Παροξυσμός, τεύχος 14.

 

Αντί προλόγου.

Σε τούτο το τεύχος, η θεματολογία του εντύπου επικεντρώθηκε σε αυτές τις συνθήκες, που αν και αόρατες, αφανείς και κρυμμένες, κατευθύνουν την τροχιά που διασχίζουμε όλοι και όλες μας σε αυτό το βίαιο, ψυχρό και δολοφονικό σύστημα. Σε αυτό το τεύχος, λοιπόν, μιλάμε για την κρίση ως μια κρυφή κρίση των ταξικών και κοινωνικών σχέσεων. Μιλάμε για την εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών, θεωρώντας την ως το μεγάλο άγνωστο Χ των καπιταλιστικών σχέσεων, την περιοχή της εργασίας που παραμένει συστηματικά απούσα από τις εθνικές στατιστικές. Για τον μύθο του υπερπληθυσμού που κρύβει από πίσω του ρατσιστικό μίσος για τους ανθρώπους του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Για τις βίαιες ιστορίες γυναικών που μένουν καλά κρυμμένες πίσω από αμπαρωμένες πόρτες και οδηγούν στην υποτίμησή τους. Για την μυστικοποίηση και την λατρεία των εμπορευμάτων και την κρυμμένη εκμετάλλευση που ενσωματώνουν. Για τους κρυμμένους θησαυρούς των πλουσίων και το ολοφάνερο φιλανθρωπικό τους έργο. Για την αόρατη εργασία που παράγουμε κάθε μέρα στο διαδίκτυο.

 

Ωστόσο, μιλάμε και για τις κρυμμένες και αφανείς υλικές συνθήκες μέσα από τις οποίες μπορούμε να σπάσουμε τις καπιταλιστικές σχέσεις και να πάρει σάρκα και οστά η αταξική κοινωνία, μεταφέροντας την επανάσταση από ένα απροσδιόριστο μέλλον στο εδώ και το τώρα.

 

Για το εξώφυλλο αυτού του τεύχους (σκίτσο από τον okso81).

 

Αλέξης Γρηγορόπουλος. Η σφαίρα της ελληνικής αστυνομίας που διαπέρασε την νεανική του καρδιά, σηματοδότησε το πέρασμα από την μία εποχή στην άλλη. Από τότε τίποτε δεν είναι πια το ίδιο.

Σαχτζάτ Λουκμάν. Οι επανωτές μαχαιριές που δέχτηκε πισώπλατα μέχρι θανάτου από φασίστες, αποκάλυψαν την ύπαρξη εκατοντάδων μεταναστών με δύσκολα ονόματα και άγνωστες ιστορίες που δολοφονούνται στα σύνορα, στα τμήματα, στους δρόμους, τα χωράφια, τα κάτεργα.

Παύλος Φύσσας. Υψώνοντας το ανάστημα του, κατέδειξε πως το μαχαίρι που χώθηκε απευθείας στην καρδιά του, το κρατούσαν χιλιάδες «ανυποψίαστοι» έλληνες πολίτες που  τόσα χρόνια εκτρέφουν το φασισμό.

 

Αλέξης, Σαχτζάτ, Παύλος: σύμβολα της εποχής που ζούμε, σύμβολα της εποχής που έρχεται.

 

 

Ο Παροξυσμός είναι ένα έντυπο δρόμου που κυκλοφορεί από το 1998 στο Αγρίνιο, αποτελώντας κομμάτι μιας συνολικότερης στάσης και δραστηριότητας. Μοιράζεται χέρι με χέρι και χωρίς αντίτιμο, για να αποφευχθεί η διαμεσολάβηση τους χρήματος αλλά και η γενικότερη αναπαραγωγή των εμπορευματικών σχέσεων. Η κάλυψη των εξόδων της έκδοσης και της διακίνησης γίνεται με ελεύθερη συνεισφορά. Το παρόν τεύχος τυπώθηκε τον Απρίλιο του 2014 σε 800 αντίτυπα. Στο Αγρίνιο μπορείτε να το βρείτε στην Κατάληψη Apertus (Καλυβίων 70) και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις. Για επικοινωνία εδώ.

 

 

Περιεχόμενα:

-Για το εξώφυλλο αυτού του τεύχους, 2

-Για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης, 3-6

-Για το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου, 7-9

-Υπερπληθυσμός, υπερκατανάλωση, 10-11

-Αλ Καντάνης, 12

-Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μ. Τόλη, 13

-Κρίση, τι τους νοιάζει τους μεγάλους μας σφετεριστές, 14-16

-Σχετικά με το ταμείο αλληλεγγύης της κατάληψης Αpertus, 17

-Facebook, 18-19

-Κατοχή Αιτωλοακαρνανίας, η κρυμμένη εκμετάλλευση, 20

-Υποσημειώσεις από ξεχασμένους αστερίσκους, 21

-Ψυχοκόρες, το σιδέρωμα τη Σπυριδούλας, 22-23

-Για την αναδιάρθρωση-ιδιωτικοποίηση των ελληνικών φυλακών, 24-25

-Σημεία ενός θεαματικού χωροχρόνου, 26

-Μια συζήτηση για το γκράφιτι, 27-29

-Ένα κτήριο μιλάει, 30-31

-Μια απολογιστική συζήτηση για τα γεγονότα της περσινής χρονιάς, 32-33

-Ποίηση, 34-35