Tag: ΛΕΥΚΑΔΑ

Αναδημοσιεύουμε κείμενο της Πρωτοβουλίας “ΛΕΥΚΑΔΑ Αξέχαστες διακοπές” αναφορικά με το ζήτημα των Ρομά (τσιγγάνων).

ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ “ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ” ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΡΟΜΑ (ΤΣΙΓΓΑΝΟΥΣ) ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ; Όλοι οι Λευκαδίτες, όπως και όσοι έχουν ζήσει κάποια χρόνια στην Λευκάδα, υπήρξαν κάποτε μάρτυρες βίαιων ρατσιστικών επεισοδίων από ρατσιστές ενάντια στους πάντα ανυπεράσπιστους από την αστυνομία συμπολίτες μας Ρομά (τσιγγάνους). Είναι επίσης κοινό μυστικό ότι τα παιδιά των Ρομά είναι ανεπιθύμητα από την πλειοψηφία των Λευκαδιτών στα σχολεία, και όποτε αυτά έχουν τολμήσει να αποπειραθούν να παρακολουθήσουν μαθήματα στα σχολεία της Λευκάδας, γίνονται θύματα ρατσιστικών επιθέσεων από τα άλλα παιδιά και αναγκάζονται πολύ γρήγορα να εγκαταλείψουν το σχολείο.

Το γενικότερο ρατσιστικό κλίμα του οποίου θύματα είναι οι συμπολίτες μας Ρομά βρίσκει πάντα αρωγό και συμπαραστάτη τις τοπικές αρχές και την αστυνομία, οι οποίες δεν αφήνουν ευκαιρία να μην κάνουν την ζωή των Ρομά δύσκολη είτε διώχνοντας τους από όπου και να κατασκηνώνουν είτε φορτώνοντας τους με βαριά πρόστιμα, όποτε προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους, είτε ανακρίνοντας του κάθε τόσο και λιγάκι με το πρόσχημα ότι υπήρξε καταγγελία για κλοπή που διαπράχτηκε από τσιγγάνο (παράνομη και απαράδεκτη εφαρμογή της ναζιστικής αρχής της συλλογικής ευθύνης).

Αποκορύφωμα των πολύχρονων διωγμών που υφίστανται οι συμπολίτες μας Ρομά της Λευκάδας υπήρξε η εκβιαστική εξορία τους στον παράνομο σκουπιδότοπο της Λευκάδας με την απειλή της οριστικής εκδίωξης τους από την Λευκάδα σαν ανεπιθύμητης φυλής στο νησί (ρατσισμός) μολονότι είναι Έλληνες πολίτες και με βάση τον νόμο, εκτός από το Άγιο Όρος, έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθερα σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και να τους παρέχεται χώρος για προσωρινό καταυλισμό, ο οποίος να πληρεί τις βασικές ανάγκες (φως, νερό, εγκαταστάσεις υγιεινής).

Στα σκουπίδια, όπου οι αρχές της Λευκάδας τους εξόρισαν, φρόντισαν να τους κάνουν την ζωή όσο το δυνατόν πιο δύσκολη, απαγορεύοντας τους τον ηλεκτροφωτισμό και την εγκατάσταση δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης (τους επέτρεψαν μόνο μια βρύση και δύο τουαλέτες που έχουν χαλάσει από καιρό και δεν επισκευάζονται), εναποθέτοντας τόνους σκουπιδιών ακριβώς πίσω από τις αυτοσχέδιες κατοικίες των Ρομά, αδιαφορώντας για την εκδίωξη των τσιγγανοπαίδων λόγω ρατσισμού από τα σχολεία και αφήνοντας τα παιδιά αυτά στο έλεος των μεταδοτικών ασθενειών που διαδίδονται από τα ποντίκια που λυμαίνονται τον παράνομο σκουπιδότοπο.

Στις 8 του Απρίλη, κάποιοι ευαισθητοποιημένοι απέναντι στο κοινωνικό αυτό σκάνδαλο Λευκαδίτες, οργανωμένοι σε Ομάδα Δράσης του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, επ’ ευκαιρία της διεθνούς ημέρας υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ρομά (τσιγγάνων) καλέσανε στο δημαρχείο της Λευκάδας τις κάθε είδους αρχές, φορείς και συλλόγους της Λευκάδας, προκειμένου να τους ευαισθητοποιήσουν απέναντι στο συνταρακτικό αυτό κοινωνικό σκάνδαλο και να αναζητήσουν μαζί τους μια λύση στο φοβερό αδιέξοδο που έχουν λόγω του ρατσισμού οδηγηθεί οι συμπολίτες μας Ρομά. Δυστυχώς, παρά την αθρόα προσέλευση παντοίων εκπροσώπων των αρχών και των φορέων και τις, όπως φάνηκε, υποκριτικές δηλώσεις ενδιαφέροντος, όχι μόνο οι αρχές και οι αρμόδιοι φορείς δεν έκαναν μέχρι σήμερα τίποτα για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας Ρομά, αλλά επιπροσθέτως οι αρχές υπέδειξαν στους εργολάβους που κάνουν την ανασκαφή για την οικοδόμηση του νέου διοικητηρίου Λευκάδας, τον χώρο γύρω από τις αυτοσχέδιες κατοικίες των Ρομά σαν τόπο εναπόθεσης των τεραστίων όγκων λάσπης που προκύπτει από την ανασκαφή.

Αποτέλεσμα: Οι αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας Ρομά (τσιγγάνοι) έχοντας χαλάσει ένα σωρό λεφτά, που κατάφεραν να βάλουν στην άκρη δουλεύοντας σκληρά και με αιματηρές οικονομίες, για να φτιάξουν τις αυτοσχέδιες κατοικίες τους (παράγκες) στην παράνομη χωματερή της Λευκάδας, όπου τους έχουν εξορίσει, όχι μόνο βλέπουν την ήδη δυσχερή επιβίωσή τους να δυσκολεύει μέρα με την μέρα αλλά πρόσφατα ειδοποιήθηκαν ότι καταυλισμός τους θα ισοπεδωθεί, τα σπίτια τους θα γκρεμιστούν χωρίς αποζημιώσεις και θα πρέπει, σαν περιπλανώμενοι Ιουδαίοι, να σηκωθούν να φύγουν. Όμως να πάνε που, όταν τους έχουν διώξει από παντού και τους διώχνουν ακόμα και από τον σκουπιδότοπο, αδιαφορώντας για τα λεφτά που έχουν χαλάσει για να εγκατασταθούν ακόμα κι εκεί;

Το παρακάτω κείμενο είναι συντρόφων από την Λευκάδα (2009) και αφορά τις παραλίες του νησιού και ειδικότερα την παραλία Πευκούλια. Πέντε χρόνια μετά, όλα όσα γράφει έχουν ακόμα την σημασία τους μιας και διανυουμε μια περιοδο που η εμπορευματοποιήση και η ιδιωτικοποίηση (περιφράξεις) συνεχίζούν με πιο εντατικους ρυθμούς, τόσο στο εσωτερικο των πόλεων, όσο και στο φυσικο περιβαλλόν που τις περικλείει. Το κειμενο αυτό  εχει και μια επιπλέον αξία. Δεν αναφέρει το κέρδος ως μοναδικό σκοπό της ανάπτυξης-λεηλασίας των δημόσιων χώρων.   Καταδεικνύει πως η ιδιωτικοποίηση έχει επίσης σκοπό την διάλυση της κοινωνικής ζωής και των κοινωνικών σχέσεων που υλοποιούνται και σε αυτούς χώρους (λαμβάνοντας πάντα υπόψην πως δημόσιος είναι ο χώρος που κομμάτια της κοινωνίας αποφασίζουν για λογαριασμό τους). 

Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο των συντρόφων:

Λευκάδα: έξω οι νταβατζήδες από τις παραλίες

 

Οι επιθέσεις του κράτους και των αφεντικών προς τους αυτοδιαχειριζομενους χώρους, τις καταλήψεις και γενικά σε κάθε ελεύθερο χώρο δεν περιορίζονται μόνο στις μεγάλες πόλεις αλλά εξαπλώνονται σε κάθε γωνιά του τόπου αυτού στον οποίο ζούμε. Εξαπλώνονται σε κάθε γωνιά όπου οι άνθρωποι καταφεύγουν ώστε να αισθανθούν επιτέλους κάπως ελεύθεροι, χωρίς να διαμεσολαβούν ανάμεσα τους τα χρήματα, οι συμφεροντολογικές σχέσεις, οι προκαταλήψεις, οι προκαθορισμένες συμπεριφορές και όλα τα συναφή στοιχειά που διέπουν ένα μέρος των ανθρώπων της κοινωνίας αυτής.Από τα πάρκα της Ζωοδόχου Πηγής κ Ναυαρινου και Κύπρου κ Πατησίων τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας και όλες τις καταλήψεις που υπάρχουν και που συνεχώς ξεφυτρώνουν στον ελλαδικό χώρο, μέχρι και την παραλία ενός απομακρυσμένου νησιού, η επίθεση τους έχει τα ίδια χαρακτηριστικά: καταστολή-ανάπτυξη-κέρδος.

 

Καταστολή των δράσεων και των κινήσεων μας, της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης μας, της συλλογικοτητας, της αλληλεγγύης, των αληθινών ανθρώπινων σχέσεων.

 

Ανάπτυξη του τσιμέντου, της μίζας, της εργολαβίας, της ρουφιανιάς, της αρπαχτής, του τραμπουκισμου, του τρόμου.

 

Κέρδος: τα χρήματα, η αποστείρωση, η ομοιομορφία, η εκμετάλλευση, η αποξένωση, ο περιορισμός, οι προβλεπόμενες και προκαθορισμένες συμπεριφορές, ο κοινωνικός έλεγχος, η καταστροφή της ζωής μας.

 

Και η μανία τους προς τους χώρους αυτούς δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς δεν είναι τυχαίο ότι οι χώροι αυτοί (καταλήψεις, αυτοδιαχειριζομενοι χώροι, ελεύθεροι χώροι)χρησιμοποιούνται είτε ως ορμητήρια, είτε ως καταφύγια στους κοινωνικούς αγώνες και (ειδικά) σε περιόδους κοινωνικών εκρήξεων. Για αυτό και αποτελούν έναν από τους σταθερούς στόχους τους. Γιατί γνωρίζουν ότι κάθε κατάληψη, κάθε πάρκο και πλατεία, κάθε αυτοοργανωμένος και αυτοδιαχειριζομενος χώρος, κάθε χώρος που καλύπτεται από άσυλο, είναι η εν δυνάμει απειλή της αρρωστημενης ησυχίας τους, της ευημερίας τους, της επιφανειακής ηρεμίας που προσπαθούν να δημιουργήσουν και να κρατήσουν στα πλαίσια της κανονικότητας και της πειθαρχίας.

 

Το νησί της Λευκάδας

 

Τα τελευταία χρονιά στο όνομα της "ανάπτυξης" του νησιού οι λεηλασίες των παραλιακών (κυρίως) χώρων γίνονται απροκάλυπτα και με ξέφρενους ρυθμούς.Ξενοδοχεία, ταβέρνες, καφετερίες χτίζονται πάνω στο κύμα μαντρώνοντας τις παραλίες και την πρόσβαση σε αυτές με τα μαντρόσκυλα να έχουν υιοθετήσει ένα ύφος το ότι σου κάνουν και χάρη που σε αφήνουν να περάσεις και να πας στις "παραλίες τους".

 

Οι εργολάβοι της φιλοξενίας, αποσκοπώντας στον οργανωμένο τουρισμό των αποχαυνωμένων τουριστών, οι οποίοι έρχονται να κάνουν τις μίζερες διακοπές τους κουβαλώντας μαζί τους τα κόμπλεξ και την καταπίεση που τους αφήνει η μεγαλούπολη, δεν αποδέχονται άλλους τουρίστες εκτός από την συγκεκριμένη κατηγορία η οποία καταναλώνει και αφήνει κέρδη στους ''επαγγελματίες υποδοχείς της''.Όλοι οι άλλοι που επιθυμούν να κάνουν διακοπές χωρίς απαραίτητα να πληρώσουν τους νταβατζηδες της φιλοξενίας θεωρούνται ''τζαμπατζήδες'' και ''άπλυτοι''.Έτσι, συνεχίζουν την καταστροφική ''ανάπτυξη'' τους καταπατώντας και λεηλατώντας κάθε τι όμορφο, κάθε τι που δεν έχουν τα κοτσια να χαρούν σαν άνθρωποι και βγάζουν εκεί όλο το μίσος τους νομίζοντας ότι ''κατακτώντας'' και απομυζώντας κέρδη θα νιώσουν καλύτερα.Δήμαρχοι, νομάρχες, δημοτικοί/νομαρχιακοί σύμβουλοι, πολιτικοί μηχανικοί και λοιποί αετονύχιδες παίρνουν εργολαβία αυτά που ανήκουν σε όλους μας.

 

Το παράδειγμα της παραλίας Πευκούλια

 

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της παραλίας Πευκούλια του Αγίου Νικήτα οπού ο τραμπούκος καταπατητής (μέλος του δημοτικού συμβουλίου) έχει οικειοποιηθεί μια τεράστια έκταση η οποία βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα από τη θάλασσα, χτίζοντας εκεί τουριστικές εγκαταστάσεις. Φυσικά, τίποτα πριν λίγα χρόνια δεν του άνηκε (όπως ποτέ δεν θα του ανήκει) και ότι ''απέκτησε'' το απέκτησε με τις γνωστές τακτικές του τραμπουκισμου (καταπάτηση/λάδωμα/γλείψιμο/απειλές/νταβατζηλήκια κτλ). Εκτός των άλλων, έχει περάσει στην κυριότητα του και τις δυο εισόδους που οδηγούν στην παραλία, με αποτέλεσμα για να πας στην παραλία πρέπει πρώτα να περάσεις από το αδιάκριτο βλέμμα του κάνοντας σου και χάρη που σου επιτρέπει να περάσεις μέσα από την ''ιδιοκτησία'' του. Οι δε πέντε-έξι ελληνικές σημαίες που έχει βάλει πάνω στην μάντρα σου υπενθυμίζουν ότι ''εδώ είναι Ελλάδα'' και δεν έχουν χώρο οι ''άπλυτοι'', όπως συνηθίζει να αποκαλεί τους παραθεριστές οι οποίοι δεν έχουν διάθεση να πληρώσουν δραχμή για τις υπηρεσίες του νταβατζή αυτού της παραλίας.Δηλαδή, ο τραμπούκος αυτός, εκτός του ότι έχει καταπατήσει ένα μεγάλο μέρος της παραλίας, παριστάνει και το μπάτσο/τροχονόμο της κρίνοντας ποιος είναι κατάλληλος και ποιοςόχι να πάει σε αυτή και εκτός αυτών παραδίδει και μαθήματα πατριωτισμού.

 

 

 

Η παραλία αυτή όμως έχει και άλλη βαρύτητα, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες εκατοντάδες κόσμος τα καλοκαιριά κάνει ελεύθερο κάμπινγκ εκεί δίνοντας το δικό του χρώμα στην παραλία, αλλά και στην έννοια των «διακοπών» γενικότερα, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να πληρώσει δωμάτια και λοιπά τουριστικά έξοδα. Και αυτό φυσικά δεν αρέσει ούτε στον τραμπούκο, ούτε στην παρέα του οι οποίοι προσπαθούν να αποτρέψουν και να ποινικοποιήσουν το δικαίωμα στο ελεύθερο κάμπινγκ, είτε φωνάζοντας τους μπατσους (με το αζημίωτο φυσικά) για να μαζέψουν τους κατασκηνωτές, είτε τρομοκρατώντας τον κόσμο με απειλές και χειροδικίες, είτε μεταφέροντας σκουπίδια στην παραλία για να πουν μετά ότι οι κατασκηνωτές βρωμίζουν την παραλία και ότι είναι ''άπλυτοι''.Έτσι, αυτό που ''σκέφτονται'' τώρα οι αετονύχιδες είναι να ανοίξουν άλλο δρόμο που να οδηγεί στην παραλία (αφού οι άλλοι δυο ιδιωτικοποιηθήκαν από το λαμόγιο) ο οποίος μάλιστα θα τη διασχίζει σε όλο το μήκος της, ουσιαστικά καταστρέφοντας την όπως καταστρέψανε και αρκετές άλλες…

 

Η παρουσία μας το καλοκαίρι εκεί μπορεί να μην αποτελεί από μόνη της τη λύση σε πιθανή καταστροφή της παραλίας (καθώς οι τέτοιου είδους "εργασίες ανάπτυξης'' γίνονται στα μουλωχτά το χειμώνα), όμως όσο είμαστε εκεί και οικειοποιούμαστε την παραλία σίγουρα πιο δύσκολα θα βάλουνε χέρι.

 

Η πρόταση είναι να γίνει ένα κάλεσμα το καλοκαίρι από τους κατασκηνωτές και όσους άλλους ενδιαφέρονται για την παραλία με σκοπό τη συνέχιση του ελεύθερου κάμπινγκ κ την αποτροπή της περαιτέρω καταστροφής και καταπάτησης της παραλίας.Είμαστε όλοι προσκεκλημένοι για ελεύθερο κάμπινγκ για ένα ακόμη καλοκαίρι.

 

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.