Στις 17 Νοεμβρίου του 1973 και ώρα μία το μεσημέρι, μια «μιαρή» φιγούρα για τα δεδομένα της τότε αθηναϊκής κοινωνίας βρίσκονταν στην συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέϋδεν, μαζί με τον 13χρονο γιό του. Αφγανικής καταγωγής, με τούρκικη υπηκοότητα, ταχυδακτυλουργός στο επάγγελμα: αυτά τα χαρακτηριστικά από μόνα τους αρκούσαν για να δεχτεί μια θανάσιμή ριπή στην κοιλιά από το μυδράλιο τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος της Χούντας. Ο Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, ετών 43, ήταν κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα. Όπως έχουν καταγράφει ως τώρα τα στοιχεία, ο Μπασρί ήταν ο μόνος από τους δεκάδες δολοφονηθέντες του Πολυτεχνείου που μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο. Ούτε σε Νοσοκομείο, ούτε σε Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, ούτε σε Θεραπευτήριο. Κατευθείαν στο Νεκροτομείο.
Μιάμιση δεκαετία αργότερα στο ίδιο σημείο το κτήριο επί των οδών Αχαρνών και Χέϋδεν καταλαμβάνεται από άγριους νεολαίους, αντιεξουσιαστές και αναρχικούς. Επί δυόμιση περίπου δεκαετίες, η Villa Amalias αποτελεί ένα κοινωνικό ανάχωμα ενάντια στους φυσικούς και πολιτικούς απογόνους της Χούντας και σε κάθε φασισμό, εθνικισμό και ρατσισμό. Η Villa Amalias, αποτέλεσε ένα διαρκή κρυφό φόρο τιμής στον Αφγανό Ταχυδακτυλουργό με το τούρκικο διαβατήριο. Ίσως τυχαία, αλλά αυτό δεν έχει σημασία: η Villa Amalias ήταν εκεί, όπως και ο Αλέξανδρος Μπαρσί Καράκας.