H καθημερινότητα των “Χωρίς Χαρτιά” στην Ηγουμενίτσα

 

Αυτή τη στιγμή γύρω στα 450 άτομα(μετανάστες-πρόσφυγες) -με σοβαρές ασθένειες (χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ψώρα, κ.α.) αλλά και σοβαρά τραύματα- περιφέρονται στην πόλη, ζώντας ανά ομάδες σε πρόχειρους αυτοσχέδιους καταυλισμούς στα γύρω δασύλλια, στερούμενοι ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τροφής, ρουχισμού αλλά και στοιχειώδους υγιεινής . Μαζί με αυτούς που στοιβάζονται σε άθλιους χώρους κράτησης, υπό άθλιες συνθήκες, ο αριθμός φαίνεται να ξεπερνάει κατά καιρούς τους 500.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως οι αριθμοί που αναφέρονται δεν είναι σταθεροί και αλλάζουν ανά περιόδους.

Εισβολές μπάτσων στους πρόχειρους καταυλισμούς των μεταναστών και κάψιμο των ελάχιστων προσωπικών τους αντικειμένων, μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμοί μεταναστών, επιθέσεις μπατσόσκυλων, νυχτερινά ανθρωποκυνηγητά… όλα αυτά αποτελούν την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών.

Αλλά για να μεταφέρουμε μια «λεπτομερή» εικόνα του τι γίνεται στην Ηγουμενίτσα με τους μετανάστες, θα αναφέρουμε κάποια από τα περιστατικά που έχουμε συναντήσει τον τελευταίο καιρό που δραστηριοποιούμαστε.

Στις 3-4-2008 λιμενόμπατσοι της Ηγουμενίτσας δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον κούρδο μετανάστη Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, κατά τη διάρκεια ελέγχου σε νταλίκα και τότε είναι που γίνεται μια μεγάλη για τα δεδομένα της πόλης πορεία μαζί με συντρόφους των γύρω πόλεων.

Από εκεί και μετά έχουμε συναντήσει αμέτρητα περιστατικά βίας μπάτσων σε μετανάστες άλλα και περιστατικά ανθρώπων με μεγάλα προβλήματα υγείας.
Το τελευταίο τρίμηνο είχαμε πάνω από δέκα εισβολές μπάτσων στους καταυλισμούς, με κάψιμο των λιγοστών προσωπικών αντικειμένων των μεταναστών.

Επιθέσεις σε μετανάστες με εκπαιδευμένα σκυλιά των μπάτσων.

Επίθεση με άγριο ξυλοδαρμό σε μετανάστη από ιδιωτική ασφάλεια μέσα στο καράβι.

Βασανιστήρια στα κρατητήρια. Οι μετανάστες μένουν χωρίς νερό και φαγητό για μέρες.

Μετανάστης με ρήξη πνεύμονα από εισπνοή αερίου βόμβας στο Ιράκ.

Μετανάστες με διανοητικά προβλήματα.

Εισαγωγές μεταναστών στο νοσοκομείο πολύ συχνά.

Κατάγματα από ξυλοδαρμούς και άλλα τόσα μακάβρια περιστατικά που τα βιώνουν άνθρωποι «ξένοι» σε μία χώρα που το μόνο που τους προσφέρει είναι απάνθρωπη αντιμετώπιση.

 

Πηγή: Αντιρατσιστική Κίνηση – Ηγουμενίτσα

(Άνθρωποι σε παρένθεση)

 

Όταν ο οικτιρμός των φιλεύσπλαχνων παπάδων, η ανάγκη για δικαιοσύνη των φιλόνομων δημοκρατικών πολιτών συναντούν την υπηρεσιακή δεινότητα των προστατών του πολίτη, τότε οι κακοί καταλήγουν στα κρατητήρια…Και οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να καταγράφουν τα γεγονότα πάντα με όρους παγερής και απάνθρωπης αντικειμενικότητας. (Στα επίθετα δεν βάζουμε εισαγωγικά μιας και τα ουσιαστικά αυτόματα τα καταργούν)

 

Ιδού η προβολή ενός γεγονότος «ευσπλαχνίας» στο επίπεδο ενός αποκόμματος του τοπικού τύπου.


Στην Ηγουμενίτσα, την πόλη που πριν ένα χρόνο λιμενόμπατσοι δολοφόνησαν μετά βασανιστηρίων τον κούρδο μετανάστη Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, η επίθεση στους μετανάστες συνεχίζεται με όλα τα μέσα.


Στην πόλη, όπου οι δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Αριβάν, κυκλοφορούν ανενόχλητοι, ο αποκλεισμός 400 περίπου μεταναστών στο βουνό του Λαδοχωρίου συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός. Τα πραιτοριανά σώματα του θεσμικού ρατσισμού, εμποδίζουν ακόμα και την διέλευση των μεταναστών μέσα από την πόλη της Ηγουμενίτσας: οι ξυλοδαρμοί, οι εξευτελισμοί και η τρομοκρατία έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας για αυτούς. Είναι ο ίδιος ρατσισμός που θεωρεί τους μετανάστες περιττούς, εμπόδια που πρέπει να παραμεριστούν, να πεταχτούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο, στα γρανάζια των ατερμόνων διαδικασιών του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια, στις φυλακές ή στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τώρα ονομάζονται ανενδοίαστα «χώροι υποδοχής και φιλοξενίας».


 Όμως, η κουλτούρα του αποκλεισμού και της εγκατάλειψης δεν μένει μόνο στους θεσμικούς φορείς και στα όργανα καταστολής τους. Διαχέεται και μέσα στο κοινωνικό σώμα και βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπαραχθεί στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις πλατείες, στις γειτονιές και στις πόλεις μας. «Εγκληματίες», «κλέφτες», «μιαροί»… Αυτά τα κοσμητικά επίθετα φέρουν, προφανώς, οι μετανάστες για την εργοδοσία του DIA Λαδοχωρίου στην περιοχή της Ηγουμενίτσας. Αρχικά το εν λόγω κατάστημα την μεγάλης αλυσίδας Super Market DIA επέτρεπε στους μετανάστες να μπαίνουν για να ψωνίζουν ένας-ένας κάτω από καθεστώς επιτήρησης (στο εν λόγω κατάστημα χρέη ιδιωτικής ασφάλειας εκτελούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μετά από εντολή των εργοδοτών). Στη συνέχεια, όμως, τα μέτρα αυξήθηκαν με συνέπεια την πλήρη απαγόρευση εισόδου σε αυτό. Με λίγα λόγια «έξω οι ξένοι απ’ το κατάστημά μας!». Όταν ρωτήθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου καταστήματος τον λόγο της απαγόρευσης εισόδου στους μετανάστες, η απάντηση ήταν η αναμενόμενη: «Εντολή από τον προϊστάμενο μας».

 

 Η έννοια της ιδιοκτησίας και της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου πάντα συμπορεύεται με τον ρατσισμό, θεσμικό ή διάχυτο.


Είναι ο ρατσισμός που κάνει τους «ντόπιους» να αποδίδουν στους «ξένους εισβολείς» τις ευθύνες για την καταπίεση και την εκμετάλλευση τους και για την καθημερινή μιζέρια που παράγει ο καπιταλισμός. Όμως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία δεν δημιουργείται μόνο εκ των έξωθεν. Στη συνείδηση του καθενός και της καθεμίας είναι να ξεπεράσει τους πλαστούς διαχωρισμούς και να πάψει να δαιμονοποιεί τους μετανάστες αντιμετωπίζοντας τους σαν το «επικίνδυνο Άλλο».


Να σταματήσει ο αποκλεισμός των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα


Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του DIA Λαδοχωρίου να μην υπακούσουν στις ρατσιστικές και φασιστικές εντολές της εργοδοσίας τους.


 Πόλεμο στο Ρατσισμό – Αλληλεγγύη στους μετανάστες

 

Αντιρατσιστική Κίνηση Ηγουμενίτσας

Ιός Αταξίας, σύντροφοι-ισσες από Αγρίνιο

Η Μεγάλη των Δημοτόμπατσων Σχολή

 

Πριν λίγες μέρες εθεάθη «ζευγαράκι» δημοτομπατσίνας και τροχόμπαστου να εκτελούν πεζή περιπολία στην πόλη και να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα όσα προβλέπονται απ΄ τον Κ.Ο.Κ (εκτός και αν βέβαια ο «παραβάτης» είναι συγγενής τους, φίλος, γνωστός, παράγοντας του Αγρινίου κτλ). Με τα μπλοκάκια τους αν χείρας, αυτό το μικτό κλιμάκιο (η ισχύς εν τη ενώση) προσπάθησε να περιορίσει το εξοργιστικό και άκρως επικίνδυνο φαινόμενο της ανεξέλεγκτης κίνησης των μηχανών (όχι δεν φταίει η πολεοδομία της πόλης, ούτε και η πεζόδρομοι που φυτρώνουν παντού για να διευκολυνθεί η λειτουργία των καφετεριών και να δικαιολογηθούν κάποια χαμένα εκατομμύρια… ).

Τοπική εφημερίδα αναφέρει πως «με θετικά σχόλια υποδέχτηκαν οι πολίτες αυτή την πρωτοβουλία» και μάλιστα ζητούν «την καθιέρωση της σε μόνιμη βάση», σε μια μάλλον απεγνωσμένη προσπάθεια-και σε αυτή την περίπτωση- απόσπασης της κοινωνικής αποδοχής του μέτρου… 

Πραγματικό μυστήριο… Και αυτό διότι αυτό που εντοπίζουμε εμείς τους δρόμους είναι άπειρα φασκελώματα  και σιχτίρια προς τους δημοτόμπατσους που έχουν τσακίσει με πρόστιμα όλο τον κόσμο. Γιατί θα  πρέπει να είναι ηλίθιος κάποιος για να δεχθεί την διψασμένη για εξουσία παρουσία τους στους δρόμους της πόλης. Και κατά δαιμονική σύμπτωση τους συναντάς παντού! Αντιπαθείς, λοιπόν, και οι παρουσίες τους και ο θεσμικός τους ρόλος.

Όσο για το μικτό κλιμάκιο, έχουμε την εντύπωση πως δεν θα λειτουργήσει και πολύ…Και πιστεύουμε, σαν πρώτη εκτίμηση, πώς ο λόγος της αρχικής του παρουσίας είναι για να περιοριστεί λίγο η άμεση αρνητική αντιμετώπιση του κόσμου προς τους «καημένους» (λέμε τώρα) δημοτόμπαστους…

 

Η παρακάτω φωτογραφία είναι από τοπική φυλλάδα: θαυμάστε το πρώτο ζευγαράκι του μικτού κλιμάκιου!

 

Στα σκαριά είναι και ο νέος θεσμός του αστυνομικού της γειτονίας και στο Αγρίνιο!

Θα επανέλθουμε.

May the force be with you