Όταν γίνεται μια συζήτηση για το ζήτημα της ιθαγένειας και την νομιμοποίηση των μεταναστών, πάντα γίνεται και μια στάση στο «γεννιέσαι ή γίνεσαι;». Στην κουβεντούλα αυτή, μπλέκονται πολλές λέξεις και έννοιες με επικίνδυνο τρόπο. Γονίδια, DNA, κουλτούρα, πολιτισμός, αίμα, φυλή, είδη, αρχαίοι έλληνες κτλ. Αυτό που δεν συζητιέται σχεδόν ποτέ είναι η αυτονόητη για πολλούς βία, καταπίεση και εκμετάλλευση που υπόκειντο τόσο χρόνια οι μετανάστες και οι μετανάστριες. Αυτό, βέβαια, μπορεί να αποφεύγεται σκοπίμως, μιας και έχουν επωφεληθεί αρκετοί, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, από την υποτιμημένη και μαύρη εργασία των μεταναστών. Ουσιαστικά, λίγοι θέλουν να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες, διότι:
α) Ο αυξομειούμενος αριθμός παράνομων μεταναστών, πώς να το κάνουμε, βολεύει.
β) Φοβούνται να μην χάσουν τις δουλείες τους (χμμ, λες και οι δουλειές είναι ιδιοκτησία κανενός.)
γ) Φοβούνται πως θα πέσουν τα μεροκάματα (λες και οι μετανάστες επιδιώκουν να δουλεύουν για ψίχουλα.)
δ) Θα αναγκαστούν να κάνουν δουλείες που δεν έκαναν πριν.
ε) Θα χαλάσει η ράτσα.
Ε, όπως και να το κάνουμε ακόμα και ο πιο προοδευτικός αισθάνεται όμορφα να είναι λευκός και απόγονος του Πλάτωνα. Κάτι που είναι και απόλυτα ισορροπημένο, μιας και ο Πλάτωνας ήταν υπέρ της δουλείας και μάλιστα θεωρούσε τους δούλους υπανθρώπους, όπως και ο μαθητής του ο Αριστοτέλης. (Επισημαίνει: «Είναι λοιπόν φανερό ότι από την φύση τους άλλοι είναι ελεύθεροι και άλλοι είναι δούλοι και τους συμφέρει και είναι δίκαιο οι δούλοι να παραμείνουν δούλοι». Αριστοτέλης, Πολιτικά Α΄.) Γιατί λοιπόν και οι σύγχρονοι έλληνες να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα των αρχαίων, δηλαδή αυτοί να κάθονται και οι μετανάστες –σαν άλλοι δούλοι-να δουλεύουν για αυτούς;
Το σημαντικό είναι πως οι παράνομοι εργάτες –μετανάστες είναι ωφέλιμοι για πολλούς. Το ντόπιο κεφάλαιο τους χρησιμοποιεί όποτε θέλει, για όσο θέλει, χωρίς καμία επιβάρυνση ή υποχρέωση. Οι δουλειές στα μπουρδέλα έχουν αυξηθεί και μάλιστα κάποιοί βρίσκουν και γυναίκες ακριβώς με τους όρους που ορίζουν, μιας και ουσιαστικά έτσι αγοράζουν σύζυγο. Οι φασίστες κάνουν προπόνηση υπεροχής με τα στιλέτα τους στα σώματα των μεταναστών και δεν τρέχει και τίποτα, μιας και κάνεις δεν θα ασχοληθεί με την διαλεύκανση μιας υπόθεσης δολοφονίας παρανόμου μετανάστη. Ενώ οι μπάτσοι προβαίνουν σε υπηρεσιακές ασκήσεις με ντου, ξυλοδαρμούς, προσαγωγές, συλλήψεις, δολοφονίες…
Αλλά επίσης πολλοί θα πουν: «Αφού είναι παράνομοι καλά να πάθουν» για να καταλήξουν πώς και οι έλληνες υπήρξαν μετανάστες άλλα ήταν κύριοι: «δεν κλέβανε, δεν σκοτώνανε, δούλεψαν σκληρά, άνοιξαν επιχειρήσεις, διακρίθηκαν, έβγαλαν ασπροπρόσωπο το λευκό ελληνικό πολιτισμό». Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μισή αλήθεια και σωρεία ψεμάτων. Η επιλεκτική αυτή μνήμη αποσιωπά το γεγονός πως οι εργάτες άρχισαν να γίνονται παράνομοι εδώ και 35 χρόνια περίπου. Και αν όντως αυτό δεν το γνωρίζουν, δεν μπαίνει και στο κόπο κανείς να το μάθει, διότι ως γνωστό όποιος δεν ψάχνει, δεν βρίσκει κιόλας. Οι έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό, ναι μεν αντιμετώπισαν απαξίωση και ρατσισμό και τράβηξαν πολλά, όμως ουδέποτε δεν είχαν να αντιμετωπίσουν οργανωμένο σχέδιο εξάλειψης από την πλευρά του κράτους. Βέβαια, αυτό δεν συνέβαινε, όχι επειδή τα κράτη και τα στελέχη του ήταν αγγελικά πλασμένα, αλλά απλά επειδή δεν είχε χρειαστεί να γίνει και η κατάσταση βολεύονταν με διαφορετικούς τρόπους.
Στην συζήτηση, λοιπόν, περί ιθαγένειας και άλλων δαιμόνιων, οι δεξιοί δεν διστάζουν να πορωθούν και να φωνάξουν «έξω οι ξένοι», ενώ οι αλήτες βελόπουλος, βορίδης και λοιποί, μέσω των φασιστικών τους παραληρημάτων, θα αλληλοτσιπιούνται για να βεβαιωθούν πως δεν ονειρεύονται πως από τα αλώνια των ακροδεξιών τελειωμένων παραοργανώσεων, βρέθηκαν στα σαλόνια των τηλεοπτικών καναλιών και τα έδρανα της βουλής, έχοντας αναδειχθεί πολιτικές περσόνες του τόπου… Από την άλλη, η αριστερά, μπαίνει στην διαδικασία να απαντάει, προσπαθώντας να αντικρούσει με επιχειρήματα το παράλογο της ακροδεξιάς ρητορικής. Έτσι, γίνεται πάλι ένας κύκλος συζητήσεων για φυλές, καθαρά αίματα, μωσαϊκά, δαρβίνους και άλλες νοσηρές αηδίες. Όμως, όσο σοφίσματα ή σοφιστείες σκαρφιστείς, ο δρόμος αυτός του διαλόγου είναι λάθος.
Από τα επιχειρήματα των δεξιών, όμως, δεν θίγονται όλοι. Κάποιοι ψιλοσυμφωνούν (δεν χωράνε άλλοι βρε αδελφέ!), κάποιων άλλων μουδιάζει η γλώσσα, κάπου τα ανθρωπιστικά κριτήρια κατακρημνίζονται παρουσία πατριωτικών συμφερόντων. Άλλοι υποστηρίζουν τα νομοσχέδια ως σωτηρία, άλλοι σαν πρώτο βήμα για κάτι καλύτερο (που οφείλεται αποκλειστικά στο ανιστόρητο και φυσικά ελληνικό αντιρατσιστικό κίνημα –μην ξεχάσουν να βλόγισουν και τα γένια τους οι επαγγελματίες αντιρατσιστές).
Λέτε να μην ξέρουν ή έστω να μην έχουν υποπτευθεί πως αυτή η πρόταση δεν θα βελτιώσει ούτε για λίγο τις ζωές των μεταναστών και μεταναστριών; Δεν νομίζουμε… Μπορεί να το υποστηρίζουν ως «λύση για μια κοινωνία ισότητας και μπλα μπλα» αλλά ξέρουν πώς οι περισσότεροι θα μείνουν έξω και στην ουσία θα λειτουργούν πάλι ως παράνομοι. Το άλλο κομμάτι που ενδεχομένως νομιμοποιηθεί, θα πρέπει να συνθλίψει την πολιτισμική του ταυτότητα, να δώσει εξετάσεις και να αναγκαστεί να γίνει …έλληνας.
Μ ' ένα σμπάρο, δύο τρυγώνια δηλάδη
