Category: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ / ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

 

 

 

Σήμερα, 29 Γενάρη, η Ηγουμενίτσα ήταν μια πόλη κατεχόμενη. Αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους (ματ, ασφαλίτες και λιμενικοί) κατέκλυσαν τους δρόμους. Η αιτία αυτής της ιδιότυπης κατοχής ήταν η πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες που καλέστηκε με πρωτοβουλία ντόπιων συντρόφων.

 

Η περιοχή της Ηγουμενίτσας εδώ και αρκετό καιρό, έχει γίνει ένα από τα επίκεντρα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Ένα “γεωγραφικό” διακύβευμα για την Ευρώπη – Φρούριο: τα ανθρωποκυνηγητά, οι αποκλεισμοί, ο ρατσισμός, τα άτυπα και θεσμισμένα απαρτχάιντ γεννάνε όχι μόνο το ξεσάλωμα των αστυνομικών και λιμενικών δυνάμεων πάνω στους “παράνομους” φτωχοδιαβόλους αλλά και οπλίζουν τα χέρια ελληνόψυχων ντόπιων φασιστών.

 

 

Από την έναρξη της πορείας δεχθήκαμε την προκλητική πίεση των δυνάμεων καταστολής που είχαν κινητοποιήσει έναν ολόκληρο δημοκρατικό στρατό για να επιβάλλουν τον τρόμο στην τοπική κοινωνία και για να αποτρέψουν την προσέγγιση των αλληλέγγυων στον υπαίθριο καταυλισμό όπου διαμένουν εκατοντάδες μετανάστες. Όμως οι απόπειρες της δημοκρατίας να επιβάλλουν την σιωπή στην τοπική κοινωνία (ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα τοπικά περιστατικά θανάτων και τραυματισμών μεταναστών από τα χέρια μπατσών και από τις σφαίρες γνωστού ντόπιου φασίστα) σημαδεύτηκαν με αποτυχία.

 

 

Η σημερινή πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες διέσχισε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Κατά τη διάρκεια της οποίας φωνάχθηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. Αρκετοί νεολαίοι και μετανάστες της πόλης ενσωματώθηκαν στην πορεία μέχρι τον υπαίθριο καταυλισμό των μεταναστών όπου εξελίχθηκαν συγκινητικές στιγμές αλληλεγγύης. Δεκάδες μετανάστες του καταυλισμού στη θέα της πορείας, κινήθηκαν προς αυτήν, ώστε να την ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους. Στο σημείο εκείνο, τα ματ απέτρεψαν την κίνηση των μεταναστών προς τη πορεία, προχωρώντας στη δημιουργία φραγμού, γεγονός που προκάλεσε αρκετή ένταση. Ύστερα από την παρέμβαση των συντρόφων της περιφρούρησης, καταφέραμε την πρόσβαση σε κάποιους μετανάστες και κατόπιν συνεχίσαμε την πορεία προς το προκαθορισμένο σημείο τερματισμού της. Λίγο πριν το τέλος της πορείας, δεχτήκαμε τη συγκροτιμένη επίθεση της αστυνομίας, με δακρυγόνα, κρότου λάμψης, ξύλο, γκλομπ και κυνηγητό ως τα ΤΕΙ. Εννιά τραυματίες (εξαρθρώσεις ώμων, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ρήξη μηνίσκου, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στα μάτια…) και εφτά προσαγωγές στο τοπικό Α.Τ. επέβαλαν την παραμονή μας στην πόλη ως αργά το απόγευμα για την αλληλεγγύη στους συντρόφους μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ – ΕΣ

 

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

 

Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό από προηγούμενη ανάρτηση στο indymedia, γνωστό φασιστοειδές της Ηγουμενίτσας συνελήφθη και είναι κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, οπλοφορία και οπλοχρησία. 

Ας δούμε πως φτάσαμε σε αυτή την απόφαση του ανακριτή. 

Την Τετάρτη 10-11-2010, κούρδοι πρόσφυγες που κρύβονταν σε νταλίκα, επιχειρούν να περάσουν σε άλλη νταλίκα με προορισμό την Ιταλία, σε βενζινάδικο κοντά στην Παραμυθιά, περίπου 20χιλ. από την Ηγουμενίτσα. Γίνονται αντιληπτοί από τον ιδιοκτήτη του βενζινάδικου, που απαντά στη δυσφορία του οδηγού, με τη φράση ‘Θα το τακτοποιήσω εγώ’. 
Οπλισμένος με περίστροφο των 9 χιλιοστών, επιβαίνει σε λευκό βανάκι (ιδιοκτησίας του) και κατευθύνεται μέσω της εγνατίας προς τους μετανάστες που ήδη είχαν αρχίσει να απομακρύνονται μιας και είχαν γίνει αντιληπτοί. Όταν πλησιάζει, πυροβολεί εναντίον τους από απόσταση 10 περίπου μέτρων χωρίς να χτυπηθεί κανείς. 

Οι μετανάστες έντρομοι αρχίζουν να τρέχουν. Τότε το ανθρωποειδές μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, σταματάει και από τη θέση του οδηγού πυροβολεί θέλοντας να σκοτώσει, εναντίον τους τουλάχιστον 3 ακόμη φόρες, από απόσταση 5 περίπου μέτρων, και απομακρύνεται. 
Από τις σφαίρες του ένοπλου φασίστα πέφτει βαριά τραυματισμένος στη μηροβουβωνική περιοχή ο ένας από τους 4 μετανάστες. Τότε ένας από τους υπόλοιπους 3 μετανάστες βλέποντας το όπλο να τον σημαδεύει φωνάζει αγανακτισμένος στον κατηγορούμενο ‘Σκότωσες τον φίλο μου, θες να σκοτώσεις κι εμένα;’ Και τότε ο φασίστας φεύγει. 

Στη συνέχεια οι μετανάστες τηλεφωνούν στην αστυνομία προκειμένου να ειδοποιηθεί ασθενοφόρο (μπερδεύοντας το 100 με το 166). 
Οι μπάτσοι αφού καταφθάνουν στο χώρο ειδοποιούν ασθενοφόρο και παρά τις εκκλήσεις των μεταναστών για καταδίωξη του δράστη αποχωρούν δηλώνοντας πως δεν έχουν καμία αρμοδιότητα και φεύγουν, παρόλο που τα χτυπήματα ήταν από πυροβόλο όπλο.

 Σύντροφοι και συντρόφισσες όταν πληροφορήθηκαν το συμβάν έσπευσαν στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν ο παθών και πληροφορήθηκαν ότι από τύχη, για λίγα μόλις εκατοστά, δεν χτυπήθηκε στην κεντρική αρτηρία και γλίτωσε από σίγουρο θάνατο λόγω αιμορραγίας. 

Υστέρα από αυτό η αστυνομία καλείται και της επιβάλλεται να καταγράψει το συμβάν. Ο μετανάστης καταθέτει στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας και αναγνωρίζει το δράστη, όπως έπραξαν και δυο από τους συντρόφους του, ο  τρίτος θέλησε και αυτός να καταθέσει την επόμενη μέρα, ενώ αρχικά είχε αρνηθεί φοβούμενος τις συνέπειες. Π
αρ’όλες τις διαβεβαιώσεις των μπάτσων της περιοχής ότι δεν χρειάζεται και τρίτη μαρτυρία μιας και κατά τα λεγόμενά τους η υπόθεση είχε κλείσει, οι 3 Κούρδοι πήγαν στο τμήμα προκειμένου να καταθέσει και ο τρίτος αυτόπτης μάρτυρας, όπου μόλις είδε τον δράστη στον πρώτο όροφο (παρέα με το δήμαρχο Σαγιάδας να του δίνει κουράγιο), λέει στους μπάτσους ότι δεν θέλει να του δείξουν καμιά φωτογραφία γιατί αυτός που τους πυροβολούσε είναι ο συλληφθέντας. 

Οι μπάτσοι του πήραν κατάθεση και τον έβαλαν να αναγνωρίσει το δράστη ανάμεσα σε ασφαλίτες για το τυπικό της διαδικασίας, ο μάρτυρας τον αναγνώρισε. Μετά και την τρίτη αναγνώριση η υπόθεση περνούσε από τον ανακριτή τη Δευτέρα 22-11-2010. 

Δυο σύντροφοι από την Ηγουμενίτσα συνόδευσαν τους τρεις μετανάστες στον ανακριτή, όταν έφτασαν στο δικαστήριο τους περίμεναν 100 περίπου "αγανακτισμένοι πολίτες", συγγενείς του δράστη, και χρυσαυγήτες, όπου τους επιτέθηκαν (περίπου 30 από αυτούς), πήραν το πανό που κρατούσαν, και τους προπηλάκισαν. 

Οι σύντροφοι και οι πρόσφυγες αφού αρχικά απομακρύνθηκαν, στη συνέχεια πήγαν στο Α.Τ.  Ηγουμενίτσας. Μέσα σε όλη αυτή την παρωδία, του δήθεν δημοκρατικού κράτους δικαίου, ο διοικητής υποσχόταν πως οι μάρτυρες θα καταθέσουν στον ανακριτή και ότι δήθεν είναι ασφαλείς σε ένα τμήμα όπου απ' έξω τριγυρνούσαν συνεχώς άνθρωποι του δράστη και χρυσαυγήτες. 

Στο τμήμα κατέφτασαν και άλλοι αλληλέγγυοι σύντροφοι αλλά και δικηγόροι προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που πίεσαν θεσμικά το θέμα. Ο διευθυντής της αστυνομίας είπε στους συντρόφους πως αν θέλουν να πάνε στο δικαστήριο να πάει και αστυνομική δύναμη για την προστασία τους, λες και δεν γνώριζε για τον τραμπουκισμό από την προηγουμένη μέρα. 

Σκοπός του δράστη-χρυσαυγήτη (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις στο facebook) και των υπόλοιπων τραμπούκων, ήταν να φοβίσουν τους μάρτυρες προκειμένου να μην καταθέσουν, και στον ανακριτή να εμφανιστεί μόνο ο δράστης για να γλυτώσει την προφυλάκιση. 

Ο δράστης απειλούσε τους συντρόφους μέσα στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας λέγοντας σε δικούς του και μπροστά στους μπάτσους να κόψουν φάτσες των άπλυτων και ότι ‘θα τους φτιάξουν’. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας οι μετανάστες συνοδεύτηκαν στον ανακριτή, από ασφαλίτες, όπου και κατέθεσαν (μπαίνοντας από την πίσω πόρτα) σε ένα δικαστικό μέγαρο που είχε γεμίσει από συμπαραστάτες του φασίστα. 

Έπειτα οι μάρτυρες μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας και στη συνεχεία σε ασφαλές σημείο από συντρόφους της δυτικής Ελλάδας, που παρακολούθησαν όλο το σκηνικό της τρομοκρατίας. Την επόμενη άνθρωποι του δράστη πλησίασαν τον καταυλισμό των κούρδων, ρωτώντας τους για τους μάρτυρες. Πρόσφεραν χρήματα, υποσχέθηκαν χαρτιά, για όποια χώρα της Ευρώπης ήθελαν, προκειμένου να πάρουν πίσω τις καταθέσεις. 
Οι κούρδοι αρνήθηκαν ενώ μετέφεραν τη δωροδοκία και στην υπόλοιπη κουρδική κοινότητα της Ηγουμενίτσας και της Αθηνάς, εξοργίζοντας τους.  

Παράλληλα άρχισε ένα κλίμα τρομοκρατίας, από συγγενείς και ομοϊδεάτες του δράστη σε αριστερούς πολίτες της Ηγουμενίτσας, κατοίκους, αλληλέγγυους και συντρόφους. Απειλές για τη σωματική τους ακεραιότητα, για τα αυτοκίνητά τους καθώς και επισκέψεις στον εργασιακό χώρο αλληλέγγυων συντρόφων, δημιουργώντας τους προβλήματα και απειλώντας τους, ενώ τα τοπικά ΜΜΕ κράτησαν σιγή ιχθύος. 

Μετά από δυο μέρες στις 24-11-2010, ομάδα τραμπούκων πήγε στον καταυλισμό των Κούρδων απειλώντας τους και σημαδεύοντας τους με περίστροφα. 
Επίσης να αναφερθεί πως άνθρωποι του δράστη προσπάθησαν να δωροδοκήσουν σύντροφο με χρήματα για να πει που βρίσκονται οι αυτόπτες μάρτυρες και ο τραυματισμένος. 

Συνθήματα της χρυσής αυγής έκαναν την εμφάνισή τους, στον προσφυγικό καταυλισμό και σε σπίτια συντρόφων, σβήστηκαν την επομένη. Η αστυνομία προβαίνει σε επιχείρηση σκούπα στον καταυλισμό, όπου απαγάγει 80 άτομα αναζητώντας μέσα σε αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες. 
Όλοι οι πρόσφυγες, πλην των κούρδων αφήνονται χωρίς κανένα έλεγχο ενώ 5 Κούρδοι στέλνονται στη Βέροια. 

Δεν θα περιμένουμε να δούμε ως που θα φτάσει όλη αυτή η τρομοκρατία, με την κάλυψη της αστυνομίας, τη σιωπή των τοπικών ΜΜΕ και τοπικών προυχόντων της πόλης. 

Απευθυνόμαστε σε ένα ευρύ φάσμα συντρόφων πληροφορώντας για την κατάσταση και τις απειλές που δεχόμαστε και ταυτόχρονα οργανώνουμε τις συλλογικές μας απαντήσεις απέναντι στις φασιστικές παρακρατικές συμμορίες, την αστυνομική χούντα και την κρατική μεταναστευτική πολιτική, που οργανώνει γκέτο και προωθεί το ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Κανείς καταπιεσμένος δεν είναι μόνος του. 

Ο ιδιοκτήτης δυο βενζινάδικων, σουπερμάρκετ, ξενοδοχείου, πόρσε και ένοπλος χρυσαυγήτης, Θωμάζος Σάββας, που πυροβολεί μετανάστες. 
Το εν λόγω ανδρείκελο εκμεταλλευόμενο την οικονομική-κοινωνική του θέση και στηριζόμενο σε ένα πλέγμα σκοτεινών δοσοληψιών με τοπικούς άρχοντες, παρατρεχάμενους λακέδες και την αστυνομία, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας σε όλη την πόλη της Ηγουμενίτσας, επιβάλλοντας έτσι τη σιωπή όλων. 

Μετά το γεγονός της ένοπλης επίθεσης στους μετανάστες, σύντροφοι αναζήτησαν πληροφορίες για αυτόν. 
Βρήκαν την προσωπική του σελίδα στο Facebook, όπου ο τύπος πόζαρε μαζί με άλλους γνωστούς χρυσαυγήτες από την Ηγουμενίτσα (Τζίμας, Βαγγελής), με βαρύ οπλισμό (συγκεκριμένα διακρίνονται στις φωτογραφίες δυο καλάσνικοφ και ένα περίστροφο). 
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ο Θωμάζος είχε να επισκεφτεί τη σελίδα του στο Facebook από 11 Αυγούστου ενώ μπήκε την επομένη της επίθεσης και έσβησε αυτές τις φωτογραφίες και μόνο.
 Επίσης μετά από 4 μέρες άλλαξαν και τα στοιχεία του προφίλ του (η προτίμηση «χρυσή αυγή», το «θάνατος στους μετανάστες και τους άπλυτους», αντικαταστάθηκαν από την προτίμηση «χριστιανός ορθόδοξος» κτλ). 
Ακόμη, στο λευκό βανάκι , που χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο ¨κυνήγι¨, λίγες μέρες μετά προστεθήκαν μπλε αυτοκόλλητα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες όλη αυτή η χυδαιότητα τελικά, αναζήτησε τη νομική κάλυψη από το γνωστό ανθρωποειδές Α. Κούγια. 

     Υ.Γ.1     Όλοι αυτοί οι λωποδύτες που ευαγγελίζονται κράτος δίκαιου και λοιπά ηχηρά, ας μας απαντήσουν πως ένοπλοι φασίστες ποζάρουν για μήνες στο ίντερνετ, οπλισμένοι, και δεν τους αγγίζει κανένας ενώ στην περίπτωση συντρόφων, αυτοί σέρνονται στα κρατητήρια και τις φυλακές, διαπομπεύονται και στοχοποιήτε όλος ο συντροφικός, φιλικός και συγγενικός περίγυρός τους, για ένα δακτυλικό αποτύπωμα πχ σε βιβλίο, κτλ.    

  Υ.Γ.2      Ντροπή -αηδία -οργή, για τη δολοφονία του Αριβάν από λιμενόμπατσο, που συνεχίζει να κάνει κανονικά τη δουλειά του, για τις επιθέσεις που έγιναν από την αστυνομία στον αυτόπτη μάρτυρα και τις απειλές τους προς αυτόν, για τους ξυλοδαρμούς στο λιμάνι και στο τμήμα, για τα ντου στον καταυλισμό από μπάτσους και φασίστες, τους πυροβολισμούς και το κάψιμο των προσωπικών αντικειμένων, για τις σκούπες και τους ξυλοδαρμούς στη γέφυρα, για τους 18 νεκρούς κούρδους σε νταλίκα το 2008 από ασφυξία, για τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στο λιμάνι από λιμενόμπατσους με ρόπαλα του μπέιζμπολ, για τους ΔΙΑΣ που τους κυνηγούν ακόμα και όταν ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί, για τα supermarket που δεν τους επιτρέπουν την είσοδο.    Σ’αυτή τη συγκυρία της κρίσης που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα σε όλους τους τομείς του είναι αναμενόμενη η επέκταση των ρατσιστικών-φασιστικών αντιλήψεων και ανάλογων πράξεων ενάντια στο πλέον καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας, τους μετανάστες. Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους ανθρώπους αυτούς και ερχόμαστε σε σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο που αναπαράγουν και ενισχύουν το κοινωνικό και θεσμικό ρατσισμό που είναι διάχυτος και διαχωρίζει τους ανθρώπους. 

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ   

Σύντροφοι- Συντρόφισσες από Ηγουμενίτσα, Γιάννενα, Άρτα, Αγρίνιο, Πάτρα.

 

Μετά από κάλεσμα του Συντονιστικού Δ. Ελλάδας για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στις 15 και 16 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε διήμερο εκδηλώσεων στην πόλη της Ηγουμενίτσας.

 

 Παρασκευή 15/10

 Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης συζήτησης, έγινε ενημέρωση από μετανάστες για την κατάσταση της τοπικής κοινότητας των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα, αναφορικά με το θέμα της διαβίωσης τους , την καταστολή και τον αποκλεισμό που υφίστανται.

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης  έγινε μια εκτεταμένη ενημέρωση για της συνθήκες που επικρατούν στα  κέντρα κράτησης-στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών στον ελλαδικό χώρο. Στην συνέχεια ακολούθησε συζήτηση…

 

 

Σάββατο 16/10

 Το πρωί του Σαββάτου, πραγματοποιήθηκε πορεία στο κέντρο της Ηγουμενίτσας, που διήρκησε περίπου 2 ώρες, παρά την συνεχή βροχόπτωση. Στην πορεία φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες και μοιράστηκε το κείμενο του συντονιστικού.

 

Το απόγευμα στο χώρο του τει, πραγματοποιήθηκε και η δεύτερη εκδήλωση συζήτηση με θέμα «κρίση, μετανάστευση και αλληλεγγύη».

Αρχικά προβλήθηκε βίντεο της Clandestina με τίτλο «άνθρωποι- σκουπίδια».

Στην συνέχεια έγινε ενημέρωση (από την συνέλευση για την αλληλεγγύη σε μετανάστες και πρόσφυγες) για την κατάσταση των μεταναστών στις περιοχές της Αθήνας –και συγκεκριμένα αυτών που δουλεύουν ως μικροπωλητές, ενώ έγινε και αναφορά στα γεγονότα της πλ. Αττικής.

Ακολούθως, έγινε τοποθέτηση από συντρόφους της Clandestina. Στην συνέχεια ακολούθησε συζήτηση…

 

Το βράδυ, και μετά την λήξη της συζήτησης, πραγματοποιήθηκε συναυλία στο χώρο του ΤΕΙ

 

 

 

Για την ενημέρωση (και για τις ίσως παραλήψεις): Κάποιοι-ες από το Συντονιστικό

 

 

 

Τι να της κάνω της καρδιάς της παραπονεμένης;

Βολές με κάνει και γελώ, βολές κι αναστενάζω.

Για να αποθάνω, δεν μπορώ, να ζήσω, πώς να ζήσω;

Να πάνω σ’ άλλο σύνορο και σ’ άλλο βιλαέτι,

ξένος κι εδώ, ξένος κι εκεί, κι όπου κι αν πάω ξένος.

Ηπειρώτικο, Της Ξενιτιάς 

 

Εδώ και αρκετό καιρό τα σύνορα διασχίζονται από σιωπηλές και αποκαμωμένες φιγούρες. Διαπερνούν φυλάκια, ναρκοπέδια, λιμενικά μπλόκα και υπερσύγχρονα ραντάρ. Είναι οι μετανάστες. Άνθρωποι αποφασισμένοι να κινηθούν για να ζήσουν μακριά από τη φρίκη ενός πολέμου, την ανέχεια μιας τριτοκοσμικής επαρχίας. Το άπλωμα του καπιταλιστικού συστήματος ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία αυτού του πλανήτη παράγει αφόρητες συνθήκες ζωής. Ιδιαίτερα εκεί όπου ο πόλεμος αποτελεί μία καθημερινότητα δεκαετιών, εκεί όπου τα αποικιακά καθεστώτα μετασχηματίστηκαν σε δικτατορίες ή καταπιεστικές θεοκρατίες. Εκεί, άνθρωποι επιλέγουν να μετακινηθούν μαζικά. Προορισμός ή μονόδρομος η Ευρώπη.

  

Είτε ανατινάζονται σε κάποιο ναρκοπέδιο, είτε πνίγονται στα παγωμένα νερά κάποιου μεσογειακού πελάγους και σίγουρα δεν φταίει η «κακιά η ώρα». Είναι αποτέλεσμα της θωράκισης των ελληνικών συνόρων, όντας και σύνορα της Ευρώπης, με μηχανισμούς ελέγχου, όπως η Frontex και ο ευρωστρατός, με αποτέλεσμα πολλές φορές τις απροκάλυπτες δολοφονίες. Ο μύθος για το ελληνικό σταυροδρόμι των πολιτισμών είναι μάλλον ένας από τους χειρότερους εφιάλτες για χιλιάδες που διασταυρώνονται με την βία των συνόρων. Όσοι τελικά περάσουν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με χώρους εγκλεισμού, τα λεγόμενα κέντρα κράτησης, ή υπαίθριους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στους οποίους διαβιούν κάτω από πολύ άθλιες συνθήκες. Εκατοντάδες μετανάστες παραμένουν στοιβαγμένοι εβδομάδες ή και μήνες, μέχρι να τους απελάσουν συνοπτικά και απροειδοποίητα ή μέχρι να βρουν τρόπο διαφυγής προς άλλες χώρες της Ευρώπης. Για τους διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, οι μετανάστες είναι ένα άγραφο χαρτί, ένας βιολογικός οργανισμός χωρίς ιστορία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς πολιτική υπόσταση, ένα κουρασμένο σώμα, που όλως παραδόξως κατάφερε να ξεγλιστρήσει.

 

 

Έτσι και στην Ηγουμενίτσα, πόλη με λιμάνι άρα και βασική πύλη εισόδου προς τη Δύση, μετανάστες από διαφορετικούς τόπους και διαφορετικές κουλτούρες καταφθάνουν, ψάχνοντας αγωνιωδώς την κατάλληλη στιγμή για τη φυγή τους από τη χώρα, για τον υποτιθέμενο παράδεισο της κεντρικής Ευρώπης.

  

Αυτή τη στιγμή στο δάσος πάνω από το Λαδοχώρι, γύρω στα 450 άτομα, με σοβαρές ασθένειες σε πολλούς από αυτούς (χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ψώρα, κ.α.) αλλά και σοβαρά τραύματα, περιφέρονται στην πόλη, ζώντας ανά ομάδες σε πρόχειρους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στα γύρωδασύλλια, στερούμενοι ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τροφής, ρουχισμού αλλά και στοιχειώδους υγιεινής. Μαζί με αυτούς που στοιβάζονται σε χώρους κράτησης, υπό άθλιες συνθήκες, ο αριθμός φαίνεται να ξεπερνάει κατά καιρούς τους 500. Ταυτόχρονα η αστυνομία, κάνει σφιχτό κλοιό γύρω από την περιοχή και οι επιθέσεις προς τους μετανάστες είτε μέσα είτε έξω από τον καταυλισμό είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Το κάψιμο των ελάχιστων προσωπικών τους αντικειμένων, οι μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμοί, οι επιθέσεις σκυλιών της αστυνομίας και τα νυχτερινά ανθρωποκυνηγητά μετατρέπουν την καθημερινότητα των μεταναστών σε εφιάλτη. Η αστυνομία φροντίζει την συνάντηση των μεταναστών με τον «ελληνικό παράδεισο».

   

Το σοβαρό όμως ζήτημα που προκύπτει, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος, είναι η οργανωμένη πολιτική διαχείριση της μετανάστευσης με όρους αναπαραγωγής του συστήματος. Ο έλεγχος της δύναμης των μεταναστών, με ένα επίσημο πια καθεστώς ομηρίας. Μιας ομηρίας που ξεκινάει από την υποτίμηση της εργασίας τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό (ανασφάλιστη εργασία, μηδαμινά μεροκάματα) έως και την υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην περίπτωση της καταναγκαστικής πορνείας σε πολλές γυναίκες μετανάστριες. Ο έλεγχος συνάμα των ντόπιων πληθυσμών μέσω της γενίκευσης του φόβου για «τον ξένο που θα πάρει τη δουλειά», «θα βιάσει» και «θα κλέψει».

 

Με τους μετανάστες όμως δεν είμαστε ξένοι, είναι παλιοί μας γνώριμοι, στο βαθμό που για την κατάστασή τους ευθύνεται το σύστημα που είναι υπεύθυνο και για τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της «από κοινού» καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και που μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει, ό,τι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Επομένως, η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν μπορεί να είναι ζήτημα ανθρωπισμού ή «υπεράσπισης των δικαιωμάτων» όπως παρουσιάζεται από την εκκλησία, τις ΜΚΟ ή ακόμα και από αριστερές συνιστώσες, αλλά αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης των αιτιών που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση και μας ενώνουν με τους μετανάστες στην βάση του κοινού αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.Η επίθεση στους μετανάστες είναι επίθεση σε όλους μας και δεν γίνεται να ανασχεθεί αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή.

 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, από τον Φλεβάρη του 2010, έχει συγκροτηθεί στην Δυτική Ελλάδα ένα Συντονιστικό δράσης για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Ένα ανοιχτό σε όλους συντονιστικό που απαρτίζεται από ανθρώπους και συλλογικότητες από την Κέρκυρα, την Ηγουμενίτσα, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο και από αλλού, με στόχο, πέρα από την υλική στήριξη, την ανάδειξη των ζητημάτων που αφορούν τους μετανάστες στις τοπικές κοινωνίες, την καταπολέμηση των διάχυτων ρατσιστικών συμπεριφορών και πρακτικών (είτε σε κοινωνικό είτε σε θεσμικό επίπεδο) και τέλος τον συντονισμό δράσεων αλληλεγγύης.

 

Με αυτό σαν δεδομένο και θεωρώντας την περίπτωση των εκατοντάδων στοιβαγμένων ανθρώπων στο Λαδοχώρι Ηγουμενίτσας ως κρίσιμη και κεντρική για την Δυτική Ελλάδα, το Συντονιστικό διοργανώνει διήμερο εκδηλώσεων στους χώρους του ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, εκθέσεις, προβολές ντοκιμαντέρ και συναυλίες με στόχο αφενός την πληροφόρηση για το ζήτημα και αφετέρου την συγκέντρωση χρημάτων, ρουχισμού και φαρμάκων, που θα καταλήξουν στον αυτοσχέδιο καταυλισμό.

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

συντονιστικό δυτικής ελλάδας για την αλληλεγγύη σε μετανάστες & πρόσφυγες

ditiki.squat.gr

 

Αν ξεκινήσεις από  την Χαρ. Τρικούπη, περάσεις από την Κεντρική Πλατεία και ανέβεις την Παπαστράτου, αν διαβείς δηλαδή τον κεντρικό άξονα του εμπορικού κόσμου του Αγρινίου, αυτό που γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι τα δεκάδες εμπορικά καταστήματα που έχουν κλείσει. Για τον Εμπορικό Σύλλογο του Αγρίνιο το φαινόμενο αυτό δεν οφείλεται στην κρίση του κεφαλαίου, ούτε ότι στο Αγρίνιο δεν υπήρχαν ανέκαθεν δουλείες. Δεν οφείλεται στα υψηλά ενοίκια για μερικές δεκάδες  τετραγωνικά μέτρα –ενδεικτικά σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και στα 3.000 ευρώ- ούτε στις υψηλές τιμές των προϊόντων από την πλευρά των εμπόρων, αλλά και τόσα ακόμα…

 

 

Για τον Εμπορικό Σύλλογο του Αγρίνιου για όλα φταίνε οι μετανάστες και οι μετανάστριες και οι εμπορικές τους δραστηριότητες. Σε ανακοίνωσή του ο Εμπορικός Σύλλογος αναφέρει: «Στους δρόμους του Αγρινίου το παρεμπόριο έχει γιγαντωθεί παράνομοι πλανόδιοι είναι περισσότεροι από τα καταστήματα διαμαρτυρίες εμπόρων και Συλλόγου, για το συγκεκριμένο θέμα, είναι δεκάδες».

 

Φαίνεται πως οι αρμόδιοι πήραν ως εντολή την υπόδειξη του Συλλόγου, αφού το πρωί της Παρασκευής (1/10/2010), πραγματοποιήθηκε επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας στα σημεία που διαμένουν και έχουν τα εμπορεύματα τους οι "παράνομοι" μικροπωλητές. Μέχρι στιγμής έχουν γίνει δύο συλλήψεις ενώ η επιχείρηση είναι σε εξέλιξη –σύμφωνα με τοπικό αστικό τύπο.

 

 

 Η «συλλογική» δυναμική του Συλλόγου μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει: ξενοφοβικές ανακοινώσεις και ρατσιστικές καταγγελίες στην αστυνομία για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα της ιδιοκτησίας του, χωρίς καμία σκέψη για το τί είναι αυτό που πραγματικά οδηγεί σε αυτή την κατάσταση. Και σε αυτή την περίπτωση, ο εχθρός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον πιο αδύναμο και τον πιο περιφρονημένο, δηλαδή τους μετανάστες.

 

Το Σαββάτο 21 Αυγούστου οι μπάτσοι της Ηγουμενίτσας προέβησαν σε συλλήψεις μεταναστών που βρίσκονταν στην πόλη. Συγκεκριμένα οι μπάτσοι  συνέλαβαν παρέες μεταναστών με αποτέλεσμα ο αριθμός των συλληφθέντων να ξεπεράσει τα 25 άτομα.

Δύο μέρες μετά, ξημερώματα της Τρίτης 23 Αυγούστου, οι δυνάμεις του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» εισέβαλαν σε καταυλισμό στο Λαδοχώρι με αποτέλεσμα να συλληφθούν άλλα 25 άτομα. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης – πογκρόμ  τραυματίστηκαν και αρκετοί μετανάστες.

 

Η επίθεση κατά των μεταναστών συνεχίζεται.

Από τα περιφρονητικά βλέμματα και τους αποκλεισμούς (DIA Λαδοχωρίου),  τις συλλήψεις και τους εξευτελισμούς μέχρι τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες, ο διάχυτος και θεσμιμένος ρατσισμός και στην Ηγουμενίτσα καλά κρατεί.

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

 

 αναδημοσίευση  

 Συντονιστικό Δυτικής Ελλάδας για την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες

 

 

Στην Ηγουμενίτσα, την πόλη που πριν ένα χρόνο λιμενόμπατσοι δολοφόνησαν μετά βασανιστηρίων τον κούρδο μετανάστη Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, η επίθεση στους μετανάστες συνεχίζεται με όλα τα μέσα.

Στην πόλη, όπου οι δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Αριβάν, κυκλοφορούν ανενόχλητοι, ο αποκλεισμός 400 περίπου μεταναστών στο βουνό του Λαδοχωρίου συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός. Τα πραιτοριανά σώματα του θεσμικού ρατσισμού, εμποδίζουν ακόμα και την διέλευση των μεταναστών μέσα από την πόλη της Ηγουμενίτσας: οι ξυλοδαρμοί, οι εξευτελισμοί και η τρομοκρατία έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας για αυτούς. Είναι ο ίδιος ρατσισμός που θεωρεί τους μετανάστες περιττούς, εμπόδια που πρέπει να παραμεριστούν, να πεταχτούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο, στα γρανάζια των ατερμόνων διαδικασιών του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια, στις φυλακές ή στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τώρα ονομάζονται ανενδοίαστα «χώροι υποδοχής και φιλοξενίας».

 Όμως, η κουλτούρα του αποκλεισμού και της εγκατάλειψης δεν μένει μόνο στους θεσμικούς φορείς και στα όργανα καταστολής τους. Διαχέεται και μέσα στο κοινωνικό σώμα και βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπαραχθεί στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις πλατείες, στις γειτονιές και στις πόλεις μας. «Εγκληματίες», «κλέφτες», «μιαροί»… Αυτά τα κοσμητικά επίθετα φέρουν, προφανώς, οι μετανάστες για την εργοδοσία του DIA Λαδοχωρίου στην περιοχή της Ηγουμενίτσας. Αρχικά το εν λόγω κατάστημα την μεγάλης αλυσίδας Super Market DIA επέτρεπε στους μετανάστες να μπαίνουν για να ψωνίζουν ένας-ένας κάτω από καθεστώς επιτήρησης (στο εν λόγω κατάστημα χρέη ιδιωτικής ασφάλειας εκτελούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μετά από εντολή των εργοδοτών). Στη συνέχεια, όμως, τα μέτρα αυξήθηκαν με συνέπεια την πλήρη απαγόρευση εισόδου σε αυτό. Με λίγα λόγια «έξω οι ξένοι απ’ το κατάστημά μας!». Όταν ρωτήθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου καταστήματος τον λόγο της απαγόρευσης εισόδου στους μετανάστες, η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: «Εντολή από τον προϊστάμενο μας».

 

 Η έννοια της ιδιοκτησίας και της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου πάντα συμπορεύεται με τον ρατσισμό, θεσμικό ή διάχυτο.

Είναι ο ρατσισμός που κάνει τους «ντόπιους» να αποδίδουν στους «ξένους εισβολείς» τις ευθύνες για την καταπίεση και την εκμετάλλευση τους και για την καθημερινή μιζέρια που παράγει ο καπιταλισμός. Όμως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν δημιουργείται μόνο εκ των έξωθεν. Στη συνείδηση του καθενός και της καθεμίας είναι να ξεπεράσει τους πλαστούς διαχωρισμούς και να πάψει να δαιμονοποιεί τους μετανάστες αντιμετωπίζοντας τους σαν το «επικίνδυνο Άλλο».

Να σταματήσει ο αποκλεισμός των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του DIA Λαδοχωρίου να μην υπακούσουν στις ρατσιστικές και φασιστικές εντολές της εργοδοσίας τους.

 Πόλεμο στο Ρατσισμό – Αλληλεγγύη στους μετανάστες

 

Αντιρατσιστική Κίνηση Ηγουμενίτσας

Ιός Αταξίας, σύντροφοι-ισσες από Αγρίνιο