«Πρέπει μονάχα να εκτείνουμε τις στιγμές αλήθειας, τα υποκείμενα παγόβουνα που θα καταποντίσουν τους Τιτανικούς του ψεύδους.»
Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή προγραμματισμένες εκδηλώσεις, δράσεις και διαδηλώσεις ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η αστυνομοκρατία και η στοχοποίηση χώρων κοινωνικής συνεύρεσης και πολιτικής ζύμωσης ήταν απανταχού παρούσα σε κάθε γωνία του αστικού τοπίου. Ότι δεν καταφέρνουν οι δεκάδες χιλιάδες αστυνομικών με πάνω από χίλιες προσαγωγές, ξυλοδαρμούς και σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών, προσπάθησαν να το πετύχουν τις επόμενες μέρες τα μμε με τη λασπολογία, τη συκοφάντηση και την ολοκληρωτική διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Από την άλλη, το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, μέσα από μια ατμόσφαιρα τηλοψίας, ανυπομονούσε για ένα ακόμη ηδονιστικό θέαμα με αρκετούς σχολιασμούς από «εγκρίτους δημοσιογράφους», σκοποθεσία των οποίων είναι η διαμόρφωση και κατεύθυνση της λεγόμενης κοινής γνώμης.
Το κυνήγι των μαγισσών κορυφώθηκε το απόγευμα της 5/12 με την εισβολή, άνευ λόγου και αιτίας, στο αυτοοργανωμένο χώρο Ρεσάλτο στο Κερατσίνι. Έψαχναν για «παρασκευαστήριο εκρηκτικών» και «γιάφκα τρομοκρατών», αλλά συνάντησαν ένα χώρο με πληθώρα ευπρόσωπων παρεμβάσεων και δράσεων στην τοπική κοινωνία. (Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε και την επόμενη μέρα στα Γιάννινα οπού τα ματ περικυκλώνουν και εισβάλουν στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο οπού ακολούθησε σωματική έρευνα του κόσμου, εξακρίβωση στοιχείων, έρευνα σε τσάντες και φωτογραφικές μηχανές.) Ατάραχοι όμως οι ταγοί των μμε συνέχισαν το παραμύθι τους παρουσιάζοντας την κίνηση των ελληνικών αρχών ως μια αδιαφιλονίκητη επιτυχία και δίνοντας τόσες και τέτοιες πληροφορίες ώστε αιτιοκρατικά να οδηγηθεί ο μέσος φιλήσυχος πολίτης στα δικά τους προκάτ συμπεράσματα.
Μετά από αυτό η κριτική κίνησή μας στο δρόμο δεν θα αποτελούσε μια ακόμη παρουσία σε ένα ετήσιο ραντεβού, αλλά μία απάντηση στις νέες τακτικές της καταστολής.
Τα γεγονότα στο Αγρίνιο
Το μεσημέρι της 6/12/2009 πραγματοποιήθηκε πορεία 60-70 ατόμων στο κέντρο του Αγρινίου με κατάληξη την Πανεπιστημιακή σχολή Αγρινίου. Το απόγευμα της ίδια μέρας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην πλ.Δημάδη και στις 21:00 ξεκίνησε πορεία με την συμμετοχή περίπου 100 ατόμων. Κατά την διάρκεια της πορείας έγιναν επιθέσεις σε κρατικοκαπιταλιστικούς στόχους. Η πορεία κατάληξε στην πλ. Δημάδη από ακολούθησαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Κατά την διάρκεια και μετά την λήξη της πορείας προσάχθηκαν 11 άτομα τα όποια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες αφέθηκαν ελεύθερα. Το πρωί της Δευτέρας 7/12 πραγματοποιήθηκε μαθητική πορεία και λίγο πριν την λήξη της έγιναν 9 προσαγωγές. Από τους 9 προσαχθέντες κρατήθηκαν 2 άτομα με 5 κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος, από τις οποίες την επόμενη μέρα οι τέσσερις κατερίφθησαν και έμεινε μόνο μια, την οποία οι «κατηγορούμενοι» την θεωρούν και αυτή ανυπόστατη.
Στο Αγρίνιο το ότι βγήκε κόσμος στο δρόμο (6 και 7/12/2009) σε μερίδα της κοινωνίας φάνηκε ακατανόητο. «Μα τι κάνουν αυτοί» απορούσαν κάποιοι φωναχτά, όταν παρατηρούσε κόσμο να διαδηλώνει ή να συγκρούεται με τα ματ στο κέντρο του Αγρινίου. Δεν είχαν καν την κριτική σκέψη να καταλάβουν πως τρεις βιτρίνες από καταστήματα έσπασαν επειδή τα ματ σκόπιμα στέκονταν εμπρός από αυτές. Ρωτούσαν κόσμια μα όλο περιφρόνηση «μα γιατί πετάνε πέτρες στις βιτρίνες;» αντί να αναρωτηθούν και να σκεφτούν για την στάση των ματ. Καθόλου δεν μας ξάφνιασαν επίσης τα ντου που έκαναν οι «άντρες των ματ» σε περίπτερα της περιοχής, κλέβοντας νερά και σοκοφρέτες. Τέλος, είναι αξιοσημείωτο ότι κάποιοι καταστηματάρχες έκαναν μήνυση στην αστυνομία για τις φθορές, αντιλαμβανόμενοι, ενόψει των προσωπικών τους συμφερόντων, το πραγματικό υπαίτιο των ζημιών.
365 μέρες το χρόνο…
Ωστόσο δεν θα πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες πως ο κόσμος που ήταν στο δρόμο στις 6/12/2009 στο σύνολο του κατάφερε να ξεπεράσει την λογική της «συγκρουσιακής επετείου». Η παρουσία στη ροή των γεγονότων δεν γίνεται μια φορά το χρόνο, αλλά όλο το χρόνο από την κίνηση και την παρέμβαση μέσα στις πόλεις (μητρόπολη και επαρχίες) είτε σε συλλογικό, είτε σε ατομικό επίπεδο. Η μνήμη διατηρείται μέσα από την συνεχόμενη δράση, η οποία οφείλει να συμπορευτεί από την κριτική των αποτελεσμάτων της αλλά και των γεγονότων όπως αυτά διαμορφώνονται ή διαμορφώνουν. Τελικά αυτή θα είναι η μνήμη που οχυρωμένη θα αναδυθεί στη συνείδηση των υποκειμένων, μακριά από τις στρεβλώσεις και την εντυπωσιακή ψευδής πραγματικότητα που καταλαμβάνει το σύνολο των ανθρώπινων και κοινωνικών δραστηριοτήτων όλου του χρόνου. Γιατί οι δολοφονίες δεν είναι μια νέα τακτική του κράτους. Το κράτος και οι μηχανισμοί του δολοφονούσαν πάντα μετανάστες/τριές, αντιφρονούντες, «αποκλίνοντες», «μιαρούς» στους δρόμους, τις φυλακές, τα κρατητήρια, τα σύνορα, το Αιγαίο…
Για τους δημοσιογραφίσκους του Αγρινίου
(το ότι είναι αστείοι δεν σημαίνει πως δεν είναι και επικίνδυνοι)
Οι δημοσιογράφοι του Αγρινίου πάσχισαν να δραματοποιήσουν τις συμπεριφορές τους μιμούμενοι τους δημοσιογράφους των «μεγάλων καναλιών». Η στάση τους όμως δηλώνει πως ακόμα και με την μικρή επιρροή που έχουν στην τοπική κοινωνία του Αγρινίου παραμένουν ρουφιάνοι και επικίνδυνοι. Έτσι, ένας «πυλώνας» του δημοσιογραφικού τοπίου του Αγρινίου, έσπειρε τον τρόμο και την σύγχυση μέσα από τα ερτζιανά του suber b στους ακροατές του, όταν την Τρίτη 8/11 το πρωί, όπου 30 αλληλέγγυοι βρισκόταν στα δικαστήρια προς συμπαράσταση σε δυο συλληφθέντες της μαθητικής πορείας που έγινε την Δευτέρα 7/12, διαλαλούσε πως αναρχικοί έχουν συγκεντρωθεί στα δικαστήρια και θα γίνουν επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία. (Κάτι που ενισχύθηκε από το γεγονός πως εκείνη την ημέρα, βάση εντολής, τα δικαστήρια παρέμειναν κλειστά.) Φυσικά «επεισόδια» δεν έγιναν και η συγκέντρωση στα δικαστήρια έληξε, αφού απελευθερώθηκαν οι δυο συλληφθέντες.
Με μία παρόμοια άλογη τακτική κινείται και ένας άλλος δημοσιογράφος της πόλης, ο οποίος μάλιστα έχει υιοθετήσει ένα στυλάκι διανοουμενίστικο, ασορτί με τα κασκόλ και τους μπερέδες του. Μέσα από τις σελίδες της φυλλάδας που αρθρογραφεί (ο μαχητής), έκανε μια «σημειολογική ανάλυση» (του κώλου) για τα γεγονότα και τα «επεισόδια» στο Αγρίνιο, φωτογραφίζοντας και περιγράφοντας τους συγκεντρωμένους θέλοντας να αποδείξει πως «κόβει το μάτι του». Δεν έπεσε μέσα όμως ούτε κατά διάνοια. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοιου είδους κινήσεις. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε πως η θεματολογία των άρθρων του αντλείται από αφίσες αναρχικών και αντιεξουσιαστών-τριών του Αγρινίου. Πριν λίγο καιρό και μερικές μέρες μετά από εκδήλωση για την παρανομοποίηση της εργασίας των μεταναστών στο εντευκτήριο τρένου (28/11), έγραψε ένα άρθρο με την ίδια θεματική (από την ανάποδη όμως) δείχνοντας πως έχει άχτι του μετανάστες. Ενώ το πρωί της 11/12 από τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό (antenna star) κριτίκαρε αφίσα (από τον ιό αταξίας και τη σύνθεση αποκλινουσών συμπεριφορών) που είχε ως αιχμή το σύνθημα «Τι γύρευαν οι μετανάστες στην εξέγερση του Δεκέμβρη; Επέστρεψαν την καταπίεση και τη βία που δέχονται τόσα χρόνια.» λέγοντας πως «ο Ιός αταξίας είναι μια από τις εξουσιαστικές ομάδες της πόλης και ποιοι είναι αυτοί που ρωτάνε κάτι και δίνουν την απάντηση μόνοι τους». Εμείς μπορούμε να πούμε ότι όταν έχουμε καταφέρει να δώσουμε κάποιες απαντήσεις είναι, όχι επειδή έχουμε διαβάσει πολύ, αλλά διότι επιδιώκουμε να ψηλαφούμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αδιαμεσολάβητα και να σκεφτόμαστε χωρίς ιδιοτέλεια και ιδεολογίες, μακριά από τους παραμορφωτικούς φακούς της κυριαρχίας και των πολιτικών και κοινωνικών εκφραστών τους.
Ακόμα, λοιπόν, και στη μικρή μας πόλη, οι δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν πως έχουν τον ίδιο ρόλο που έχουν παντού: φερέφωνα την εξουσίας και των συμφερόντων. Και εδώ λοιπόν δικαιώνεται η επιλογή μας να μην συνδιαλεγόμαστε με κανέναν δημοσιογραφικό φορέα με κανένα μμε. Η κριτική θεωρία της αδιαμεσολάβητης δράσης, μιας αντιμίντια κατεύθυνσης, έχει με επιμονή επισημάνει και αναλύσει τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζουν τα μμε στην κατασκευή της ιδεολογίας, της χειραγώγησης της κοινωνικής ζωής από τους ισχυρούς εκφραστές της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά και από το κυρίαρχο-μονοπωλιακό εκφραστή της κοινωνικής οργάνωσης.
Η αντιμίντια δράση έχει αποδείξει και τη χρησιμότητάς της αλλά και την αποτελεσματικότητά της. Σε κάθε περίπτωση, απέναντι στο σύμπλεγμα της προπαγάνδας των μμε , της κρατικής καταστολής αλλά και της κοινωνικής απάθειας, η χρήση ανατρεπτικών οδών και μέσων αντι-πληροφόρησης είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος σύλληψης τον γεγονότων και της πραγματικότητας και η θωράκιση ταυτόχρονα για να αποτρέψει τη προπαγάνδα της κυρίαρχης πληροφόρησης να εισχωρήσει, να επηρεάσει και να κατευθύνει τη συνείδηση μας.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΤΑ ΜΜΕ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
Ιός Αταξίας / Αγρίνιο 13/12/2009
