Category: EKΔΗΛΩΣΕΙΣ/ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Φυσικά μπορούμε και μόνοι μας:

Το χρονικό μιας εκδήλωσης

Στις 9 Αυγούστου  άτομα απο τον Ανάπλους και οι Parasound διοργανώνουν στη νέα πλατεία Ταχυδρομείου αυτόνομο πολιτιστικό φεστιβάλ με skate, graffiti  και Συναυλία.  Κάποιοι άνθρωποι έχουμε επιλέξει να μην ζητάνε άδεια σε δημόσιους χώρους όπου διοργανώνουν  εκδηλώσεις τους. Θεωρούμε ότι οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους μας και το να ζητηθεί άδεια για ένα τέτοιο χώρο σε μια πόλη που κινείσαι, ζεις και δουλεύεις  μόνο προσβολή θα μπορούσε να θεωρηθεί . Άρα δεν ανεχόμαστε να παρακαλέσουμε κανέναν δημόσιο φορέα για κάποιο χώρο που θα χρησιμοποιήσουμε και που ούτως ή άλλως μας ανήκει.

Ένα πρωί πριν την εκδήλωση επισκεφτήκαμε το πνευματικό κέντρο με σκοπό να βρούμε κάποιον υπεύθυνο ο οποίος θα μας βοηθούσε ώστε να πάρουμε από κάπου ρεύμα. Όταν είπαμε για τον λόγο τον οποίο θέλαμε το ρεύμα, η υπάλληλος του δήμου μας κοίταξε με απορία λέγοντας μας αν και από πού πήραμε άδεια. H απάντηση πολύ απλή: από κανέναν…Αμέσως άρχισαν τα τηλέφωνα στην υπεύθυνη για τους δημόσιους χώρους, η οποία εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν σε διακοπές. Η συνομιλία τους ήταν πολύ σύντομη και η απάντηση τι άλλο; Αρνητική. Δεν δώσαμε καν σημασία απαντώντας στην υπάλληλο ότι εμείς αυτό που είναι να κάνουμε θα το κάνουμε. Η υπάλληλος του δήμου βλέποντας ότι είμαστε αποφασισμένοι και διαφυλάσσοντας την θέση της, ξαναπαίρνει την υπεύθυνη και της εξηγεί.. Η υπεύθυνη για τους δημόσιους χώρος, καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται και ρίχνει αμέσως το μπαλάκι στον αντιδήμαρχο. Το τηλέφωνο σηκώνεται, ο αριθμός πληκτρολογείται γρήγορα ,όπως γρήγορα έρχεται και η απάντηση από την άλλη άκρη:΄΄είμαι εκτός Αγρινίου ΄΄.Δηλαδή ο κύριος αντιδήμαρχος πήγαινε για τις βουτιές του. Η τελευταία κουβέντα από την υπάλληλο του δήμου είναι ότι πρέπει να το ξεχάσουμε αυτό που θέλουμε και να έρθουμε μετά από μέρες, όπου θα γυρίσει και από τις διακοπές η υπεύθυνη. «Εδώ» μας λέει, «την πλατεία την ζήτησε ολόκληρο κ.κ.ε. και δεν του δόθηκε άδεια». Μόνο που εμείς της απαντήσαμε ούτε κ.κ.ε. είμαστε, ούτε κάποιο κόμμα και κυρίως δεν ήρθαμε να ζητήσουμε άδεια. Είμαστε ένα κομμάτι  της κοινωνίας αυτής της πόλης που θέλει να εκφραστεί με τον δικό της τρόπο και έχουμε όλο το δικαίωμα.Φύγαμε, όχι  απογοητευμένοι, αλλά προβληματισμένοι για το από πού θα πάρουμε ρεύμα, αν και κάποιες λύσεις υπήρχαν.

Δώσαμε ραντεβού την άλλη μέρα κάτω από το δημαρχείο. Ούτε για να ζητήσουμε άδειες, ούτε  τίποτα (μιας και το ρεύμα το είχαμε εξασφαλίσει τελικά).  Ο λόγος της επίσκεψης μας ήταν να τα χώσουμε λιγάκι και να τους δώσουμε να καταλάβουν μερικά πράγματα.  Μπήκαμε στο γραφείο του αντιδημάρχου συστηθήκαμε ως πολιτιστική ομάδα. Για το θέμα είχε ενημερωθεί από την προηγούμενη μέρα και ήταν κάθετος στο να μην γίνει τίποτα. Η δικαιολογία έτοιμη. Η πλατεία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα εγκαίνια. ‘Έλα όμως που ήμασταν καλά διαβασμένοι και ξέραμε ότι τα εγκαίνια έχουν γίνει πριν ακόμη στρωθούν οι πλάκες στην πλατεία. Βλέπετε ο προηγούμενος δήμαρχος θα γίνονταν νομάρχης και έπρεπε να βάλει το δικό του όνομα σε κάτι που άρχισε όταν ήταν αυτός στην δημαρχεία.  Έτσι ο κυρ-δήμαρχος έκανε τα εγκαίνια του και πίσω του κάποιοι εργάτες κουβαλούσαν λάσπη και άλλοι τοποθετούσαν πλάκες… Ότι φάμε ότι πιούμε δηλαδή…   Πίσω στο γραφείο του αντιδημάρχου τώρα, γιατί το κλίμα έχει ζεσταθεί.  Ο αντιδήμαρχος προσπαθεί να αμυνθεί στην επίθεση που δέχεται με αστείες δικαιολογίες του στυλ «δεν έχουν γίνει εγκαίνια» ή «το δημοτικό συμβούλιο έχει αποφασίσει να μη δοθεί η πλατεία σε κανέναν» ή ότι «αυτό που πάτε να κάνετε είναι παράνομο». Βλέποντας ότι δεν κάνουμε βήμα πίσω, άρχισε να χρησιμοποιεί μια άλλη μέθοδο. Τη μέθοδο της φοβέρας..  Δηλαδή απείλησε ότι θα έφερνε τους μπάτσους. Γρήγορα μετάνιωσε για ότι είπε, καταλαβαίνοντας τον λάθος τρόπο που μας αντιμετώπισε,  αφού η απάντηση μας ήταν άμεση και η εξής «ότι και να φέρετε, ότι και να κάνετε,  η εκδήλωση θα γίνει». Θα είχε ξεχάσει φαίνεται ο  αντιδήμαρχος το γιουχάισμα και το κυνηγητό  ενός πρώην αντιδημάρχου όταν λυκοφιλικά μας προσέγγισε για να μας  ζητήσει το λόγο που πήραμε τον εγκαταλελειμμένο κτήριο της παλαιάς λαχαναγοράς χωρίς άδεια. Όπως το μετάνιωσαν και οι ασφαλίτες που μας επισκέφτηκαν και φύγανε με όπισθεν και ανοιχτές τις πόρτες, αφού δέχονταν βροχή από πέτρες, μπουκάλια και ξύλα. Αφού είπαμε την τελευταία μας κουβέντα, σηκωθήκαμε να φύγουμε. Τότε άρχισαν τα καλοπιάσματα του στυλ «να το ξανασυζητήσουμε».

Στη συνέχεια, κυρίως τηλεφωνικά, μας αντιπρότειναν άλλους χώρους για να κάνουμε την εκδήλωση, όπως το πάρκο και το δημοτικό σινεμά Ελληνίς. Εμείς αρνηθήκαμε, αφού θέλαμε την πλατεία. Τους είπαμε πως η υπόθεση έληξε, ρεύμα βρήκαμε και ότι θα κάνουμε αυτό που είχαμε προαποφασίσει.  Έφτασαν σε σημείο να μας υπόσχονται πως θα μας βάλουν τα μηχανήματα και πως θα μας καλύψουν οικονομικά, αρκεί να πάμε σε οποιαδήποτε άλλο χώρο εκτός της νέας πλατείας. Εμείς ούτε βήμα πίσω. Θέλαμε την νέα πλατειά και αυτοοργάνωση.

Τα τηλέφωνα σταμάτησαν, η μέρα πέρασε, το απόγευμα της εκδηλώσεις ήρθε. Από νωρίς άρχισε να κινείται κόσμος στην πλατεία, κουβαλώντας μηχανήματα, στήνοντας ράμπες και ανακουνώντας τα χρωματιστά σπρέι. Ο ήχος των skate δεν άργησε να ακουστεί. Τα graffiti έδωσαν το δικό τους χρώμα και λόγο στο μίζερο γκρίζο της πλατείας και της πόλης.

H εκδήλωση είχε γύρω στα 300 άτομα και υπολογίζεται να πέρασαν πάνω από 500. Αντιδήμαρχο ή κάποιον άλλο δημοτικό φορέα δεν είδαμε . Μπάτσους επίσης δεν είδαμε (πλην κάποιων ρουφιάνων , αλλά τίποτα το ιδιαίτερο)

Κάναμε τα εγκαίνια της πλατείας με μια  εκδήλωση με πρόσταγμα την επαναοικειοποίηση των  δημόσιων  χώρων της πόλης. Οι πλατείες, οι δρόμοι, τα πάρκα δεν είναι ούτε για τραπεζοκαθίσματα, ούτε για πάρκινκ, ούτε για κόμματα.

Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους μας.

ΛΑ.Ο.Σ  ΦΑΣΙΣΤΕΣ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Την Τρίτη 04/09/2007  στις 04:00 περίπου έγινε επίθεση φασιστών του ΛΑ.Ο.Σ σε συντρόφους σε κεντρικό σημείο του Αγρινίου. Μετά από ολιγόλεπτη συμπλοκή ένας σύντροφος τραυματίστηκε σοβαρότατα στο πρόσωπο από σπασμένο τασάκι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως όπλο από μέλος της φασιστοσυμμορίας. Αργότερα και λόγω της σοβαρότητας του χτυπήματος μεταφέρθηκε στην εντατική σε νοσοκομείο της Πάτρας, με κίνδυνο να χάσει το μάτι του. Επιπλέον, μία μέρα πριν το περιστατικό κάποιοι από αυτούς ρώταγαν σε μαγαζιά όπου συχνάζει νεολαία για τα ονόματα συντρόφων και εκτόξευσαν απειλές για αυτούς.

Οι τραμπούκοι του ΛΑ.Ο. Σ  δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να συνεχίζουν τη μακροχρόνια θλιβερή διαδρομή των φασιστών προκάτοχών τους και των συνοδοιπόρων τους παρακρατικών και μη, που μπαινοβγαίνουν με άνεση στις γραμμές του κόμματος τους. Η λαϊκίστικη δημαγωγία τους απέναντι στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία από την επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι βαθιά αντιδραστική και αντικοινωνική όπως και κάθε δημαγωγία. Είναι χαρακτηριστικές οι θέσεις τους απέναντι στους μετανάστες (να οδηγηθούν στα ξερονήσια), η συκοφάντηση και πρακτορολογία απέναντι στους ταξικούς – κοινωνικούς αγώνες, κινήματα και αγωνιστές, ο εθνικισμός- φασισμός που κρύβεται πίσω από τα παραληρήματα του υπερπατριωτισμού και τις θεωρίες συνομωσίας απέναντι στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Το αυγό του φιδιού έχει εκκολαφτεί και το φίδι σέρνεται ανάμεσά μας, χύνοντας  το δηλητήριο του προσπαθώντας ταυτόχρονα να αναρριχηθεί στα έδρανα της βουλής.

Αν η δημοκρατία του κεφαλαίου ανέχεται, ενθαρρύνει και χρησιμοποιεί τις διάφορες φασιστικές ομάδες και κόμματα ανάλογα με τα συμφέροντά της, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, είμαστε αποφασισμένοι να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο συντρίβοντας κάθε φασιστική φωλιά, αποκαλύπτοντας στους καταπιεσμένους- εκμεταλλευόμενους το αποτρόπαιο πρόσωπο του φασισμού, άσχετα με το προσωπείο που φορούν οι εκάστοτε εκπρόσωποι του.

Οι ντόπιοι ομοτράπεζοι του Λεπέν εκτός από γελοίοι είναι και επικίνδυνοι.

ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ- ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ-ΣΤΡΙΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

 

Στις 4/09 /2007 τις πρώτες πρωινές ώρες τα πρωτοπαλίκαρα του υποψηφίου βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Σταθόπουλου επιτέθηκαν απρόκλητα σε παρέα αναρχικών σε κεντρικό σημείο του Αγρινίου. Ένας από αυτούς τραυμάτισε σοβαρότατα σύντροφο με ένα σπασμένο τασάκι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως φονικό όπλο. Ο τραυματισμένος σύντροφος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Αγρινίου και από εκεί στην εντατική του νοσοκομείο της Πάτρας.

Το Αγρίνιο ανέκαθεν ήταν καθαρό από κάθε φασιστική δράση. Ούτε μία αφίσα, ούτε ένα σύνθημα, ούτε καν αυτοκόλλητο πότε δεν τόλμησε να εμφανιστεί στο Αγρίνιο. Η μακροχρόνια συνεχής και συνεπής παρουσία των αναρχικών και αντιεξουσιαστών στο Αγρίνιο δεν επέτρεψε στους φασίστες πότε να κάνουν έκδηλη την ύπαρξη τους. Οι δράσεις έβρισκαν πεδίο εφαρμογής μόνο στις εθνοκυριαρχικές τους φαντασιώσεις.

Το γεγονός λοιπόν, ήταν πρωτοφανές για τα δεδομένα της πόλης μας και είχε ως φυσικό επακόλουθο να γνωστοποιηθεί  αμέσως. Όλοι επέμεναν πως οπωσδήποτε κάτι πρέπει να γίνει…Η επιθυμία για απάντηση μέσα σε μερικές ώρες έγινε επιτακτική κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα.

Την ίδια ημέρα καλέστηκε συνέλευση με ανοιχτό κάλεσμα προς όλες τις ομάδες, συλλογικότητες, πρωτοβουλίες, συντρόφους και συντρόφισσες που δραστηριοποιούνται στην πόλη μας.

Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν, όχι μόνο σύντροφοι και συντρόφισσες, αλλά και φίλοι του τραυματισμένου συντρόφου καθώς και πολλοί αγρινιώτες που θέλουν η πόλη μας να παραμείνει καθαρή από κάθε τραμπούκο και φασίστα.

Οι πολλές δεκάδες εξοργισμένων αλλά όχι φοβισμένων αγρινιωτών, που παρευρέθηκαν στη συνέλευση, ήταν έτοιμοι να συζητήσουν για να οργανωθούν και να δώσουν την απάντηση που αρμόζει σε τέτοιου είδους περιστατικά.

Μετά από πολλή κουβέντα απόφαση πάρθηκε. Η απάντηση έπρεπε να είναι πολιτική και κινηματική. Η ευρύτερη τοπική κοινωνία έπρεπε να μάθει τι ακριβώς συνέβη για να πάρουν όλοι θέση. Οι φασίστες έπρεπε να καταλάβουν ότι τίποτα δε μένει αναπάντητο, καμία πρόκληση δεν πρόκειται να μας φοβίσει.

Το Σάββατο στις 08/09, ώρα 6 το απόγευμα καλέστηκε συγκέντρωση –πορεία με αφίσα από την «Συνέλευση Αναρχικών –Αντιεξουσιαστών-στριών Αγρινίου».

Οι δημοσιογράφοι της δεκάρας (και αριστεροί της πεντάρας) του τοπικού τύπου οργίασαν με τα πρωτοσέλιδα τους. «Πόλεμος Αναρχικών –ΛΑ.Ο.Σ» διατυμπάνιζαν στις εφημερίδες τους, προσπαθώντας να σπείρουν ένα κλίμα τρόμου και πανικού, ότι τάχα οι αναρχικοί θα βγουν έξω και θα τα κάψουν… Λες και δε μας ξέρουν, λες και πρώτη φόρα θα γινόταν κίνηση αναρχικών.

Τελικά, όπως πάντα, διαψεύσθηκαν…

Το Σάββατο στις 6 το απόγευμα η πλατειά ήταν ήδη κατάμεστη.

Αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αυτόνομοι κομμουνιστές  από πολλές πόλεις  (Γιάννενα, Πάτρα, Αθήνα, Άρτα, Μεσολόγγι, Βόλο, Σπάρτη, Καλαμάτα…) με την παρουσία και την άποψη τους ήρθαν να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο τραυματισμένο σύντροφο και να διαδηλώσουν κατά του φασισμού. Γιατί αλληλεγγύη σημαίνει συμπαράσταση αλλά επίσης σημαίνει ενίσχυση και συνέχιση του αγώνα… Κανένας σύντροφος δεν πρόκειται ποτέ να μείνει μόνος του. ‘Όταν χτυπιέται κάποιος αναρχικός, χτυπιέται όλος ο αναρχικός χώρος. Όταν κάποιοι τα βάζούν με έναν, ταυτόχρονα τα βάζουν με όλους. Αυτό είναι και μία από τις βασικές εκφράσεις του αυθεντικού αισθήματος συλλογικότητας και συντροφικότητας.

Από την άλλη, η ανταπόκριση στο κάλεσμα της πορείας από τον κόσμο του Αγρινίου ήταν μεγάλη. Σε τέτοια ζητήματα, όλοι αγανακτούν, όλοι θέλουν να απαντήσουν.  Φίλοι και γνωστοί του τραυματισμένου συντρόφου, νέοι και νέες, άτομα από το χώρο της αριστεράς, παρευρέθηκαν στην συγκέντρωση και τη πορεία.

Στις επτά και μισή, και αφού είχε προηγηθεί ένα συμβολικό χτύπημα με κόκκινες μπογιές στο περίπτερο του ΛΑ.Ο.Σ (το οποίο είχε πάψει να λειτουργεί από την Τρίτη), η πορεία ξεκίνησε.

250 άτομα ανέβηκάν την Παπαστράτου με ένταση, δύναμη και παλμό βροντοφωνάζοντας πως καμία πρόκληση των φασιστών δεν θα μείνει αναπάντητη. Με κεντρικό πανό «ΛΑ.Ο.Σ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» το πλήθος των διαδηλωτών πέρασε από όλα τα κεντρικά σημεία του Αγρινίου φωνάζοντας συνθήματα «ΛΑ.Ο.Σ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ», «ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ, ΣΚΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ» ¨ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΤΑΣΑΚΙΑ ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ”, “ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ”, “ΜΠΑΤΣΟΙ TV ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ”,  “ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΓΓΟΝΙΑ, ΤΑ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙΑ ΔΕΝ ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΑΚΟΜΑ”, “Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑ” “ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ”

Επίσης μοιράστηκαν κείμενα που εξηγούσαν το περιστατικό και το λόγο της πορείας και πετάχτηκαν τριπάκια με αντιφασιστικό περιεχόμενο.

Σε όλη τη διάρκεια της πορείας (αλλά και της συγκέντρωσης) οι μπάτσοι ήταν εξαφανισμένοι. Πέρα του μοτοσικλετιστή της ομάδας Ζήτα που άνοιγε το δρόμο, κανένας άλλο ένστολος  δεν παρουσιάστηκε. Και το ότι η αστυνομία δεν ενόχλησε τη πορεία δεν είναι τυχαίο: είναι κάτι που έχει κατακτηθεί στο Αγρίνιο εδώ και πολλά χρόνια. Η παρουσία άλλα και ο τρόπος δράσης των αναρχικών / αντιεξουσιαστων στο Αγρίνιο, τους έπεισε πως δεν τους περνάει, πως ο ρόλος τους μόνο διακοσμητικός μπορεί να είναι. Έτσι και σε αυτή την πορεία τήρησαν το πρωτόκολλο και …εξαφανίστηκαν.

Προς το τέλος της πορείας, γράφτηκαν συνθήματα στην είσοδο του κτιρίου που στεγάζονται τα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ (τα οποία ήταν πλησίον της Κεντρικής Πλατείας-σημείο αφετηρίας της πορείας) και φωνάχτηκαν συνθήματα. Να σημειώσουμε εδώ πως τα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ τα φυλούσαν δυο διμοιρίες των ΜΑΤ που βρισκόταν πάνω στους ορόφους της πολυκατοικίας, καταδεικνύοντας έτσι περίτρανα την άψογη συνεργασία αστυνομίας και παρακρατικών.

Η πορεία έληξε στην Κεντρική Πλατεία όπου παρέμεινε κόσμος για μισή ώρα περίπου.

Το Αγρίνιο είναι καθαρό και θα παραμείνει καθαρό από κάθε φασιστική δράση.

Η κρατική διοίκηση όσο ελέγχει την πόλη, μπορεί να ελέγχει και την ύπαιθρο.

Η πολεοδομία της κυρίαρχης οργανωμένης κοινωνίας καταστρέφει τις πόλεις, ενώ παράλληλα δημιουργεί μια ύπαιθρο με μικρές πόλεις μιας νέας τεχνολογικής αγροτιάς. Μιας αγροτιάς που συγκεντρώνει όλα τα δεινά των εκμεταλλευτικών συστημάτων του παρελθόντος και το μόνο που αγνοεί από αυτά είναι οι διεκδικήσεις.

Στις πόλεις και την ύπαιθρο της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, ανάμεσα στα άλλα, και σαν κάτοχοι περιουσίας. Με την ιδιοκτησία αυτή οριοθετούνται καθαρά ο ένας στον άλλο οικονομικά, ταξικά, νομικά και, γιατί όχι, ιδεολογικά.

Ότι αποτελεί ο τοίχος, η κουρτίνα και το διάζωμα του μπαλκονιού για τα διαμερίσματα μιας πόλης, το ίδιο ακριβώς αποτελεί και ο φράχτης και τα φυσικά σύνορα για τα κτήματα, τα χωράφια και τα βοσκοτόπια της υπαίθρου.

Έτσι ο φράχτης, η κουρτίνα και ο τοίχος, που χωρίζουν τον ένα άνθρωπο από τον άλλο, είναι μια υλοποιημένη έκφραση της απόστασης και της εχθρότητάς των σχέσεών τους. Οι άνθρωποι είναι απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον. Αντιμετωπίζονται σαν «άλλοι», σαν «ξένοι». Σαν ιδιοκτήτες, όπως και σαν κάτοχοι εμπορευμάτων. Πρέπει συνεπώς να προστατευθούν καλά ο ένας από τον άλλο. Εν τέλει συναντώνται ως δυνητικοί εχθροί.

Η ιδιοκτησία της πόλης εμπεριέχει και περικλείει τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες κοινωνικές συμπεριφορές με την ιδιοκτησία της υπαίθρου. Η διαφορά στους είναι ότι η ιδιοκτησία της πόλης εγκλωβίζεται σε μερικές δεκάδες τετραγωνικά μέτρα, ενώ στην ύπαιθρο απελευθερώνεται και μπορεί να συμπεριλάβει ολόκληρές εκτάσεις γης… Επίσης, στα αστικά κέντρα τα σύνορα που χωρίζουν τη μία ιδιοκτησία από την άλλη, είναι σαφή και καθορισμένα, ενώ στην ύπαιθρο αποτελούν δυναμικό ζήτημα, μόνιμη αιτία εχθροπραξιών και συγκρούσεων, με αρκετές φορές αιματηρή κατάληξη.

Κάτι τέτοιο συνέβη και σε εκείνο το χωράφι στα Καλύβια Αγρινίου, ενός χωριού 2.500 κατοίκων που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία και ως ένα μεγάλο ποσοστό θεωρούνται εύποροι νοικοκυραίοι.

Η σφαγή στα Καλύβια ήταν μία πράξη που έχει τις ρίζες του στο αίσθημα της ιδιοκτησίας, στην αντίληψη της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου και σε μία ιδιαίτερη κουλτούρα «τιμής», που ενίοτε νομιμοποιεί την βία και αντιμετωπίζει τον «άλλο» σαν «εισβολέα» ή «παρείσακτό» . Πρόκειται για μια διαχρονική βίαιη αντιπαράθεση που αναφέρεται σε κτηματικές διαφορές και αντιδικίες για βοσκοτόπια, σε ένα βαθιά  ριζωμένο και απεχθές σύστημα αξιών που συσχετίζεται απόλυτα με την έννοια της ιδιοκτησίας. Χθες είχε έγινε για μια σπιθαμή χώματος, για ένα αμφισβητούμενο σύνορό ή για τρία λιόδεντρα που τα έφαγαν οι κατσίκες. Αυτή τη φορά έγινε γιατί πέντε κυνηγοί ενοχλούσαν τα πρόβατα.

Εξάλλου ιστορικά στα χωριά οι άνθρωποί ήταν πάντα συντηρητικοί. Μια μερίδα από αυτούς έχει αυτοενταχθεί σε μια κοινωνική μικροομάδα η οποία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή όσο αφορά τις κοινωνικές δυστροπίες, τον δεσποτισμό και την ασύδοτη εξουσιομανία σχετικά με την διαχείριση της ιδιοκτησία τους και όποια θεωρούν ως τέτοια.

Από αυτούς όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει.

Όπως επίσης, από οποιονδήποτε κουβαλάει μέσα του την ηθική της ιδιοκτησίας.

ΙΟΣ  ΑΤΑΞΙΑΣ