3ήμερο εκδηλώσεων για τα 2 χρόνια της Kατάληψης Apertus


2 χρόνια Κατάληψη Apertus

Δημιουργούμε κοινωνικές δομές και σχέσεις αλληλεγγύης

Οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες

Ενάντια στον αναδυόμενο κοινωνικό εκφασισμό και στην υποτίμηση της ζωής μας,

να χαράξουμε το δρόμο προς την ελευθερία


 

ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

 

Αφίσα και κείμενο από την κατάληψη apertus

 


ΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

 ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

 

 Για την κρίση και το ΄΄κοινοβουλευτικό πραξικοπήμα΄΄ του Παπαδήμου

 

Τα τελευταία δύο χρόνια όλοι ζούμε στο πετσί μας την επέλαση της κρίσης: μειώσεις μισθών, συντάξεων, καταργήσεις κοινωνικών επιδομάτων, χαράτσια, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, περικοπές στην υγεία, εκπαίδευση, ανεργία, άστεγοι, λουκέτα στα μικρομάγαζα, αύξηση των αυτοκτονιών, της φτώχιας. Μια πρωτοφανής επίθεση που κάθε μέρα ακούμε για αυτή από ειδικούς οικονομολόγους, πολιτικούς αλλά εμείς είμαστε οι κατάλληλοι να μιλήσουμε για αυτή. Από το 2010 την έλευση της τρόικας και του ΔΝΤ  με τη ψήφιση του πρώτου μνημονίου το ζητούμενο είναι ένα., να καμφθεί  κάθε αντίσταση στην επέλαση που έχει ξεκινήσει. Σε αυτή τους  τη προσπάθεια οικονομικά και πολιτικά αφεντικά έχουν συστρατευθεί αφήνοντας στην άκρη τις μικροπολιτικές του παρελθόντος, η δημοκρατία τους ξεχειλώνετε, δημιουργούν ΄΄κοινοβουλευτικό πραξικοπήμα΄΄ και εγκαθιδρύουν τον τεχνοκράτη τραπεζίτη Παπαδήμο για να βγάλει εις πέρας τη βρώμικη δουλειά. Έτσι, το ΔΝΤ ορίζει το πως θα ζήσουμε και το κράτος με τους μπάτσους και την καταστολή περιφρουρεί αυτή την απόφαση.


 Για τον ρόλο των ΜΜΕ

Τα  μ.μ.ε. έχουν μετατραπεί σε μέσα επιβολής της κυρίαρχης προπαγάνδας διαχέοντας το φόβο. Από την αποτροπή συμμετοχής σε διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια ψήφισης των μνημονίων, τη συκοφάντηση κάθε αγώνα ενάντια σε αυτό το καθεστώς, μέχρι την πριμοδότηση των επιλογών των εξουσιαστών, επιβεβαιώνουν αυτό που χρόνια τώρα ξέρουμε, ότι αποτελούν το δεξί δεκανίκι του κράτους. Κινδυνολογούν συνεχώς με την απειλή της χρεοκοπίας προσπαθώντας να εκβιάσουν τη συναίνεση του κόσμου για νέα μέτρα. Και τώρα διαχέουν το φόβο του χάους από τη πρόθεση του κόσμου να γυρίσει τη πλάτη του στα δύο μεγάλα κόμματα που κυριαρχούν στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά.

 

Για τα δυο ‘’μεγάλα’’ κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ

Η πολιτική διέρχεται και αυτή κρίση και  η εξουσία εγκαθιδρύει καθεστώς έκτατης ανάγκης επισείοντας τη πιθανότητα εκτροπής του καθεστώτος. Πασοκ και νδ διαλαλούν πως είναι οι μόνοι κατάλληλοι για να διαχειριστούν τη κρίση, διαχέουν το φόβο της ακυβερνησίας, και προσπαθούν να ψαρέψουν ψηφοφόρους  μετατοπίζοντας τη πολιτική ατζέντα από το θέμα της κρίσης στο θέμα των μεταναστών. Ζητούν την υπομονή του κοινωνικού συνόλου, την εμπιστοσύνη του σε ένα πολιτικό σύστημα που έχει χάσει κάθε  νομιμοποίηση στη κοινωνική συνείδηση. Επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα των μέτρων χωρίς όμως να εξηγούν γιατί αυτά δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Αποφεύγουν επιμελώς να πουν ότι απλά πρέπει να λεηλατηθεί κάθε εργασιακό κεκτημένο των τελευταίων δεκαετιών, ότι πρέπει να παραδώσουν στα αφεντικά  ένα πεδίο εργασιακών σχέσεων που θα θυμίζει Κίνα.

 

Για το αντιμνημονιακό μπλοκ

Από την άλλη εμφανίζεται ένα αντιμνημονιακό μπλοκ με ετερόκλητα και από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες πολιτικά μορφώματα. Από την παραδοσιακή αριστερά και τη νέο-πατριωτική  αριστερά μέχρι τους αντιμνημονιακούς δεξιούς και φασίστες ακροδεξιούς, από προσωπικότητες που θέλουν να εμφανιστούν ως υπερασπιστές του λαού (θεοδωράκηδες, καζάκηδες) μέχρι απόστρατους αξιωματικούς. Ένας ετερόκλητος συρφετός που  καλεί το έθνος να συσπειρωθεί απέναντι στο νέο-παλιό εχθρό της Γερμανίας και της Μέρκελ, που μιλάει για τη νέα κατοχή της χώρας. Κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αριστερά  έχει εγκλωβιστεί σε μια επικίνδυνη επιχειρηματολογία με ξεκάθαρα πατριωτικές αναφορές, τοποθετώντας σε δεύτερη μοίρα τα ταξικά χαρακτηριστικά αυτής της επίθεσης, θέλοντας και αυτή με τη σειρά της να ψαρέψει από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους.


Για τους μαχαιροβγάλτες νεοναζί της χρυσής αυγής. Καμία ανοχή.. 

Αυτά τα δύο χρόνια η ακροδεξιά οργάνωση χρυσή αυγή βρίσκει πάτημα στις ιδιαίτερα οξυμένες κοινωνικές συνθήκες, την απογοήτευση και το θυμό του κόσμου  για να διοχετεύσει το μισάνθρωπο ρατσιστικό λόγο της. Ως νοσταλγοί του Χίτλερ και του φασισμού αναπολούν τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού έθνους και στρέφονται εχθρικά ενάντια σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, αγωνιζόμενους ανθρώπους.  Προσπαθούν να παρουσιαστούν όσο πιο προσιτοί γίνεται, ως προστάτες των φτωχών και καταπιεσμένων κρύβοντας επιμελώς τα σκοτεινά σημεία της οργάνωσής τους. Όπως για παράδειγμα τα πογκρόμ με μαχαιρώματα εναντίων μεταναστών, αγωνιζόμενων συντρόφων, τις διασυνδέσεις τους με την αστυνομία αλλά και τη μαφία της νύχτας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί  πρώην υποψήφιος Αιτωλοακαρνανίας ο οποίος και βρίσκεται προφυλακισμένος για διπλή δολοφονία κατόπιν συμβολαίου θανάτου.

 Mέσα σε αυτή την περίοδο γενικευμένης κρίσης που ζούμε οι κοινωνικές αντιθέσεις έχουν οξυνθεί. Τώρα είναι που διαφαίνονται πιο ξεκάθαρα οι σχέσεις μεταξύ εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, αφεντικού και σκλάβου. Έχει γίνει πια ξεκάθαρος στα μάτια όλων ο ρόλος του κράτους, των κομμάτων, των τραπεζών, της καταστολής, των αφεντικών.


Έτσι, σήμερα αφού βρισκόμαστε στην αρχή μιας κρίσης

μας έχουν μείνει δύο επιλογές.

Η μία επιλογή είναι να πάμε να ψηφίσουμε έχοντας την ψευδαίσθηση της πολιτικής δράσης. Να εναποθέσουμε δήθεν τις ελπίδες μας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σε κάποιο κόμμα είτε μεγάλο είτε μικρό. Με αυτό τον τρόπο θα συνεισφέρουμε στην  συντήρηση όλου αυτού του συστήματος εκμετάλλευσης καταπίεσης και καταστολής, εξουσιοδοτώντας τρίτους να αποφασίζουν για εμας. Επιπλέον, θα συναινέσουμε στη διαιώνιση του συστήματος κοινωνικής εξαθλίωσης και υποτίμησης των ζωών μας. Για να καταλάβουμε τα όρια της εξαθλίωσης και να πάρουμε μια γεύση ας κοιτάξουμε τις συνθήκες  που ζουν μετανάστες και άστεγοι.

 

Η άλλη επιλογή είναι να  πάρουμε τις ζωές μας  στα χέρια μας. Να μην αφήσουμε χώρο για κανένα κομματόσκυλο. Να μην κρυφτούμε πίσω από τον πατριωτισμό και το δήθεν εθνικό συμφέρον.


Να οργανωθούμε συλλογικά μέσω από αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς αγώνες  στις πλατείες, στις συνελεύσεις γειτονιάς , στα σωματεία βάσης, στις επιτροπές κατοίκων.


Να δημιουργήσουμε κοινωνικές δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.


Να συνεχίσουμε με μαζικές απεργίες, συγκρούσεις και απαλλοτριώσεις, μαζικές αρνήσεις πληρωμών σε ΔΕΗ ,δάνεια και χαράτσια.


Δύο βραδιές στην κατάληψη…

 

 

Δύο βραδιές στην κατάληψη αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης…

Δύο βραδιές μακριά από τις αγορασμένες ευφορίες των μαγαζιών και των καφετεριών…

Μακριά και από την γκρίνια, την πλήξη και τα γιορτινά χαλινάρια της οικογένειας…

 

Την Κυριακή 1 Γενάρη, μετά τις 9 το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί πάρτι στην κατάληψη για την οικονομική ενίσχυση του απεργιακού ταμείου των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας

 

Τη Δευτέρα 2 Γενάρη, στις 9 (ακριβώς!), θα πραγματοποιηθεί συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής στήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών, με τα τοπικά μουσικά σχήματα Αμόκ (πανκ-ροκ) και 45 (χιπ-χοπ). 

Ενημέρωση – Συζήτηση στην κατάληψη Αpertus

 

 

 

Επίσης, την ίδια μέρα, σύντροφοι από την συνέλευση της κατάληψης Αpertus, θα παραβρεθούν στην εκδήλωση της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα, με θέμα «Το κίνημα στην επάρχία».

 

Για το Χαριστικό – Ανταλλακτικό Παζάρι της κατάληψης Apertus

 

 

Χθες το απόγευμα (30/09) πραγματοποιήθηκε το 1ο Χαριστικό – Ανταλλακτικό Παζάρι στην κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου στο Αγρίνιο. Στόχος του παζαριού ήταν η συνεισφορά στο χτίσιμο δομών αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία και η δημιουργία σχέσεων αλληλοβοήθειας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, γιατί ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς.

 

Από νωρίς άρχισε να μαζεύεται κόσμος για να στήσει πάγκους με ρούχα (παιδικά, γυναικεία, αντρικά), είδη οικιακής χρήσης, βιβλία, παιχνίδια, γραφική υλη κτλ.

 

Το παζάρι ήταν χαριστικό, αλλά αρκετοί κάτοικοι του αγ. Κων/νου, αντιλήφτηκαν και την ανταλλακτική του λογική και έφεραν αρκετό υλικό για το ενισχύσουν. Ήταν πρώτη φορά που στην πλατεία του αγ. Κων/νου έγινε εκδήλωση με τα χαρακτηριστικά της αυτοοργάνωσης, αδιαμεσολάβητα και αντιεμπορευματικά.

 

Η πρωτοβουλία διευρύνθηκε, το εγχείρημα άνοιξε κοινωνικά, ενώ αρκετοί κάτοικοι δεσμευτήκαν για επιπλέον ενίσχυση και στήριξη του παζαριού.

 

Συνεπώς, ετοιμαζόμαστε για το επόμενο…

 

 

 

 

 

 

 

Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι από τη κατάληψη apertus

 

 

(Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε 400 αντίτυπα –με την μορφή τετρασέλιδου – στις γειτονιές του αγ. Κωνσταντίνου) 


1ο Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι

Πάρτε ό,τι χρειάζεστε, φέρτε ότι δεν χρησιμοποιείτε.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς. Η φτώχεια και η ανέχεια θα ενταθούν και θα διευρυνθούν σε ακόμα περισσότερα κοινωνικά κομμάτια. Δεν περιμέναμε, όμως, κάτι διαφορετικό, από ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Βέβαια, όλοι αυτοί, που αποτελούν την οικονομική και πολιτική εξουσία, μια χαρά θα συνεχίσουν να ζουν τη ζωούλα τους, προστάζοντάς μας να κάνουμε υπομονή, να πληρώνουμε χαράτσι και «φόρους αλληλεγγύης» και να «κάτσουμε στα αυγά μας».

 

Εμείς όμως από την πλευρά μας τι μπορούμε να κάνουμε;

Είμαστε πεπεισμένοι, πως για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση, οφείλουμε δημιουργήσουμε δομές μέσα στην κοινωνία που να βασίζονται στην αλληλεγγύη την αλληλοβοήθεια, την αυτοοργάνωση και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Έτσι, λοιπόν, μια πρωτοβουλία ατόμων, που ζουν και κινούνται στην πόλη του Αγρινίου και των περιχώρων της, διοργανώνει το 1ο χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι στην κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου. Η επιλογή της περιοχής έχει την σημασία της, μιας και η ιστορία της συνοικία αυτής, ξεκινάει μετά τη μικρασιατική καταστροφή, όταν εκεί δημιουργήθηκε ένας καταυλισμός για να στεγάσει τους πρόσφυγες από Μικρά Ασία.

 

Τί είναι όμως το Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι;

 

Στον κόσμο των εμπορευμάτων, που οι έννοιες «τιμή» και «κέρδος» κουμαντάρουν τις ζωές μας, επιχειρούμε την πραγμάτωση εγχειρημάτων ανταλλαγής και ελεύθερης διάθεσης αγαθών. Στο παζάρι αυτό, θα υπάρχουν ρούχα (παιδικά, γυναικεία, αντρικά), βιβλία, cd, dvd, είδη οικιακής χρήσης κτλ, τα οποία θα προσφέρονται χωρίς αντίτιμο. Ένα μεγάλο μέρος των πραγμάτων είναι χρησιμοποιημένα, αλλά βρίσκονται σε καλή κατάσταση (πχ τα ρούχα είναι πλυμένα και καθαρά).

 

Και που βρέθηκαν όλα αυτά;

 

Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε το παζάρι, ψάξαμε στις ντουλάπες και ράφια του σπιτιού μας, για πράγματα που ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά δεν τα χρησιμοποιούσαμε πια. Το ίδιο ζητήσαμε να κάνουν και φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι, συγγενείς… Συλλέξαμε όλα αυτό το υλικό, το ταξινομήσαμε, με στόχο να διατεθεί στο παζάρι στον αγ. Κωνσταντίνο. Επίσης για να μπορέσει να συνεχιστεί, αλλά και να ενισχυθεί αυτό το εγχείρημα, είναι απαραίτητη και η συνεισφορά όλων μας. Συνεπώς, όποιος και όποια θέλει,  μπορεί να πράξει ομοίως και να φέρει πράγματα στο τόπο του παζαριού, είτε για να διατεθεί επί τόπου, είτε για να κρατηθεί για το επόμενο παζάρι.

 

Και γα ποιο λόγο το κάνουμε;

 

Δεν ανήκουμε σε κάποιο κόμμα, άρα δεν επιζητούμε ψήφους. Ούτε σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα, που γυρεύει «πιστούς» και ανταλλάγματα. Προάγουμε την αμφισβήτηση της κατανάλωσης και του τρόπου παραγωγής, χωρίς «φιλανθρωπίες» και «ελεημοσύνες». Συνεισφέρουμε στο χτίσιμο κοινωνικών δομών αλληλεγγύης και σχέσεων που βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, μακριά από ρατσισμό και ξενοφοβία.

 

Απέναντι στον ατομισμό, προτάσσουμε την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη

 

Για να ξανανιώσουμε τη ζεστασιά του μοιράσματος, της αλληλοβοήθειας και της επικοινωνίας.

 

1ο Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι

Κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου

Παρασκευή 30/09, ώρα 19:00 

 

κατάληψη Apertus

Προβολές στην κατάληψη Apertus

 

 

 

Λίγα λόγια για τις ταινίες

 Ο Άρχοντας των Μυγών

Μια ομάδα σχολιαρόπαιδων, μεταφέρεται αναγκάστηκα σε ένα έρημο νησί. Εκεί τα παιδία, επιδιώκουν να αυτοοργανωθούν και να επιβιώσουν.

Αρχικά, χωρίς την κηδεμονία και τις επιβολές των μεγάλων, απολαμβάνουν με χαρά την πρωτόγνωρη εμπειρία της επαφής με την φύση. Όμως, ο καιρός της αθωότητας, τελειώνει σύντομα…

Η τάση για επιβολή και ο φόβος μπροστά στο άγνωστο θα φέρουν ρήξεις, συγκρούσεις και διαχωρισμούς. Τα παιδία που ανήκουν στις ανώτερες κοινωνικά τάξεις, θα μετατραπούν σε κυνηγούς των πιο αδύναμων παιδιών. Τελικά το μίσος και η βία θα κυριαρχήσουν και η μικρή τους κοινωνία θα εκφυλιστεί σταδιακά σε αγέλη αγρίων. Τα παιδιά καταλήγουν να αναπαράγουν την συμπεριφορά και τα πρότυπα των μεγάλων, με τις σχέσεις που αναπτύσσουν να αποτελούν αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου…

Μια αλληγορική ιστορία επιβίωσης και βιαιότητας, που περιστρέφεται γύρω από την προβληματική αναδιοργάνωση μιας κοινωνίας με τα ένστικτα στη θέση των άγραφων κανόνων, εξερευνά τον τρόμο που έρχεται με το χαμό κάθε ελπίδας, και περνά ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα με το ξεσκέπασμα της ακατανίκητης επιθυμίας για επικράτηση.  Παράλληλα, γίνεται αναφορά και στην στρατηγική της επικράτησης του μεταφυσικού φόβου που διαδίδουν οι θρησκείες, μέσω ενός αρχέτυπου συμβολισμού.


 Στάσου Πλάι Μου

«I don’t shut up. I grow up. And when I look at you, I throw up»

Δεν έχει σημασία τι γλώσσα μιλάς, σε ποιο κομμάτι της Γης γεννήθηκες, αν είσαι αγόρι ή κορίτσι. Για να είναι το βλέμμα σου καθαρό, οφείλεις να  παλεύεις κάθε μέρα για να είσαι αξιοπρεπής.

Γιατί έτσι σίγουρα έχεις υπάρξει 12χρονο παιδί. Που, έστω και για μια φορά, έχει νοιώσει παρεξηγημένο, ανεπιθύμητο, ολομόναχο, εκτός τόπου και χρόνου, με μια φλογερή αλλά και τρομακτική επιθυμία φυγής. Σαν τον Κρις του φιλμ που εύχεται: «Μακάρι να μπορούσα να πάω κάποιου όπου κάνεις δεν με ξέρει. Υποθέτω όμως πως είμαι πολύ φοβητσιάρης, ε;». «Σε καμιά περίπτωση» είναι η απόλυτη απάντηση του φίλου του Γκόρντι. Οι δύο τους, παρέα με τους άλλους δύο κολλητούς τους, έχουν αφήσει πίσω τους τις προκαταλήψεις από γονείς, συγγενείς, συμμαθητές, δασκάλους… Αλογόκριτοι και μακριά από τον ενήλικο κυνισμό,  εξορμούν στην ανοχή της φύσης, αναζητώντας κάτι που τελικά θα τους μεγαλώσει απότομα. Μα σημασία, για μια ακόμη φορά, δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ίδιο το ταξίδι. Ένα ταξίδι γλυκόπικρο και βίαιο. Το Στάσου Πλάι Μου, περιγράφει τα μετέωρα χρόνια μιας χαμένης παιδικής ηλικίας, ανάμεσα στον άγουρο και στον ώριμο εαυτό μας. Που ίσως να μην ήταν τα καλυτέρα: οι καταναγκασμοί, οι απειλές και οι επιβολές καιροφυλακτούσαν για να τσακίσουν τις χαρές των πρωτόγνωρων εμπειριών.  Αυτά τα χρόνια, ωστόσο, ήταν σίγουρα τα πιο καθαρά, γεμάτα δυνατότητες και υποσχέσεις. Τότε, όπως και τώρα, το μέλλον ήταν μπροστά μας, με την διαφορά ότι σήμερα στρέφουμε συνεχώς το βλέμμα πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Ξανά και ξανά. Για να θυμηθούμε.

Προφανώς κάτι έχει χαθεί, κάτι λείπει.

Και ας μην προσποιούμαστε άγνοια.

Δεν μπορούμε να βρούμε αυτό που έχει χαθεί, αν ο καθένας είναι μόνος του.