Category: ΠΟΛΗ / ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ

 

 

Στις 17 Νοεμβρίου του 1973 και ώρα μία το μεσημέρι, μια «μιαρή» φιγούρα  για τα δεδομένα της τότε αθηναϊκής κοινωνίας βρίσκονταν στην συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέϋδεν, μαζί με τον 13χρονο γιό του. Αφγανικής καταγωγής, με τούρκικη υπηκοότητα, ταχυδακτυλουργός στο επάγγελμα: αυτά τα χαρακτηριστικά από μόνα τους αρκούσαν για να δεχτεί μια θανάσιμή ριπή στην κοιλιά από το μυδράλιο τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος της Χούντας. Ο Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, ετών 43, ήταν κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα. Όπως έχουν καταγράφει ως τώρα τα στοιχεία, ο Μπασρί ήταν ο μόνος από τους δεκάδες δολοφονηθέντες του Πολυτεχνείου που μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο. Ούτε σε Νοσοκομείο, ούτε σε Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, ούτε σε Θεραπευτήριο. Κατευθείαν στο Νεκροτομείο.

 

Μιάμιση δεκαετία αργότερα στο ίδιο σημείο το κτήριο επί των  οδών Αχαρνών και Χέϋδεν καταλαμβάνεται από άγριους νεολαίους, αντιεξουσιαστές και αναρχικούς. Επί δυόμιση περίπου δεκαετίες, η Villa Amalias αποτελεί ένα κοινωνικό ανάχωμα ενάντια στους φυσικούς και πολιτικούς απογόνους της Χούντας και σε κάθε φασισμό, εθνικισμό και ρατσισμό. Η Villa Amalias, αποτέλεσε ένα διαρκή κρυφό φόρο τιμής στον Αφγανό Ταχυδακτυλουργό με το τούρκικο διαβατήριο. Ίσως τυχαία, αλλά αυτό δεν έχει σημασία: η Villa Amalias ήταν εκεί, όπως και ο Αλέξανδρος Μπαρσί Καράκας.

 

 

Η ΥΓΕΙΑ Δεν είναι εμπόρευμα,

είναι κοινωνικό αγαθό.

Δεν είναι ατομικό «προνόμιο»,

είναι κοινωνικό δικαίωμα.

​

Το Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου

 

Το κράτος επιβάλλει την κατάρρευση των δημόσιων – κοινωνικών δομών (πχ νοσοκομεία), για να τα αντικαταστήσει στην συνέχεια από αντίστοιχες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες μάλιστα φαντάζουν σωτήριες. Αυτή η τακτική είναι προσφιλής στους κρατικούς μηχανισμούς ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής ύφεσης ή κρίσης. Σήμερα, η τακτική αυτή επιχειρείται στο Γενικό Νοσοκομείο Αγρίνιου. Τα κενά στο ιατρικό, νοσηλευτικό και άλλο προσωπικό, η μη κάλυψη αναγκών σε βασικές λειτουργίες κι υλικοτεχνική υποδομή, η υπολειτουργία της Μονάδας Τεχνικού Νεφρού, το κλείσιμο της Καρδιολογικής Κλινικής (καθώς και το επικείμενο κλείσιμο της ΜΕΘ) οδηγούν το Νοσοκομείο Αγρίνιου στην αχρηστία. Παράλληλα στην περιοχή, νέα διαγνωστικά κέντρα κάνουν τα εγκαίνια τους…

 

Κάποιοι και κάποιες περισσεύουν…

 

Όσο το κράτος και τα αφεντικά ελέγχουν τις ζωές μας, η πορεία της κοινωνίας διαγράφει ένα δυστοπικό ορίζοντα. Το ήδη εμπορευματοποιημένο σύστημα υγείας (φακελάκια, διαφήμιση ιδιωτικών ιατρειών, φαρμακοβιομηχανίες σε ρόλο κουμανταδόρων κτλ) ξεπερνά τους οποιοδήποτε ενδοιασμούς και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Η Υγεία μετατρέπεται από δημόσιο – κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομικό προνόμιο μόνο όσων έχουν ένα γεμάτο πορτοφόλι. Οι υπόλοιποι περισσεύουν. Και όσο περνά ο καιρός ο περισσευούμενος πληθυσμός όλο και αυξάνει. Αρχικά ήταν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες -που μάλιστα κατά τον Λοβέρδο σε αυτούς οφείλεται η κατάρρευση του συστήματος υγείας. Σήμερα, ο πληθυσμός που εκδιώχνεται -και τυπικά πλέον- από την Υγεία, περιλαμβάνει ακόμα περισσότερους: άνεργοι, ανασφάλιστοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, άτομα με αναπηρία, χρόνια πάσχοντες από ψυχικά ή σωματικά νοσήματα, άτομα με προβλήματα εθισμού και εξάρτησης σε ουσίες και πόσοι ακόμη έρχονται να προστεθούν στην λίστα. Το επιλεκτικό σύστημα υγείας δηλώνει ξεκάθαρα: όλοι αυτοί, όλοι εμείς, που περισσεύουμε, είμαστε ασύμφοροι για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Όσοι έχουν να πληρώσουν καλώς… Οι υπόλοιποι ας κόψουμε το κεφάλι μας. Έτσι αποκαλύπτεται το ταξικό περιεχόμενο του συστήματος υγείας.

 

Υποτίμηση για μας, λεφτά σε μπάτσους, καραβανάδες και δικαστές

 

Το Κράτος λεηλατεί τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της Υγείας και τα αφεντικά τρίβουν τα χέρια τους. Ένας νέος κύκλος συσσώρευσης κεφαλαίου ξεκινά. Παράλληλα μια νέα υποτίμηση προορίζεται για τους από τα κάτω αυτού του κόσμου, ενώ οι δαπάνες σε Αστυνομία, Δικαστικούς Υπαλλήλους και Στρατιωτικούς αυξάνονται. Ας κλείσουν όλα τα νοσοκομεία, λοιπόν, αρκεί να υπάρχει ένα μπάτσος να μας δείρει, ένας δικαστικός να μας τιμωρήσει και ένας στρατηγός να μας στείλει να σκοτωθούμε… Η υπεράσπιση της Υγείας αφόρα όλη την κοινωνία, αφορά την ίδια μας την ζωή. Αυτήν την επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας μπορούμε να την αναχαιτίσουμε μόνο μέσα από μαζικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

 

Ενάντια στην κοινωνικό εκφασισμό και την υποτίμηση των ζωών μας,

για μια Υγεία χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις,

για ένα κόσμο που το μόνο θα περισσεύει θα είναι το κράτος και το κεφάλαιο.

 

κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

 

 

Το παρακάτω κείμενο είναι συντρόφων από την Λευκάδα (2009) και αφορά τις παραλίες του νησιού και ειδικότερα την παραλία Πευκούλια. Πέντε χρόνια μετά, όλα όσα αναφέρονται,  έχουν ακόμα την σημασία τους, μιας και διανύουμε μια περίοδο που η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση (περιφράξεις) συνεχίζουν με πιο εντατικούς ρυθμούς, τόσο στο εσωτερικό των πόλεων, όσο και στο φυσικό περιβάλλον που τις περικλείει. Το κείμενο αυτό έχει και μια επιπλέον αξία. Δεν αναφέρει το κέρδος ως μοναδικό σκοπό της ανάπτυξης-λεηλασίας των δημόσιων χώρων. Καταδεικνύει πως η ιδιωτικοποίηση έχει επίσης σκοπό την διάλυση της κοινωνικής ζωής και των κοινωνικών σχέσεων που υλοποιούνται και σε αυτούς χώρους (λαμβάνοντας πάντα υπόψιν πως δημόσιος είναι ο χώρος που κομμάτια της κοινωνίας αποφασίζουν για λογαριασμό τους). Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο των συντρόφων:

 

Λευκάδα: έξω οι νταβατζήδες από τις παραλίες!

 

Οι επιθέσεις του κράτους και των αφεντικών προς τους αυτοδιαχειριζομενους χώρους, τις καταλήψεις και γενικά σε κάθε ελεύθερο χώρο δεν περιορίζονται μόνο στις μεγάλες πόλεις αλλά εξαπλώνονται σε κάθε γωνιά του τόπου αυτού στον οποίο ζούμε. Εξαπλώνονται σε κάθε γωνιά όπου οι άνθρωποι καταφεύγουν ώστε να αισθανθούν επιτέλους κάπως ελεύθεροι, χωρίς να διαμεσολαβούν ανάμεσα τους τα χρήματα, οι συμφεροντολογικές σχέσεις, οι προκαταλήψεις, οι προκαθορισμένες συμπεριφορές και όλα τα συναφή στοιχειά που διέπουν ένα μέρος των ανθρώπων της κοινωνίας αυτής.Από τα πάρκα της Ζωοδόχου Πηγής κ Ναυαρινου και Κύπρου κ Πατησίων τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας και όλες τις καταλήψεις που υπάρχουν και που συνεχώς ξεφυτρώνουν στον ελλαδικό χώρο, μέχρι και την παραλία ενός απομακρυσμένου νησιού, η επίθεση τους έχει τα ίδια χαρακτηριστικά: καταστολή-ανάπτυξη-κέρδος.

 

Καταστολή των δράσεων και των κινήσεων μας, της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης μας, της συλλογικοτητας, της αλληλεγγύης, των αληθινών ανθρώπινων σχέσεων.

 

Ανάπτυξη του τσιμέντου, της μίζας, της εργολαβίας, της ρουφιανιάς, της αρπαχτής, του τραμπουκισμου, του τρόμου.

 

Κέρδος: τα χρήματα, η αποστείρωση, η ομοιομορφία, η εκμετάλλευση, η αποξένωση, ο περιορισμός, οι προβλεπόμενες και προκαθορισμένες συμπεριφορές, ο κοινωνικός έλεγχος, η καταστροφή της ζωής μας.

 

Και η μανία τους προς τους χώρους αυτούς δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς δεν είναι τυχαίο ότι οι χώροι αυτοί (καταλήψεις, αυτοδιαχειριζομενοι χώροι, ελεύθεροι χώροι)χρησιμοποιούνται είτε ως ορμητήρια, είτε ως καταφύγια στους κοινωνικούς αγώνες και (ειδικά) σε περιόδους κοινωνικών εκρήξεων. Για αυτό και αποτελούν έναν από τους σταθερούς στόχους τους. Γιατί γνωρίζουν ότι κάθε κατάληψη, κάθε πάρκο και πλατεία, κάθε αυτοοργανωμένος και αυτοδιαχειριζομενος χώρος, κάθε χώρος που καλύπτεται από άσυλο, είναι η εν δυνάμει απειλή της αρρωστημενης ησυχίας τους, της ευημερίας τους, της επιφανειακής ηρεμίας που προσπαθούν να δημιουργήσουν και να κρατήσουν στα πλαίσια της κανονικότητας και της πειθαρχίας.

 

Το νησί της Λευκάδας.

 

Τα τελευταία χρονιά στο όνομα της "ανάπτυξης" του νησιού οι λεηλασίες των παραλιακών (κυρίως) χώρων γίνονται απροκάλυπτα και με ξέφρενους ρυθμούς.Ξενοδοχεία, ταβέρνες, καφετερίες χτίζονται πάνω στο κύμα μαντρώνοντας τις παραλίες και την πρόσβαση σε αυτές με τα μαντρόσκυλα να έχουν υιοθετήσει ένα ύφος το ότι σου κάνουν και χάρη που σε αφήνουν να περάσεις και να πας στις "παραλίες τους".

 

Οι εργολάβοι της φιλοξενίας, αποσκοπώντας στον οργανωμένο τουρισμό των αποχαυνωμένων τουριστών, οι οποίοι έρχονται να κάνουν τις μίζερες διακοπές τους κουβαλώντας μαζί τους τα κόμπλεξ και την καταπίεση που τους αφήνει η μεγαλούπολη, δεν αποδέχονται άλλους τουρίστες εκτός από την συγκεκριμένη κατηγορία η οποία καταναλώνει και αφήνει κέρδη στους ''επαγγελματίες υποδοχείς της''.Όλοι οι άλλοι που επιθυμούν να κάνουν διακοπές χωρίς απαραίτητα να πληρώσουν τους νταβατζηδες της φιλοξενίας θεωρούνται ''τζαμπατζήδες'' και ''άπλυτοι''.Έτσι, συνεχίζουν την καταστροφική ''ανάπτυξη'' τους καταπατώντας και λεηλατώντας κάθε τι όμορφο, κάθε τι που δεν έχουν τα κοτσια να χαρούν σαν άνθρωποι και βγάζουν εκεί όλο το μίσος τους νομίζοντας ότι ''κατακτώντας'' και απομυζώντας κέρδη θα νιώσουν καλύτερα.Δήμαρχοι, νομάρχες, δημοτικοί/νομαρχιακοί σύμβουλοι, πολιτικοί μηχανικοί και λοιποί αετονύχιδες παίρνουν εργολαβία αυτά που ανήκουν σε όλους μας.

 

Το παράδειγμα της παραλίας Πευκούλια.

 

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της παραλίας Πευκούλια του Αγίου Νικήτα οπού ο τραμπούκος καταπατητής (μέλος του δημοτικού συμβουλίου) έχει οικειοποιηθεί μια τεράστια έκταση η οποία βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα από τη θάλασσα, χτίζοντας εκεί τουριστικές εγκαταστάσεις. Φυσικά, τίποτα πριν λίγα χρόνια δεν του άνηκε (όπως ποτέ δεν θα του ανήκει) και ότι ''απέκτησε'' το απέκτησε με τις γνωστές τακτικές του τραμπουκισμου (καταπάτηση/λάδωμα/γλείψιμο/απειλές/νταβατζηλήκια κτλ). Εκτός των άλλων, έχει περάσει στην κυριότητα του και τις δυο εισόδους που οδηγούν στην παραλία, με αποτέλεσμα για να πας στην παραλία πρέπει πρώτα να περάσεις από το αδιάκριτο βλέμμα του κάνοντας σου και χάρη που σου επιτρέπει να περάσεις μέσα από την ''ιδιοκτησία'' του. Οι δε πέντε-έξι ελληνικές σημαίες που έχει βάλει πάνω στην μάντρα σου υπενθυμίζουν ότι ''εδώ είναι Ελλάδα'' και δεν έχουν χώρο οι ''άπλυτοι'', όπως συνηθίζει να αποκαλεί τους παραθεριστές οι οποίοι δεν έχουν διάθεση να πληρώσουν δραχμή για τις υπηρεσίες του νταβατζή αυτού της παραλίας.Δηλαδή, ο τραμπούκος αυτός, εκτός του ότι έχει καταπατήσει ένα μεγάλο μέρος της παραλίας, παριστάνει και το μπάτσο/τροχονόμο της κρίνοντας ποιος είναι κατάλληλος και ποιοςόχι να πάει σε αυτή και εκτός αυτών παραδίδει και μαθήματα πατριωτισμού.

 

Η παραλία αυτή όμως έχει και άλλη βαρύτητα, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες εκατοντάδες κόσμος τα καλοκαιριά κάνει ελεύθερο κάμπινγκ εκεί δίνοντας το δικό του χρώμα στην παραλία, αλλά και στην έννοια των «διακοπών» γενικότερα, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να πληρώσει δωμάτια και λοιπά τουριστικά έξοδα. Και αυτό φυσικά δεν αρέσει ούτε στον τραμπούκο, ούτε στην παρέα του οι οποίοι προσπαθούν να αποτρέψουν και να ποινικοποιήσουν το δικαίωμα στο ελεύθερο κάμπινγκ, είτε φωνάζοντας τους μπατσους (με το αζημίωτο φυσικά) για να μαζέψουν τους κατασκηνωτές, είτε τρομοκρατώντας τον κόσμο με απειλές και χειροδικίες, είτε μεταφέροντας σκουπίδια στην παραλία για να πουν μετά ότι οι κατασκηνωτές βρωμίζουν την παραλία και ότι είναι ''άπλυτοι''.Έτσι, αυτό που ''σκέφτονται'' τώρα οι αετονύχιδες είναι να ανοίξουν άλλο δρόμο που να οδηγεί στην παραλία (αφού οι άλλοι δυο ιδιωτικοποιηθήκαν από το λαμόγιο) ο οποίος μάλιστα θα τη διασχίζει σε όλο το μήκος της, ουσιαστικά καταστρέφοντας την όπως καταστρέψανε και αρκετές άλλες…

 

Η παρουσία μας το καλοκαίρι εκεί μπορεί να μην αποτελεί από μόνη της τη λύση σε πιθανή καταστροφή της παραλίας (καθώς οι τέτοιου είδους "εργασίες ανάπτυξης'' γίνονται στα μουλωχτά το χειμώνα), όμως όσο είμαστε εκεί και οικειοποιούμαστε την παραλία σίγουρα πιο δύσκολα θα βάλουνε χέρι.

 

Η πρόταση είναι να γίνει ένα κάλεσμα το καλοκαίρι από τους κατασκηνωτές και όσους άλλους ενδιαφέρονται για την παραλία με σκοπό τη συνέχιση του ελεύθερου κάμπινγκ κ την αποτροπή της περαιτέρω καταστροφής και καταπάτησης της παραλίας. Είμαστε όλοι προσκεκλημένοι για ελεύθερο κάμπινγκ για ένα ακόμη καλοκαίρι.

 

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.

 

Σύντροφοι από Λευκάδα.

 

 

 

Οι παρακάτω σκέψεις είναι από κείμενο από τις σελίδες του Παροξυσμού (φθινόπωρο 2006). Τότε η Ελλάδα ήταν στα καλύτερά της: Το Γιούρο, η Γιουροβίζιον, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν απογειώσει την ζωή των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Τουλάχιστον έτσι πίστευαν. Φυσικά και αγνοούσαν αυτό που  επρόκειτο να έρθει. Η ματιά τους ήταν πολύ θολή για να κατανοήσουν ότι η εξαθλίωση που βίωναν οι μετανάστες και οι μετανάστριες θα ερχόταν και για αυτούς. Τελικά το ερώτημα που τίθεται στο τέλος του κειμένου έχει ξεκάθαρη απάντηση. Κερδήθηκαν και τα δυο.

 

Τετάρτη βράδυ. H πόλη έρημη από νωρίς, μιας και τα μαγαζιά είναι κλειστά, αφού η ζωή εδώ εξαρτάται από το αν τα εμπορικά καταστήματα είναι ανοιχτά ή κλειστά. Μάλλον για αυτό θέλουν και το ελεύθερο ωράριο… Καλό πάνε να κάνουν δηλαδή οι άνθρωποι. Θέλουν να δώσουν ζωή στις πόλεις αφού οι άνθρωποι ζούνε για να καταναλώνουν εμπορεύματα. Τέλος πάντων πάει αλλού το θέμα τώρα ενώ εγώ θέλω να γράψω κάτι άλλο…

 

Πριν πάω σπίτι είπα να κάνω μια βόλτα από το κέντρο της πόλης χαζεύοντας τους άδειους δρόμους και τα κλειστά μαγαζιά. Περπατούσα στη Παπαστράτου και καθώς οι σκέψεις μου μπερδεύονταν με τις ματιές που έπεφταν στις μισοσκότεινες βιτρίνες με τον trendy «εξοπλισμό» και τις «προσιτές» τιμές, το βλέμμα μου έπεσε σε ένα διαφημιστικό πλακάτ μιας βιτρίνας bsb. Και τότε ξαφνικά σταμάτησαν οι σκέψεις μου και εγώ, πλησίασα για να δω καλύτερα αυτό που διάβασα στα πεταχτά:

 

ΑΜΟΛΗΣΤΕ ΤΗ ΣΚΥΛΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΣΤΑ BSB ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΤΕ!  

 

Για λίγα δευτερόλεπτα έμεινα. Το διάβασα το ξαναδιάβασα. Όχι δεν έκανα λάθος. Που μπορεί να φτάσει το μυαλό ενός διαφημιστή… Πως το life style ξεφτιλίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πως το life style μοιράζει χειροπέδες στους ανθρώπους ξεφτιλίζοντας σχέσεις, καταστάσεις, ζωές. Αυτό που μόλις είδα σκέφτηκα ότι μπορεί να μην είναι τίποτα, να είναι κάτι απλό, σε σχέση με άλλα παρόμοια και πιο ακραία. Κι όμως αυτό πουλάει. Αυτό πουλάει και ο κόσμος αυτό αγοράζει. Το αγοράζει και γουστάρει. Έστριψα και την έκανα αμέσως από εκεί. Ξενέρωσα με όλη την life style ξεφτίλα που μας πλασάρουν όμορφα και ωραία και εμείς τη δεχόμαστε όμορφα και ωραία. Αλλά τι γκρινιάζω; Τι περίμενα να δω στις βιτρίνες; Εκτός από σκουπίδια; Περπατούσα με τα μάτια μου να αποφεύγουν τις βιτρίνες. Δεν ήθελα να δω άλλα διαφημιστικά παραληρήματα γεμίζοντας το μυαλό μου με βλακείες. Σκεφτόμουν την ατάκα που έλεγε στο τέλος… «και κερδίστε!» και έμεινα με την απορία.

 

Δηλαδή, τι θα κερδίσουν, αν αμολήσουν τη σκύλα που κρύβουν μέσα τους; Κανά φίμωτρο ή κανά λουρί;  

 

ΚΑΛΑ ΨΩΝΙΑ…….ΨΩΝΙΑ!!!

 

 

 

 

Αγαπητέ/η φίλαθλε/η, σε λίγες ημέρες ξεκινά το πιο αιματοβαμμένο μουντιάλ από τη δημιουργία του. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι τουλάχιστον, έχουν απομακρυνθεί με τη βία από τα σπίτια τους, μιας και “έκαναν το λάθος” να τα χτίσουν εκεί που εκ των υστέρων οι διοργανωτές αποφάσισαν πως θα χτίσουν αθλητικές εγκαταστάσεις. Γυναίκες, παιδιά και έφηβοι οδηγούνται στη πορνεία και θα υποστούν σεξουαλική κακοποίηση από τις αρρωστημένες ορέξεις των εύπορων φιλάθλων που πηγαίνουν για να παρακολουθήσουν το μουντιάλ. Ενώ ως τώρα, αρκετοί εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια κτισίματος ή και ανακατασκευής των σταδίων.

 

Και όλα αυτά υπό τις “ευλογίες της Βραζιλιάνικης “αριστερής” κυβέρνησης.

 

Χιλιάδες άστεγοι και τοξικομανείς, αναγκάζονται σε εκτοπισμό από τις περιοχές όπου επιβίωναν ως τα σήμερα, έτσι ώστε η χώρα να δείχνει “καθαρή” στους τουρίστες.

 

Εκατόν εβδομήντα χιλιάδες κάθε λογής μπάτσων θα σεργιανίζουν στους δρόμους τις μέρες της “ποδοσφαιρικής γιορτής”. Εκατομμύρια δολαρίων σπαταλούνται από το Κράτος της Βραζιλίας, ούτως ώστε να επιβάλει τη τάξη και να δείξει την υποταγή του στο μεγάλο υπερεθνικό αφεντικό. Τρομονόμοι που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, ψηφίζονται και εφαρμόζονται άμεσα.

 

Το Βραζιλιάνικο κράτος χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους άστεγους, τους τοξικομανείς, τους άνεργους νεολαίους και τους εξαθλιωμένους γενικότερα τους οποίους και εκδιώχνει από τις φαβέλες τις οποίες αφού γέμισε με ναρκωτικά στη συνέχεια άρχισε να τις ισοπεδώνει. Και όλα αυτά για να μη χαλάνε τη βιτρίνα του προϊόντος για το οποίο θα καταφθάσουν εκατοντάδες χιλιάδες, στη πλειοψηφία τους “δυτικοί” “ποδοσφαιροτουρίστες” Βραζιλία.

 

Η κερδοφόρος (για λίγους) πλευρά.

 

Από τη μία πλευρά οι εκατοντάδες χιλιάδες Βραζιλιάνοι που ξεσπιτώνονται και ζουν με περίπου τρία δολάρια την ημέρα και από την άλλη οι άρχοντες του παγκόσμιου επαγγελματικού ποδοσφαίρου με τη FIFA η οποία μετά το τελευταίο σφύριγμα του τελικού, φιλοδοξεί να μετρήσει περί τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος. Ακολουθούν οι μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες του κόσμου και κάποιες δευτεροκλασάτες, που θα πληρώσουν στη FIFA περί τα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια προκειμένου να σας διαφημίζουν τα προϊόντα τους. Τα τηλεοπτικά δίκτυα επίσης θα καταθέσουν στο λογαριασμό, της εν Ζυρίχη εδρευούσης FIFA, 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια για να προσφέρουν στο φιλοθεάμον παγκόσμιο κοινό τη “συγκίνηση του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού γεγονότος”.

 

Οι τοπικοί χορηγοί θα ξοδέψουν 120 εκατομμύρια, με σκοπό να φιγουράρουν με τη σειρά τους τα brandnames τους στα στάδια της διοργάνωσης. Τέλος, θα συρρεύσουν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες-οπαδοί, οι οποίοι πέρα από του ότι θα νιώσουν από κοντά την έκσταση και τη χαρά της παρακολούθησης της αγαπημένης τους εθνικής ομάδας, θα δώσουν πρόθυμα τον οβολό τους για να αγοράσουν κάποια από τα “επίσημα προϊόντα”.

 

Στην Βραζιλία, ενόψει του Mundial, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Al Jazeera» η πολεμική αεροπορία της χώρας αγόρασε δυο νέα αεροπλάνα «κηφήνες» για να περιπολούν από τον ουρανό. Η πολεμική αεροπορία της ξόδεψε 12 εκατομμύρια δολάρια να αγοράσει αυτά τα ειδικά αεροπλάνα, τα οποία θα είναι μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Η κυβέρνηση ανησυχεί για τυχόν τρομοκρατικές ενέργειες και για τις διαδηλώσεις ιδιαίτερα μετά τα όσα έγινε πέρσι κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων και έτσι φέρεται πως έχει δαπανήσει πάνω από 1 δις. δολάρια για τα μέτρα ασφαλείας.

 

Και ο λογαριασμός; Το κόστος της όλης φάσης; Δεκατέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια. Και ποίος θα πληρώσει το λογαριασμό; Μα φυσικά τα εκατομμύρια των φτωχών Βραζιλιάνων, οι οποίοι θα πληρώσουν το χαβιάρι του Μπλάτερ και των ομοίων του και τα ακριβά πόδια του Μέσι και του Ρονάλντο.

 

Είναι βασικό να μη ξεχνάμε ότι σε αυτό το πανηγύρι των πολυεθνικών θα λάβει μέρος και η Εθνική Ελλάδας, της υπερχρεωμένης χώρας, της οποίας οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων μπορεί να έχουν “Βραζιλιανοποιήσει” το λαό της, αλλά λεφτά για υπερατλαντικά ταξίδια και χλιδάτες διακοπές (με σαμπάνια, χαβιάρι, κόκα και μοντέλες) των κρατικοδίαιτων κηφήνων της συνεχίζουν να βρίσκονται και να υπάρχουν.

 

Μη παίρνεις μέρος σε αυτή τη μαζική δολοφονία, κλείσε τη τηλεόραση και μη παρακολουθήσεις ούτε ένα αγώνα για τον οποίο χιλιάδες φτωχοί πέθαναν και ξεσπιτώθηκαν προκειμένου αυτός να σε διασκεδάσει. Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι όμορφο άθλημα, αλλά το μουντιάλ έχει χτισθεί επάνω σε ανθρώπινα κορμιά και είναι ποτισμένο με αίμα.

 

Κάνε μποϋκοτάζ στη τηλεθέαση των αγώνων και στην αγορά των προϊόντων που θα διαφημίζονται τις ημέρες που αυτοί θα διεξάγονται. Είναι το ελάχιστο που μπορείς να προσφέρεις στους εκατοντάδες χιλιάδες δυστυχισμένους εφόσον θέλεις ακόμη να λέγεσαι άνθρωπος. Στην αντίθετη περίπτωση συνεργείς κι εσύ στο λουτρό αίματος και πόνου.

 

(Το κείμενο επιθυμεί να είναι ελεύθερο προς κάθε κινηματική χρήση ακόμη και χωρίς καμία αναφορά στον συγγραφέα του). Προωθήστε, τυπώστε, μοιράστε.

 

Ευάγριος Αληθινός

 

 

Από τα τέλη Αυγούστου του 2013 μέχρι και σήμερα ο αγώνας για την υπεράσπιση του δημοτικού πάρκου Αγρινίου συνεχίζεται. Μέσω της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Πάρκου Αγρινίου, ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας όλο αυτό τον διάστημα έχει καταθέσει έργο και έχει δώσει αγώνες για να αποτραπεί η λεηλασία-«ανάπλαση» του Πάρκου. Μέσα από καθημερινή παρουσία στο χώρου του πάρκου, το σταμάτημα των μπουλντόζων, παρεμβάσεις στα δημοτικά συμβούλια, με εκδηλώσεις και συζητήσεις,  αλλά παράλληλα και με νομικές διεκδικήσεις υπερασπίζεται το πάρκο, τόσο ως χώρο πρασίνου, αλλά και ως δημόσιο χώρο, έναν από τους τελευταίους που έχουν απομείνει σε μια πόλη που το τσιμέντο καταβροχθίσει το χώμα και το πράσινο και η κερδοφορία ρημάζει την δημόσια σφαίρα. Παρακάτω παραθέτουμε ένα κείμενο του Γεωπόνου Δημήτρη Γερονίκου που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του Παροξυσμού (άνοιξη 2014).

 

 

 

Περιβαλλοντικό έγκλημα στο Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου.

 

Ζούμε τα χρόνια του νεοελληνικού υπαρκτού σουρεαλισμού. Το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου εκτείνεται σε 54 στρέμματα γης και είναι ο μεγαλύτερος δημόσιος ελεύθερος χώρος περιβαλλοντολογικής παιδείας, άθλησης, ξεκούρασης και ψυχαγωγίας της πόλης.

 

Πρόκειται για ένα ζωντανό οικοσύστημα με ιδιαίτερη βιοποικιλότητα που επηρεάζεται από ποικίλους παράγοντες. Ουσιαστικά είναι μία υποδομή πρασίνου με δενδροστοιχίες και όχι μόνον, καθώς αποτελεί δεξαμενή φυτογενετικού υλικού και δημόσια περιουσία με διαρκή βιώσιμη παραγωγή σε βάθος χρόνου. Είναι στοιχείο πολιτισμού το οποίο με κατάλληλη διαχείριση μπορεί να προσφέρει δυνατότητες οικονομικής ανασυγκρότησης για μία ολόκληρη περιοχή.

 

Η φυτολογική σύνθεση του συγκεκριμένου πάρκου σε αρμονία με στοιχεία ευρωπαϊκών σχολών κηποτεχνίας, δημιουργούν τις συνθήκες ώστε το εν λόγω πάρκο να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ιστορικούς κήπους στη δυτική Ελλάδα.

 

 

Aπό τις 20 Αυγούστου 2013 εργάτες, μηχανικοί και δικηγόροι του δήμου μαζί με τις μπουλντόζες των εργολάβων ξεκίνησαν να εφαρμόζουν την εντολή της δημοτικής αρχής για «ανάπλαση» του Πάρκου με μία έξαρση αυταρχισμού, επιστημονικής ανεπάρκειας και αντιδραστικής ιδιοτέλειας. Το Αγρίνιο μία πόλη όπου η ανθρωπιστική κρίση είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, στροβιλίζεται έκτοτε στις φρενήρεις εικόνες που προσφέρει απλόχερα το έργο της «ανάπλασης» του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου.

 

Tην εποχή εκείνη αμέσως δραστηριοποιήθηκαν συνειδητοποιημένοι κι ενεργά σκεπτόμενοι πολίτες που αντιστέκονται στα σχέδια του δήμου. Δημιουργήθηκε η Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Πάρκου, η οποία προσπάθησε να γνωστοποιήσει το μέγεθος και τις παρενέργειες του έργου «ανάπλασης» στις ζωές των Αγρινιωτών. Τα τελευταία χρόνια στο Αγρίνιο έχει προκύψει κίνημα ανθρώπων που θέλουν την ουσιαστική αναβάθμιση του πάρκου, φυσικά διαφωνώντας με τους όρους καταστροφής που θέτει η υφιστάμενη δημοτική αρχή.

 

Στο όνομα της έκτακτης ανάγκης που ζει η χώρα, ορισμένοι με θέσεις εξουσίας, έχουν αναγάγει τη σκοπιμότητα σε κοινή λογική και θέλουν να θέσουν σε εφαρμογή μηχανισμούς με τους οποίους φροντίζουν να αποτρέψουν ή να ελέγξουν τις συμπεριφορές των άλλων στο χώρο, εφόσον οι τελευταίοι δεν ακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα του «πολίτη καταναλωτή». Αυτό επιδιώκουν να το καταφέρουν με την ιδιωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων και την αγοραία εμπορευματοποίηση τους.

 

Στις 5 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η καταστροφή των εγκαταστάσεων της φυτωριακής – θερμοκηπιακής υποδομής του Πάρκου και το ξερίζωμα των δένδρων του Πάρκου που είχαν την ατυχία να φύονται εντός του περιφραγμένου χώρου, τον οποίο ο Δήμος Αγρινίου χρησιμοποιούσε ως φυτώριο. Λίγες ημέρες πριν στις 13 Αυγούστου 2013 αναλυτικά στην έκταση του φυτωρίου είχαν καταγραφεί από τον κ. Θεοχάρη Ζάγκα (δευθυντή εργαστηρίου Δασοκομίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ.), 92 δένδρα ηλικίας 10-60 ετών. Τα τοπογραφικά σχέδια της μελέτης «ανάπλασης» του δήμου Αγρινίου εμφάνιζαν στο χώρο αυτό μηδενικό αριθμό δένδρων!

 

Πανό από παρέμβαση στα εγκαίνια της δημοτικής πινακοθήκης Αγρινίου στις 10/12/13.

 

Η συγκεκριμένη «ανάπλαση» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση σύμφωνα με τον γεωπόνο Δημήτρη Παπαδήμα1 όπου «…οι υπεύθυνοι των έργων, για να προσπεράσουν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών λόγω βαναυσοτήτων σε βάρος των δένδρων, διαρρέουν την πληροφορία ότι τα μαλλιοτραβηγμένα δένδρα δεν καταστρέφονται αλλά αντίθετα “μεταφυτεύονται” σε “καλύτερες” συνθήκες ή μεταφέρονται σε Δημοτικά ή Ιδιωτικά φυτώρια για φύλαξη και εντατική συντήρηση επαναφοράς των φυσιολογικών λειτουργιών τους. Κάτι τέτοιο θα είχε βάση αν η μετακίνηση αυτή γινόταν σύμφωνα με τους μεταφυτευτικούς κανόνες».

 

Στο έργο της “ανάπλασης” αποτυπώνονται σε με εικόνες τα κατορθώματα της κορυφαίας καθοδήγησης του επικεφαλής του Δήμου Αγρινίου σε συνεργασία με τις έμπειρες “πινελιές” των δημοτικών του υπαλλήλων, καθώς σε πλήρη αρμονία δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο που υπόσχεται δυναμική ανάγνωση της δραματικής σύγκρουσης του ανθρώπου με το πεπρωμένο του. Σε ρόλο σολίστ ο εργολάβος, μας προσφέρει την ευκαιρία να απολαύσουμε «σε πρώτο πλάνο» τον τραχύ, άξεστο ήχο των κατορθωμάτων της τσάπας του.

 

Η «μεταφύτευση» στα Τριαντέικα.

 

Είναι γνωστό στη νεοελληνική πραγματικότητα πολλές φορές όπως χρησιμοποιούνται τα ευρωπαϊκά χρήματα προκαλούν την αποδόμηση και την καταστροφή υπαρχόντων πράσινων υποδομών προς όφελος και πλουτισμό όσων τα διαχειρίζονται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Βέβαια όταν γίνεται λόγος για πράσινο είναι ανάγκη πλέον να διευκρινίζεται πως εννοείται το πραγματικό, το φυτικό, το ζωντανό κι όχι αυτό της έκφρασης «πιο παράξενο κι από πράσινο όνειδος».

 

Στις 5 Μαρτίου 2014 εκδικάστηκε η αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, Αγρινιωτών πολιτών κατά της επιχειρούμενης καταστροφικής ανάπλασης κι αναμένεται η τελική απόφαση. Όλους αυτούς τους μήνες ο αγώνας των πολιτών συνεχίζεται δυναμικά μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την αποκατάσταση της λειτουργίας του πάρκου.

 

Ωστόσο το δίκαιο μεταξύ των γενεών συνεχίζει να αποτελεί ένα ερώτημα, με υπαρξιακές διαστάσεις για τη βιωσιμότητα της πόλης του Αγρινίου, που παραμένει αναπάντητο.

 

Κείμενο – Φωτογραφίες:

Δημήτρης Γερονίκος (Γεωπόνος Γ.Π.Α./Μ.Sc).  

enterioni.blogspot.com

 

Πηγή:

Επιστημονική άποψη για τις αναπλάσεις πάρκων και η περίπτωση του Παπαστρατείου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου. 

 

 

 

Σήμερα, 2 Φλεβάρη μετά τις 13:00, πραγματοποιήθηκε εισβολή από δυνάμεις αστυνομίας, ΟΠΚΕ και ασφάλειας στο Κοινωνικό Στέκι «Αποθήκη» στο Μεσολόγγι, εγκλωβίζοντας και τελικά προσαγάγοντας  16 συντρόφους που βρισκόταν μέσα. Η Αυτόνομη Κίνηση Βαλβείου αναφορικά με την εισβολή αναφέρει σε σύντομη ανακοίνωσή της:  «Η μέθοδος αυτή θυμίζει εποχές χούντας που το χειρότερο είναι ότι έχει το προκάλυμμα της αστικής δημοκρατίας. Κανένας όμηρος του κράτους. Οι λαϊκοί αγώνες να γίνουν πιο έντονοι και εξεγερτικοί ενάντια στη καταστολή που βιώνουμε. Καλούμε για συμπαράσταση όλο το προλεταριακό κίνημα να υπερασπιστεί τους εξεγερτικούς αγώνες. Καλούμε όλους τους αριστερούς συντρόφους να αναρτήσουν την είδηση στα μέσα τους.»

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ