Category: EKΔΗΛΩΣΕΙΣ/ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Οι φωτογραφίες τραβήχθηκαν το Σάββατο 6/02/10.

Οι ασταμάτητες βροχές και καταιγίδες αυτών των ημερών κάνουν την διαβίωση στο καταυλισμό ακόμη πιο δύσκολη.

Το ραντεβού για την συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης ισχύει και για αυτό το Σάββατο (13/02/2010) στο χώρο της Πανεπιστημιακής Σχολής Αγρινίου στις 3 το μεσημέρι.

Αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες βρέθηκαν για τρίτη φορά στο καταυλισμό στην Κατοχή για την στήριξη των μεταναστών και μεταναστριών από την Βουλγαρία που διαμένουν εκεί…

Η προσέγγιση αυτή δεν γίνεται με «ανθρωπιστικά» κριτήρια, που τις περισσότερες φορές σφύζουν από συναισθηματικές ιδιοτέλειες.

Η στήριξη αυτού του είδους αποτελεί συνιστώσα της έμπρακτης αλληλεγγύης στους μετανάστες και μετανάστριες και προέρχεται από την αντίληψη πως οι μηχανισμοί, οι συνθήκες και οι αιτίες που οδηγούν σε ένα καθεστώς ατέρμονης εκμετάλλευσης και καταπίεσης, είναι ίδιοι και για τους «ντόπιους» και για τους «ξένους», με τη διαφορά ότι στους δεύτερους εκφράζεται με τον πιο ειδεχθή τρόπο.

Οι κάμποι της παραχελωίτηδας έχουν την ιδιομορφία να μην είναι εύκολα προσβάσιμοι λόγω της άγριας διάταξης και της μεγάλης έκτασής τους. Το αποτέλεσμα είναι σε αυτούς να υπάρχουν πολλές άγνωστες πτυχές…

 

Τα τελευταία τρία χρόνια μετανάστες και μετανάστριες από την Βουλγαρία καταφθάνουν στον εύφορο κάμπο των εκβολών του Αχελώου προκειμένου με την εργασία τους (συλλογή της παραγωγής πορτοκαλιών της περιοχής) να καταφέρουν να επιβιώσουν στο τραχύ έδαφος των εκεί αγροτικών περιοχών.

 

Από τον Αύγουστο έως το Μάρτιο μένουν εκεί μόνιμα με τις οικογένειές τους. Πιο συγκεκριμένα διαμένουν σε έναν οικισμό που βρίσκεται στην περιοχή του δήμου Οινιάδων και ειδικότερα μερικές εκατοντάδες μέτρα από την Κατοχή.

 

Στους οικισμούς που διαμένουν φυσικά δεν υπάρχει ίχνος υποδομής (συνθήκες υγιεινής, νερό, ηλεκτρικό…) Ζουν σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, σε αντίσκηνα, ενώ αρκετοί μένουν σε έναν πρόχειρο καταυλισμό που έχουν δημιουργήσει σε ερειπωμένο παλιό εργοτάξιο. Συχνά παρουσιάζονται προβλήματα υγείας (που τα αντιμετωπίζουν κυρίως τα παιδιά που υποσιτίζονται) κατά βάση λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος λόγω της αυξημένης υγρασίας, αλλά κυρίως λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης. Αυτοί οι μετανάστες αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό της περιοχής, που πραγματικά δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.

Ο αριθμός αυτών των ανθρώπων, μέχρι σήμερα, υπολογίζεται γύρω στα 200 άτομα, σύμφωνα με τις τοπικές εφημερίδες και κάποιούς κατοίκους. Όμως σε δική μας επίσκεψη στο καταυλισμό στην Κατοχή, πληροφορηθήκαμε από τους ίδιους τους μετανάστες ότι ο οικισμός τους αριθμεί 38 άτομα, κάτι που το διαπιστώσαμε και εμείς.

Οι μετανάστες αυτοί δεν βρέθηκαν από επιλογή εκεί. Αυτοί, όπως και χιλιάδες άλλοι, ήρθαν στον περιφραγμένο με σύνορα και ναρκοθετημένες περιοχές γεωγραφικό χώρο της ελλάδας, με την προοπτική ενός καλύτερου βιοτικού επιπέδου και μιας καλύτερης ζωής. Σίγουρα χωρίς αυταπάτες, μα ίσως με αρκετά όνειρα, σκέψεις και ελπίδες.

 

Όμως η μητρόπολη, οι πόλεις και τα χωριά της «πρωτεύουσας των Βαλκανίων», δεν αφήνουν ζωτικό χώρο για κανέναν «ξένο» που θέλει ή αναγκάζεται να εισέλθει εντός των συνόρων τους. Στους «ξένους» αναγνωρίζουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο την ταυτότητα του εργάτη που θα προσφέρει τα περισσότερα με τα λιγότερα χρήματα χωρίς κανενός είδους περιορισμό, επιβάρυνση ή δέσμευση για τα αφεντικά. Και λέμε «στην καλύτερη περίπτωση» γιατί συνήθως αντιμετωπίζονται ως «άθλιοι» και «μιαροί», φορείς εκνόμων και εγκληματικών πράξεων…

 

Πέραν τις απαιτήσεις, χωρίς την προσφορά κανενός είδους δικαιωμάτων, οι μετανάστες έχουν να αντιμετωπίσουν και την επιθετικότητα, τους εξευτελισμούς, τις χυδαιότητες, τους καθημερινούς βιασμούς… Έναν ρατσισμό όλων των ειδών και τάσεων, που γεννάται από τους θεσμούς και που προωθείται και αναπαράγεται μέσα από διάφορα κομμάτια της κοινωνίας.

 

Ο Δήμαρχος Οινιάδων σε δήλωση στην εφημερίδα Πολιτεία (11/11/09) τονίζει ότι «Με προσβάλει ανθρώπινα η εικόνα ανθρώπων που ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για φαγητό». Με αυτόν τον τρόπο συμπαραδηλώνεται πως το ζήτημα δεν είναι η ζωή αυτών των ανθρώπων, που έχει εκπέσει στη χειρότερη μορφή επιβίωσης από τα ασταμάτητα γρανάζια του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλά το πώς θα διατηρηθεί το ανθρώπινο προσωπείο αυτού του κόσμου για μην θίγονται και προσβάλλονται οι εκάστοτε «τοπικοί άρχοντες». Και αυτή η δήλωση αποτελεί έναν ρατσισμό καλοπισμένο με ανθρωπιστικά προσχήματα.

 

Σε δημοσίευμα της εφημερίδας Παναιτωλική (14/01/10)οι κατοχιανοί καταγγέλλουν: «Δυστυχώς μια έκταση περίπου δέκα στρεμμάτων έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης, όπου δεν νοείται να ζουν άνθρωποι. Λίγα μέτρα από το σημείο, βρίσκεται και το κεντρικό υδραγωγείο της Κατοχής και ο γύρω χώρος έχει γίνει υπαίθριο αποχωρητήριο. Σε καθημερινή βάση, κυκλοφορούν με τα κακοσυντηρημένα οχήματα τους, αρκετές φορές μεθυσμένοι και είναι θέμα χρόνου να προκληθεί νέο επεισόδιο ή κάποιο δυστύχημα». Σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ξεκάθαρα το ζήτημα της υπεράσπισης του ζωτικού χώρου, λες και οι κάμποι της παραχελωίτηδας ανήκουν στους κατοχιανούς. Λες και τα οχήματα των εκεί κατοίκων είναι πάντα καλοσυντηρημένα και αυτοί δεν κυκλοφορούν ποτέ μεθυσμένοι.

 

Πίσω από το ρατσισμό, οχυρώνεται η έννοια της ιδιοκτησίας. Η αντίληψη της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου συμπορεύεται με μία ιδιαίτερη κουλτούρα «τιμής», που ενίοτε νομιμοποιεί την βία και αντιμετωπίζει τον «άλλο» σαν «εισβολέα» ή «παρείσακτό». Οι μετανάστες και τα παιδία τους αποτελούν το «υποδεέστερο Άλλο», ότι πρέπει για ασκήσεις μίσους και υπεροχής. Ο διάχυτός ρατσισμός είναι αυτός που με την πρώτη αφορμή μετατρέπει και τον πιο φιλήσυχο ιδιοκτήτη σε αδίστακτο και ετοιμοπόλεμο υπερασπιστή του ζωτικού του χώρου. Και τα περιστατικά τέτοιων ρατσιστικών αντιδράσεων δεν είναι και τα μοναδικά στην ευρύτερη περιοχή.

 

Πρόσφατα, ορισμένοι κάτοικοι του Μεσολογγίου φοβούμενοι μην απωλέσουν την «καθαρότητα» τους, προχωρούν σε καταγγελίες περί μαζικών μεταδημοτεύσεων τσιγγάνων στον δήμο, με χορηγήσεις βεβαιώσεων μονίμου κατοικίας κλπ. Ενδιαφέρουσα υπήρξε και η απάντηση του Δήμου Μεσολογγίου που καταδικάζει το γεγονός και η οποία καταλήγει : «οι θέσεις που διατυπώνουν (σ.σ. οι κάτοικοι που προέβησαν στις καταγγελίες) δεν απέχουν από τις αντίστοιχες των Ναζί…» Δεν είναι τυχαίο πως αυτές οι καταγγελίες εκδηλώθηκαν μερικούς μήνες μετά τις εκλογές, όπου κατά την διάρκεια τους, λειτούργησαν και προεκλογικά γραφεία της φασιστικής Χρυσής Αυγής στη πόλη του Μεσολογγίου.

 

Επίσης δεν ξεχνάμε και το περιστατικό στο Μεσολόγγι (8/11/09) με τον ξυλοδαρμό τεσσάρων γεωργιανών με λοστούς και καδρόνια από 15 άτομα επειδή ζήτησαν την καταβολή των δεδουλευμένων τους από τον ιδιοκτήτη των χωραφιών στα οποία δούλευαν.Ενώ, στις 17/01/10 βρέθηκε νεκρή 25χρονη μετανάστρια, αγνώστων λοιπών στοιχείων, σε ερημική περιοχή του Λιγοβιτσίου Σκουρτούς – Αστακού Αιτωλοακαρνανίας. Το πτώμα, το οποίο βρίσκονταν σε προχωρημένη αποσύνθεση, το εντόπισαν τυχαία τα σκυλιά κυνηγών της περιοχής. Η ιατροδικαστική εξέταση, δείχνει καθαρά δολοφονική ενέργεια. Όλο αυτό το καιρό κανείς δεν την είχε αναζητήσει. Άλλη μια ανώνυμη νεκρή μετανάστρια με άγνωστη ιστορία…

 

Αναφορικά με το ζήτημα της Κατοχής και σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα της εφημερίδας (Παναιτωλική 14/01/10) ένας κάτοικος της Κατοχής λέει: «Δεν θέλουμε κάποιοι να μας κατηγορήσουν για ρατσισμό, χρειάζεται έλεγχος», σημειώνει χαρακτηριστικά και ζητά «να δοθούν λύσεις, από τις αρμόδιες υπηρεσίες». Οι «αρμόδιες υπηρεσίες» όμως αυτό που μπορούν να «προσφέρουν» απλόχερα και σε αυτή την περίπτωση είναι απελάσεις, επιχειρήσεις σκούπα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκκενώσεις κτηρίων (όπως έγινε στο κτήριο του παλιού εφετείου στην Αθήνα), εμπρησμούς καταυλισμών (όπως έγινε στο καταυλισμό της Πάτρας).

 

Έτσι αν κάποιος, που πετάει το μπαλάκι στις «αρμόδιες υπηρεσίες» που αποτελούν τα πραιτοριανά σώματα του θεσμιμένου ρατσισμού και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να του «αδειάσουν την γωνία» για να είναι και ο μοναδικός διαχειριστής των κάμπων και των λόφων, δεν είναι ρατσιστής, τότε τι ακριβώς μπορεί να είναι; Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως η ξενοφοβία και ο ρατσισμός καλά κρατούν στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, αποτελώντας για άλλη μια φορά αιχμή των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων. Η σιωπή, η συναίνεση και η ανεκτικότητα οδηγούν συλλήβδην σε έξαρση τέτοιων φαινομένων με αιματηρές, πολλές φορές, συνέπειες.

 

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Ιός Αταξίας /Αγρίνιο 18/01/2010

 

 

ΥΓ: Κάποιες τοπικές φυλλάδες αναφέρθηκαν στους εν λόγω μετανάστες και μετανάστριες, ως οι «Άθλιοι της Παραχελωίτιδας», προφανώς θέλοντας να κάνουν μια άστοχη αναφορά στον Β. Ουγκό, περνώντας παράλληλα ένα μεταμήνυμα για το υποδεέστερο Άλλο. Άθελα τους ή όχι, πρόβαλλαν πως αυτοί οι άνθρωποι μόνο φιλανθρωπικά μπορούν να προσεγγισθούν. Αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, όμως που επισκέπτονται τον οικισμό τους βλέπουν ανθρώπους, ναι μεν ταλαιπωρημένους, αλλά με καθαρό βλέμμα και αξιοπρεπή συμπεριφορά.

 

 

 

 

 

Διόρθωση (28/01/10):

Σε σημείο στο κείμενο αναφέρεται η δολοφονία μια μετανάστριας. Η πληροφορία αυτή προήλθε από ανακοίνωση της αστυνομίας που έκαναν λόγω για «αλλοδαπή» και από μαρτυρίες των κυνηγών που εντόπισαν τυχαία το πτώμα. (οι κυνηγοί θεώρησαν πως το πτώμα ανήκει σε «αφρικανίδα» )

Τελικά όμως το πτώμα ανήκει σε «ελληνίδα» που δούλευε σε μπαρ της ευρύτερης περιοχής. Η γυναίκα ήταν 30χρονών, μητέρα 2 παιδιών.

Την Τρίτη 22/12 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – παρέμβαση με μικροφωνική στην Κεντρική Πλατεία του Αγρινίου. Στην συγκέντρωση, έγινε ενημέρωση για την υπόθεση του αναρχικού Ρεσάλτο και διαβάστηκαν κείμενα, ενώ υπήρχε πανώ που έγραφε “Αλληλεγγύη στους διωκόμενους του Ρεσάλτο και της κατάληψης του Δημαρχείου Κερατσινίου. Ενάντια στο Σοσιαλισμό της Βαρβαρότητας” Η συγκέντρωση διήρκησε περίπου τρεις ώρες.

Την επόμενη μέρα, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση / συναυλία οικονομικής ενίσχυσης στους διωκόμενος στην Πανεπιστημιακή σχολή με την συμμετοχή των συγκροτημάτων Μαύρα Πρόβατα, ΕΚΜ, σαρδαNaplm Death και Αντιστροφή Μέτρηση από Πάτρα και Αμόκ από Αγρίνιο. Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης έγινε ενημέρωση από σύντροφους για την εισβολή ΜΑΤ στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο στα Γιάννινα, καθώς και ενημέρωση για τα γεγονότα στο Ρεσάλτο και την κατάληψη στο Δημαρχείο.

Το ποσό που συγκεντρώθηκε για τις εγγυήσεις είναι 371 ευρώ

Η συγκέντρωση και η εκδήλωση / συναυλία καλέστηκαν από την Συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστών / τριών και αλληλέγγυων Αγρινίου

Αφίσες και πανώ από το χώρο της εκδήλωσης στην Πανεπιστημιακή σχόλη

Διαπιστώσεις και δηλώσεις άρνησης από το χώρο της εκδήλωσης

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ…

Συνολικά στην κοινωνία ποινικοποιόντας τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στοχοποιόντας τους αναρχικούς στο πλαίσιο της τρομοκράτησης όλων των επιμερους κομματιών που αντιστέκονται.

Έφοδοι σε πολιτικά στέκια / καταλήψεις / αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (ΡΕΣΑΛΤΟ / Κερατσίνι, Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο /’ Γιάννενα)

Εκδικητικές διώξεις και επιβολή εξοντωτικών εγγυήσεων

Στοχοποίηση και λασπολογία από τα ΜΜΕ

Προληπτικές προσαγωγές

Εκφοβισμός διαδηλωτών

Προφυλακίσεις .…

…ΕΜΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ενάντια στην καταστολή.

Κεντρική Πλατεία 22/12/09 ώρα 6.00μμ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

οικονομικής ενίσχυσης στο Ρεσάλτο και τους διωκόμενους της κατάληψης στο Δημαρχείο Κερατσινίου

στην πανεπιστημιακή σχολή Αγρινίου 23/12/09 ώρα 8.00μμ

ΣαρδαNapalm Death / Αντίστροφη  Μέτρηση/ Μαύρα Πρόβατα / ΕΚΜ  (από Πάτρα) και  AMOK (από Αγρίνιο)

—Συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών/τριών και αλληλέγγυων Αγρινίου—

«Πρέπει μονάχα να εκτείνουμε τις στιγμές αλήθειας, τα υποκείμενα παγόβουνα που θα καταποντίσουν τους Τιτανικούς του ψεύδους.»

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή προγραμματισμένες εκδηλώσεις, δράσεις και διαδηλώσεις ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η αστυνομοκρατία και η στοχοποίηση χώρων κοινωνικής συνεύρεσης και πολιτικής ζύμωσης ήταν απανταχού παρούσα σε κάθε γωνία του αστικού τοπίου. Ότι δεν καταφέρνουν οι δεκάδες χιλιάδες αστυνομικών με πάνω από χίλιες προσαγωγές, ξυλοδαρμούς και σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών, προσπάθησαν να το πετύχουν τις επόμενες μέρες τα μμε με τη λασπολογία, τη συκοφάντηση και την ολοκληρωτική διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Από την άλλη, το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, μέσα από μια ατμόσφαιρα τηλοψίας, ανυπομονούσε για ένα ακόμη ηδονιστικό θέαμα με αρκετούς σχολιασμούς από «εγκρίτους δημοσιογράφους», σκοποθεσία των οποίων είναι η διαμόρφωση και κατεύθυνση της λεγόμενης κοινής γνώμης.

Το κυνήγι των μαγισσών κορυφώθηκε το απόγευμα της 5/12 με την εισβολή, άνευ λόγου και αιτίας, στο αυτοοργανωμένο χώρο Ρεσάλτο στο Κερατσίνι. Έψαχναν για «παρασκευαστήριο εκρηκτικών» και «γιάφκα τρομοκρατών», αλλά συνάντησαν ένα χώρο με πληθώρα ευπρόσωπων παρεμβάσεων και δράσεων στην τοπική κοινωνία. (Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε και την επόμενη μέρα στα Γιάννινα οπού τα ματ περικυκλώνουν και εισβάλουν στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο οπού ακολούθησε σωματική έρευνα του κόσμου, εξακρίβωση στοιχείων, έρευνα σε τσάντες και φωτογραφικές μηχανές.) Ατάραχοι όμως οι ταγοί των μμε συνέχισαν το παραμύθι τους παρουσιάζοντας την κίνηση των ελληνικών αρχών ως μια αδιαφιλονίκητη επιτυχία και δίνοντας τόσες και τέτοιες πληροφορίες ώστε αιτιοκρατικά να οδηγηθεί ο μέσος φιλήσυχος πολίτης στα δικά τους προκάτ συμπεράσματα.

Μετά από αυτό η κριτική κίνησή μας στο δρόμο δεν θα αποτελούσε μια ακόμη παρουσία σε ένα ετήσιο ραντεβού, αλλά μία απάντηση στις νέες τακτικές της καταστολής.

Τα γεγονότα στο Αγρίνιο

Το μεσημέρι της 6/12/2009 πραγματοποιήθηκε πορεία 60-70 ατόμων στο κέντρο του Αγρινίου με κατάληξη την Πανεπιστημιακή σχολή Αγρινίου. Το απόγευμα της ίδια μέρας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην πλ.Δημάδη και στις 21:00 ξεκίνησε πορεία με την συμμετοχή περίπου 100 ατόμων. Κατά την διάρκεια της πορείας έγιναν επιθέσεις σε κρατικοκαπιταλιστικούς στόχους. Η πορεία κατάληξε στην πλ. Δημάδη από ακολούθησαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Κατά την διάρκεια και μετά την λήξη της πορείας προσάχθηκαν 11 άτομα τα όποια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες αφέθηκαν ελεύθερα. Το πρωί της Δευτέρας 7/12 πραγματοποιήθηκε μαθητική πορεία και λίγο πριν την λήξη της έγιναν 9 προσαγωγές. Από τους 9 προσαχθέντες κρατήθηκαν 2 άτομα με 5 κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος, από τις οποίες την επόμενη μέρα οι τέσσερις κατερίφθησαν και έμεινε μόνο μια, την οποία οι «κατηγορούμενοι» την θεωρούν και αυτή ανυπόστατη.

Στο Αγρίνιο το ότι βγήκε κόσμος στο δρόμο (6 και 7/12/2009) σε μερίδα της κοινωνίας φάνηκε ακατανόητο. «Μα τι κάνουν αυτοί» απορούσαν κάποιοι φωναχτά, όταν παρατηρούσε κόσμο να διαδηλώνει ή να συγκρούεται με τα ματ στο κέντρο του Αγρινίου. Δεν είχαν καν την κριτική σκέψη να καταλάβουν πως τρεις βιτρίνες από καταστήματα έσπασαν επειδή τα ματ σκόπιμα στέκονταν εμπρός από αυτές. Ρωτούσαν κόσμια μα όλο περιφρόνηση «μα γιατί πετάνε πέτρες στις βιτρίνες;» αντί να αναρωτηθούν και να σκεφτούν για την στάση των ματ. Καθόλου δεν μας ξάφνιασαν επίσης τα ντου που έκαναν οι «άντρες των ματ» σε περίπτερα της περιοχής, κλέβοντας νερά και σοκοφρέτες. Τέλος, είναι αξιοσημείωτο ότι κάποιοι καταστηματάρχες έκαναν μήνυση στην αστυνομία για τις φθορές, αντιλαμβανόμενοι, ενόψει των προσωπικών τους συμφερόντων, το πραγματικό υπαίτιο των ζημιών.

365 μέρες το χρόνο…

Ωστόσο δεν θα πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες πως ο κόσμος που ήταν στο δρόμο στις 6/12/2009 στο σύνολο του κατάφερε να ξεπεράσει την λογική της «συγκρουσιακής επετείου». Η παρουσία στη ροή των γεγονότων δεν γίνεται μια φορά το χρόνο, αλλά όλο το χρόνο από την κίνηση και την παρέμβαση μέσα στις πόλεις (μητρόπολη και επαρχίες) είτε σε συλλογικό, είτε σε ατομικό επίπεδο. Η μνήμη διατηρείται μέσα από την συνεχόμενη δράση, η οποία οφείλει να συμπορευτεί από την κριτική των αποτελεσμάτων της αλλά και των γεγονότων όπως αυτά διαμορφώνονται ή διαμορφώνουν. Τελικά αυτή θα είναι η μνήμη που οχυρωμένη θα αναδυθεί στη συνείδηση των υποκειμένων, μακριά από τις στρεβλώσεις και την εντυπωσιακή ψευδής πραγματικότητα που καταλαμβάνει το σύνολο των ανθρώπινων και κοινωνικών δραστηριοτήτων όλου του χρόνου. Γιατί οι δολοφονίες δεν είναι μια νέα τακτική του κράτους. Το κράτος και οι μηχανισμοί του δολοφονούσαν πάντα μετανάστες/τριές, αντιφρονούντες, «αποκλίνοντες», «μιαρούς» στους δρόμους, τις φυλακές, τα κρατητήρια, τα σύνορα, το Αιγαίο…

Για τους δημοσιογραφίσκους του Αγρινίου

(το ότι είναι αστείοι δεν σημαίνει πως δεν είναι και επικίνδυνοι)

Οι δημοσιογράφοι του Αγρινίου πάσχισαν να δραματοποιήσουν τις συμπεριφορές τους μιμούμενοι τους δημοσιογράφους των «μεγάλων καναλιών». Η στάση τους όμως δηλώνει πως ακόμα και με την μικρή επιρροή που έχουν στην τοπική κοινωνία του Αγρινίου παραμένουν ρουφιάνοι και επικίνδυνοι. Έτσι, ένας «πυλώνας» του δημοσιογραφικού τοπίου του Αγρινίου, έσπειρε τον τρόμο και την σύγχυση μέσα από τα ερτζιανά του suber b στους ακροατές του, όταν την Τρίτη 8/11 το πρωί, όπου 30 αλληλέγγυοι βρισκόταν στα δικαστήρια προς συμπαράσταση σε δυο συλληφθέντες της μαθητικής πορείας που έγινε την Δευτέρα 7/12, διαλαλούσε πως αναρχικοί έχουν συγκεντρωθεί στα δικαστήρια και θα γίνουν επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία. (Κάτι που ενισχύθηκε από το γεγονός πως εκείνη την ημέρα, βάση εντολής, τα δικαστήρια παρέμειναν κλειστά.) Φυσικά «επεισόδια» δεν έγιναν και η συγκέντρωση στα δικαστήρια έληξε, αφού απελευθερώθηκαν οι δυο συλληφθέντες.

Με μία παρόμοια άλογη τακτική κινείται και ένας άλλος δημοσιογράφος της πόλης, ο οποίος μάλιστα έχει υιοθετήσει ένα στυλάκι διανοουμενίστικο, ασορτί με τα κασκόλ και τους μπερέδες του. Μέσα από τις σελίδες της φυλλάδας που αρθρογραφεί (ο μαχητής), έκανε μια «σημειολογική ανάλυση» (του κώλου) για τα γεγονότα και τα «επεισόδια» στο Αγρίνιο, φωτογραφίζοντας και περιγράφοντας τους συγκεντρωμένους θέλοντας να αποδείξει πως «κόβει το μάτι του». Δεν έπεσε μέσα όμως ούτε κατά διάνοια. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοιου είδους κινήσεις. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε πως η θεματολογία των άρθρων του αντλείται από αφίσες αναρχικών και αντιεξουσιαστών-τριών του Αγρινίου. Πριν λίγο καιρό και μερικές μέρες μετά από εκδήλωση για την παρανομοποίηση της εργασίας των μεταναστών στο εντευκτήριο τρένου (28/11), έγραψε ένα άρθρο με την ίδια θεματική (από την ανάποδη όμως) δείχνοντας πως έχει άχτι του μετανάστες. Ενώ το πρωί της 11/12 από τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό (antenna star) κριτίκαρε αφίσα (από τον ιό αταξίας και τη σύνθεση αποκλινουσών συμπεριφορών) που είχε ως αιχμή το σύνθημα «Τι γύρευαν οι μετανάστες στην εξέγερση του Δεκέμβρη; Επέστρεψαν την καταπίεση και τη βία που δέχονται τόσα χρόνια.» λέγοντας πως «ο Ιός αταξίας είναι μια από τις εξουσιαστικές ομάδες της πόλης και ποιοι είναι αυτοί που ρωτάνε κάτι και δίνουν την απάντηση μόνοι τους». Εμείς μπορούμε να πούμε ότι όταν έχουμε καταφέρει να δώσουμε κάποιες απαντήσεις είναι, όχι επειδή έχουμε διαβάσει πολύ, αλλά διότι επιδιώκουμε να ψηλαφούμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αδιαμεσολάβητα και να σκεφτόμαστε χωρίς ιδιοτέλεια και ιδεολογίες, μακριά από τους παραμορφωτικούς φακούς της κυριαρχίας και των πολιτικών και κοινωνικών εκφραστών τους.

Ακόμα, λοιπόν, και στη μικρή μας πόλη, οι δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν πως έχουν τον ίδιο ρόλο που έχουν παντού: φερέφωνα την εξουσίας και των συμφερόντων. Και εδώ λοιπόν δικαιώνεται η επιλογή μας να μην συνδιαλεγόμαστε με κανέναν δημοσιογραφικό φορέα με κανένα μμε. Η κριτική θεωρία της αδιαμεσολάβητης δράσης, μιας αντιμίντια κατεύθυνσης, έχει με επιμονή επισημάνει και αναλύσει τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζουν τα μμε στην κατασκευή της ιδεολογίας, της χειραγώγησης της κοινωνικής ζωής από τους ισχυρούς εκφραστές της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά και από το κυρίαρχο-μονοπωλιακό εκφραστή της κοινωνικής οργάνωσης.

Η αντιμίντια δράση έχει αποδείξει και τη χρησιμότητάς της αλλά και την αποτελεσματικότητά της. Σε κάθε περίπτωση, απέναντι στο σύμπλεγμα της προπαγάνδας των μμε , της κρατικής καταστολής αλλά και της κοινωνικής απάθειας, η χρήση ανατρεπτικών οδών και μέσων αντι-πληροφόρησης είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος σύλληψης τον γεγονότων και της πραγματικότητας και η θωράκιση ταυτόχρονα για να αποτρέψει τη προπαγάνδα της κυρίαρχης πληροφόρησης να εισχωρήσει, να επηρεάσει και να κατευθύνει τη συνείδηση μας.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΤΑ ΜΜΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

Ιός Αταξίας / Αγρίνιο 13/12/2009

Για περισσοτερα εδω:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1202111

 

ΣΧΕΔΟΝ ΑΟΡΑΤΟΙ

H σημερινή κρατική στρατηγική σχετικά με την μετανάστευση, είναι να κρατά ένα τμήμα της εργατικής τάξης ανά πάσα στιγμή σε κατάσταση παρανομίας. Ταυτόχρονα κατασκευάζονται οι μηχανισμοί οι οποίοι δημιουργούν, επιβάλλουν και καρπώνονται τα οφέλη από αυτή την συνθήκη, εξασφαλίζοντας στα αφεντικά ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνικής εργασίας που διεξάγεται υπό συνθήκες δουλείας.

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑΣ

«Η παρανομοποιηση της εργασίας ως κρατική στρατηγική»

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 19:00

Στo ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ ΤΡΕΝΟΥ

(περιοχή παλιών τρένων, δίπλα στο 3^ο λύκειο)

Η εκδήλωση – παρουσίαση διοργανώνεται από αυτόνομες ομάδες από Αθήνα και συντρόφους, συντρόφισσες από Αγρίνιο.

 

[kaltura-widget wid=”7pwyiqyoc8″ width=”156″ height=”156″ addpermission=”” editpermission=”” align=”center” /]

 

 

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ»

ΚΡΑΤΑ ΛΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΔΡΟΝΙΑ

Στις 8 Νοεμβρίου τέσσερις μετανάστες από την Γεωργία που δούλευαν σε ελαιοκαλλιέργειες στο Μεσολόγγι, δέχτηκαν επίθεση και άγριο ξυλοδαρμό από 15 περίπου άτομα νεαρής ηλικίας με λοστούς και καδρόνια με συνέπεια να μεταφερθούν στα επείγοντα του νοσοκομείου του Μεσολογγίου.

Τι συνέβη;

Οι μετανάστες απαίτησαν την καταβολή των δεδουλευμένων από τον ιδιοκτήτη των χωραφιών στα οποία δούλευαν. Κατόπιν συνεννόησης με το αφεντικό, έδωσαν ραντεβού σε μια παλιά αποθήκη προκειμένου να πάρουν τα χρωστούμενα. Εκεί, όμως, διαπίστωσαν ότι ο ιδιοκτήτης και ο γιοςτους είχαν στήσει ενέδρα, όπου τους ξυλοκόπησαν τραυματίζοντάς τους σοβαρά.

Ο διάχυτος κοινωνικός ρατσισμός, συνεχίζει να έρπεται μέσα στις πόλεις, τα χωριά, τους δρόμους και τα χωράφια… Είναι αυτός που συναινώντας επιτρέπει να ορθώνονται συρματοπλέγματα, να τοποθετούνται νάρκες, να «εκπυρσοκροτούν» υπηρεσιακά, να οπλίζονται δίκαννα, να ορθώνονται ελληνορθόδοξα στιλέτα, να οργανώνονται ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις, να μετατρέπεται ο κάθε φιλήσυχος ιδιοκτήτης σε αδίστακτο και ετοιμοπόλεμο υπερασπιστή του «ζωτικού χώρου» του.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

σύνθεση αποκλινουσών συμπεριφορών, ιός αταξίας /Αγρίνιο 09

Μερικά  αυτοκόλλητα που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στο Αγρίνιο.

—–>Να σημειώσουμε, πως ότι έντυπο υλικό (αφίσες, αυτοκόλλητα κα) παρουσιάζεται μέσα από αυτόν εδώ τον ιστοχώρο, πρώτα βγαίνει έξω στους δρόμους και μετά αναρτάται εδώ. Και αυτή την διαδικασία  την τηρούμε πάντα.

Αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί, διότι πραγματικά είναι προβληματικό να παρουσιάζεται υλικό μέσω διαδικτύου, την στιγμή που δεν υφίσταται στο φυσικό του χώρο, δηλαδή τους δρόμους.