Δεν είναι αρκετό να κρατάς τον κόσμο αιχμάλωτο με αλυσίδες και όπλα.
Είναι πιο εύκολο να του τσακίζεις το μυαλό
χαρίζοντάς του ψεύτικους βηματισμούς
ψεύτικες αναπνοές
ψεύτικη ζωή.
Σε μια καθημερινότητα που είναι σχεδιασμένη να μας ελέγχει και να μας επιβάλει κάθε κίνηση, οπλισμένη με καταναγκασμούς και θεσμικούς εκβιασμούς, επιβάλλοντας τους δικούς της ρυθμούς, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να επαναλαμβάνουν με κλειστά τα μάτια την ίδια κοινοτυπία. Σε αυτή τη καθημερινότητα που μας κλέβει τον ελεύθερο χρόνο, εγκλωβίζει την επιλογή, τσακίζει κάθε αυτόνομη κίνηση του ανθρώπου και τον μετατρέπει σε ένα απρόσωπο εξάρτημα του καπιταλισμού.
Να αντιτάξουμε τους δικούς μας όρους για ζωή, χωρίς ιεραρχία και εξουσία, χωρίς διαμεσολαβητές και ειδικούς, ενάντια σε κάθε είδους ρόλων.
Να δημιουργήσουμε εμείς τις συνθήκες και όχι οι συνθήκες την συμπεριφορά μας. Να δημιουργήσουμε χώρους όπου οι ανάγκες μας και οι επιλογές της δράσης μας θα συναντούν τις επιθυμίες μας. Χώρους επικοινωνίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας. Μακριά από το πάγωμα της καθημερινότητας. Ανάβοντας μικρές εστίες φωτιάς ως τη μεγάλη πυρκαγιά της ελευθερίας.
Μέσα στην καθημερινότητα, η ανάγκη να ξεφύγουμε από την απάθεια έφερε σε επαφή ανθρώπους οι οποίοι κουβαλούσαν την επιθυμία για δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου χώρου με κύρια τα χαρακτηριστικά της αντιεξουσίας, αντιεραρχίας ενάντια στη λογική του κέρδους και της ιδιοτέλειας. Ένας χώρος που θα στεγάζει τις ιδέες και τις δράσεις μας στα πλαίσια της συνολικότερης δυναμικής για την αυτονομία και την καθολική ανατροπή αυτού του συστήματος.