Category: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Κείμενο αυτοπαρουσίασης της Κατάληψης Στέγης Σαχίνη 3 – Γιάννινα

(Κατεβάστε όλο το pdf εδώ)

 

 

 

Ενημερωτικό κείμενο από τους/ τις «Αντιφασίστες/τριες από Αγρίνιο»

 

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 04/09/2007 εφτά-οκτώ σύντροφοι & αντιφασίστες καθόταν στη κεντρική πλατεία της πόλης του Αγρινίου (πλατεία Δημοκρατίας). Η περίοδος ήταν προεκλογική μιας και στις 17/09 θα ακολουθούσαν οι εκλογές και για αυτό το λόγο είχαν τοποθετηθεί κομματικά προεκλογικά περίπτερα στο κέντρο της πόλης και πάνω στη πλατεία. Αντιφασίστας που κοίταζε προς το περίπτερο του Λ.Α.Ο.Σ που βρισκόταν στο κάτω μέρος της πλατείας δέχεται επίθεση από τρία μέλη-στελέχη του ακροδεξιού κόμματος του Λ.Α.Ο.Σ (λίγες ώρες πριν είχε προηγηθεί αφισοκόλληση του Λ.Α.Ο.Σ). Τέσσερις- πέντε σύντροφοι αντιδρούν στη θρασύδειλη αυτή επίθεση ζητώντας το λόγο & ακολουθεί μικροσυμπλοκή. Ο ελληναράς τραμπούκος, μπράβος και χούλιγκαν της Α.Ε.Κ Θανάσης Σταθόπουλος (γνωστός & ως «Γιδόπουλος») εκτελώντας εκείνη τη στιγμή χρέη προστάτη ή μπράβου του Λ.Α.Ο.Σ (ο πατέρας του ήταν υποψήφιος στο νομό Αιτ/νίας τη περίοδο εκείνη) χτύπησε με τασάκι που είχε κρυμμένο στη τσέπη του παντελονιού το σύντροφο Γ.Κ. Λίγο μετά από αυτό & με το τέλος της συμπλοκής οι φασίστες αποχωρούν,  κάποιοι από αυτούς βρίζοντας (ανάμεσα σε αυτούς & παρών στο σκηνικό του τραυματισμού του συντρόφου ήταν & ο ίδιος ο υποψήφιος, ο ηλικιωμένος Σπυρίδωνας Σταθόπουλος, γνωστό παλιό στέλεχος της Ε.Π.Ε.Ν και συνεργάτης των συνταγματαρχών της χούντας). Οι υπόλοιποι φασίστες συμμετέχοντες στην επίθεση ήταν ο Λεωνίδας Σταθόπουλος (πρόεδρος τότε της Τ.Ο του Λ.Α.Ο.Σ και τώρα υποψήφιος με τη Χ.Α) & ο Γιάννης Παπαγεωργίου (γραμματέας τότε της Ν.Ε Αιτ/νίας του Λ.Α.Ο.Σ).

 

Ο σύντροφος μεταφέρεται στο νοσοκομείο Αγρινίου & στη συνέχεια εσπευσμένα στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου στο Ρίο, με το χτυπημένο του μάτι να έχει γεμίσει σπασμένα γυαλιά από το τασάκι που χρησιμοποιήθηκε εναντίον του κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Πραγματοποιείται εγχείρηση & στη συνέχεια μεταφέρεται στην Αθήνα όπου και ακολουθούν άλλες δυο επεμβάσεις. Η ζημιά που προκλήθηκε στο μάτι του είναι πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της όρασης του από το αριστερό μάτι. Μες στο επόμενο 48ωρο οι μπάτσοι προβαίνουν σε αυτεπάγγελτη μήνυση. Μήνυση καταθέτει και ο πατέρας του συντρόφου κατά του υποψήφιου του Λ.Α.Ο.Σ  Σπ. Σταθόπουλο καθώς και κατά του γιου του, Θαν. Σταθόπουλο, που χτύπησε το σύντροφο.

 

Τέσσερις ημέρες μετά το περιστατικό & το τραυματισμό του συντρόφου πραγματοποιείται αντιφασιστική διαδήλωση από συντρόφους/ισες και αντιφασίστες/τριες  στην οποία συμμετέχουν περίπου 300 άτομα τόσο από το Αγρίνιο & τα περίχωρα του όσο και από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μια βδομάδα μετά ο σύντροφος Γ.Κ καταθέτει μήνυση κατά του Θαν. Σταθόπουλου μέσα από το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύονταν ακόμη.

 

Περίπου ένα χρόνο μετά & αφού έχουν προηγηθεί οι καταθέσεις υπεράσπισης & αλληλεγγύης των συντρόφων & φίλων του Γ.Κ, ο Σπ. Σταθόπουλος προχωρεί σε μήνυση κατά του Γ.Κ καθώς & κατά άλλων εφτά ατόμων (μέσα σε αυτά φίλοι & σύντροφοι του Γ.Κ) για επίθεση, πρόκληση απλών σωματικών βλαβών, εξύβριση κτλ. Πέντε & πλέον χρόνια μετά το περιστατικό & ενώ έχουν μεσολαβήσει αρκετές αναβολές η δίκη έχει οριστεί για τη Πέμπτη 28/03/13 στις 9 το πρωί στο Δικαστικό Μέγαρο Αγρινίου.

 

Αυτή ήταν η πρώτη φασιστική επίθεση που συνέβη τα τελευταία χρόνια στη πόλη του Αγρινίου ενώ μερικούς μήνες μετά έκαναν την εμφάνιση τους & οι λιγοστοί νεοναζί της Χ.Α με αρχηγό και ιδεολογικό ηγέτη τον Λεωνίδα Σταθόπουλο.

 

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, η δίκη έχει οριστεί για τις 28 Μαρτίου και ήδη έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό μια προσπάθεια ανεύρεσης του χρηματικού ποσού που αναλογεί στα δικαστικά έξοδα το οποίο και ανέρχεται περίπου στα 2000€. Δεδομένου τα χαρακτηριστικά των εποχών που βιώνουμε (κρίση του κεφαλαίου, ανεργία κτλ) η οικονομική ενίσχυση και υποστήριξη από άτομα και συλλογικότητες θα ήταν ευπρόσδεκτη. Μες στις επόμενες μέρες θα γνωστοποιηθεί αριθμός τραπεζικού λογαριασμού για όσους/ες θελήσουν να συνεισφέρουν στην συγκέντρωση του ποσού των δικαστικών εξόδων.

 

Μάρτιος 2013

Αντιφασίστες/τριες από Αγρίνιο

 

Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρώ, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολλεκτίβα, ομάδα προβολών,δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλακτήριο δισκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολίτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων. Επιπλέον, η Κατάληψη Villa Amalias, πέραν των εσωτερικών δραστηριοτήτων έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, συμμετεχοντας τόσο στη συνέλευση κατοίκων πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιωντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή, όπως μικροφωνικές παρεμβάσεις,χαριστικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες και παιδικές εκδηλώσεις στην πλατεία.

 

Όλα αυτα τα 23 χρόνια, η Καταληψη Villa Amalias, μέσα από την πολύμορφη σύνθεση των υποκειμένων και των ομάδων που την απαρτίζουν έχει διαμορφώσει πολιτικά χαρακτηριστικά εξίσου πολύπλευρα, που πηγάζουν απο το ευρύτερο κίνημα των καταλήψεων, απο τον Αναρχικό και Αντιεξουσιαστικό χώρο και απο το κίνημα του ταξικού και εργατικού ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικα τα οποία εχουν αποκτήσει υλική υποσταση μέσα απο τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε πορείες, παρέμβασεις και κινητοποιησεις, που αφορούν σε εργατικούς, αντιφασιστικους-αντιρατσιστικούς αγωνες, αλληλεγγύη σε διοκώμενες καταλήψεις, στους μεταναστες΄και σε διοκωμενους συντρόφους, σε φοιτητικούς και μαθητικους αγώνες καθως και για την επανοικιοποιηση ανοιχτών δημοσιων χώρων.

 

 

Το κτίριο της Κατάληψης ήταν εγκαταλελλειμενο απο το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Απο το '90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρειται απο την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία τόσο των ίδιων των καταληψιών όσο και όλων των αλληλέγγυων συντρόφων.

 

Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, δήμος αθηναίων, ο οποίος είναι κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, καθώς και ο οργανισμός σχολικών κτηρίων ειναι γνωστοί για υποθέσεις απαλλοτριώσεων ιδιωτικής περιουσίας και παράνομων αποχαρακτηρισμών, με αποκορύφωμα την περίπτωση του μεγαθηριου κτιρίου Χαραγκιώνη στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανοώ, που εν μια νυκτί, απο οικόπεδο με σκοπο την ανέγερση σχολικού κτηρίου μετατράπηκε σε εμπορικό κέντρο.

 

Σε αντιθεση με αυτούς, που βλέπουν κτήρια και χώρους ως ενα ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας, η Κατάληψη Villa Amalias και η δράση της είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα του προτάγματός της για τη δημιουργία ελεύθερων κοινωνικών χώρων, αντιθετικών προς κάθε ειδους οικονομική εκμεταλευση, βασιζομενοι σε αντιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, αλληλέγγυες και οριζόντιες δομές, σεβόμενοι τον άνθρωπο και στηρίζοντας πάντα τους απο κατω της ταξικής πυραμίδας, των οποίων κομματι αποτελούμε και εμείς.

 

 

 

Για αυτό και η συντηρηση του κτηρίου, όπως προαναφερθηκε, γίνεται από τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους, ιδίως τα τελευταία 4 χρονια έπειτα από τις δύο δολοφονικές εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκε η Κατάληψη από παρακρατικούς έμισθους ή μη. Οι συγκεκριμενες επιθέσεις προκάλεσαν μεγαλες υλικές φθορες που δεν αποτέλεσαν όμως εμπόδιο στο να συνεχίσει η Villa τη δράση της ως εγχείρημα, αλλά αντιθέτως ενδυνάμωσαν το ηθικό των ανθρώπων που την απαρτίζουν και με τη βοήθεια όλων των συντρόφων ανακαινίστηκε η προσοψη του κτηρίου από την οδό Χέυδεν και ξεκίνησε η αποκατάσταση και η περαιτέρω βελτιωση εσωτερικά του κτηρίου με τη συμβουλευτική βοήθεια αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών.

 

 

  

 

Οι συνεχόμενες επιθέσεις δεν ειναι οι μόνες που εχει δεχτεί το εγχείρημα, ολα αυτά τα χρόνια. Η Villa και λόγω της τοπογραφικής της θεσης αλλα και λόγω των αξιακών και πολιτικών της χαρακτηριστικών, έχει βρεθεί πολλες φορές στο στόχαστρο επιθέσεων απο το κράτος και το παρακράτος. Σε όλες τις επιθέσεις απαντούσαμε πάντα με το λογο μας, δημοσιοποιώντας τα γεγονοτα και προπαγανδιζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας μέσα από ανοιχτές κοινωνικές παρεμβασεις.

 

 

  

Στις 20/12/12 και ώρα 7.00 πμ, εισέβαλαν στην Κατάληψη άντρες της κρατικής ασφάλειας με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας "περι ναρκωτικών" και "εκρηκτικών υλών" κατόπιν μιας δήθεν ανώνυμης καταγγελιας και συνέλλαβαν 8 άτομα που βρίσκονταν εντός της Κατάληψης, εκ των οποίων οι τρεις ηταν φιλοξενούμενοι.Απο την Κατάληψη κατασχέθκαν αντικείμενα τα οποια η κρατική ασφάλεια χρησιμοποίησε ως πειστήρια για την κατασκευή κατηγοριών πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτηρα, κατηγορίες τις οποιες δεν αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον όταν η κακουργηματική μας πράξη στηριζεται σε κενές φυαλες μπύρας και σε ελάχιστη ποσότητα πετρελαίου που βρέθηκε διπλα σε σομπα.

 

  

Για εμάς, αποτελει σαφή πολιτική επιλογή του κράτους αυτή η κινηση. Σε καιρο οικονομικής και συστημικής κρισης, το κράτος εξαπολύει επιθεση προς πασα κατευθυνση υποβαθμίζοντας τη ζωή των απο κάτω και προσπαθώντας να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είτε αυτο μεταφράζεται σε καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων ειτε στην προπαγάνδιση ρατσιστικων ιδεωδων που προαγουν τον κοινωνικό εκφασισμό ειτε στη δημιουργια συνθηκών ανασφαλειας με σκοπο την αποδοχή της διαρκους επιτηρησης των ζωών μας, ειτε στη διωξη και σπίλωση πολιτικών χώρων και υποκειμενων αντιτιθεμενων σε όλα αυτά.

 

  

 

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

 

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:

 

  

"ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΜΑ…"

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ)

 

 

 

22/12/12

 

Οι συλληφθέντες της Villa Amalias

 

 

ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΓΡΟΘΙΑΣ

 

Η Μαθητική Γροθιά αποτελεί μια συλλογικότητα μαθητών από διάφορα σχολεία της πόλης του Αγρινίου. Σαν συλλογικότητα προϋπήρχε πριν περίπου 7-8 χρόνια. Ορίζουμε,έτσι, ένα νέο ξεκίνημα αυτης της συλλογικότητας, δρώντας και διαμορφώνοντας σύμφωνα με τα άτομα που την απαρτίζουν,τα οποία είναι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Στεκόμαστε όλοι ως ισοι προς ισους, μακρια απο ιεραρχίες ,κόμματα και αυθεντίες. Λειτουργούμε μεσα απο τις ανοιχτες αμεσοδημοκρατικες συνελευσεις μας αφηνοντας απ έξω κάθε εθνικιστική, σεξιστική, ομοφοβικη και ρατσιστικη συμπεριφορα καθως επισης ειμαστε πολέμιοι καθε φασιστικης ιδεολογιας.

ΣΚΟΠΟΙ

Σκοπός και στόχος της Μαθητικής Γροθιάς ειναι η ενημέρωση και αφύπνιση των μαθητων ,μιας και το σχολειο που αναμφιβολλα ειναι ενας ακομη καταπιεστικος θεσμος μεσα απο την καθημερινη πλυση εγκεφαλου, προσπαθει να διαγραψει απο το DNA μας καθε εννοια συλλογικότητας, αλληλεγγύης και ισοτητας, προωθώντας εντεχνα την ρουφιανια, τον ανταγωνισμο,τ ο γλυψιμο και την τυφλη υπακοη. Θεωρουμε πως η κοινωνια που ονειρευομαστε, μια κοινωνια απαλαγμενη απο εξουσιαστες και φασιστικά στοιχεια ξεκιναει μεσα απο το εκπαιδευτικο συστημα. Πρωταρχικος στοχος μας ειναι η καθιερωση ανοιχτων γενικών συνελευσεων σε καθε σχολειο και και η κατάργηση των 15μελών για την προώθηση της ισονομίας στα σχολεια μας. Ετσι θα μάθουμε ολοι μας να λειτουργούμε αυτόνομα μακριά απο ιεραρχικους καταπιεστικους θεσμους.

 

Οι συνελεύσεις γίνονται κάθε Τρίτη στις 16:00 και Σάββατο στις 18:30 στον χώρο της Κατάληψης Apertus (Καλυβίων 70,πίσω από τα δικαστήρια).

 MΑΘΗΤΙΚΗ ΓΡΟΘΙΑ

 

 

 

 

To παρακάτω κείμενο καθώς και οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν ως σχόλια στην αναδημοσίευση του κειμένου «Αγρίνιο, 1926: Ο ΑΙΜΑΤΗΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ» του Παροξυσμού στο Athens Indymedia.

 

 

(Για μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω στην φωτογραφία)

 

·         Το καινούριο (2009) και πιο πίσω το παλιότερο (κάπου στις αρχές των ‘80ς) μνημείο της Εξέγερσης των Καπνεργατών, στην είσοδο του Δημοτικού Πάρκου της Πόλης. Στη διαδρομή της καθόδου των απεργών, από την «αγια Σωτήρα», στο κέντρο του πάρκου, προς τα, τότε, όρια του Αγρινίου και τη ζώνη της αιματηρής καταστολής.

 

·         Το «παλιό», τουλάχιστο, μνημείο από την εποχή της τοποθέτησής του, λίγα μέτρα πιο μπροστά αν θυμάμαι καλά, αλλά σχεδόν «αόρατο», πολύ «ταπεινό» και χωμένο στις βραγιές του πάρκου, ΒΑΝΔΑΛΙΣΤΗΚΕ επανειλημμένα από νεοναζί οι οποίοι ΔΕΝ είναι καινούριο φρούτο στην Πόλη. Οι πολλαπλοί καθαρισμοί του από αγκυλωτούς σταυρούς, στοχάδια και «συναφή» προφανώς συντέλεσαν στο να είναι πια μισοσβησμένη η γραφή και τα ονόματα των Αγωνιστών στη μαρμάρινη πλάκα.

 

·         Τόσο φανερό, ότι πριν «μονοπωλήσουν» (σιγά μη!….) ως στόχοι του ναζιστικού μίσους οι «ξένοι» εργάτες, όταν «ξένοι» δεν υπήρχαν, για τους φορείς του, όπως και αν «παρουσιάστηκαν» μεταπολιτευτικά (και…) στο Αγρίνιο, «νέα θέσις», ΕΝΕΚ, «Εθνική Παράταξις», «Κόμμα προδευτικών (Μαρκεζίνη)», «ΕΠΕΝ- ν. ΕΠΕΝ», «Χ.Α.» κλπ. ο Εχθρός του  ήταν , είναι και θα είναι η Εργατική Τάξη, οι Κοινωνικοί Αγώνες, οι «Αναρχοκομμουνισταί»….

 

Ως προς το 1926, πια- παρατήρηση:

 

·         Εντυπωσιακή (;..) ιστορικά, η χρήση των «ευζώνων», δηλαδή τακτικού στρατού, αξιωματικών και παιδιών που υπηρετούσαν τη θητεία τους, εποχής από το στρατόπεδο του κοντινού Μεσολογγίου , παράλληλα με τους «νομιμοποιημένους» μπάτσους εναντίον του «εσωτερικού εχθρού», των Καπνεργατών. Τα όπλα των φαντάρων εναντίον των Αδερφών, Γονιών, Φίλων, Γειτόνων τους!…  Παράλληλα, η δημιουργία από τους αστούς μεγαλοκαπνέμπορες εποχής, τρομοκρατικού μηχανισμού , από λούμπεν στοιχεία, κατά των Εργατικών Αγώνων και η φυσικότατη συνέχειά τους…. Σημαντικά τους τμήματα, «εργάστηκαν» λίγα χρόνια μετά για λογαριασμό της δικτατορίας Μεταξά, στο δοσιλογισμό για τους κατακτητές ναζί, στην εμφυλιακή και μετεμφυλιακή τρομοκρατία …και ως τις φαιές δικές μας μέρες και «εθνικιστικά» μορφώματα…

 

·         Το Αγρίνιο ΔΕΝ ξεχνά και μια από τις απαντήσεις του, στη «λεωφόρο ‘εθνικής ενότητας’» το καλοκαίρι δείχνει την Οδό!…

 

 

(Πίσω από το καινούργιο μνημείο, διαγράφεται "ταπεινό"

και σχεδόν αόρατο το παλιότερο μνημείο)

 

«Τι σόι άντρας είναι αυτός που χτυπά μια γυναίκα;». «Είναι γυναίκα η Κανέλη;» Όταν ο αντρισμός, η θηλυπρέπεια και τα πουσταριά προσκαλούν τον φασισμό σε τσάι.

[ του Δημήτρη Αγγελίδη, αναδημοσίευση από το περιοδικό 10%]

 

 

(…)

Και μόνο το επεισόδιο του τηλεοπτικού ξυλοδαρμού της Κανέλη από τον Κασιδιάρη φτάνει για να μας δείξει πώς χρησιμοποιούνται σήμερα η σεξουαλικότητα και το φύλο για να διαχωρίσουν το κοινωνικό σώμα και να επιβάλουν αποκλεισμούς στο πολιτικό και στο οικονομικό πεδίο. Οι συζητήσεις που ακολούθησαν το επεισόδιο επικεντρώθηκαν σε δύο ερωτήματα: «τι σόι άντρας είναι αυτός που χτυπά μια γυναίκα;» και «είναι γυναίκα η Κανέλη;».

 

Όσο τα κέρδη του παγκόσμιου κεφαλαίου πολλαπλασιάζονται και η πίτα συρρικνώνεται για τους πολλούς, πρέπει να συρρικνωθεί το κοινωνικό σώμα που διεκδικεί μερίδιο.

 

Το πρώτο ερώτημα, παρά τον αποτροπιασμό που εκφράζει για τον ξυλοδαρμό, αναπαράγει τον ορισμό της γυναίκας ως ασθενούς φύλου και ερμηνεύει το επεισόδιο σαν μια εξαίρεση, σαν μια ατυχή και στιγμιαία παραβίαση των κανόνων του ιπποτικού σαβουάρ βιβρ. Και όμως, ο άντρας που χτυπά γυναίκες (όπως και οποιονδήποτε θεωρεί ο άντρας πως αμφισβητεί την κυριαρχία του) δεν είναι εξαίρεση, αλλά ο ίδιος ο κανόνας της μάτσο αρρενωπότητας. Το κρίσιμο σημείο που ξεχωρίζει τον αληθινό άντρα είναι η δυνατότητα που έχει να καταφεύγει στη βία. Μας το δείχνουν οι λαϊκές φράσεις που συμπυκνώνουν τη μυθολογία του αντρισμού: ο άντρας ο πολλά βαρύς, ο άντρας που γαμάει και δέρνει. Στο σύμπαν της ετεροκανονικότητας, ο άντρας, σαν το κράτος, έχει το μονοπώλιο της βίας. Γι'αυτό και από το επεισόδιο του τηλεοπτικού ξυλοδαρμού ο Κασιδιάρης βγήκε αναβαπτισμένος στην κολυμπήθρα του αντρισμού. Αν ο άντρας φαίνεται στις πράξεις κι όχι στα λόγια, ο Κασιδιάρης έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως είναι άντρας. Απέκτησε έτσι εχέγγυα αξιοπιστίας που του επέτρεψαν να ισχυριστεί με πειστικότητα, για το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται, πως είναι ικανός να αλλάξει την Ελλάδα, όπως έλεγε στις διαφημίσεις της Χρυσής Αυγής που βγήκαν στον αέρα αμέσως μετά το επεισόδιο.

 

Το δεύτερο ερώτημα ξεκαθαρίζει τα πράγματα και από την αντίστροφη πλευρά, αυτήν του θύματος του επεισοδίου. Μια γυναίκα δεν θεωρείται γυναίκα (και άρα τοποθετείται στο περιθώριο των αναγνωρίσιμων φύλων, στην επικράτεια του αλλόκοτου) όταν δεν επιτελεί τον αποδεκτό έμφυλο ρόλο της, είτε επειδή τα βάζει στα ίσα με τους άντρες στο προπύργιο του αντρισμού, την πολιτική, είτε επειδή θεωρείται λεσβία, εξ ορισμού απαξιωμένη και απόβλητη. Μας το λέει ξεκάθαρα το χρυσαυγίτικο σύνθημα εκείνων των ημερών «ρίξε Ηλία ξύλο στη λεσβία». Να λοιπόν που το ερώτημα «δεν είμαι 'γώ γυναίκα;» που απηύθυνε η μαύρη σκλάβα και αγωνίστρια Sojourner Truth στο συνέδριο για τα γυναικεία δικαιώματα στο Οχάιο το 1851 επανέρχεται σήμερα επιτακτικά στην Ελλάδα της κρίσης, κι ας μην το ρώτησε η ίδια η Κανέλη. Το γεγονός ότι, αντιθέτως, η ίδια αποσιώπησε την έμφυλη και σεξουαλική διάσταση του χτυπήματος και μάλιστα, τη στιγμή που νόμιζε ότι δεν έγραφαν οι κάμερες, χαρακτήρισε «πουσταριά» τους Χρυσαυγίτες, δείχνει πώς το φύλο και η σεξουαλικότητα περνούν στον πολιτικό λόγο, είτε μέσα από όσα λέγονται γι'αυτά, είτε μέσα από όσα δεν λέγονται και αποσιωπούνται.

 

Στο σύμπαν της ετεροκανονικότητας, ο άντρας, σαν το κράτος, έχει το μονοπώλιο της βίας.

 

Ας μη γελιόμαστε. Στη σημερινή κατά μέτωπο ταξική επίθεση, ο έμφυλος και σεξουαλικός διαχωρισμός του κοινωνικού σώματος εντείνεται, όπως εντείνονται και άλλοι διαχωρισμοί, που τοποθετούν τα ανθρώπινα σώματα στη ζώνη του αλλόκοτου, της αβίωτης ζωής, της επισφάλειας. Οι μη άντρες, οι μη ετεροφυλόφιλοι, οι μη γηγενείς, οι μη κατέχοντες, οι μη υγιείς, οι μη αρτιμελείς, οι άστεγοι, τοποθετούνται σήμερα με δριμύτητα στην απέναντι όχθη, σε ένα είδος Σπιναλόγκας, εκεί που τους ενέταξε εξαρχής η νεωτερικότητα, έστω κι αν κάποια στιγμή κατάφεραν να διεκδικήσουν το πέρασμά τους στην πλευρά του κανονικού.

 

Στην απέναντι όχθη, οι ζωές των ανθρώπων δεν έχουν σημασία ο θάνατός τους δεν πενθείται. Τι άλλο είναι τα διαμελισμένα σώματα των αλλοδαπών που έχουν βρεθεί σε κάδους απορριμάτων της Αττικής, χωρίς κανείς να τα αναζητήσει, να τα μνημονεύσει, να τα πενθήσει, να εξεγερθεί γι' αυτά, να ερευνήσει τις συνθήκες του θανάτου τους, εκτός ίσως από κάποια επίμονη δημοσιογράφο με ειδικές ευαισθησίες; Τι άλλο είναι τα διαπομπευμένα και φυλακισμένα σώματα των τοξικοεξαρτημένων και οροθετικών ιερόδουλων, σώματα για τα οποία παύει αίφνης να ισχύει το περίφημο αξιακό και δικαιικό οπλοστάσιο της νεωτερικότητας; Τι άλλο είναι τα σκορπισμένα στο πεζοδρόμιο σώματα των επαιτών και των εθισμένων στην πρέζα και στη σίσα, τα σώματα των σκηνιτών Τσιγγάνων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους δίπλα στα ποντίκια, τα σώματα των μεταναστών που τρέχουν πανικόβλητοι και πανικόβλητες να ξεφύγουν από τη γροθιά και το μαχαίρι Ελλήνων; Σ'αυτά τα σώματα βλέπουμε τα αποτελέσματα χρόνων συστηματικών διαχωρισμών και απαξίωσης.

 

Ο στόχος είναι πια εμφανής, αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε. Όσο τα κέρδη του παγκόσμιου κεφαλαίου πολλαπλασιάζονται και η πίτα συρρικνώνεται για τους πολλούς, πρέπει να συρρικνωθεί το κοινωνικό σώμα που διεκδικεί μερίδιο. Τα ολοένα και λιγότερα ψίχουλα που αφήνει η ιδιοποίηση της εργασίας από το κεφάλαιο δεν φτάνουν πια η επιβίωση κάποιων περνά μέσα από το θάνατο άλλων. Ας μην ξεχνάμε ότι η εξόντωση των Εβραίων συνοδεύτηκε από τη λεηλασία των περιουσιών τους προς όφελος άλλων. Στόχος λοιπόν είναι να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα στρώματα του πληθυσμού οριακά εκτός της νομής του πλούτου, να εξασφαλίζουν τόσα μόνο όσα είναι απαραίτητο για να αναπαράγεται η φτηνή τους εργατική δύναμη κι αν δεν μπορούν πια ούτε αυτό, να η έξοδος: απέλαση, εγκλεισμός, θάνατος. Σ'αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε την πρόσφατη συζήτηση για την επιβάρυνση του συστήματος υγείας και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από τους μετανάστες, την προ των πυλών συρρίκνωση των επιδομάτων αναπηρίας ώστε να δίνονται μόνο σ' όσους βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης, αλλά και τις συνεχιζόμενες διακρίσεις στην αγορά εργασίας σε βάρος των διαφορετικών.

 

Στρατηγικός στόχος για να επιτευχθεί ο αποκλεισμός είναι αφενός να περάσει ως φυσικός και αυτονόητος, κάτι που επιτυγχάνεται κατεξοχήν με τα τερτίπια της γλώσσας (χαρακτηριστικό παράδειγμα το ίδιο το ερώτημα «είναι γυναίκα η Κανέλη;» και ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε για ολόκληρες κοινωνικές ομάδες: «οι πούστηδες», «οι γύφτοι», «τα πρεζάκια», «οι πουτάνες», «οι άπλυτοι», «οι άρρωστοι», «οι Πάκι», «οι κωλοαλβανοί»), και αφετέρου να καμφθεί κάθε απόπειρα οργάνωσης των θιγόμενων σε ομάδες συλλογικής διεκδίκησης των συμφερόντων τους. Ο φασισμός είναι το τελευταίο ανάχωμα του καπιταλισμού ενάντια στις κινήσεις αποσταθεροποίησής του.

 

 

(…)

Στο όνομα του έθνους, της σεξουαλικότητας, του φύλου, της υγείας, της αρτιμέλειας, της τάξης, το σύστημα εξουσίας εντείνει σήμερα την τακτική των διαιρέσεων που εφάρμοζε ανέκαθεν, προκειμένου να βασιλεύει και να πολλαπλασιάζει τα κέρδη του. Απέναντι σ'αυτή την ιδιότυπη αριθμητική του φασισμού, το μόνο που μας μένει είναι να απαντήσουμε με πρόσθεση: να ενώσουμε τη φωνή μας και τα σώματά μας όλοι όσοι και όσες βρισκόμαστε, ή κινδυνεύουμε να βρεθούμε, στην απένταντι όχθη. Και να οργανώσουμε, όλοι και όλες μαζί, ένα σχέδιο που πρώτο στρατηγικό στόχο θα έχει την ήττα του φασισμού, πριν να είναι πολύ αργά, και δεύτερο τη δημιουργία εκείνων των κοινωνικών συνθηκών που θα νοηματοδοτούν αλλιώς τα σώματα και τη ζωή μας, ως σώματα και ζωές με σημασία.

 

 

Αναδημοσίευση από το site της Κατάληψης Σινιάλο στο Αιγάλεω

1.

 

Δεν μπορεί παρά να είναι επιθετικός σαρκασμός από μεριάς του κράτους τόσο η ονομασία «Ξένιος Ζευς» όσο και η ημερομηνία της 4η Αυγούστου που επιλέχθηκαν για να εξαπολυθεί το νέο ρατσιστικό πογκρόμ επί «δικαίων και αδίκων» στους δρόμους της Αθήνας. Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν στο μεταγωγών, εδώ δίπλα στη γειτονιά μας στην Πέτρου Ράλλη, ήταν φυσικό παρεπόμενο με αδιαμφισβήτητους φυσικούς φορείς ποιους άλλους; Μα… αστυνομικούς ψηφοφόρους της ΧΑ φυσικά.

 

Η Ιστορία έχει επανειλημμένως αποφανθεί ότι τα πογκρόμ δεν αποτελούν καμία λύση κανενός προβλήματος αλλά συνιστούν μήνυμα καταστολής και ελέγχου προς ολόκληρη την κοινωνία. Η υπόθεση της μετανάστευσης δεν προσεγγίζεται με πνεύμα διαχείρισης αλλά με πνεύμα λύσης. Οι μηχανισμοί της εξουσίας προσπαθούν να πείσουν τώρα τους έλληνες υπηκόους  ότι τα πογκρόμ αποτελούσαν από πάντα μία λύση την οποία δεν δρομολογούσαν στο παρελθόν λόγω πολιτικού κόστους ή «ανθρωπιστικής υπεραξίας»… Όσα πογκρόμ όμως και να εξαπολύεις, τα εκατομμύρια των ανθρώπων της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας που μαστίζονται από την ανελέητη επιθετικότητα των παγκόσμιων κυρίαρχων για να εξασφαλίσουν την ενεργειακή τους υπεροπλία, θα συντρίβουν κάθε είδος συνόρων, θα διεμβολίζουν κάθε αντιμεταναστευτική πολιτική, θα ξεπερνούν κάθε φόβο για να ζήσουν! Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι τα πογκρόμ απευθύνονται στις υποτελείς και επικίνδυνες τάξεις της επικράτειας…

 

Πριν οι ελληνόψυχοι αναρωτηθούν  «τι δουλειά έχουν οι «λαθρο»μετανάστες στη ελλάδα» ας απαντήσουν πρώτα στην ερώτηση «τι δουλειά έχει ο ελληνικός στρατός σε 16 χώρες του κόσμου αυτή τη στιγμή που μιλάμε»…

 

2.

 

Το ρατσιστικό πογκρόμ όμως εξελίχθηκε σε ένα πολύ ενισχυτικό ξενοφοβικό κλίμα.  Η τραγική ιστορία της 15χρονης στην Πάρο που βρίσκεται στην εντατική με συντριμμένο το πρόσωπο και κακώσεις σε ολόκληρο το σώμα γίνεται ένα ακόμη ρατσιστικό λάφυρο. Ο απεχθής και απάνθρωπος δράστης, όποιος κι αν είναι, ανεξαρτήτως δέρματος, θρησκείας και γλώσσας,  χρήζει της αντίστοιχης αντιμετώπισης από μια κοινωνία που υπερασπίζεται τον εαυτό της άτομο προς άτομο. Ομολόγησε λοιπόν ένας 21χρονος πακιστανός και η αφορμή, σύμφωνα με δήλωσή του που κοινοποίησε η αστυνομία, ήταν η κλοπή ενός κινητού που εξελίχθηκε σε μια άνευ προηγουμένου βαρβαρότητα. Η δίκη του 21χρονου δεν έχει γίνει ακόμη αλλά με δεδομένη την ομολογία του και την ταυτοποίηση του DNA η καταδίκη είναι προδιαγεγραμμένη.

 

Δικαιολογεί, όμως, όλο αυτό ένα γενικευμένο πογκρόμ ενάντια σε ό,τι μελαμψό κυκλοφορεί; Μήπως ξεχνάμε ότι το έγκλημα δεν έχει πατρίδα, ότι η ανθρώπινη φύση ξεδιπλώνει τις σκοτεινές της πλευρές χωρίς να τεκμαίρεται κάποια «φυλετική επιλεκτικότητα» όπου γης; Μήπως ξεχνάνε οι ημεδαποί τον ημεδαπό από την Σαντορίνη που έκοψε το κεφάλι της γυναίκας του και το περιέφερε στους δρόμους επί ώρες; Μήπως ξεχνάνε οι ημεδαποί τον γυμναστή από την Κρήτη που βίαζε σωρηδόν τους έφηβους μαθητές του; Και πόσα χιλιάδες άλλα που με ευκολία κάποιοι άλλοι αλλοδαποί εθνικιστές θα μπορούσαν να χρεώσουν στην «ελληνική φυλή»… Ας αφήσουμε δε τελευταίο αυτό που όλα τα ΜΜΕ προσπέρασαν: ότι μετανάστες ήταν αυτοί που βοήθησαν να βρεθεί ο δράστης.

 

3.

 

Η καταιγιστική ρατσιστική προπαγάνδα όμως σύσσωμων των καναλιών είχε μεγάλη ατζέντα χτες. Μάθαμε ότι τσιγγάνοι τη νύχτα της Παρασκευής πυροβόλησαν και τραυμάτισαν 3 άτομα, τον ένα σοβαρά, σε επεισόδια που διαδραματίστηκαν στο Αιτωλικό, μια κωμόπολη κοντά στο Μεσολόγγι. Οι τσιγγάνοι αποτελούν ένα νομαδικό λαό με τον οποίο οι πολιτικοί διαχειριστές των εθνοκεντρικών χωρών της δυτικής Ευρώπης διατηρούν μια σχέση μίσους και αντιπαλότητας. Δεν είναι επί του παρόντος να ερμηνεύσουμε αυτή την αντιπαλότητα αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο να αποδεχτούμε ένα κυρίαρχο κλίμα «ανεπιθύμητου», ως απότοκο της ιδεολογία της κυριαρχίας,  που αντιμετωπίζουν οι τσιγγάνικοι καταυλισμοί.  Αυτή η αντιπαλότητα που εκφράζεται με κοινωνικό αποκλεισμό από τον ισχυρό εθνοκεντρικό πόλο απαντιέται με παραβατικότητα (συντριπτικά «χαμηλού χαρακτήρα», σύμφωνα με τους όρους της ποινικολογίας) από τον αδύναμο πόλο, τους τσιγγάνους.

 

Στο Αιτωλικό λοιπόν, με αφορμή ένα κοινότυπο επεισόδιο με τσιγγανάκια, το «ποτήρι» ξεχείλισε και 200 κάτοικοι ενισχυμένοι με «διμοιρία» της ΧΑ και επικεφαλής βουλευτή-διμοιρίτη της επιτέθηκαν στον καταυλισμό. Η απάντηση που δέχτηκαν ήταν απόρροια μιας χρόνιας αντιπαλότητας που ξέσπασε και αυτή τη φορά με μια ευκαιριακή αντιστροφή της ισχύος του αδύναμου πόλου προς τον «ισχυρό»: τα όπλα. Τα ξημερώματα του Σαββάτου η αστυνομία αποκατέστησε την κυρίαρχη υπεροπλία εξαπολύοντας ένα πογκρόμ στον καταυλισμό «δια την αποκατάστασιν της Τάξεως»…

 

Όμως, αυτοί που οργανώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό είναι υπεύθυνοι για τα απότοκά του. Ως δια «μαγείας», αυτοί εμφανίζονται εκ των υστέρων ως δυνάμεις της λογικής και ως δημοκράτες απέναντι στους εξοργισμένους γηγενείς που, μετά από τόνους επιμελημένης ρατσιστικής προπαγάνδας, ζητούν μια «τελική λύση» για τους τσιγγάνους. Είναι αυτοί που κρατάνε ζωντανή την κουλτούρα του εθνοκεντρισμού αναπαράγοντας την αντιπαλότητα με έναν λαό-παρία, αναπαράγοντας τον πολιτισμό του κοινωνικού αποκλεισμού, αναπαράγοντας την συνθήκη του διάχυτου φόβου για να γίνει «παλλαϊκή» απαίτηση ο κοινωνικός έλεγχος και η κρατική καταστολή. Τα πογκρόμ επιδιώκουν να γίνουν καθημερινότητά μας.

 

Στο Αιτωλικό οι κάτοικοι και οι τσιγγάνοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Το ότι δεν έχουν τρόπο «να τα βρούν», τόσα χρόνια που συνυπάρχουν, αποτελεί επιβεβαίωση των συμφερόντων που φροντίζουν γι’ αυτό. Οι 3 τραυματίες του Αιτωλικού δεν είναι παρά 3 ακόμη ρατσιστικά λάφυρα.

 

4.

 

Μετά από όλα αυτά, η είδηση, 4η σωρηδόν, για έναν αλγερινό που στη Γλυφάδα έκλεψε 19 τσάντες από λουόμενους δεν είχε άλλο σκοπό παρά να οριοθετήσει συναισθηματικά την οργισμένη ρατσιστική κατοχή της μικροαστικής συνείδησης. Λίγη σημασία έχει το γεγονός ότι αν ήταν έλληνας ο κλέφτης (οι ημεδαποί δεν υστερούν στην χαμηλή παραβατικότητα)  δεν θα είχε καν αναφερθεί ως συμβάν και μάλιστα με την συγκεκριμένη σειρά στη ροή των «ειδήσεων»…

 

5.

 

Είναι γνωστή η «ατράνταχτη» εναντιωματική επιχειρηματολογία: «αν σκότωναν το δικό σου παιδί, αν σε έκλεβαν, αν σε βίαζαν… τα ίδια θα έλεγες;»

 

Δεν γνωριζόμαστε… Μπορούμε όμως να αποδίδουμε τις ευθύνες εκεί που αναλογούν, σε πρόσωπα, κι όχι σε φυλές, έθνη και άλλα ευτράπελα της ιστορίας. Να μην ξεχνάμε τη γυναίκα του Καντάρη (του ανθρώπου που δολοφονήθηκε στυγνά από τρεις αφγανούς στο κέντρο της Αθήνας πέρσι την άνοιξη) που δεν δέχτηκε τα λουλούδια της Χρυσής Αυγής θεωρώντας ότι κάνουν ρατσιστική πολιτική με το πτώμα του άντρα της. Είναι μια τρανταχτή απάντηση…

 

Έρχονται κι άλλες!

 

 

 

 κατάληψη Σινιάλο

 

 

• Και μια αφίσα που κολλήθηκε στο Αγρίνιο (πέρυσι τέτοια εποχή) και που εκδόθηκε από ομάδες και μέσα αντιπληροφόρησης  που δραστηριοποιούνται σε διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου. Ανάμεσα σε αυτά τα μέσα και ο Παροξυσμός.

 

 

(κάντε κλικ  για μεγέθυνση)

 

 

Επειδή δε γεννηθήκαμε χθες, αλλά έχουμε μνήμη, επειδή φτύνουμε κατάμουτρα την προπαγάνδα των καθεστωτικών media…

 

Επειδή κι εμείς, είτε γεννηθήκαμε εδώ είτε όχι, ζούμε και περπατάμε σ' αυτούς εδώ τους δρόμους,γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως:

 

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

–μαζικά κιόλας– στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία και όπου αλλού πατάει η μπότα του ελληνικού στρατού, όπως δολοφονούσε χθες στη Σρεμπρένιτσα και θα συνεχίσει να δολοφονεί όπου υπάρχειανάγκη να προστατευτούν τα «εθνικά οικονομικά συμφέροντα».

 

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΙΑΖΟΥΝ

κορίτσια και αγόρια από την Αφρική, την ανατολική Ευρώπη και από παντού, χρόνια τώρα στα μπουρδέλα της πρωτεύουσας και στα κωλόμπαρα της επαρχίας, στα αστυνομικά τμήματα των γειτονιών μας. Άλλη μια απτή απόδειξη της παραδοσιακής τους παλικαριάς, ενισχυμένης απ' τη –δανεική–  συνθήκη του οικονομικά «ισχυρού έλληνα».

 

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ

έλληνες τραπεζίτες, εφοπλιστές, αφεντικάνοι, επιχειρηματίες μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, αρχιμανδρίτες και πολιτικοί, τίμιοι δικαστές και αδιάφθοροι αστυνομικοί. Στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια και όπου αλλού επεκτείνουν τις βρόμικες μπίζνες τους…

 

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ

που θέλει να δίνει την ψευδαίσθηση σ' εμάς τους «από τα κάτω» ότι έχουμε κοινά συμφέροντα μ' αυτούς που ληστεύουν τις τσέπες μας, βιάζουν την προσωπικότητά μας, μ' αυτούς που θέλουν να μας ξεζουμίσουν πριν μας δολοφονήσουν σ' ένα κάτεργο, μια φυλακή, ένα τρελάδικο.

 

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ

ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΣΑΚΙΣΕΙ

 

ΟΜΑΔΕΣ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ  ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

 

Προς όσους αγωνιζόμαστε στην ίδια πλευρά,

 

Από την  αρχή της επανάστασης στην Αίγυπτο οι κατεστημένες εξουσίες έχουν εξαπολύσει μια άγρια  αντεπανάσταση για να ελέγξουν και να ενσωματώσουν τον αγώνα μας, πνίγοντας τις φωνές των ανθρώπων σε μια διαδικασία άσκοπων, αποσπασματικών πολιτικών μετασχηματισμών. Αυτή η διαδικασία έχει στόχο την εκτροπή από το δρόμο της επανάστασης και από την απαίτηση του κόσμου της Αιγύπτου για «ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη».

Με μόλις 18 ημέρες επανάστασης και αφού αναγκάσαμε τον Μουμπάρακ να εγκαταλείψει την εξουσία, η συζήτηση για τις πολιτικές συγκρούσεις και τις δομές της ελίτ, τόσο στα κρατικά όσο και στα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, συνεχίζει να κυριαρχείται από αλλαγές σε θέσεις υπουργών, κυβερνητικούς ανασχηματισμούς, δημοψηφίσματα, επιτροπές, θεσμούς και πιο εξόφθαλμα περί βουλευτικών και τώρα περί προεδρικών εκλογών.

Από την πρώτη στιγμή, η επιλογή μας ήταν να απορρίψουμε στην ολότητα τους τις προσπάθειες του καθεστώτος να σύρει την επανάσταση, υπό το πέπλο μιας «δημοκρατικής διαδικασίας», σε ένα γελοίο διάλογο με την αντεπανάσταση, ο οποίος ούτε προωθεί τα αιτήματα της επανάστασης, ούτε εκφράζει κάποια ουσιαστική, πραγματική δημοκρατία. Συνεπώς, η επανάστασή μας θα συνεχιστεί και πρέπει να συνεχιστεί.

Ο κόσμος στην Αίγυπτο βρίσκεται τώρα σε μια ευάλωτη στιγμή. Η επίσημη πολιτική ατζέντα προσπαθεί να πείσει ότι οι τεχνολογίες της δημοκρατίας προσφέρουν αυτήν τη στιγμή μία επιλογή μεταξύ «δύο κακών». Αυτά είναι: ο Ahmed Shafiq, που εγγυάται την επανάκαμψη του παλιού καθεστώτος και την εκδικητική του επιστροφή, εξαγγέλλοντας ανοιχτά μια εγκληματική επίθεση ενάντια στην επανάσταση, κάτω από το φασιστικό πρίσμα της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας», αλλά και υποσχόμενος προστασία για τις θρησκευτικές μειονότητες (στις οποίες το καθεστώς, ως κομμάτι της βασισμένης στο φόβο πολιτικής του, συστηματικά πρόσφερε απομόνωση και επιθέσεις), και ο Mohamed Morsi, ο υποψήφιος των Αδελφών Μουσουλμάνων, οι οποίοι υποτίθεται ότι, μέσω του μύθου περί πολιτισμικής αναγέννησης, θα μας «σώσουν» από το «παλιό καθεστώς» – όσο παράλληλα θα παγιώνουν τόσο την οικονομική τους επικυριαρχία όσο και την περιφερειακή καπιταλιστική ηγεμονία, που τρέφεται και εξαρτάται από αυτό, για τη δημιουργία ενός κλίματος άγριας εκμετάλλευσης του αιγυπτιακού λαού και των φυσικών πόρων. Είναι σίγουρο ότι αυτή η προσπάθεια θα συνοδευτεί από την επιστράτευση του στρατιωτικού μηχανισμού που θα προστατεύσει την ανερχόμενη άρχουσα τάξη των Αδελφών Μουσουλμάνων από την οργή και την εξέγερση των ίδιων των θυμάτων της: το πλήθος εκείνο δηλαδή στο οποίο έχουν ιστορικά εναντιωθεί οι ηγέτες αυτής της οργάνωσης, καταδικάζοντας και παρανομοποιώντας τους αγώνες του για ζωή, αξιοπρέπεια και ισότητα.

Σύμφωνα με τα επίσημα εκλογικά αποτελέσματα, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων (75%) δεν επέλεξαν ούτε τον Shafiq ούτε τον Morsi στον πρώτο γύρο των εκλογών. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την επιλογή του «λιγότερου κακού» όταν και τα δύο φτιασιδώνουν με την ίδια ένταση το ίδιο παλιό καθεστώς. Πιστεύουμε ότι υπάρχει και άλλη επιλογή. Και σε καιρούς όπου η αντιληπτή κοινή λογική απέχει όσο περισσότερο γίνεται από την αλήθεια, νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε για ακόμη μια φορά.

Αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα των προεδρικών εκλογών στην Αίγυπτο σαν μια προσπάθεια από τη μεριά της ακόμα κραταιάς στρατιωτικής χούντας και των δυνάμεων της αντεπανάστασης, να αποκτήσουν παγκόσμια νομιμοποίηση ώστε να παγιώσουν το υπάρχων καθεστώς και να πλήξουν θανάσιμα την αιγυπτιακή επανάσταση. Σας ζητάμε να αντισταθούμε όλοι/ες μαζί ενάντια στη λογική  αυτής της διαδικασίας, η οποία προσπαθεί να ενδυναμώσει περαιτέρω την αντεπανάσταση.

Ο αγώνας μας δεν υφίσταται διαχωρισμένος από τον δικό σας.

Τι είναι επανάσταση αν όχι η άμεση και ασυμβίβαστη απόρριψη του status quo: της στρατιωτικοποιημένης εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της ταξικής διαστρωμάτωσης και της διαρκούς και αμείλικτης αστυνομικής βίας, απλώς για να κατονομάσουμε μερικά από τα πιο βασικά και καρκινικά χαρακτηριστικά της παρούσας κοινωνίας. Αυτές οι δομικές πραγματικότητες δεν αποτελούν ιδιαιτερότητες της Αιγύπτου ή της αιγυπτιακής επανάστασης.

Τόσο στο Νότο όσο και στο Βορά οι κοινότητες αντιστέκονται ενάντια σε όσα πρέπει αναντίρρητα να γίνονται αποδεκτά, εξεγείρονται ενάντια σε έναν ρηχό πραγματισμό που μας λέει ότι η δημοκρατία απλώς επιλέγει το μικρότερο μεταξύ “δύο κακών” και ότι η εκλογή του ενός από τα δύο αναπαριστά την προτίμηση για διακυβέρνηση και όχι αυτό που πραγματικά είναι: την αποδοχή της μοναδικής κυβέρνησης που υπάρχει – αυτή των αχαλίνωτων, καταπιεστικών, απάνθρωπων καπιταλιστικών σχέσεων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με τις μάζες των επισφαλών και των απειλούμενων ανθρώπων που έχουν επιλέξει να υπερασπιστούν την ύπαρξη τους από ένα επιθετικό παγκόσμιο σύστημα σε κρίση. Για την ακρίβεια, από ένα τρεμάμενο σύστημα το οποίο στον επιθανάτιο ρόγχο του αγγίζει πρωτόγνωρα επίπεδα επιτήρησης, στρατιωτικοποίησης και βίας για να καθυποτάξει τις ανταρσίες μας.

Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι παρά το γεγονός της αναγνώρισης του «δημοκρατικού» χαρακτήρα του πρώτου γύρου των αιγυπτιακών προεδρικών εκλογών από το παγκόσμιο κατεστημένο, εμείς  σθεναρά και κατηγορηματικά απορρίπτουμε το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών καθώς δεν αντιπροσωπεύουν τις επιθυμίες του αιγυπτιακού λαού που πάλεψε κατά τη διάρκεια της επανάστασης της 25ης Γενάρη.

Επιπλέον, απορρίπτουμε κατηγορηματικά και για λόγους αρχής τις εκλογές αυτές για τους παρακάτω λόγους:

1- γιατί ακόμα και με τα δεδομένα των πιο νοσηρών και απαράδεκτων συστημάτων αντιπροσώπευσης που ίσχυαν κάποτε στον παγκόσμιο Βορρά, δεν νοούνται «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές» υπό την επιτήρηση μιας διψασμένης για εξουσία, στρατιωτικής χούντας. Μιας χούντας που επίμονα αγωνίζεται για να εξασφαλίσει την πολιτική της κυριαρχία και να προστατεύσει την τεράστια οικονομική της αυτοκρατορία. Μάλιστα, τόσο επίμονα που δεν υπάρχει καν κάποια συνταγματική ρύθμιση που να καθορίζει τις εξουσίες της. Πώς θα μπορούσαμε να δεχτούμε την επιτήρηση μια στρατιωτική δικτατορία οποιασδήποτε πολιτικής διαδικασίας, τη στιγμή που χιλιάδες Αιγύπτιοι συνεχίζουν να μαραζώνουν στα κάτεργα των στρατιωτικών φυλακών, μετά από συλλήψεις στο σωρό, συστηματικά βασανιστήρια και έκτακτα στρατοδικεία.

2- για την κατάχρηση εξουσίας προς όφελος των επιλογών των στρατηγών: με στόχο την προώθηση του εκλεκτού υποψηφίου της χούντας, του πρώην πρωθυπουργού Ahmed Shafiq, η Ανώτατη Επιτροπή Προεδρικών Εκλογών απλώς παρέβλεψε, χωρίς ενδοιασμούς τον πρόσφατο νόμο περί εκλογικού αποκλεισμού υποψηφίων που διετέλεσαν στελέχη του καθεστώτος Μουμπάρακ.

3- για τον παραλογισμό της συγκέντρωσης απεριόριστης εξουσίας στα χέρια μιας εκλογικής επιτροπής, που αποτελείται από κεντρικά πρόσωπα της εποχής Μουμπάρακ, τα οποία υποτίθενται ότι επιβλέπουν μια «δημοκρατική» διαδικασία.

4- για τα θολά προγράμματα που πούλησαν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι, τα οποία περιπαίζουν και προκαλούν  τις αξίες και τους στόχους της επανάστασης, ακόμη και τον βασικό λόγο για τον οποίο γίνονται αυτές οι εκλογές και για τον οποίο χιλιάδες μάρτυρες έδωσαν την ζωή τους: «ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη».

Συνεχίζουμε στο δρόμο της επανάστασης, με τη δέσμευση της αντίστασης στη στρατιωτική εξουσία, στον τερματισμό των στρατοδικείων για πολίτες και στην απελευθέρωση όλων των κρατουμένων σε στρατιωτικές φυλακές. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και με τις συνελεύσεις των γειτονιών μας. Ο αγώνας μας, όμως, συνεχίζεται εξίσου και ενάντια σε κάθε κυβέρνηση και σύστημα που υποστηρίζουν το καθεστώς που μας καταπιέζει.

Είμαστε αποφασισμένοι να αρνηθούμε οποιαδήποτε δανειακή σύμβαση που ίσχυε και συνεχίζει να ισχύει μεταξύ διεθνών οικονομικών οργανισμών ή ξένων κυβερνήσεων και ενός καθεστώτος που ισχυρίζεται ότι μας εκπροσωπεί, τη στιγμή που αναπτύσσεται μόνο μέσα από την εκμετάλλευση και την καταπίεσή μας. Σας καλούμε να πλαισιώσετε τον αγώνα μας ενάντια στην αντεπανάσταση. Πώς θα μπορούσατε να δείξετε την αλληλεγγύη σας; Όταν εμείς δεχόμαστε επίθεση, δέχεστε και εσείς, γιατί ο αγώνας μας είναι παγκόσμιος και ενάντια στις δυνάμεις που επενδύουν στην υποταγή και στην καταστολή.

Παραμένουμε στο πλευρό της συνεχιζόμενης επανάστασης, μιας επανάστασης που θα πραγματωθεί μόνο μέσα από τη δύναμη, την κοινότητα και την επιμονή των ανθρώπων∙ όχι μέσα από δηλητηριώδη δημοψηφίσματα για τη στρατιωτική εξουσία.

Σύντροφοι/ισσες από το Κάιρο

<comradesfromcairo@gmail.com>

 

 

 

 

 

Σχετικά με το Στρατοδικείο Κορωναίου 13-12-2011

 

 

Ο Γεράσιμος Κορωναίος καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών, με 3ετή αναστολή. Ποινή εφέσιμη και εξαγοράσιμη προς 10ευρώ για κάθε μέρα. Φυσικά, άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος.

 

Η υπόθεση του Γ. Κορωναίου ήταν η πρώτη ανάλογη που δίκαζε το Στρατοδικείο Ιωαννίνων, για αυτό και τα αστυνομικά μέτρα έφτασαν σε θυσθεώρητα ύψη. Ήδη από την προηγούμενη μέρα είχε δημιουργηθεί κλίμα τρομοκράτησης των φαντάρων που υπηρετούν στα κτίρια των υπηρεσιών της 8ης Μεραρχίας, τα οποία στεγάζονται στο κέντρο της πόλης, με διαδιδόμενες φήμες για επίθεση αναρχικών προς τους απλούς φαντάρους και συνακόλουθες εντολές για επιφυλακή. Το πρωί της δίκης σκυλιά της αστυνομίας σκάλισαν όλο το κτίριο του Στρατοδικείου για τυχόν ύπαρξη εκρηκτικών μηχανισμών. Πάνω από 100 κρανοφόροι των ΜΑΤ είχαν παραταχθεί εμπρός και πέριξ του Στρατοδικείου, ενώ κάποιοι εξ’ αυτών είχαν στρατοπεδεύσει μέσα στον περίβολο της 8ης Μεραρχίας. Μέσα στην αίθουσα υπήρχε διμοιρία ΟΠΚΕ με τις ασπίδες και τα κράνη να περιμένουν στον προθάλαμο της αίθουσας. Φυσικά δε θα μπορούσε να λήψει το ασφαλιτομάνι. Πάνω από 10 ασφαλίτες βρισκόταν εντός της αίθουσας. Από την πλευρά μας, οι αλληλέγγυοι ξεπερνούσαν τα 100 άτομα, με στιγμές να αγγίζουν τους 120. Οι αλληλέγγυοι κατεύθασαν με πορεία στο Στρατοδικείο. Δυστυχώς μόνο περίπου 35 κατάφεραν να παρακολουθήσουν τη δίκη, αφού εξ’ αρχής ο επικεφαλής των ΜΑΤ δήλωνε πως μόνο 10 άτομα δικαιούνται να εισέλθουν.

 

Η δίκη, διάρκειας περίπου 4,5 ωρών, ξεκίνησε με ένα αίτημα και μια ένσταση. Το αίτημα αφορούσε στην απρόσκοπτη προσέλευση του κόσμου, για χάρη της διασφάλισης της δημοσιότητας και η ένσταση αφορούσε στην αναρμοδιότητα του δικαστηρίου να δικάσει έναν μη στρατιωτικό. Το αίτημα έγινε δεκτό ενώ η ένσταση όχι. Οι 3 μάρτυρες υπεράσπισης ανέπτυξαν το πολιτικό τους σκεπτικό σχετικά με την επιλογή Κορωναίου, κάνοντας εκτενή αναφορά σε θέματα όπως: η δομή, η ιδεολογία και οι λειτουργίες του στρατού, η ταξική θέση του προλετάριου Κορωναίου, η λειτουργία του στρατού ως προστάτη των οικονομικών συμφερόντων της αστικής τάξης και ως επικυρωτή  της ταξικής κυριαρχίας των αφεντικών, η ιστορικότητα των αρνήσεων του στρατού (λιποταξίες – ανυποταξίες), το πρόταγμα της Ολικής Άρνησης Στράτευσης, η κατάρριψη των επιχειρημάτων περί ειρηνόφιλου, μη επεκτατικού, που πάντα φυλάει τα σύνορα ελληνικού στρατού, οι θηριωδίες και οι επεμβάσεις στην πολιτική ζωή του ελληνικού στρατού, η κοσμοαντίληψη και συνείδηση του Κορωναίου ως αναρχικού, η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, η νομική (διώξεις, φυλακίσεις, απεργίες πείνας) και οικονομική (διοικητικό πρόστιμο 6.000ευρώ για την ανυποταξία) καταστολή, η πολύχρονη συμμετοχή του σε πολιτικούς-εργατικούς-κοινωνικούς αγώνας. Ακολούθησε η απολογία Κορωναίου, που έκλεισε με χειροκροτήματα. Υπέροχες στιγμές της δίκης, ήταν αυτές που η αίθουσα κατακλυζότανε ταυτόχρονα από τα αντιμιλιταριστικά συνθήματα των έξω και από την πολεμική των μαρτύρων και του κατηγορουμένου ενάντια στους στρατοκράτες.

 

Όλες οι μαρτυρίες κατέτειναν στο εξής: μια οποιαδήποτε στράτευση του Κορωναίου ή μια ένταξή του στον στρατιωτικό σχεδιασμό του υπουργείου Αμύνης υπό τη μορφή εναλλακτικής θητείας, θα αποτελούσε για αυτόν σαφή προδοσία των αναρχικών του πεποιθήσεων και των αγώνων που προκύπτουν από την ταξική του θέση. Δεν έγινε καμιά επίκληση στα δημοκρατικά κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς για τον Κορωναίο κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το σύστημα, από τη στιγμή που έχει αφαιρεθεί το πρωταρχικό δικαίωμα στην ελευθερία.

 

Από την πλευρά της η έδρα άφησε να ακουστούν όλα τα επιχειρήματα, προσπαθώντας να ενδυθεί το δημοκρατικό της προσωπείο. Πολλές φορές μπήκε στον πειρασμό μιας φιλοσοφικής και κοινωνιολογικής κουβέντας, ενώ άλλες τόσες ξεκαθάριζε πως κάθε άποψη είναι σεβαστή και πως όλα όσα λέγονται περιγράφουν στιγμές του ελληνικού στρατού που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Διαρκώς σχετικοποιούσε την επιχειρηματολογία καταπιανόμενη με τα λιγότερο από τα αιχμηρά επιχειρήματα. Εξέφρασε μάλιστα την ευχή της να μπορούσαν να λυθούν τα προβλήματα δίχως βία… Επαναλαμβανόμενο ήταν το ερώτημα της έδρας σχετικά με την άρνηση του Κορωναίου να αναλάβει και εναλλακτική θητεία. Αλλά κάθε φορά η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Μάλιστα ο τρίτος μάρτυρας στιλίτευσε το φιλελεύθερο προφίλ της έδρας, λέγοντας ότι «προσπαθείτε να φτιάξετε μια ευχάριστη εικόνα, αλλά στο τέλος θα το ρίξετε το 18μηνο». Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η φράση που μουρμούρισε ο πρόεδρος του δικαστηρίου καθώς ο Κορωναίος αναφέρθηκε στην Αίγυπτο. Στο ρητορικό ερώτημα του Κορωναίου «ποιος μου εγγυάται ότι ο στρατός δε θα αναλάβει τα ηνία σε μια κοινωνική εξέγερση για να σώσει το σύστημα;», ο πρόεδρος ξεστόμισε «πολύ πιθανό να γίνει και αυτό».

 

 Η ποινή των 6 μηνών πρωτόδικα μόνο ως θετική μπορεί να εκληφθεί, από τη στιγμή που η ποινή του ολικού αρνητή Ε. Μιχαλόπουλου, πριν 2 χρόνια, ήταν 8 μήνες πρωτόδικα. Το πιο θετικό από όλα όμως είναι η πανελλαδική κινητοποίηση συντρόφων και συντροφισσών από όλες σχεδόν τις πόλεις της επικράτειας, για την ανάδειξη του θέματος. Αυτό το στοιχείο είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε.

 

Η υπόθεση Κορωναίου να αποτελέσει τον επιταχυντή για την εξέλιξη των διεργασιών εντός του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, για μεγαλύτερη παραγωγή αντιμιλιταριστικού λόγου και δράσεων, περισσότερης εναντίωσης στο θεσμού του στρατού και ακόμα μαζικότερη παραγωγή δηλώσεων ολικής άρνησης στράτευσης (είτε ατομικών, είτε συλλογικών).

 

Είμαστε εργάτες δεν πάμε στο στρατό, δεν υπηρετούμε τον ταξικό εχθρό!

 (σύνθημα της συγκέντρωσης)

 

 

 

 

Αναδημοσίευση από το Ξυπόλητο Τάγμα

 

 

Στις 6 Οκτωβρίου, λίγο πριν ποδοσφαιρικό αγώνα στο γήπεδο του Αγρινίου, με αιτία την άρνηση ενός ατόμου να δεχθεί τον εξευτελισμό του έλεγχου προσωπικών του αντικειμένων από τους μπάτσους, δημιουργήθηκε μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των παρευρισκομένων φιλάθλων και των δυνάμεων καταστολής. Το αποκορύφωμα ήταν ένας μπάτσος να τραβήξει όπλο και να απειλήσει τον κόσμο…

 

Θεωρούμε το γεγονός πολύ σημαντικό ως δείγμα της κρατικής τρομοκρατίας και το που μπορεί να φτάσει αυτή ακόμα και σε μια σχετικά μικρή πόλη όπως και το Αγρίνιο. Και σίγουρα, το γεγονός αυτό, δεν πρέπει να απομονωθεί στο ιδιαίτερο περιβάλλον του  λεγόμενου οπαδικού χώρου. Το τι εστί γήπεδο και ποιες είναι οι επιρροές του στο κοινωνικό (άλλα και χωροταξικό) περιβάλλον της πόλης είναι μία συζήτηση που έχει γίνει πολλές φορές και οι θέσεις μας έχουν αναπτυχθεί και στο πραγματικό χρόνο των κοινωνικών επαφών, αλλά και γραπτώς, μέσα από τις σελίδες του Παροξυσμού.

 

Όταν όμως οι μπάτσοι τραβάνε όπλο (και έτσι αυξάνεται και η πιθανότητα της εκπυρσοκρότησης) τίποτα δεν πρέπει να παραμερίζεται.

 

Η Αυτόνομη Ζώνη, ως μια συλλογικότητα που λειτουργεί κυρίως στο κοινωνικό πεδίο του γηπέδου, προάγοντας μια αντιφασιστική δομή, είναι η πιο κατάλληλη να μιλήσει για το συγκεκριμένο περιστατικό κρατικής τρομοκρατίας.

 

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο της λοιπόν, που φέρει το τίτλο:  

Οι ένστολοι τραμπούκοι…