Μ.Μ.Ε.


ΚΕΡΑΙΕΣ

Η χρησιμοποίηση αδόκιμων ορισμών προκειμένου να δικαιολογηθεί και να ψευδοερμηνευθεί ένα κυρίαρχο σύστημα εξουσίας και παραγωγής δεν αποτελεί επινόημα μιας συγκεκριμένης και μόνο εποχής. Οι όροι “παγκοσμιοποίηση-εκσυγχρονισμός” για παράδειγμα, συναντώνται είτε αυτούσιοι είτε ελαφρά παραλλαγμένοι σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, υποστηρίζοντας όμως την ίδια ανάγκη: να εγχαραχθεί στην κοινωνική και ατομική συνείδηση, με απόλυτα δογματικό τρόπο, η αντίληψη μιας αποκλειστικής-μονοδιάστατης πραγματικότητας του κοινωνικού γίγνεσθαι ώστε να διευκολυνθεί η διατήρηση και η αναπαραγωγή της κυριαρχίας (οικονομικής-πολιτικής) όσων πραγματικά ανήκουν στις πλέον προνομιούχες “ελίτ” της οικονομίας της αγοράς .

Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλλουν αποφασιστικά οι ιδιοκτήτες των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας κι αυτό γιατί η εξουσία της πληροφόρησης βρίσκεται στα χέρια της οικονομικής εξουσίας. Μπορεί νομικά και θεσμικά ο οποιοσδήποτε να είναι σε θέση να ιδρύσει εφημερίδα, περιοδικό, ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό, αλλά στην πράξη μόνο οι οικονομικά ισχυροί κατορθώνουν να ιδρύσουν ένα μαζικό επικοινωνιακό μέσο που θα μπορέσει να επιβιώσει οικονομικά και να διαθέτει ένα ευρύτατο πεδίο (γεωγραφικό, τεχνικό κλπ.) διανομής, συναλλαγής και συγκέντρωσης διαφημιστικών πόρων. Σε αρκετές περιπτώσεις ιδιοκτητών ΜΜΕ χρησιμοποιείται η ιδιοκτησία του μέσου για την ενίσχυση των κύριων, παράλληλων οικονομικών τους δραστηριοτήτων κατά κύριο λόγο και έμμεσα αποκτούν την απαραίτητη πολιτική ισχύ ώστε να επηρεάζουν τους κυβερνώντες όπως και να προβάλλουν μονομερώς τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.

Ο προεκτιθέμενος σκοπός επιτυγχάνεται με την οικονομική ισχυροποίηση του μέσου την οποία ρυθμίζει αποκλειστικά ο διαφημιστικός κόσμος που αποτελείται τόσο από τις επιχειρήσεις διαφήμισης όσο και από τις κραταιές πολυεθνικές (ή και τοπικά ισχυρές) διαφημιζόμενες εταιρείες. Γι’ αυτό ακριβώς τα μέσα πληροφόρησης μεταβάλλονται προπαντός σε διαφημιστικά μέσα. Το χρηματικό κέρδος και στις δύο περιπτώσεις: των ιδιοκτητών ΜΜΕ και των εταιρειών διαφήμισης-διαφημιζόμενων πολυεθνικών (κυρίως) εταιρειών, είναι ο σκοπός των επιχειρήσεων πληροφορήσεως, όπως άλλωστε κάθε ιδιωτικής επιχείρησης. Ο κόσμος της διαφήμισης όμως εξαρτάται από μία βασική αναγκαιότητα: την προσέλκυση του αγοραστικού /καταναλωτικού κοινού, γεγονός που έχει άμεση και καθοριστική επίδραση στο ζήτημα της πληροφόρησης.


Η πληροφόρηση της κοινής γνώμης δεν εντάσσεται στις επιδιώξεις των ΜΜΕ. Η παροχή της προσφερόμενης πληροφόρησης προσδιορίζεται αυστηρά από την έννοια του κέρδους και της απόκτησης του αναγκαίου κοινωνικού γοήτρου για την επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους. Οι συνέπειες της βασικής αυτής αρχής είναι θεμελιακές αν λάβουμε υπόψη τη μονοπώληση της πληροφόρησης από τα ΜΜΕ: η πραγματικότητα πλέον κατασκευάζεται σύμφωνα με τις επιταγές της παγκόσμιας κυρίαρχης ιδιωτικής οικονομίας. Η πραγματική ροή των γεγονότων δεν έρχεται στην επιφάνεια στο συντριπτικό της ποσοστό και στη θέση της παρουσιάζεται μια στρεβλή, εντυπωσιακή, ψευδής πραγματικότητα που καταλαμβάνει το σύνολο των ανθρώπινων και κοινωνικών δραστηριοτήτων. Η κατασκευή της τεχνητής πραγματικότητας πραγματικά δεν γνωρίζει όρια στους τρόπους προβολής της: οι ειδήσεις, οι διαφημίσεις, οι τηλεοπτικές δραματικές, κωμικές, ψυχαγωγικές εκπομπές, οι ενημερωτικές συζητήσεις, τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα, η πολιτική και κοινωνική γραμμή των εφημερίδων  βασίζονται στον εντυπωσιασμό, στην απόκρυψη της σφαιρικότητας των γεγονότων, στην ανάδειξη απόψεων, θεωριών, θέσεων που απηχούν την κυρίαρχη ιδεολογία και που ευνοούν την ισχυροποίηση και την αναπαραγωγή του συστήματος ιδιωτικής οικονομίας, των ελαχίστων οικονομικά ισχυρών εκφραστών της. Να μην διαφύγει επίσης της προσοχής μας το γεγονός της συγκέντρωσης και διοχέτευσης των διεθνών ειδήσεων από ελάχιστα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων όπως το Associated Press, το Reuters, το Γαλλικό Πρακτορείο από τα οποία ο εθνικός έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος αγοράζει και αναμεταδίδει όπως έχουν τις διεθνείς ειδήσεις. χωρίς να επιλέγει και να διασταυρώνει τις σημαντικότερες από αυτές.

Η πολιτιστική παραγωγή των ΜΜΕ υποστηρίζει σημαντικά τον κεντρικό σκοπό ύπαρξης τους: αλλοιώνει πολιτισμούς ηπείρων αλλά και αυτοχθόνων κοινωνιών, χρησιμοποιεί στρεβλά τρόπους ζωής, έθιμα, σύμβολα, επεμβαίνει παραμορφωτικά στα πολιτιστικά δημιουργήματα ανθρώπων και λαών και κατασκευάζει μια βολική πολιτιστική πραγματικότητα που επηρεάζει τις κοινωνίες προς την κατεύθυνση κατανάλωσης των προϊόντων των πανίσχυρων εταιριών και της αποπολιτικοποίησης. Η κατανομή του χρόνου, η θεαματικοποίηση των επιλεγμένων γεγονότων, η αποφόρτιση της γλώσσας από τα νοήματα της, αλλά και οι δημοσκοπήσεις που υποκαθιστούν την πραγματική συμμετοχή των ατόμων στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού συνιστούν απαραίτητα δομικά υλικά στην παραγωγή θεαματικής πολιτιστικής παραγωγής των ΜΜΕ . Παρατηρείται λοιπόν από τη συνολική δράση των ΜΜΕ ο προσανατολισμός τους στη διαμόρφωση του ατόμου, στο προγραμματισμό της συμπεριφοράς του μέσα από τη χειραγώγηση του κοινωνικού, τεχνικού και φυσικού περιβάλλοντος . Συμπερασματικά, φαίνεται ότι τα MΜΕ παίζουν ρόλο εντελώς αντίθετο από εκείνον ενός συστήματος πληροφόρησης που θα εξυπηρετούσε το γενικό συμφέρον.

Η προώθηση της κατασκευασμένης-τεχνητής αντίληψης της μετατροπής του κόσμου σε μία παγκόσμια κοινότητα (“χωριό”) όπου οι δυνατότητες οικονομικής ανέλιξης, εξάπλωσης της δημοκρατίας, πολιτιστικής ισότιμης ανταλλαγής, παροχής ωφέλιμων και αναγκαίων τεχνολογικών προϊόντων όπως και άλλων ευκαιριών βελτίωσης των όρων διαβίωσης, που συναντάται στις μέρες μας στη χρήση του όρου “παγκοσμιοποίηση” περά από την ιδεολογική της σκοπιμότητα για την οποία έχουν ήδη γραφεί αρκετά, εκπορεύεται κυρίως από τα ίδια τα ΜΜΕ που πέρα από τη διαφήμιση προϊόντων, διαφημίζουν πλέον κατά σύστημα την πληθωρική και πολύχρωμη διάχυση της ιδιωτικής  οικονομίας και της ιδεολογίας της.

Όσα κυρίως αποτελούν οργανωμένα διεθνή, πανεθνικά, περιφερειακά συγκροτήματα, πέραν του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους που είναι και ο καθοριστικότερος παράγοντας διαμόρφωσης της επίσημης πολιτικής-ιδεολογικής- οικονομικής γραμμής τους, αποκτούν τη δομή μιας κάθ%

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΛΑ.Ο.Σ  ΦΑΣΙΣΤΕΣ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Την Τρίτη 04/09/2007  στις 04:00 περίπου έγινε επίθεση φασιστών του ΛΑ.Ο.Σ σε συντρόφους σε κεντρικό σημείο του Αγρινίου. Μετά από ολιγόλεπτη συμπλοκή ένας σύντροφος τραυματίστηκε σοβαρότατα στο πρόσωπο από σπασμένο τασάκι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως όπλο από μέλος της φασιστοσυμμορίας. Αργότερα και λόγω της σοβαρότητας του χτυπήματος μεταφέρθηκε στην εντατική σε νοσοκομείο της Πάτρας, με κίνδυνο να χάσει το μάτι του. Επιπλέον, μία μέρα πριν το περιστατικό κάποιοι από αυτούς ρώταγαν σε μαγαζιά όπου συχνάζει νεολαία για τα ονόματα συντρόφων και εκτόξευσαν απειλές για αυτούς.

Οι τραμπούκοι του ΛΑ.Ο. Σ  δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να συνεχίζουν τη μακροχρόνια θλιβερή διαδρομή των φασιστών προκάτοχών τους και των συνοδοιπόρων τους παρακρατικών και μη, που μπαινοβγαίνουν με άνεση στις γραμμές του κόμματος τους. Η λαϊκίστικη δημαγωγία τους απέναντι στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία από την επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι βαθιά αντιδραστική και αντικοινωνική όπως και κάθε δημαγωγία. Είναι χαρακτηριστικές οι θέσεις τους απέναντι στους μετανάστες (να οδηγηθούν στα ξερονήσια), η συκοφάντηση και πρακτορολογία απέναντι στους ταξικούς – κοινωνικούς αγώνες, κινήματα και αγωνιστές, ο εθνικισμός- φασισμός που κρύβεται πίσω από τα παραληρήματα του υπερπατριωτισμού και τις θεωρίες συνομωσίας απέναντι στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Το αυγό του φιδιού έχει εκκολαφτεί και το φίδι σέρνεται ανάμεσά μας, χύνοντας  το δηλητήριο του προσπαθώντας ταυτόχρονα να αναρριχηθεί στα έδρανα της βουλής.

Αν η δημοκρατία του κεφαλαίου ανέχεται, ενθαρρύνει και χρησιμοποιεί τις διάφορες φασιστικές ομάδες και κόμματα ανάλογα με τα συμφέροντά της, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, είμαστε αποφασισμένοι να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο συντρίβοντας κάθε φασιστική φωλιά, αποκαλύπτοντας στους καταπιεσμένους- εκμεταλλευόμενους το αποτρόπαιο πρόσωπο του φασισμού, άσχετα με το προσωπείο που φορούν οι εκάστοτε εκπρόσωποι του.

Οι ντόπιοι ομοτράπεζοι του Λεπέν εκτός από γελοίοι είναι και επικίνδυνοι.

ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ- ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ-ΣΤΡΙΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ


ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

 

Στις 4/09 /2007 τις πρώτες πρωινές ώρες τα πρωτοπαλίκαρα του υποψηφίου βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Σταθόπουλου επιτέθηκαν απρόκλητα σε παρέα αναρχικών σε κεντρικό σημείο του Αγρινίου. Ένας από αυτούς τραυμάτισε σοβαρότατα σύντροφο με ένα σπασμένο τασάκι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως φονικό όπλο. Ο τραυματισμένος σύντροφος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Αγρινίου και από εκεί στην εντατική του νοσοκομείο της Πάτρας.

Το Αγρίνιο ανέκαθεν ήταν καθαρό από κάθε φασιστική δράση. Ούτε μία αφίσα, ούτε ένα σύνθημα, ούτε καν αυτοκόλλητο πότε δεν τόλμησε να εμφανιστεί στο Αγρίνιο. Η μακροχρόνια συνεχής και συνεπής παρουσία των αναρχικών και αντιεξουσιαστών στο Αγρίνιο δεν επέτρεψε στους φασίστες πότε να κάνουν έκδηλη την ύπαρξη τους. Οι δράσεις έβρισκαν πεδίο εφαρμογής μόνο στις εθνοκυριαρχικές τους φαντασιώσεις.

RedSkullHeadGlow

Το γεγονός λοιπόν, ήταν πρωτοφανές για τα δεδομένα της πόλης μας και είχε ως φυσικό επακόλουθο να γνωστοποιηθεί  αμέσως. Όλοι επέμεναν πως οπωσδήποτε κάτι πρέπει να γίνει…Η επιθυμία για απάντηση μέσα σε μερικές ώρες έγινε επιτακτική κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα.

Την ίδια ημέρα καλέστηκε συνέλευση με ανοιχτό κάλεσμα προς όλες τις ομάδες, συλλογικότητες, πρωτοβουλίες, συντρόφους και συντρόφισσες που δραστηριοποιούνται στην πόλη μας.

Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν, όχι μόνο σύντροφοι και συντρόφισσες, αλλά και φίλοι του τραυματισμένου συντρόφου καθώς και πολλοί αγρινιώτες που θέλουν η πόλη μας να παραμείνει καθαρή από κάθε τραμπούκο και φασίστα.

Οι πολλές δεκάδες εξοργισμένων αλλά όχι φοβισμένων αγρινιωτών, που παρευρέθηκαν στη συνέλευση, ήταν έτοιμοι να συζητήσουν για να οργανωθούν και να δώσουν την απάντηση που αρμόζει σε τέτοιου είδους περιστατικά.

Μετά από πολλή κουβέντα απόφαση πάρθηκε. Η απάντηση έπρεπε να είναι πολιτική και κινηματική. Η ευρύτερη τοπική κοινωνία έπρεπε να μάθει τι ακριβώς συνέβη για να πάρουν όλοι θέση. Οι φασίστες έπρεπε να καταλάβουν ότι τίποτα δε μένει αναπάντητο, καμία πρόκληση δεν πρόκειται να μας φοβίσει.

Το Σάββατο στις 08/09, ώρα 6 το απόγευμα καλέστηκε συγκέντρωση –πορεία με αφίσα από την «Συνέλευση Αναρχικών –Αντιεξουσιαστών-στριών Αγρινίου».

Οι δημοσιογράφοι της δεκάρας (και αριστεροί της πεντάρας) του τοπικού τύπου οργίασαν με τα πρωτοσέλιδα τους. «Πόλεμος Αναρχικών –ΛΑ.Ο.Σ» διατυμπάνιζαν στις εφημερίδες τους, προσπαθώντας να σπείρουν ένα κλίμα τρόμου και πανικού, ότι τάχα οι αναρχικοί θα βγουν έξω και θα τα κάψουν… Λες και δε μας ξέρουν, λες και πρώτη φόρα θα γινόταν κίνηση αναρχικών.

Τελικά, όπως πάντα, διαψεύσθηκαν…

Το Σάββατο στις 6 το απόγευμα η πλατειά ήταν ήδη κατάμεστη.

Αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αυτόνομοι κομμουνιστές  από πολλές πόλεις  (Γιάννενα, Πάτρα, Αθήνα, Άρτα, Μεσολόγγι, Βόλο, Σπάρτη, Καλαμάτα…) με την παρουσία και την άποψη τους ήρθαν να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο τραυματισμένο σύντροφο και να διαδηλώσουν κατά του φασισμού. Γιατί αλληλεγγύη σημαίνει συμπαράσταση αλλά επίσης σημαίνει ενίσχυση και συνέχιση του αγώνα… Κανένας σύντροφος δεν πρόκειται ποτέ να μείνει μόνος του. ‘Όταν χτυπιέται κάποιος αναρχικός, χτυπιέται όλος ο αναρχικός χώρος. Όταν κάποιοι τα βάζούν με έναν, ταυτόχρονα τα βάζουν με όλους. Αυτό είναι και μία από τις βασικές εκφράσεις του αυθεντικού αισθήματος συλλογικότητας και συντροφικότητας.

Από την άλλη, η ανταπόκριση στο κάλεσμα της πορείας από τον κόσμο του Αγρινίου ήταν μεγάλη. Σε τέτοια ζητήματα, όλοι αγανακτούν, όλοι θέλουν να απαντήσουν.  Φίλοι και γνωστοί του τραυματισμένου συντρόφου, νέοι και νέες, άτομα από το χώρο της αριστεράς, παρευρέθηκαν στην συγκέντρωση και τη πορεία.

antifagrinio 047

Στις επτά και μισή, και αφού είχε προηγηθεί ένα συμβολικό χτύπημα με κόκκινες μπογιές στο περίπτερο του ΛΑ.Ο.Σ (το οποίο είχε πάψει να λειτουργεί από την Τρίτη), η πορεία ξεκίνησε.

250 άτομα ανέβηκάν την Παπαστράτου με ένταση, δύναμη και παλμό βροντοφωνάζοντας πως καμία πρόκληση των φασιστών δεν θα μείνει αναπάντητη. Με κεντρικό πανό «ΛΑ.Ο.Σ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» το πλήθος των διαδηλωτών πέρασε από όλα τα κεντρικά σημεία του Αγρινίου φωνάζοντας συνθήματα «ΛΑ.Ο.Σ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ», «ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ, ΣΚΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑ.Ο.Σ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ» ¨ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΤΑΣΑΚΙΑ ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ”, “ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ”, “ΜΠΑΤΣΟΙ TV ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ”,  “ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΓΓΟΝΙΑ, ΤΑ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙΑ ΔΕΝ ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΑΚΟΜΑ”, “Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑ” “ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ”

Επίσης μοιράστηκαν κείμενα που εξηγούσαν το περιστατικό και το λόγο της πορείας και πετάχτηκαν τριπάκια με αντιφασιστικό περιεχόμενο.

Σε όλη τη διάρκεια της πορείας (αλλά και της συγκέντρωσης) οι μπάτσοι ήταν εξαφανισμένοι. Πέρα του μοτοσικλετιστή της ομάδας Ζήτα που άνοιγε το δρόμο, κανένας άλλο ένστολος  δεν παρουσιάστηκε. Και το ότι η αστυνομία δεν ενόχλησε τη πορεία δεν είναι τυχαίο: είναι κάτι που έχει κατακτηθεί στο Αγρίνιο εδώ και πολλά χρόνια. Η παρουσία άλλα και ο τρόπος δράσης των αναρχικών / αντιεξουσιαστων στο Αγρίνιο, τους έπεισε πως δεν τους περνάει, πως ο ρόλος τους μόνο διακοσμητικός μπορεί να είναι. Έτσι και σε αυτή την πορεία τήρησαν το πρωτόκολλο και …εξαφανίστηκαν.

Προς το τέλος της πορείας, γράφτηκαν συνθήματα στην είσοδο του κτιρίου που στεγάζονται τα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ (τα οποία ήταν πλησίον της Κεντρικής Πλατείας-σημείο αφετηρίας της πορείας) και φωνάχτηκαν συνθήματα. Να σημειώσουμε εδώ πως τα γραφεία του ΛΑ.Ο.Σ τα φυλούσαν δυο διμοιρίες των ΜΑΤ που βρισκόταν πάνω στους ορόφους της πολυκατοικίας, καταδεικνύοντας έτσι περίτρανα την άψογη συνεργασία αστυνομίας και παρακρατικών.

Η πορεία έληξε στην Κεντρική Πλατεία όπου παρέμεινε κόσμος για μισή ώρα περίπου.

Το Αγρίνιο είναι καθαρό και θα παραμείνει καθαρό από κάθε φασιστική δράση.


ΚΑΛΥΒΙΑ 2006

Η κρατική διοίκηση όσο ελέγχει την πόλη, μπορεί να ελέγχει και την ύπαιθρο.


Η πολεοδομία της κυρίαρχης οργανωμένης κοινωνίας καταστρέφει τις πόλεις, ενώ παράλληλα δημιουργεί μια ύπαιθρο με μικρές πόλεις μιας νέας τεχνολογικής αγροτιάς. Μιας αγροτιάς που συγκεντρώνει όλα τα δεινά των εκμεταλλευτικών συστημάτων του παρελθόντος και το μόνο που αγνοεί από αυτά είναι οι διεκδικήσεις.


Στις πόλεις και την ύπαιθρο της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, ανάμεσα στα άλλα, και σαν κάτοχοι περιουσίας. Με την ιδιοκτησία αυτή οριοθετούνται καθαρά ο ένας στον άλλο οικονομικά, ταξικά, νομικά και, γιατί όχι, ιδεολογικά.


Ότι αποτελεί ο τοίχος, η κουρτίνα και το διάζωμα του μπαλκονιού για τα διαμερίσματα μιας πόλης, το ίδιο ακριβώς αποτελεί και ο φράχτης και τα φυσικά σύνορα για τα κτήματα, τα χωράφια και τα βοσκοτόπια της υπαίθρου.


Έτσι ο φράχτης, η κουρτίνα και ο τοίχος, που χωρίζουν τον ένα άνθρωπο από τον άλλο, είναι μια υλοποιημένη έκφραση της απόστασης και της εχθρότητάς των σχέσεών τους. Οι άνθρωποι είναι απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον. Αντιμετωπίζονται σαν «άλλοι», σαν «ξένοι». Σαν ιδιοκτήτες, όπως και σαν κάτοχοι εμπορευμάτων. Πρέπει συνεπώς να προστατευθούν καλά ο ένας από τον άλλο. Εν τέλει συναντώνται ως δυνητικοί εχθροί.


Η ιδιοκτησία της πόλης εμπεριέχει και περικλείει τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες κοινωνικές συμπεριφορές με την ιδιοκτησία της υπαίθρου. Η διαφορά στους είναι ότι η ιδιοκτησία της πόλης εγκλωβίζεται σε μερικές δεκάδες τετραγωνικά μέτρα, ενώ στην ύπαιθρο απελευθερώνεται και μπορεί να συμπεριλάβει ολόκληρές εκτάσεις γης… Επίσης, στα αστικά κέντρα τα σύνορα που χωρίζουν τη μία ιδιοκτησία από την άλλη, είναι σαφή και καθορισμένα, ενώ στην ύπαιθρο αποτελούν δυναμικό ζήτημα, μόνιμη αιτία εχθροπραξιών και συγκρούσεων, με αρκετές φορές αιματηρή κατάληξη.


Κάτι τέτοιο συνέβη και σε εκείνο το χωράφι στα Καλύβια Αγρινίου, ενός χωριού 2.500 κατοίκων που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία και ως ένα μεγάλο ποσοστό θεωρούνται εύποροι νοικοκυραίοι.


Η σφαγή στα Καλύβια ήταν μία πράξη που έχει τις ρίζες του στο αίσθημα της ιδιοκτησίας, στην αντίληψη της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου και σε μία ιδιαίτερη κουλτούρα «τιμής», που ενίοτε νομιμοποιεί την βία και αντιμετωπίζει τον «άλλο» σαν «εισβολέα» ή «παρείσακτό» . Πρόκειται για μια διαχρονική βίαιη αντιπαράθεση που αναφέρεται σε κτηματικές διαφορές και αντιδικίες για βοσκοτόπια, σε ένα βαθιά  ριζωμένο και απεχθές σύστημα αξιών που συσχετίζεται απόλυτα με την έννοια της ιδιοκτησίας. Χθες είχε έγινε για μια σπιθαμή χώματος, για ένα αμφισβητούμενο σύνορό ή για τρία λιόδεντρα που τα έφαγαν οι κατσίκες. Αυτή τη φορά έγινε γιατί πέντε κυνηγοί ενοχλούσαν τα πρόβατα.


Εξάλλου ιστορικά στα χωριά οι άνθρωποί ήταν πάντα συντηρητικοί. Μια μερίδα από αυτούς έχει αυτοενταχθεί σε μια κοινωνική μικροομάδα η οποία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή όσο αφορά τις κοινωνικές δυστροπίες, τον δεσποτισμό και την ασύδοτη εξουσιομανία σχετικά με την διαχείριση της ιδιοκτησία τους και όποια θεωρούν ως τέτοια.


Από αυτούς όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει.


Όπως επίσης, από οποιονδήποτε κουβαλάει μέσα του την ηθική της ιδιοκτησίας.



ΙΟΣ  ΑΤΑΞΙΑΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Ο πόλεμος στο Λίβανο και τη Παλαιστίνη είναι ένας πόλεμος κανονικός και όχι μία «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» του Ισραηλινού κράτος εναντίων κάποιων αόρατων και απροσδιόριστων «τρομοκρατών» (Χεζμπολάχ, Χαμάς, Ισλαμική Τζιχάντ). Γιατί αν μιλάμε για πόλεμο, τότε ο αντίπαλος έχει όνομα και υπόσταση. Αντίθετα η παραχάραξη της πραγματικότητας, που πηγάζει από επικοινωνιακούς λόγους, έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την επιδίωξη μιας πολεμικής επιχείρησης χωρίς κανένα όριο.

Και ο πόλεμος αυτός ακόμα και σήμερα συνεχίζεται, παρά τη φαινομενική του λήξη. Συνεχίζεται με άλλα μέσα και με μια «ειρήνη» που θα αναλάβει να κάνει ότι δεν μπορούν να κάνουν οι βόμβες και τα τανκ.

Αν και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι πολύ μακριά από εμάς, υπάρχει μια παράμετρος, που,  όπως σε κάθε πόλεμο, απευθύνεται στους μη άμεσα εμπλεκόμενους και μέσα αυτής επιχειρείται να επηρεάσει τις πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις διεθνώς. Αυτή η παράμετρος δεν είναι άλλη από την ιδεολογική και προπαγανδιστική επιχειρηματολογία και την επικοινωνιακή εκστρατεία για την επιβολή της. Τα δίπολα που δημιουργούν  στα μυαλά και τις συνειδήσεις των ανθρώπων είναι πολλών ειδών, αλλά δεν παύουν ποτέ να είναι δίπολα. Τελικά αυτός ο «επικοινωνιακός πόλεμος» με τη μάζα των μηνυμάτων και το καταιγισμό καθεστωτικών αναλύσεων και ισχυρισμών, καταφέρνει πάντα να αποσπάσει τη λεγόμενη κοινωνική συναίνεση, με φυσικό επακόλουθο τη σιωπή, το ξαναγράψιμο της ιστορίας από τους νικητές και την επιλεκτική διαγραφή της ιστορικής συλλογικής μνήμης.

Το Λίβανο έχει ισοπεδωθεί. Και αυτό είναι ένα γεγονός.

Όπως γεγονός είναι ότι το Ισραήλ, είναι ένα κράτος –μπάτσος στη ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, για τα δικά του συμφέροντα και για τα συμφέροντα του παγκόσμιου καταμερισμού της εξουσίας…

Όπως επίσης, γεγονός είναι και η θρησκευτική και κληρικαλιστική τελεολογία των ισλαμικών κρατών.

Είμαστε μακριά από την ιστορία της Μέσης Ανατολής και έξω από την ιστορία του αίματος (αυτής που οι υποστηρικτές των «ίσων αποστάσεων», ανόητα και απαξιωτικά ονομάζουν «κύκλο βίας» ).

Πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να κόψουμε και να ράψουμε τον αγώνα των χιλιάδων αράβων στα μέτρα μας,  στο όνομα μιας ιδεατής αλληλεγγύης.

Οι καμπάνιες για διεθνές οικονομικό μποϊκοτάζ στο Ισραήλ, η διπλωματική πίεση των κομμάτων, η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω ΜΚΟ, οι χωρίς παραλήπτη καταγγελίες της διανόησης, οι φιλανθρωπικές συναυλίες καλλιτεχνών, τα μικροπολιτικά τεχνάσματα της αριστεράς και η αόριστη εναντίωση στους «υπερατλαντικούς αρχιτρομοκράτες» το μόνο που μπορούν να κάνουν, στη καλύτερη περίπτωση, είναι να επουλώνουν τις πληγές που ο ίδιος ο πόλεμος του καπιταλισμού έχει ανοίξει.

Τις επόμενες μέρες , το ελληνικό κράτος θα στείλει «ενισχυμένη ειρηνευτική δύναμη» στο Λίβανο. Η δύναμη αυτή θα περιλαμβάνει φρεγάτα που θα εκτελεί περιπολίες και ελέγχους στα πλοία που διέρχονται στη θαλάσσια περιοχή στα πλαίσια του εμπάργκο. Το κόστος της φρεγάτας ανέρχεται στα 1,12 εκατ. ευρώ το μήνα. Επίσης θα περιλαμβάνει και ελικόπτερα (κόστους 3.500 ευρώ για κάθε ώρα πτήσης) με ομάδα της Μονάδας Υποβρύχιων Καταστροφών και ένα τάγμα μηχανικού. Στη περίπτωση που η Κύπρος αποτελέσει σημείο εκκίνησης για τη μεταφορά μέρους των 15.000 κυανόκρανων, θα διατεθεί και ένα αρματαγωγό του ναυτικού μεταφέροντας στρατιωτικά οχήματα και στρατιώτες από την Κύπρο κατευθείαν στο Λίβανο. Τέλος για μετά τις εκλογές έχει προγραμματιστεί να σταλούν και χερσαίες δυνάμεις. Και ο κατάλογος μάλλον θα έχει και συνέχεια…

Η ειρηνευτική διαδικασία στο Λίβανο είναι ένας πόλεμος με άλλο όνομα. Και το ελληνικό κράτος αποτελεί μια συνιστώσα του πολέμου αυτού. Έτσι, το ελληνικό κράτος όπως έχει επεκταθεί στρατιωτικά, οικονομικά και διπλωματικά στα Βαλκάνια γιατί να μην αναζητήσει ένα μερίδιο και στην πίτα της εξουσίας στη Μέση Ανατολή;

Ο πόλεμος είναι συνεχόμενος και βρίσκεται παντού σε κάθε συνοικία της επιρροής  του καπιταλισμού. Οι στρατιωτικές επεμβάσεις είναι η πιο αιματηρή στιγμή του πολέμου αυτού.

Έτσι ο δικός μας ο πόλεμος στα αφεντικά, εντός του εσωτερικού του ελληνικού κρατικού καπιταλισμού, είναι μια μορφή έμπρακτης αλληλεγγύης στην απαίτηση χιλιάδων αράβων για την αυτοδιάθεση των ζωών τους.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΚΑΘΟΛΙΚΑ

Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ


ΙΟΣ  ΑΤΑΞΙΑΣ      Αγρίνιο 22.08.2006


Σημείωση: Η αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων από το ελληνικό κράτος δεν είναι μία τακτική νέα και χωρίς προηγούμενο. Είναι ένα παγιωμένο κομμάτι της ελληνικής  εξωτερικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που ζει και αναπνέει από την επικύρωσή της κοινωνικής συναίνεσης.

Σήμερα εκτός συνόρων υπηρετούν σε Κόσοβο 510, Αφγανιστάν 170 και  Βοσνία 80  άτομα.

Επίσης ομάδες παρατηρητών βρίσκονται σε Σουδάν , Ερυθραία, Γεωργία- Αμπχαζία, Δυτική Σαχάρα. Παρατηρητές υπάρχουν στο πλαίσιο διεθνών οργανισμών και στο Μαυροβούνιο, τη Βοσνία, το Κόσοβο, την Τάμπα της Φλόριδα, σε νατοϊκά στρατηγεία στα Τίρανα ,τη Μακεδονία και βέβαια υπάρχει η εκάστοτε φρεγάτα που περιπολεί.