Κάποτε

Έκλαιγα βέβαια κιόλας,
Όμως για ασήμαντες αιτίες,

Κι είχα μητέρα διαρκώς παρούσα
που έκρυβε το κακό:

Σφούγγισε τα δάκριά σου,
Και πήγαινε να παίξεις
Έχεις καιρό για κλάματα,
Μου έλεγε στοχαστικά
μα δεν την καταλάβαινα…

(Καλύτερα να μίλαγε ξεκάθαρα)

Νωρίς πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά:

Σιδερένια γροθιά κάτω
από τρυφερά σαγόνια

Ο κόσμος!