| κριτική, δράση και αντιπληροφόρηση από Αγρίνιο |
Είναι ψωνισμένοι. Έχουν άγριο βλέμμα και το παίζουν νταήδες. Όλοι τους βρίζουν και τους αποκαλούν «βύσματα». Κόβουν κάθε μέρα κλίσεις και κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις στους οδηγούς. Επίσης στραβοκοιτάνε τους μετανάστες και όποιον δεν τους αρέσει η φάτσα του.
Ποιοι είναι;
Σωστά!
Οι δημοτόμπατσοι!
Κοιτάνε περίεργα; Τους κοιτάμε και εμείς.
Τσαμπουκαλεύονται; Δε μασάμε…
Η πόλη μπαίνει σε γυάλα; Δεν ψαρώνουμε!
Ενάντια σε κάθε είδους εξουσία και σε κάθε κοινωνική τους συμμαχία
update: μερικές φωτογραφίες από την εκδήλωση της κατάληψης στην πλ. Δημάδη
Απελευθερωμένος Κοινωνικός Χώρος στο Αγρίνιο
Η καθημερινότητα μέσα στην πόλη, περιφραγμένη με καταναγκασμούς, θεσμικούς και κοινωνικούς εκβιασμούς, είναι σχεδιασμένη να μας επιβάλει τους ρυθμούς της, να μας κλέβει το χρόνο, να εγκλωβίζει την επιλογή, να τσακίζει κάθε αυτόνομη κίνηση…
Οι τροχιές στο χωροταξικό και κοινωνικό-πολιτικό πεδίο της πόλης είναι διαγεγραμμένες:
Από τους θεσμούς και την μισθωτή σκλαβιά,
την καταναλωτική φρενίτιδα των εμπορικών καταστημάτων,
το σκότωμα της ώρας και τις επαναλαμβανόμενες συναντήσεις των καφετεριών,
το σκόρπισμα και την αθροισμένη μοναξιά των clubs,
την πλήξη και την ανία της ιδιώτευσης,
την απάθεια, την εξατομίκευση και την απομόνωση,
την υπάρχουσα ιδεολογία της ιδιοκτησίας ,
την επιτήρηση και τον έλεγχο από κάθε είδους μπάτσο.
Μέσα σε αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό της καθημερινότητας, συναντηθήκαμε κάποιοι άνθρωποι που ζούμε και κινούμαστε στη πόλη του Αγρίνιου, με κοινή επιθυμία την δημιουργία ενός χώρου, με αντιεραρχικές και αντιεμπορευματικές δομές, που θα λειτουργεί και θα παρεμβαίνει με βάση τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της συντροφικότητας.
Την 1 Μαΐου του 2010 αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτίριο επί την οδό Καλυβίων 70. Το κτίριο αυτό, ιδιοκτησία της νομαρχίας –το οποίο είχε χρησιμοποιήσει και το σώμα ελλήνων προσκόπων- από το 2003 και έπειτα παρέμεινε παρατημένο, χωρίς κανενός είδους συντήρησης ή φροντίδας.
Θέτοντας ως σκοπό την αλλαγή κάποιων δεδομένων σε αυτή την πόλη, μπήκαμε στο κτίριο αυτό βάζοντας τέλος στην φθορά του, με στόχο να το επαναφέρουμε στη ζωή, δίνοντας του πολιτική ταυτότητα, καθώς και νέες προοπτικές και κατευθύνσεις στην κοινωνική του χρησιμότητα.
Ξεπερνώντας τις οποιαδήποτε αρχικές δυσκολίες και με αποφασιστικότητα, κατευθυνόμαστε προς την δημιουργία ενός απελευθερωμένου κοινωνικού χώρου, ενός χώρου έκφρασης, επικοινωνίας και δημιουργίας, χωρίς αρχηγούς και κουμανταδόρους, εναντία σε ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές και εξουσιαστικά ιδεολογήματα.
Έναν χώρο, που λειτουργώντας με συλλογικές διαδικασίες, ανοίγει και απευθύνεται σε όσους και όσες επιθυμούν να συνδράμουν και στοχεύει στην αδιαμεσολάβητη δράση, μακριά από κόμματα, μμε, μκο και ανθρωπιστικές ιδιοτέλειες.
Έναν χώρο όπου οι επιθυμίες μας θα συναντούν την δράση των επιλογών μας.
Κατάληψη apertus
Καλυβίων 70,
Αγρίνιο
squat_apertus@yahoo.gr
Ένα σχόλιο αναγνώστη / αναγνώστριας, πάνω στο κείμενο για την Παλιά Λαχαναγορά Αγρινίου. Το παραθέτουμε ακριβώς όπως το έγραψε…σαν παραμύθι.
όσοι έχουν ζήσει τη λαχαναγορά στις μέρες που έσφυζε απο ζωή το παραπάνω κείμενο του παροξυσμου σιγουρα θα τους συγκινήσει και θα τους φέρει στο μυαλό αξέχαστες αληθινές στιγμές…αλλά και όσοι δεν προλάβανε αυτό το κτήριο που φιλοξένησε μια άλλη πλευρα ανθρώπων του αγρινίου,που θέλανε να εκφραστούν,να αντιδράσουν,να πουν τη γνώμη τους,να προτίνουν,έξω απο μαγαζιά,μακριά απο σπόνσορες και εξουσιαστικές διαδικασίες…σίγουρα αυτό το κείμενο-ιστορία του παροξυσμου για την παλια λαχαναγορα που θα μπορούσε να ήταν και σαν παραμύθι(ευτυχως δεν ήταν…το ζήσαμε) θα τους βάλεί για τα καλά στο νόημα για το τι εστί παλιά λαχαναγορά…τώρα απλά περιμένουμε να δούμε τη λαχαναγορά με το νέο της ντύσιμο, και αγωνιούμε αν θα μας αναγνωρισει και θα μας κλείσει το μάτι με το που θα περάσουμε απο μπροστά της…..