To σύγχρονο «κυνήγι μαγισσών»

 

ruins_web

 

Με αφορμή την Προβολή του ντοκιμαντέρ «Ερείπια» από την Κατάληψη apertus, δημοσιεύσουμε ένα παλιότερο κείμενο από το έντυπο του παροξυσμού, σχετικά με το Κυνήγι Μαγισσών. Επίσης μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ την εισήγηση της συνέλευσης του «Αυτόνομου Στεκιού» στην εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή το ίδιο ντοκιμαντέρ.

 

Η Silvia Federici, μέσα από το βιβλίο της «Ο Κάλιμπαν και η Μάγισσα: Γυναίκες, σώμα και πρωταρχική συσσώρευση» (Εκδόσεις των Ξένων), φέρνει στην επιφάνεια του ριζοσπαστικού κινήματος  ξανά τον πόλεμο που διεξήχθη ενάντια στις γυναίκες κατά τον Μεσαίωνα, γνωστό ως «Κυνήγι Μαγισσών». Το τοποθετήσει χρονικά και λογικά εκεί, οπού πραγματικά ανήκει, στη μετάβαση δηλαδή από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Καταδεικνύει, ότι η πρακτική του κυνηγιού μαγισσών από την παπική και φεουδαρχική εξουσία δεν είχε στην πραγματικότητα ως κύριο στόχο να καταστείλει τις μαγικές τελετουργίες, αλλά ο πραγματικός της στόχος ήταν να καθυποτάξει όλες τις γυναίκες.

 

Πριν όμως μιλήσουμε για το κυνήγι μαγισσών, χρειάζεται εν συντομία να αναφερθούμε στις έννοιες της «πρωταρχικής συσσώρευσης» και των «περιφράξεων». Οι περιφράξεις και η πρωταρχική συσσώρευση αφορούν τις διαδικασίες που συνέβησαν κατά το πέρασμα από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό και στις οποίες θεμελιώθηκε η ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων. Η έννοια της πρωταρχικής συσσώρευσης περιγράφει την κοινωνική και οικονομική αναδιάρθρωση που ξεκίνησε η ευρωπαϊκή κυρίαρχη τάξη. Ο Μαρξ παραθέτει ως κυριότερες μεθόδους πρωταρχικής συσσώρευσης, τα παρακάτω φαινόμενα, τα οποία μάλιστα τα χαρακτηρίζει σαν ειδυλλιακά: «Η ανακάλυψη των χωρών της Αμερικής που είχαν χρυσάφι και ασήμι, το ξεπάστρεμα, το σκλάβωμα και το καταχώνιασμα των ιθαγενών πληθυσμών στα ορυχεία, η έναρξη της κατάκτησης και της καταλήστεψης των Ανατολικών Ινδιών, η μεταβολή της Αφρικής σε πεδίο εμπορικού κυνηγιού της ανθρώπινης σάρκας (δουλεμπόριο των μαύρων) –να ποια ήταν η χαραυγή της καπιταλιστικής εποχής». Στην Αγγλία, τον 16ο αιώνα, η «περίφραξη» αποτελούσε τεχνικό όρο και σήμαινε μια σειρά στρατηγικών που χρησιμοποιούσαν οι άγγλοι ευγενείς και οι πλούσιοι αγρότες προκειμένου να αφανίσουν τις κοινοτικές-κοινές γαίες και να επεκτείνουν τα κτήματά τους. Τεράστια κομμάτια γης περιφράσσονταν για να γίνουν πάρκα ελαφιών, ενώ ολόκληρα χωρία κατεδαφίζονταν και μετατρέπονταν σε βοσκοτόπια. Η υλική αυτή περίφραξη με τους φράχτες, συμπορεύονταν και με μια διαδικασία κοινωνικής περίφραξης. Οι περιφράξεις αυτού του τύπου συνεχίστηκαν μέχρι και τον 18ο αιώνα.

 

Εκεί, λοιπόν, -παράλληλα με τον βίαιο διωγμό των αγροτών από τη γη, τις πρώτες περιφράξεις, την καταστροφή των κοινοτικών δεσμών, τη φυλάκιση ζητιάνων και επαιτών σε άσυλα υποχρεωτικής εργασίας-, ήταν εκείνη η χρονική στιγμή που έπρεπε και το γυναικείο σώμα να περιφραχτεί και να ελεγχθεί. Αυτό είχε ως στόχο, να ποινικοποιηθεί ο έλεγχος των γυναικών επί της σεξουαλικότητας τους και επί της παραγωγικής τους δυνατότητας, ώστε να μην αντισταθούν στην εξάπλωση των καπιταλιστικών σχέσεων. Οι γυναίκες έπρεπε να αποκλειστούν από τη μισθωτή εργασία και να υποταχτούν στην αόρατη, καταναγκαστική, χωρίς αμοιβή εργασία, δηλαδή την εργασία στο σπίτι και την ετοιμασία του άνδρα-εργάτη. Στην ουσία, οδηγήθηκαν σε μια μορφή δουλείας, που συνέβαλε σημαντικά στη διαδικασία της πρωταρχικής συσσώρευσης.

 

Ο καπιταλισμός έπρεπε (και τελικά κατάφερε) να πατήσει πάνω στο σεξισμό και στο ρατσισμό. Οι γυναίκες πλήρωσαν τη μετάβαση από την φεουδαρχία στο καπιταλισμό με το σώμα και τις ζωές τους. Το σώμα τους οικειοποιήθηκε από το κράτος, την εκκλησία και τους άνδρες. Χιλιάδες γυναικών κατηγορήθηκαν σαν μάγισσες και οδηγήθηκαν στους πασσάλους της πυράς.

 

Το Μεγάλο Κυνήγι Μαγισσών εκτυλίχτηκε στην Ευρώπη του 16ου και 17ου αιώνα, αλλά και στις αποικίες του Νέου Κόσμου. Οι διωγμοί των μαγισσών ήταν συστηματικές, οργανωμένες και συντονισμένες πρακτικές. Η εκκλησία όριζε τι απαιτούνταν για να κατηγορηθούν κάποιες γυναίκες σαν  μάγισσες, οι γιατροί τις εξέταζαν, τις βασάνιζαν και τις καταδίκαζαν, οι νομικοί απήγγειλαν κατηγορίες και οι κρατικοί υπάλληλοι οργάνωναν τις εκτελέσεις. Οι κατηγορίες, που συνήθως αποδίδονταν στις μάγισσες συμφωνά με το πρώτο εγχειρίδιο εντοπισμού μαγισσών, το malleus maleficarum (το Σφυρί των Μαγισσών) ήταν βρεφοκτονία, σύναψη σχέσεων με το διάβολο, λατρεία των ζώων, σοδομισμός, καταστροφή γονιμότητας γυναικών, κακό μάτι (καταστροφή σοδειάς και ζώων κοινότητας).

 

Η διαδικασία των δικών ξεκίνησε με μια συνεχή προπαγάνδα των αρχών και της εκκλησίας. Μέσα σε ένα διευρυμένο κλίμα μισογυνισμού, οι δίκες και οι εκτελέσεις στην πυρά, ήταν δημόσιες εκδηλώσεις, όπου όλη η κοινότητα ήταν υποχρεωμένη να παραβρεθεί και πιο συγκεκριμένα οι κόρες των θυμάτων για παραδειγματισμό.

 

Στην πραγματικότητα, όμως, ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες που ενοχοποιήθηκαν ως μάγισσες και οδηγήθηκαν στην αγχόνη και στην πυρά; Πρόκειται, κυρίως, για φτωχές γυναίκες  της υπαίθρου, μαίες, θεραπεύτριες, αιρετικές (στα θρησκευτικά δόγματα) και ανεξάρτητες γυναίκες. Γυναίκες που προσπαθούσαν, μέσα από την επαφή που είχαν με τη φύση, να παρασκευάσουν φάρμακα. Γυναίκες που προσπαθούσαν να ελέγξουν τη γονιμότητά τους. Γυναίκες που βοηθούσαν τους σκλάβους να εξεγερθούν.

 

Στην ουσία, τί επιχειρήθηκε να κατορθωθεί μέσω του κυνηγιού των μαγισσών; Οι βασικοί στόχοι ήταν να εξοντωθεί η δύναμη των γυναικών και να απαλλοτριωθεί η λαϊκή ιατρική γνώση, προς όφελος της τότε επιστήμης. Να επιτευχθεί η επιβολή μιας νόρμας για τις γυναίκες. Οι γυναίκες θα θεωρούνται πια το αδύναμο φύλο, αποκλεισμένες από την πολιτική, οικονομική και πολιτική ζωή και τις εξεγέρσεις. Θα αποκλειστούν από τα περισσότερα έμμισθα επαγγέλματα και θα απομονωθούν στο σπίτι παράγοντας άμισθα εργασία. Τελικά, το «εξεγερμένο γυναικείο σώμα» θα δαιμονοποιηθεί και θα αφοριστούν οι διάφορες μορφές σεξουαλικότητας (όπως η ομοφυλοφιλία και το σεξ ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών τάξεων…) σαν ''μη παραγωγικές''.

 

Μπορεί όλη αυτή η επίθεση κατά των γυναικών να συνέβη στην Ευρώπη του 16ου  και 17ου αιώνα, αλλά παρόμοιες επιθέσεις δέχτηκαν στη Κεντρική και Νότια Αμερική, την Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη, εκατοντάδες ιθαγενείς που βίωσαν άθλιες συνθήκες δουλείας. Και τώρα μπορεί να έχουν περάσει αρκετοί αιώνες από τότε αλλά το ζήτημα είναι ακόμα επίκαιρο. Την συσσώρευση κεφαλαίου τη βιώνουμε στο πετσί μας. Το κράτος και το κεφάλαιο υψώνουν ακόμα τείχη αποκλεισμού σε μετανάστες, αστέγους, ανέργους, φυλακισμένους. Οι έμφυλοι διαχωρισμοί δεν έχουν πάψει ούτε στιγμή να υφίστανται. Γυναίκες βιώνουν καθημερινά τη βία των ανδρών στο σπίτι και τη δουλεία, λανσάρονται σε διαφημίσεις σαν προϊόν προς άμεση κατανάλωση, εκβιάζονται και οδηγούνται σε κυκλώματα πορνείας. Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται ακόμα ως παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Οι μετανάστες και οι άστεγοι βιώνουν τον απόλυτη υποτίμηση της ζωής τους, ενώ νέες φυλακές συνεχίζουν να χτίζονται.

 

Έτσι, μέσα από όλη αυτή την διαδρομή του Κάνιμπαλ, ταξιδέψαμε στα χρόνια του Μεσαίωνα, τις εξεγέρσεις των χωρικών στα φέουδα, το διωγμό των αγροτών από τη γη, το κυνήγι μαγισσών, το πέρασμα στον καπιταλισμό. Κατανοήσαμε τις ρίζες του καπιταλισμού και την απαρχή του σημερινού κόσμου της εκμετάλλευσης και της πατριαρχίας.

 

Κάπου εκεί, στον 15ο και 16ο αιώνα, οι ευρωπαϊκοί δρόμοι ήταν δρόμοι αναταραχών: χωρικοί, τεχνίτες, ζητιάνοι εξεγείρονταν και επιτίθονταν σε φούρνους, σιταποθήκες, σπίτια πλουσίων. Σήμερα να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, της οποίας οι ρίζες φτάνουν μέχρι τα βάθη των αιώνων, έχοντας ως δεδομένο το εξής: για όσο καιρό η κοινωνία αποδέχεται σαν «φυσικό» δικαίωμα των ανδρών να κυριαρχούν, να περιθωριοποιούν και να εκμεταλλεύονται το άλλο μισό της ανθρωπότητας, ουσιαστική ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει.

 

 

Η Silvia Federici (Σίλβια Φεντερίτσι) συμμετέχει στο φεμινιστικό κίνημα από τη δεκαετία του ’70 και είναι μέλος της συλλογικότητάς Midnight Notes Collective. Η συλλογικότητα αυτή, ιδρύθηκε το ’79 στις ΗΠΑ και «αποτελείτε από μελετητές, ερευνητές και ακτιβιστές από την σκοπιά του αυτόνομου μαρξισμού». Κείμενα της Federici και των Midnight Notes μεταφρασμένα στα ελληνικά μπορείτε να βρείτε στον διαδικτυακό τόπο rebelnet.gr (Θεωρία και Ανάλυση για το Ανταγωνιστικό Κίνημα).

 

Και μια εικονογράφηση για το κυνήγι μαγισσών από τον okso81 (για μεγενθυνση πατηστε επάνω στις φωτογραφίες)

 

μαγνητισμοί

 

Η Επαρχία, η πόλη που μένω,

είναι θλιβερή.

Θα την ήθελα λίγο πιο μελαγχολική,

έστω καταθλιπτική.

Και κάθε φορά

που προσεγγίζω τον κόσμο

ένα βήμα εγώ

δυο αυτός πίσω.

Παράξενο;

Αλλά την βρήκα την απάντηση!

Περικλείομαι

από αντίστροφο μαγνητικό πεδίο.

Και ο κόσμος φορά πανοπλία!

ΧΑ ΧΑ!

Και τόσο καιρό μου διέφευγε!

 

Συναυλία στην κατάληψη apertus

locust

 

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μπάντα των Fields of Locust & τη μίνι περιοδεία τους θα βρείτε στην ιστοσελίδα της μπάντας.

Για να ακουσετε τους Reversed Organ καντε κλικ εδώ.

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Σπύρο Στρατούλη

 

stratoulis

 

Κείμενο του Σπύρου Στρατούλη

 

Σε σχέση και σε συνέχεια όσων γνωστοποίησα με προηγούμενη επιστολή μου, δηλώνω πώς, σήμερα, Δευτέρα, 11η Νοεμβρίου, ξεκίνησα απεργία πείνας καταγγέλλοντας την ποινική μεταχείριση μου από τις Αρχές, σχετικά με την εμπλοκή μου με βάση κατασκευασμένες κατηγορίες, που αφορούν την ένταξη μου σε μία δήθεν εγκληματική οργάνωση και τη μη χορήγηση των αδειών εξόδου μου από τη φυλακή, ως επακόλουθο της δίωξης που μου ασκήθηκε.

 

Επιλέγω το έσχατο αυτό μέσο αγώνα για να διεκδικήσω την έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος και την εκ νέου χορήγηση των αδειών μου, καλώντας τις Αρχές να λάβουν θέση άμεσα. Η σχετική δικογραφία που υποβλήθηκε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, τον Ιούλιο του έτους 2012, εκκρεμεί τώρα, στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, το οποίο θα αποφασίσει σχετικά με την παραπομπή μου ή μη, σε δημόσια δίκη.

 

Οι κατηγορίες που με αφορούν είναι αστήριχτες και οι ενδείξεις ανύπαρκτες. Τηλεφωνικές συνομιλίες είναι το μοναδικό μέσο που χρησιμοποιεί η αστυνομία σε βάρος μου και ειδικότερα, οι ευφάνταστες αξιολογήσεις που προσδίδουν στα λόγια τα δικά μου και τρίτων… Καταγγέλλω την στοχοποίηση των προσωπικών μου σχέσεων και συντροφικών. Οι αγώνες στις φυλακές δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται. Παρ΄όλα αυτά, κάποιοι σχεδιάζουν, βασιζόμενοι στη σχέση αλληλεγγύης που έχει εκφραστεί από πολιτικές συλλογικότητες στις μάχες εντός των τειχών, να αναβαθμίσουν, ποινικά, την συγκεκριμένη υπόθεση.

 

Επιπλέον, διαμαρτύρομαι για τη εφαρμογή από τις Αρχές, του άρθρου 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα κατά τρόπο που απαγορεύει, στην περίπτωση μου, τη χορήγηση των αδειών που λάμβανα εδώ και δύο χρόνια και ενώ έχω αφεθεί "ελεύθερος" από τον Ανακριτή, εξαιτίας των παραπάνω. Οι Αρχές ερμηνεύουν το νόμο έτσι ούτως ώστε, να αρνούνται τη χορήγηση αδειών σε κρατούμενους που εκκρεμεί σε βάρος τους κακούργημα ακόμη και στην περίπτωση που δεν τους έχει επιβληθεί προσωρινή κράτηση ή περιοριστικοί όροι, προκαλώντας έτσι, την πολυετή ομηρία τους, μέχρι την έκβαση της δίκης.

 

Θα απαντήσω δραστικά ενάντια στην εκδικητικότητα του κράτους που προσπαθεί να λυγίσει όσους αντιστέκονται∙ ενάντια στο μονοπώλιο του να αποφασίζει και να λεηλατεί τις ζωές μας και στην αδιαφορία του κάθε λογής ανδρείκελου απέναντι στη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

 

Σπύρος Στρατούλης, κρατούμενος στη φυλακή της Λάρισας

 

«Ισχύει για όλους, κύριε πρόεδρε.»

 

Λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου, στο προθάλαμο του Προεδρικού Μεγάρου ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πλησιάζει τον Υπουργό Υγείας και του ψιθυρίζει μειδιάζοντας: «Αυτό το 25άρι ευρώ για την εισαγωγή στα νοσοκομεία ισχύει και για τους αλλοδαπούς ή μόνο για τους Έλληνες;». Ο Γεωργιάδης σοβαρότατος του άπαντα, καθώς φτιάχνει την γραβάτα του: «Ισχύει για όλους, κύριε πρόεδρε».

 

Ο Σαμαράς δεν μπορεί να ασχολείται με τέτοια ζήτημα μικρής σημασίας. Ίπταται πάνω από αυτά. Τώρα κάνει Κεντρική Ευρωπαϊκή Πολιτική. Το όνομα του θα μείνει στην ιστορία. Για τις βρώμικες δουλειές έχει αφήσει ελεύθερο να αλωνίζει το  μαντρόσκυλο του, τον Γεωργιάδη. Αυτός τα κανονίζει αυτά. Αυτός έχει αναλάβει κάθε φορά να του απαντά: «Ισχύει για όλους, κύριε πρόεδρε.» Έλληνες και μετανάστες. Ναι, το αποκάλυψε ο Γεωργιάδης: είμαστε όλοι μετανάστες. Δεν είναι πια σύνθημα στο τοίχο. Ισχύει. Μοιραζόμαστε όλοι το ίδιο μέλλον.  

 

Το ίδιο λένε και οι πεντακάθαροι εορταστικοί δρόμοι της πρωτεύουσας. Πεντακάθαροι από κάθε σκουπίδι, ανθρώπινο ή μη. Βλέποντας τα τεράστια γράμματα  που κοσμούν την πλατεία Ομονοίας όλοι, ντόπιοι και μετανάστες, μπορούν να συλλαβίσουν την ίδια λέξη: «ΑΘΗΝΑ». Ο σιωπηρός καταναγκασμός και η κρυμμένη εκμετάλλευση του προηγούμενου καιρού, έχουν δώσει την θέση τους στην αγριότητα μιας ληστείας και στην βαρβαρότητα ενός φονικού, αντίστοιχα. Με την διάφορα ότι τώρα «Ισχύει για όλους, κύριε πρόεδρε.» Και ισχύει με την ακρίβεια ενός επιστήμονα. Οι βιαστικοί ας περιμένουν, θα έρθει και για αυτούς η σειρά.

 

Βρισκόμαστε λίγο μετά την κόψη. Στο σημείο όπου η έπαρση της εξουσίας είναι αναντίστοιχη της κοινωνικής της νομιμοποίησης. Χαρακτηριστικό καταρρέουσας δύναμης. Που για να επιβιώσει κάνει τα πάντα. Υποδύεται όλους τους παλιούς ρόλους. Αποικιοκράτες, Δουλέμποροι, Ιεροεξεταστές, Μαφιόζοι, Γκάνγκστερ περνούν μπροστά από τα μάτια μας και πάνω από τις ζωές μας. Και γιατί να μην επιστρατεύσουν τον Ρομποκοπ, τον Μπάτμαν και τον Τζόκερ; Και αν χρειαστεί στο φινάλε μπορεί να βοηθήσει και ο Σπάιντερ – Μαν ως φιλικός γείτονας…

 

Ωστόσο η Ιστορία γράφεται και από μας. Το να μείνουμε όρθιοι και όρθιες, παραμένει ζήτημα συλλογικής οργάνωσης και προσωπικής ευθύνης. Όποιος περιμένει τον φιλικό Σπάιντερ-Μαν να τον σώσει την πάτησε. Γιατί ο αγαπητός Σπάιντυ στο τέλος κάνει πάντα ό,τι του λένε οι μπάτσοι…

 

Παροξυσμός, Αγρίνιο, 06/01/14

Πρωταρχική Συσσώρευση και Στρατηγική της Έντασης

 

w02_commons_03

του Σπύρου Μαρκέτου

"Στα πέντε χρόνια που κύλησαν από την εξέγερση του Δεκέμβρη, η χώρα άλλαξε όψη. Η κρίση του καπιταλισμού, αγγίζοντας κάθε όψη της ζωής, έχει πλέον αποσταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα. Είναι φανερό τώρα πια ότι οι μέρες που ζούμε δεν είναι συνηθισμένες, αλλά αυτή η διαπίστωση συνήθως δεν έχει ένα θεωρητικό πλαίσιο που θα τήν έκανε κομμάτι μιας ευρύτερης εικόνας, ώστε να βγάζει νόημα. Έτσι, δύσκολα αξιοποιείται πρακτικά. Αυτό έχει να κάνει και με τους φόβους μας. Από το πώς διαβάζουμε την καθημερινότητα και τις αλλαγές γύρω μας εξαρτάται το τι κάνουμε και τι στόχους βάζουμε, αλλά συχνά ισχύει και το αντίστροφο, δηλαδή, ακριβώς επειδή θέλουμε πάση θυσία ν’ αποφύγουμε κάποιες ενοχλητικές σκέψεις και πρακτικά συμπεράσματα, αρνούμαστε πεισματικά να διαβάσουμε αυτά που η πραγματικότητα γράφει μπροστά μας με τεράστια γράμματα. Για παράδειγμα, επειδή δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε, αρνούμαστε και να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει επιστροφή στη ζωή που είχαμε πριν από την κρίση, ζωή διόλου τέλεια έτσι και αλλιώς."

 

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο ακολουθήστε το παρακάτω σύνδεσμο:

Πρωταρχική Συσσώρευση και Στρατηγική της Έντασης

 

Κινήσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη Apertus…

 

Αντίγραφο-από-ta

 

Κείμενο της κατάληψης σχετικά με το τοπικό Ταμείο Αλληλεγγύης

Αφίσα για αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο / bar και πάρτυ στο χώρο της κατάληψης

 

Για την οικογένεια… (χρονιάρες μέρες που είναι)

 

 

 

«Αχ, μικρέ μου, ποτέ δε θα απαλλαγείς από αυτή την αίσθηση. Είσαι ένοχος! Κάθε φορά που θα βγαίνεις από το σπίτι σου, θα αισθάνεσαί πίσω σου ένα επικριτικό βλέμμα που θα σου φωνάζει να γυρίσεις! Θα τριγυρνάς στο κόσμο σαν σκύλος δεμένος μ’ ένα μακρύ λουρί! Κι ακόμα κι όταν θα’ σαι μακριά, θα αισθάνεσαι πάντα το κολάρο της οικογένειας στο λαιμό σου! (Σαρλ Μπωντλαίρ, θα έχεις φτάσει σαράντα χρονών κι ακόμα θα φοβάσαι τη μητέρα σου!)»

Μίλαν  Κούντερα, Η ζωή είναι Αλλού, 1973

 

«Αλλά αν ποτέ μπορέσω να ξαναβρώ το σθένος και τη ζέση που είχα ορισμένες φορές, θα εκτονώσω το θυμό μου με βιβλία τρομακτικά. Θα’ θελα να ξεσηκώσω εναντίων μου όλο το ανθρώπινο γένος».

Σαρλ Μπωντλαίρ, Επιστολή στη μητέρα του,1867

Ο Άγιος Βασίλης, ο υπάλληλος

santa-300x199

 

Ο Eduardo Galeano σε μια από τις ιστορικές του αφηγήσεις αναφέρει για το σύγχρονο μύθο του Άγου Βασίλη:

 

«Τα Χριστούγεννα του ’30, ο Άι Βασίλης προσελήφθη από την Coca-Cola.  Μέχρι τότε δεν φορούσε στολή, και γενικά προτιμούσε τα μπλε ή κόκκινα ρούχα. Ο σχεδιαστής της Coca-Cola τον έντυσε με τα χρώματα της εταιρίας, κόκκινο με λευκές ρίγες, και του έδωσε τα χαρακτηριστικά που σήμερα όλοι γνωρίζουμε. Ο φίλος των παιδιών έχει λευκή γενειάδα, γελάει συνέχεια, ταξιδεύει με το έλκηθρο και είναι τόσο ευτραφής που δεν ξέρουμε πως καταφέρνει να χωθεί στις καμινάδες του κόσμου φορτωμένος με δώρα και μια κόκα κόλα σε κάθε χέρι.

 

Ούτε ξέρουμε τι σχέση έχει με τον Χριστό»

 

Αλλά ξέρουμε σίγουρα πια είναι η σχέση του με τον καπιταλισμό, να συμπληρώσουμε εμείς…

 

(Και επίσης ξέρουμε πως αυτο το καπιταλιστικό κάθαρμα εμάς δεν μας έχει τιμήσει ποτέ!)

 

 

Σήματα καπνού γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει

Σήματα καπνού γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει

 

Από τις απαρχές του καπιταλισμού, μας αναγκάζουν να αποχωριζόμαστε την γη, το σημαντικότερο μέσο διαβίωσης μας. Πλέον δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε, να κτίσουμε τα σπίτια μας, να ζήσουμε σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Μας «προσφέρουν» τελικά ένα δώρο που κάνεις μας ποτέ δεν ζήτησε: την ζωή στα αστικά κέντρα. Εκεί μπορούμε να ζήσουμε τελείως «απελευθερωμένοι» από τα μέσα παραγωγής, αναπαραγωγής και διαβίωσης μας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε εργάτες και πουλάμε το τομάρι μας. Παζαρεύουμε συνεχώς το τομάρι μας στην ελεύθερη αγορά, το ταΐζουμε με βλαβερές τροφές που τις έχουμε παράγει εμείς σε μια αλυσίδα παραγωγής, το βαρβαρίζουμε με πληροφορίες που παράγουμε και διακινούμε εμείς, το διασκεδάζουμε και το απασχολούμε με τεχνικές ευφορίες που μας αναγκάζουν να καταναλώσουμε. Αυτό λίγο πολύ χαρακτηρίζει την ιστορική διαδικασία της εκμετάλλευσης: Αποχωρισμός και σφετερισμός… Το σχέδιο είναι απλό: να καταναλώνουμε εμπορεύματα που εμείς παράγουμε. Ένας φαύλος κύκλος, που στο κέντρο και σε πολλά σημεία της περιφέρειας του, βρίσκεται η κερδοφορία των αφεντικών.

 

Αυτήν την περίοδο, που η αιθαλομίχλη έχει πνίξει την Ελλάδα, αυτός ο επί δεκαετίες σιωπηλός καταναγκασμός της εκμετάλλευσης, που μέσω της εκπαίδευσης, της παράδοσης και των συνηθειών φαίνονταν ως  αυτονόητος φυσικός νόμος, έχει δώσει για άλλη μια φορά την θέση του σε μια έξω-οικονομική βία  που αποσκοπεί στην βαθύτερη εκμετάλλευση και περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Κρίση την ονομάζουν. Αυτό που μας πνίγει αυτές τις μέρες και σκεπάζει όλη την πόλη, δεν είναι η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Είναι η απαρχή ενός νέου κύκλου συσσώρευσης του κεφαλαίου με πιο άγριους όρους. Μας ζητούν να φτωχύνουμε και άλλο τις ζωές μας.  Και ενώ τα προηγούμενα χρόνια, μας έβαλαν να παράγουμε και ταυτόχρονα να καταναλώνουμε αμέτρητα σώματα καλοριφέρ, σωλήνων, καυστήρων κτλ για να μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να ζεστάνουμε όλα τα δωμάτια ενός χρεωμένου νοικοκυριού, σήμερα με βία μας ωθούν να αποψιλώνουμε ανεξέλεγκτα τα δάση για να τα καίμε απρογραμμάτιστα στα τζάκια και τις ξυλόσομπες.

 

Κι όμως: Τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Υγείας εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με την οποία μας ζητούν να περιορίσουμε την «άσκοπη χρήση τζακιών» το σαββατοκύριακο, χωρίς να μας αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις… Καθόλου δεν μας εκπλήσσουν… Προ πολλού μας έχουν ζητήσει να μην αναπνέουμε, ενώ ταυτόχρονα μας αφαιρούν το οξυγόνο.

 

Η «εορταστική» αιθαλομίχλη που έχει πνίξει τα αστικά κέντρα δίνει τα σημάδια αυτού που πρόκειται να έρθει. Ας τα δούμε λοιπόν και ας τσούζουν τα μάτια μας. Και ας πάρουμε θέσεις μάχης, γνωρίζοντας πως η επιλογή της σύγκρουσης, είναι επιλογή ζωής.

 

Έντυπο δρόμου «Παροξυσμός» 21/12/13

“Εγκαινιάστε τώρα και την Νεκρή Φύση του Πάρκου”

523517_1442263432668683_2121120640_n

 

Παρέμβαση, της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Πάρκου Αγρινίου καθώς και αλληλέγγυων, πραγματοποιήθηκε χθες  Τρίτη 17/12 το απόγευμα έξω από το χώρο της δημοτικής πινακοθήκης που εγκαινιάζονταν σήμερα με την παρουσία όλης της δημοτικής αρχής.

 

Το πανό της παρέμβασης έγραφε «Εγκαινιάστε τώρα και την νεκρή φύση του πάρκου». Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ακούστηκαν συνθήματα κατά της δημοτικής αρχής όπως είναι το χαρακτηριστικό που ακούγεται πλέον σε ολόκληρη την πόλη του Αγρινίου: ''Μίζες, τσιμέντο, καταστολή αυτή είναι η ανάπλαση η δημοτική''.

 

Τοποθετήκε, μπροστά από το κτίριο της πινακοθήκης, πλακάτ με φωτογραφίες από τις βίαιες εργασίες "ανάπλασης'' και μεταφύτευσης καθώς και ξεραμένα λιγούστρα από τις βάρβαρες εκριζώσεις στο πάρκο. Η δράση πραγματοποιήθηκε προκειμένου να αναδειχθούν τόσο τα έργα καταστροφής όσο και οι αποτυχημένες "μεταφυτεύσεις" δένδρων (μεγάλης αξίας) του Παπαστράτειου Πάρκου. Οι μεταφυτεύσεις έγιναν με ευθύνη του δήμου Αγρινίου για επικοινωνιακούς λόγους, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι συνθήκες μεταφύτευσης που ορίζουν οι επιστήμες περιβάλλοντος. Εδώ χρειάζεται να αναφερθεί πως οι "μεταφυτεύσεις" πραγματοποιήθηκαν σε ημιτελή έργα "αναπλάσεων" δημόσιων χώρων που βρίσκονται στις περιοχές Μεγάλη Χώρα και Τριαντέικα. Έργα "τέχνης" που βρίσκονται σε δημόσια θέα ως δείγματα του πως εννοεί η δημαρχιακή αυλή τη ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ.

 

Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Πάρκου Αγρινίου

 

1521559_1442260289335664_125161289_n 1504590_1442260316002328_371693963_n 

 

1489242_1442263459335347_795288606_n

 

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ: Περιήγηση – Συζήτηση – Ενημέρωση

 

poster-color1

 

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ο αγώνας συνεχίζεται…

για ένα πάρκο που είναι στην άκρη της πόλης και στο κέντρο της ζωής μας

Η Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου σας προσκαλεί την Κυριακή 8 Δεκέμβρη στις 11:00πμ στην περιήγηση-συζήτηση-ενημέρωση με τίτλο Επαναπροσδιορίζοντας την κοινωνική αξία των δημόσιων χώρων“, στο χώρο του εντευκτηρίου στο Πάρκο."

 

front-page

 

Στην εκδήλωση θα υπάρχει και το φρεσκοτυπωμένο Ημερολόγιο του Πάρκου! Το ημερολόγιο διανέμεται για την ενίσχυση των δράσεων της Συνέλευσής και την κάλυψη μέρος των εξόδων  (δικαστικοί αγώνες, διοργάνωση της συζήτησης της Κυριακής, επικοινωνιακά έξοδα). Το ημερολόγιο σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου με συλλογική εργασία μελών της Συνέλευσης.