Στις 31 Γενάρη 2010 σύντροφοι και συντρόφισσες έδωσαν άμεση απάντηση σε μπάτσους, εισαγγελείς, δικαστές, δημοσιογράφους, δημάρχους, περιφερειάρχες προχωρώντας σε ανακατάληψη του κτιρίου Μαραγκοπούλειου στη Πάτρα.
ΤοΣΣάββατο 16 Οκτωβρίου 2010 το εγκαταλελειμμένο, εδώ και 20 χρόνια, κτίριο του πρώην Ικα , στην οδό Γούναρη, γνωστό και ως Μαραγκοπούλειο, καταλαμβάνεται από συντρόφους και συντρόφισσες, για να ξαναδώσουν ζωή σε ένα εγκαταλελειμμένο χώρο και να δημιουργήσουν στο κέντρο της πόλης έναν ανοιχτό χώρο όπου ελεύθερα, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα θα οργανώσουν τις ζωές, το χρόνο, τις καθημερινές αντιστάσεις και θα δημιουργήσουν τρόπους συλλογικής αμφισβήτησης και δράσης.
Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί, μπάτσοι και ασφαλίτες, προχωρούν σε εκκένωση του κατειλημμένου κτιρίου. Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής. Στη συνέχεια οδηγούνται στην αστυνομική διεύθυνση, όπου αρνούνται να υπογράψουν και να δώσουν οποιοδήποτε στοιχείο. Παράλληλα αλληλέγγυοι που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Έπειτα από 3 ώρες, οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης», ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες.
Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως χώρους αυτοοργάνωσης και συλλογικότητας, απελευθερωμένους από το ασφυκτικό κλοιό της καθημερινότητάς των μικρών και μεγάλων εξουσιών. Ως χώρους κριτικής και άρνησης του πολιτισμού της ιδιοκτησίας, του εμπορεύματος, της καβάτζας και της ιδιώτευσης, όπου επιλέγεται να χτίζονται σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, μακριά και ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού, σεξισμού και αποκλεισμού. Ως χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούν να ανταμώνουν, να μοιράζονται και να ζυμώνονται και όχι να βρίσκονται για να αθροίσουν τις μοναξιές τους.
Οι καταλήψεις, όπως και όλοι οι χώροι συλλογικής και αυτοοργανωμένης δράσης, που διεκδικούν την θέση τους στα πεδία των καθημερινών μετώπων ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και σε κάθε μορφή εξουσίας, δεν έπαψαν να στοχοποιούνται και να αντιμετωπίζουν ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών καθώς και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση τους, την τρομοκράτηση, την συκοφάντηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους.. Η προσπάθεια καταστολής κάθε αυτοοργανωμένου, αντιθεσμικού και συλλογικού εγχειρήματος, είναι ένα ακόμα μέσο για να θέσουν την κοινωνική ζωή σε μια τροχιά καθολικής επιτήρησης, γύρω από το πεδίο ελέγχου των κυριάρχων. Οτιδήποτε ξεφεύγει από τους όρους και τα όρια της κυριαρχίας, καταστείλετε και εκμηδενίζεται.
Με το επικοινωνιακό εφεύρημα με το όνομα «εσωτερικός εχθρός», η εξουσία, ανακαλύπτει επιχειρήματα αδιάλειπτος και εκ του μηδενός, για να εφαρμόσει μια ιδιότυπη φασιστική «δικαιοσύνη» προς την καταστολή οτιδήποτε που διασαλεύει την λεγόμενη «κοινωνική γαλήνη».
Η υπεράσπιση της κατάληψης Μαραγκοπούλειο και όλων των καταλήψεων, δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι του αγώνα για αυτοκαθορισμό, αυτοδιάθεση και ελευθερία. Αφορά όλους τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους, γιατί όταν απειλείται ένας, απειλούνται και όλοι οι υπόλοιποι. Αφόρα κάθε ανυπότακτο άνθρωπό που δεν δέχεται τα δεσμά της καθημερινότητας, που αρνείται να φιμωθεί και επιλέγει να σπάσει την παγερή σιωπή της απάθειας. Αφορά κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι, που νοιώθει τα δεσμά του όλο και πολύ να το πνίγουν.
Η κατάληψη apertus, που από την 1 Μάιου του 2010 λειτουργεί στο Αγρίνιο αντι-ιεραρχικά, αντιθεσμικά και αυτοοργανωμένα, στέκεται αλληλέγγυα στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα καθώς και σε κάθε αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο. Οι αυτοοργανωμένοι συλλογικοί χώροι κοινωνικής αντίστασης είναι μέρος του αγώνα για έναν κόσμο χωρίς κράτη και αφεντικά, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις!
Αγρίνιο 2/01/2011