνικισμού πριν λιώσει στο στόμα σου


Συνέλευση αγωνιστών για την ανθρώπινη ελευθερία ενάντια στη βαρβαρότητα
 
 
 
 
 

Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ

 

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε για το Παροξυσμό από τον αναρχικό σύντροφο Φίλιππα Κυρίτση. Σε αυτό το κείμενο, ο Φίλιππας, παρουσιάζοντας τις προσωπικές του σκέψεις και θέσεις, καταπιάνεται με την «επικαιρότητα» της διαχρονικής «οικονομικής κρίσης», η οποία καταδεικνύεται ως επίπλαστη. Αναλύοντας το ζήτημα, γίνονται αναφορές στη βία της ελληνορθόδοξής εκκλησίας και την άμεση συσχέτισή της με τον κυρίαρχο λαϊκισμό, την σχέση αριστερών κομματιών με τον εθνικισμό, καθώς επίσης και στο Συναγερμό του στρατάρχη Παπάγου, για να καταλήξει, πως η κρίση αποτελεί τέχνασμα προς εθνική ομοψυχία.

Ακολούθως, γίνεται τεκμηριωμένη αναφορά στο μεγάλο ζήτημα της καταναγκαστικής πορνείας, που ανθεί ακόμα και κατά την διάρκεια των «μεγάλων κρίσεων», ενώ  ο λαϊκισμός, ως όπλο χειραγώγησης των κυριάρχων, βρίσκει και συνεργούς και άλλους, όπως ΜΜΕ, πανεπιστημιακούς, «ανθρώπους του πνεύματος», ακόμα και καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης.

Στο κείμενο αυτό, γίνεται μια αιχμηρή κριτική στις κατευθύνσεις της εργατικής – μικροαστικής τάξης, ως (ψευδό)συνόλου, χωρίς όμως να απαξιώνονται οι ταξικοί αγώνες και οι κατακτήσεις τους. Για να εξαχθούν τα προσφερόμενα συμπεράσματα, δεν θα πρέπει το κείμενο να διαβαστεί αποσπασματικά, διότι ενδεχομένως θα χαθεί η προοπτική του. Τέλος, οι σημειώσεις έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

 

Για να διαβάσετε το κείμενο πατήστε εδώ.

 

 


ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ…

Να γκρεμίσουμε τους εθνικούς μύθους !


Η εθνική «μας» ιστορία βρίθει από ψεύδη, αποσιωπήσεις και ουκ ολίγες είναι οι περιπτώσεις που τα γεγονότα αναστρέφονται ολοκληρωτικά. Η εθνική ιστορία έχει κλειδαμπαρώσει την πόρτα από το σκοτεινό της υπόγειο που βρίσκονται θαμμένες ιστορίες γενοκτονιών, σφαγών και φρικαλεοτήτων. Και παρ’ όλα αυτά οι παρελάσεις συνεχίζουν να παρελαύνουν, υπό την στήριξη των χειροκροτητών τους, ενώ τα μνημεία που δοξάζουν ιερά εγκλήματα και ενδόξους φονιάδες, στέκουν αγέχωρα στο τοπίο των πόλεων και των χωριών.


Στις 22 Σεπτεμβρίου 1821 ελληνικές δυνάμεις, με αρχηγό τον Θ. Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Τριπολιτσά και επί τρεις μέρες εκτέλεσαν το «ιερό χρέος» τούς, δηλαδή σφάγιασαν 32.000 αμάχους τούρκους και εβραίους -άντρες, γυναίκες, παιδιά και βρέφη.


Στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν ο Διονύσιος Σολωμός αφιέρωσε 39 κεντρικές στροφές ομολογώντας την σφαγή της Τριπολιτσάς.

Ιδού δύο από αυτές :

Κοίτα χέρια απελπισμένα

Πως θερίζουνε ζωές

Χάμου πέφτουνε κομμένα

Χέρια, πόδια, κεφαλιές, (στροφή 64η)

Και παλάσκες και σπαθία

Με ολοσκόρπιστα μυαλά,

Και με ολόσχιστα κρανία

Σωθικά λαχταριστά. (στροφή 65η)


Η παραχάραξη της ιστορίας είναι το μεγαλύτερο όπλο του εθνοφασισμού. Δεν υπάρχουν «ιστορικές αναγκαιότητες», παρά μόνο εθνικοί στρατοί που εξοντώνουν μέχρι να αλληλοεξοντωθούν.

Σχετικά με την Ηγουμενίτσα.

«Στην περιοχή της Ηγουμενίτσας το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί ένας πραγματικός πόλεμος εναντίων των προσφύγων. Τα περιστατικά κατά των προσφύγων είναι συνεχή και δεν στερούνται βαρβαρότητας. Πριν λίγους μήνες ένας Κούρδος πρόσφυγας είχε δολοφονηθεί από λιμενικούς που του είχαν λιώσει το κεφάλι στο δρόμο, το έγκλημά του ήταν ότι ήταν πρόσφυγας. Η κατάσταση από τότε δεν βελτιώθηκε.


Δεκάδες πρόσφυγες κρατήθηκαν παράνομα υπό απαράδεκτες συνθήκες σε υποτυπώδη κρατητήρια, ανάμεσά τους πολύ συχνά και μικρά παιδιά. Το τελευταίο διάστημα οι πρόσφυγες δέχθηκαν αρκετές φορές τις επισκέψεις της αστυνομίας που διέλυε τα πρόχειρα καταλύματα τους. Υπάρχουν καταγγελίες από τους ίδιους τους πρόσφυγες ότι κατά τις επιχειρήσεις εναντίων τους, τους έκαψαν ρούχα και κουβέρτες. Κάπου μέσα από αυτά τα γεγονότα γεννήθηκαν μια σειρά από δράσεις αλληλεγγύης. Οργανώθηκαν μοιράσματα τροφίμων και ρούχων, ενώ τους πρόσφυγες επισκέφθηκαν και γιατροί και συγκεντρώθηκαν φάρμακα που χρειαζόταν.» (Από ενημερωτικό κείμενο συντρόφων και συντροφισσών από την Ηγουμενίτσα).


Την Τρίτη 02/03 πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης που ξεκίνησε από το κέντρο της πόλης της Ηγουμενίτσας στις 6 το απόγευμα. Η πορεία διήρκησε περίπου 2 ώρες και πέρασε από όλα τα κεντρικά σημεία της πόλης. Η παρουσία μπάτσων, ένστολων ή μη, ήταν εμφανής σε όλη την πόλη, ενώ διμοιρίες παρακολουθούσαν την πορεία από μικρή απόσταση, προκαλώντας τους διαδηλωτές. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 200 αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, φωνάχτηκαν με παλμό συνθήματα αλληλεγγύης με κεντρικό το σύνθημα «Εκεί στο Λαδοχώρι επάνω στο βουνό, γίνεται ένα έγκλημα καθημερινό».


Μερικές φωτογραφίες από την πορεία αλληλεγγύης





ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΠΟΓΚΡΟΜ

Την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010, κατά τις 9 το βράδυ στη Σπάρτη –κοντά στο Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ.)– μια δεκάδα ανεγκέφαλων και θρασύδειλων εφήβων, από 14 μέχρι 18 χρονών (μαθητές οι περισσότεροι) εφοδιασμένοι με στουπιά και κηροζίνη, αποπειράθηκε να κάψει μια περίπου ισάριθμη ομάδα μεταναστών από το Μπαγκλαντές, που μένουν σε ένα παλιό σπίτι στις παρυφές της πόλης.


Και ευτυχώς για όλους μας, δεν κατάφεραν οι νεαροί παλικαράδες του Ευρώτα να ψήσουν ζωντανά τα μελαψά τέκνα του Γάγγη (πρόλαβαν και ταμπουρώθηκαν στον πάνω όροφο), πλην όμως το ισόγειο του σπιτιού έγινε παρανάλωμα του πυρός. Τρόφιμα και κουζινικά, ρούχα και είδη καθαριότητας, μαζί με τα κουφώματα του κάτω ορόφου, φουντώσανε, φωτίζοντας από τη μια μεριά την παροξυσμική ενέργεια (διάβαζε κτηνωδία) των νεαρών δραστών, και απ’ την άλλη την κατατονική αντίδραση (διάβαζε απανθρωποποίηση) των περιοίκων – και για να μην ξεχνιόμαστε όλοι οι Λάκωνες είμαστε περίοικοι της Σπάρτης.


Το περιστατικό καταχωρήθηκε στο βιβλίο συμβάντων της τοπικής αστυνομίας σαν «επεισόδιο που προέκυψε από προσωπικές διαφορές» – ανάμεσα σε μαθητές και μετανάστες ως συνέχεια κάποιων αντεγκλήσεων προηγούμενων ημερών. Τα καμένα πορτοπαράθυρα τα αντικατέστησαν με λαμαρίνες και τέθηκε το σπίτι –και οι εντός του Μπαγκλαντέζοι– υπό προσωρινή, διακριτική αστυνομική επιτήρηση.


Και επειδή η επιτήρηση –διακριτική ή όχι– είναι της μόδας τώρα τελευταία, διευκρινίζουμε ότι ΚΑΙ στο συμβάν που αναφέραμε –όπως και στην (λεγόμενη) εθνική οικονομία– η επιτήρηση γίνεται ΟΧΙ στους δράστες αλλά στα θύματα της όποιας (κρατικής, διακρατικής ή παρακρατικής) τρομοκρατίας.


Κάτω τα χέρια από τους Μετανάστες


Συγκέντρωση – Διαδήλωση Σάββατο 27 Φλεβάρη – 11:30 π.μ.


Κεντρική Πλατεία Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Μετανάστες


p_a_spartis@yahoo.gr