Ξυπόλυτο Τάγμα: Συλλογική Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης

 

 
Μας είπανε: «Πρέπει να εξακολουθήσουμε τον πόλεμο έως το τέλος, για να είναι αύριο η ειρήνη μας διαρκής». Ε, καλά, δεχόμαστε τα λόγια τους για δικά μας. Θα εξακολουθήσουμε τον κοινωνικό πόλεμο έως το τέλος, για να ‘ναι διαρκής η τελική ειρήνη, η συγχώνευση των τάξεων, η αληθινή ειρήνη ανάμεσα στον κόσμο.»
Ερρίκος Μπάρμπυς 
Εναρκτήριος λόγος στο Διεθνές Συνέδριο των Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού 
Γενεύη 3 Απριλίου και 1 και 2 Μαΐου 1920
 
 
 

Καλή σχολική χρονιά…

 

 

Την Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη ξεκίνησε η σχολική χρονιά με τον αγιασμό και τον παπά υπερυψωμένο. Από κάτω κλασικό καλαμπούρι, αδιαφορία για τα αρχέτυπα και τα θεοκρατικά παράλογα, «που θα πάμε μετά;»… Την επόμενη μέρα, την Τρίτη 13 του μηνός, κάποιοι μαθητές και κάποιες μαθήτριες πήγαν στο σχολείο τους πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο. Πήγαν και χτύπησαν το κουδούνι μόνοι τους για να ξεκινήσει ο χορός των καταλήψεων.

 

Οι ελλείψεις βιβλίων και καθηγητών και το ζήτημα της αντικατάστασης την σχολικής τσάντας με θήκη dvd (!), αποτελούν τα κύρια αιτήματα των μαθητών…

 

Και αυτά δεν μπορεί παρά να είναι μόνο η αρχή.

Γιατί τα ζητήματα είναι πολλά:

 

  • Ο αποκλεισμός που υπόκεινται οι μετανάστες μαθητές και οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες σε κάθε σχολείο αυτής την κωλοχώρας.
  • Η ολοκληρωτική διαδικασία στρατιωτικοποίησης και εντατικοποίησης την εκπαίδευσης.
  • Τα  φροντιστήρια που βρίσκονται στο απυρόβλητο και υπεράνω πάσας κριτικής, μιας και εξυπηρετούν μια χαρά τις ελλείψεις του συστήματός.
  • Η πειθαρχία, ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός και η καριέρα που καλλιεργείται με το επιβολή της ορθής λογικής των αναλυτικών προγραμμάτων διδασκαλίας.
  • Οι εξετάσεις και το επιλεκτικό σύστημα για την εισαγωγή στους ιερούς ναούς της ειδίκευσης, της συστηματοποίησης, του φορμαλισμού, που λέγονται πανεπιστήμια.

Αυτά και πόσα ακόμα…

 

Μπορεί να μην είμαστε μαθητές αλλά ακόμα μαθαίνουμε.

 

ΚΑΛΕΣ  ΣΧΟΛΙΚΕΣ  ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ