Category: ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

 

Από τα τέλη Αυγούστου του 2013 μέχρι και σήμερα ο αγώνας για την υπεράσπιση του δημοτικού πάρκου Αγρινίου συνεχίζεται. Μέσω της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Πάρκου Αγρινίου, ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας όλο αυτό τον διάστημα έχει καταθέσει έργο και έχει δώσει αγώνες για να αποτραπεί η λεηλασία-«ανάπλαση» του Πάρκου. Μέσα από καθημερινή παρουσία στο χώρου του πάρκου, το σταμάτημα των μπουλντόζων, παρεμβάσεις στα δημοτικά συμβούλια, με εκδηλώσεις και συζητήσεις,  αλλά παράλληλα και με νομικές διεκδικήσεις υπερασπίζεται το πάρκο, τόσο ως χώρο πρασίνου, αλλά και ως δημόσιο χώρο, έναν από τους τελευταίους που έχουν απομείνει σε μια πόλη που το τσιμέντο καταβροχθίσει το χώμα και το πράσινο και η κερδοφορία ρημάζει την δημόσια σφαίρα. Παρακάτω παραθέτουμε ένα κείμενο του Γεωπόνου Δημήτρη Γερονίκου που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του Παροξυσμού (άνοιξη 2014).

 

 

 

Περιβαλλοντικό έγκλημα στο Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου.

 

Ζούμε τα χρόνια του νεοελληνικού υπαρκτού σουρεαλισμού. Το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου εκτείνεται σε 54 στρέμματα γης και είναι ο μεγαλύτερος δημόσιος ελεύθερος χώρος περιβαλλοντολογικής παιδείας, άθλησης, ξεκούρασης και ψυχαγωγίας της πόλης.

 

Πρόκειται για ένα ζωντανό οικοσύστημα με ιδιαίτερη βιοποικιλότητα που επηρεάζεται από ποικίλους παράγοντες. Ουσιαστικά είναι μία υποδομή πρασίνου με δενδροστοιχίες και όχι μόνον, καθώς αποτελεί δεξαμενή φυτογενετικού υλικού και δημόσια περιουσία με διαρκή βιώσιμη παραγωγή σε βάθος χρόνου. Είναι στοιχείο πολιτισμού το οποίο με κατάλληλη διαχείριση μπορεί να προσφέρει δυνατότητες οικονομικής ανασυγκρότησης για μία ολόκληρη περιοχή.

 

Η φυτολογική σύνθεση του συγκεκριμένου πάρκου σε αρμονία με στοιχεία ευρωπαϊκών σχολών κηποτεχνίας, δημιουργούν τις συνθήκες ώστε το εν λόγω πάρκο να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ιστορικούς κήπους στη δυτική Ελλάδα.

 

 

Aπό τις 20 Αυγούστου 2013 εργάτες, μηχανικοί και δικηγόροι του δήμου μαζί με τις μπουλντόζες των εργολάβων ξεκίνησαν να εφαρμόζουν την εντολή της δημοτικής αρχής για «ανάπλαση» του Πάρκου με μία έξαρση αυταρχισμού, επιστημονικής ανεπάρκειας και αντιδραστικής ιδιοτέλειας. Το Αγρίνιο μία πόλη όπου η ανθρωπιστική κρίση είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, στροβιλίζεται έκτοτε στις φρενήρεις εικόνες που προσφέρει απλόχερα το έργο της «ανάπλασης» του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου.

 

Tην εποχή εκείνη αμέσως δραστηριοποιήθηκαν συνειδητοποιημένοι κι ενεργά σκεπτόμενοι πολίτες που αντιστέκονται στα σχέδια του δήμου. Δημιουργήθηκε η Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Πάρκου, η οποία προσπάθησε να γνωστοποιήσει το μέγεθος και τις παρενέργειες του έργου «ανάπλασης» στις ζωές των Αγρινιωτών. Τα τελευταία χρόνια στο Αγρίνιο έχει προκύψει κίνημα ανθρώπων που θέλουν την ουσιαστική αναβάθμιση του πάρκου, φυσικά διαφωνώντας με τους όρους καταστροφής που θέτει η υφιστάμενη δημοτική αρχή.

 

Στο όνομα της έκτακτης ανάγκης που ζει η χώρα, ορισμένοι με θέσεις εξουσίας, έχουν αναγάγει τη σκοπιμότητα σε κοινή λογική και θέλουν να θέσουν σε εφαρμογή μηχανισμούς με τους οποίους φροντίζουν να αποτρέψουν ή να ελέγξουν τις συμπεριφορές των άλλων στο χώρο, εφόσον οι τελευταίοι δεν ακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα του «πολίτη καταναλωτή». Αυτό επιδιώκουν να το καταφέρουν με την ιδιωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων και την αγοραία εμπορευματοποίηση τους.

 

Στις 5 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η καταστροφή των εγκαταστάσεων της φυτωριακής – θερμοκηπιακής υποδομής του Πάρκου και το ξερίζωμα των δένδρων του Πάρκου που είχαν την ατυχία να φύονται εντός του περιφραγμένου χώρου, τον οποίο ο Δήμος Αγρινίου χρησιμοποιούσε ως φυτώριο. Λίγες ημέρες πριν στις 13 Αυγούστου 2013 αναλυτικά στην έκταση του φυτωρίου είχαν καταγραφεί από τον κ. Θεοχάρη Ζάγκα (δευθυντή εργαστηρίου Δασοκομίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ.), 92 δένδρα ηλικίας 10-60 ετών. Τα τοπογραφικά σχέδια της μελέτης «ανάπλασης» του δήμου Αγρινίου εμφάνιζαν στο χώρο αυτό μηδενικό αριθμό δένδρων!

 

Πανό από παρέμβαση στα εγκαίνια της δημοτικής πινακοθήκης Αγρινίου στις 10/12/13.

 

Η συγκεκριμένη «ανάπλαση» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση σύμφωνα με τον γεωπόνο Δημήτρη Παπαδήμα1 όπου «…οι υπεύθυνοι των έργων, για να προσπεράσουν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών λόγω βαναυσοτήτων σε βάρος των δένδρων, διαρρέουν την πληροφορία ότι τα μαλλιοτραβηγμένα δένδρα δεν καταστρέφονται αλλά αντίθετα “μεταφυτεύονται” σε “καλύτερες” συνθήκες ή μεταφέρονται σε Δημοτικά ή Ιδιωτικά φυτώρια για φύλαξη και εντατική συντήρηση επαναφοράς των φυσιολογικών λειτουργιών τους. Κάτι τέτοιο θα είχε βάση αν η μετακίνηση αυτή γινόταν σύμφωνα με τους μεταφυτευτικούς κανόνες».

 

Στο έργο της “ανάπλασης” αποτυπώνονται σε με εικόνες τα κατορθώματα της κορυφαίας καθοδήγησης του επικεφαλής του Δήμου Αγρινίου σε συνεργασία με τις έμπειρες “πινελιές” των δημοτικών του υπαλλήλων, καθώς σε πλήρη αρμονία δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο που υπόσχεται δυναμική ανάγνωση της δραματικής σύγκρουσης του ανθρώπου με το πεπρωμένο του. Σε ρόλο σολίστ ο εργολάβος, μας προσφέρει την ευκαιρία να απολαύσουμε «σε πρώτο πλάνο» τον τραχύ, άξεστο ήχο των κατορθωμάτων της τσάπας του.

 

Η «μεταφύτευση» στα Τριαντέικα.

 

Είναι γνωστό στη νεοελληνική πραγματικότητα πολλές φορές όπως χρησιμοποιούνται τα ευρωπαϊκά χρήματα προκαλούν την αποδόμηση και την καταστροφή υπαρχόντων πράσινων υποδομών προς όφελος και πλουτισμό όσων τα διαχειρίζονται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Βέβαια όταν γίνεται λόγος για πράσινο είναι ανάγκη πλέον να διευκρινίζεται πως εννοείται το πραγματικό, το φυτικό, το ζωντανό κι όχι αυτό της έκφρασης «πιο παράξενο κι από πράσινο όνειδος».

 

Στις 5 Μαρτίου 2014 εκδικάστηκε η αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, Αγρινιωτών πολιτών κατά της επιχειρούμενης καταστροφικής ανάπλασης κι αναμένεται η τελική απόφαση. Όλους αυτούς τους μήνες ο αγώνας των πολιτών συνεχίζεται δυναμικά μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την αποκατάσταση της λειτουργίας του πάρκου.

 

Ωστόσο το δίκαιο μεταξύ των γενεών συνεχίζει να αποτελεί ένα ερώτημα, με υπαρξιακές διαστάσεις για τη βιωσιμότητα της πόλης του Αγρινίου, που παραμένει αναπάντητο.

 

Κείμενο – Φωτογραφίες:

Δημήτρης Γερονίκος (Γεωπόνος Γ.Π.Α./Μ.Sc).  

enterioni.blogspot.com

 

Πηγή:

Επιστημονική άποψη για τις αναπλάσεις πάρκων και η περίπτωση του Παπαστρατείου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου.