Ένα ακόμα σημείο…

Από το σήμερα στις απαρχές του καπιταλισμού

Δευτέρα, 13 Φλεβάρη. Οι ακτίνες του ηλίου συναντούν το πρώτο πρωινό μετά την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου. Από το τηλεοπτικό του παραθύρι ο Κραουνάκης, αυτός ο ογκόλιθος του θεάτρου και του τραγουδιού, μας δίνει την συμβουλή του πως να αντιμετωπίσουμε την κρίση: «Να κάτσουμε σπιτάκι μας! Να ακούμε μουσική, να πηγαίνουμε θέατρο». Ακόμα και αυτήν την ώρα, δεν διαφεύγει ούτε στιγμή από το μυαλό του «αντικομφορμιστή» διανοούμενου, πως πάνω από όλα προέχει το ατομικό του μικροσυμφέρον. Το να πουλάει σιντι και να κόβει εισιτήρια, όπως φαίνεται, έχει εξέχουσα σημασία για αυτόν. Μα, τόσο απροκάλυπτα πια; Στο κάτω μέρος της οθόνης, περνάει μια λωρίδα με τους σημαντικότερους τίτλους ειδήσεων: «- Ψηφίστηκε το psi και το νέο μνημόνιο με 199 «ναι» – Μειώνεται κατά 22% ο κατώτατος μισθός όλων των κλιμακίων του ιδιωτικού τομέα – Εκτεταμένα επεισόδια χθες το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας – Κανονικά λειτουργούν μετρό και ηλεκτρικός.»

Η τελευταία είδηση μου καρφώνεται στο μυαλό. Ανάβω τσιγάρο. Τα πνευμόνια μου γεμίζουν καπνό και το μυαλό μου με σκέψεις. Σκέφτομαι τους ανθρώπους στα μέσα μαζικής μεταφοράς να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο με στατική αδιαφορία. Σκουντιόνται χωρίς να συναντιούνται. Άλλη μια μέρα άμισθης ή μισθωτής αποκτήνωσης ξεκινά. Μέσα στο στοιβαγμένο πλήθος οι ελεγκτές γυρεύουν λαθρεπιβάτες. Παντού οι φωτεινές επιγραφές αναπαράγουν το μήνυμα: «Όλοι είμαστε μαζί, αλλά ο καθένας είναι μόνος του». Οι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ζουν χώρια. Αποχωρισμένοι από τους γύρω τους, αποχωρισμένοι από αυτά που παράγουν, αποχωρισμένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Η ανθρώπινη ιστορία είναι η ιστορία ενός θεμελιακού διαχωρισμού: τον κοινωνικό διαχωρισμό σε αφέντες και δούλους. Αυτός ο διαχωρισμός προκαλεί και οροθετεί όλους τους υπόλοιπους. Στην Αγγλία του 16^ου αιώνα οι αγρότες εκδιώχθηκαν από την γη που ζούσαν και καλλιεργούσαν. Η συλλογική ιδιοκτησία έγινε ιδιωτική. Φυτευτήκαν φράχτες, σκάφτηκαν χαντάκια, ο δημόσιος χώρος χάθηκε, η κοινοτική ζωή διαλύθηκε. Οι αγρότες αποξενώθηκαν από την γη και μετατράπηκαν σε σκλάβους μισθωτούς ή άμισθους. Αυτό αποτέλεσε την πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου. Έτσι ξεκίνησε ο καπιταλισμός. Και όπως όλα δείχνουν, η ιστορία θα συνεχίζει να γράφεται με φωτιά και αίμα, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε εμπορεύματα. Σβήνω το τσιγάρο μου.