Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι από τη κατάληψη apertus

 

 

(Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε 400 αντίτυπα –με την μορφή τετρασέλιδου – στις γειτονιές του αγ. Κωνσταντίνου) 


1ο Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι

Πάρτε ό,τι χρειάζεστε, φέρτε ότι δεν χρησιμοποιείτε.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς. Η φτώχεια και η ανέχεια θα ενταθούν και θα διευρυνθούν σε ακόμα περισσότερα κοινωνικά κομμάτια. Δεν περιμέναμε, όμως, κάτι διαφορετικό, από ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Βέβαια, όλοι αυτοί, που αποτελούν την οικονομική και πολιτική εξουσία, μια χαρά θα συνεχίσουν να ζουν τη ζωούλα τους, προστάζοντάς μας να κάνουμε υπομονή, να πληρώνουμε χαράτσι και «φόρους αλληλεγγύης» και να «κάτσουμε στα αυγά μας».

 

Εμείς όμως από την πλευρά μας τι μπορούμε να κάνουμε;

Είμαστε πεπεισμένοι, πως για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση, οφείλουμε δημιουργήσουμε δομές μέσα στην κοινωνία που να βασίζονται στην αλληλεγγύη την αλληλοβοήθεια, την αυτοοργάνωση και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Έτσι, λοιπόν, μια πρωτοβουλία ατόμων, που ζουν και κινούνται στην πόλη του Αγρινίου και των περιχώρων της, διοργανώνει το 1ο χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι στην κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου. Η επιλογή της περιοχής έχει την σημασία της, μιας και η ιστορία της συνοικία αυτής, ξεκινάει μετά τη μικρασιατική καταστροφή, όταν εκεί δημιουργήθηκε ένας καταυλισμός για να στεγάσει τους πρόσφυγες από Μικρά Ασία.

 

Τί είναι όμως το Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι;

 

Στον κόσμο των εμπορευμάτων, που οι έννοιες «τιμή» και «κέρδος» κουμαντάρουν τις ζωές μας, επιχειρούμε την πραγμάτωση εγχειρημάτων ανταλλαγής και ελεύθερης διάθεσης αγαθών. Στο παζάρι αυτό, θα υπάρχουν ρούχα (παιδικά, γυναικεία, αντρικά), βιβλία, cd, dvd, είδη οικιακής χρήσης κτλ, τα οποία θα προσφέρονται χωρίς αντίτιμο. Ένα μεγάλο μέρος των πραγμάτων είναι χρησιμοποιημένα, αλλά βρίσκονται σε καλή κατάσταση (πχ τα ρούχα είναι πλυμένα και καθαρά).

 

Και που βρέθηκαν όλα αυτά;

 

Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε το παζάρι, ψάξαμε στις ντουλάπες και ράφια του σπιτιού μας, για πράγματα που ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά δεν τα χρησιμοποιούσαμε πια. Το ίδιο ζητήσαμε να κάνουν και φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι, συγγενείς… Συλλέξαμε όλα αυτό το υλικό, το ταξινομήσαμε, με στόχο να διατεθεί στο παζάρι στον αγ. Κωνσταντίνο. Επίσης για να μπορέσει να συνεχιστεί, αλλά και να ενισχυθεί αυτό το εγχείρημα, είναι απαραίτητη και η συνεισφορά όλων μας. Συνεπώς, όποιος και όποια θέλει,  μπορεί να πράξει ομοίως και να φέρει πράγματα στο τόπο του παζαριού, είτε για να διατεθεί επί τόπου, είτε για να κρατηθεί για το επόμενο παζάρι.

 

Και γα ποιο λόγο το κάνουμε;

 

Δεν ανήκουμε σε κάποιο κόμμα, άρα δεν επιζητούμε ψήφους. Ούτε σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα, που γυρεύει «πιστούς» και ανταλλάγματα. Προάγουμε την αμφισβήτηση της κατανάλωσης και του τρόπου παραγωγής, χωρίς «φιλανθρωπίες» και «ελεημοσύνες». Συνεισφέρουμε στο χτίσιμο κοινωνικών δομών αλληλεγγύης και σχέσεων που βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, μακριά από ρατσισμό και ξενοφοβία.

 

Απέναντι στον ατομισμό, προτάσσουμε την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη

 

Για να ξανανιώσουμε τη ζεστασιά του μοιράσματος, της αλληλοβοήθειας και της επικοινωνίας.

 

1ο Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι

Κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου

Παρασκευή 30/09, ώρα 19:00 

 

κατάληψη Apertus

Ξυπόλυτο Τάγμα: Συλλογική Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης

 

 
Μας είπανε: «Πρέπει να εξακολουθήσουμε τον πόλεμο έως το τέλος, για να είναι αύριο η ειρήνη μας διαρκής». Ε, καλά, δεχόμαστε τα λόγια τους για δικά μας. Θα εξακολουθήσουμε τον κοινωνικό πόλεμο έως το τέλος, για να ‘ναι διαρκής η τελική ειρήνη, η συγχώνευση των τάξεων, η αληθινή ειρήνη ανάμεσα στον κόσμο.»
Ερρίκος Μπάρμπυς 
Εναρκτήριος λόγος στο Διεθνές Συνέδριο των Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού 
Γενεύη 3 Απριλίου και 1 και 2 Μαΐου 1920
 
 
 

Καλή σχολική χρονιά…

 

 

Την Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη ξεκίνησε η σχολική χρονιά με τον αγιασμό και τον παπά υπερυψωμένο. Από κάτω κλασικό καλαμπούρι, αδιαφορία για τα αρχέτυπα και τα θεοκρατικά παράλογα, «που θα πάμε μετά;»… Την επόμενη μέρα, την Τρίτη 13 του μηνός, κάποιοι μαθητές και κάποιες μαθήτριες πήγαν στο σχολείο τους πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο. Πήγαν και χτύπησαν το κουδούνι μόνοι τους για να ξεκινήσει ο χορός των καταλήψεων.

 

Οι ελλείψεις βιβλίων και καθηγητών και το ζήτημα της αντικατάστασης την σχολικής τσάντας με θήκη dvd (!), αποτελούν τα κύρια αιτήματα των μαθητών…

 

Και αυτά δεν μπορεί παρά να είναι μόνο η αρχή.

Γιατί τα ζητήματα είναι πολλά:

 

  • Ο αποκλεισμός που υπόκεινται οι μετανάστες μαθητές και οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες σε κάθε σχολείο αυτής την κωλοχώρας.
  • Η ολοκληρωτική διαδικασία στρατιωτικοποίησης και εντατικοποίησης την εκπαίδευσης.
  • Τα  φροντιστήρια που βρίσκονται στο απυρόβλητο και υπεράνω πάσας κριτικής, μιας και εξυπηρετούν μια χαρά τις ελλείψεις του συστήματός.
  • Η πειθαρχία, ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός και η καριέρα που καλλιεργείται με το επιβολή της ορθής λογικής των αναλυτικών προγραμμάτων διδασκαλίας.
  • Οι εξετάσεις και το επιλεκτικό σύστημα για την εισαγωγή στους ιερούς ναούς της ειδίκευσης, της συστηματοποίησης, του φορμαλισμού, που λέγονται πανεπιστήμια.

Αυτά και πόσα ακόμα…

 

Μπορεί να μην είμαστε μαθητές αλλά ακόμα μαθαίνουμε.

 

ΚΑΛΕΣ  ΣΧΟΛΙΚΕΣ  ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ