Για την απόπειρα δολοφονίας από ένοπλο φασίστα, εναντίων κούρδων μεταναστών, στην Ηγουμενίτσα.

 

Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό από προηγούμενη ανάρτηση στο indymedia, γνωστό φασιστοειδές της Ηγουμενίτσας συνελήφθη και είναι κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, οπλοφορία και οπλοχρησία. 

Ας δούμε πως φτάσαμε σε αυτή την απόφαση του ανακριτή. 

Την Τετάρτη 10-11-2010, κούρδοι πρόσφυγες που κρύβονταν σε νταλίκα, επιχειρούν να περάσουν σε άλλη νταλίκα με προορισμό την Ιταλία, σε βενζινάδικο κοντά στην Παραμυθιά, περίπου 20χιλ. από την Ηγουμενίτσα. Γίνονται αντιληπτοί από τον ιδιοκτήτη του βενζινάδικου, που απαντά στη δυσφορία του οδηγού, με τη φράση ‘Θα το τακτοποιήσω εγώ’. 
Οπλισμένος με περίστροφο των
9 χιλιοστών, επιβαίνει σε λευκό βανάκι (ιδιοκτησίας του) και κατευθύνεται μέσω της εγνατίας προς τους μετανάστες που ήδη είχαν αρχίσει να απομακρύνονται μιας και είχαν γίνει αντιληπτοί. Όταν πλησιάζει, πυροβολεί εναντίον τους από απόσταση 10 περίπου μέτρων χωρίς να χτυπηθεί κανείς. 

Οι μετανάστες έντρομοι αρχίζουν να τρέχουν. Τότε το ανθρωποειδές μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, σταματάει και από τη θέση του οδηγού πυροβολεί θέλοντας να σκοτώσει, εναντίον τους τουλάχιστον 3 ακόμη φόρες, από απόσταση 5 περίπου μέτρων, και απομακρύνεται. 
Από τις σφαίρες του ένοπλου φασίστα πέφτει βαριά τραυματισμένος στη μηροβουβωνική περιοχή ο ένας από τους 4 μετανάστες. Τότε ένας από τους υπόλοιπους 3 μετανάστες βλέποντας το όπλο να τον σημαδεύει φωνάζει αγανακτισμένος στον κατηγορούμενο ‘Σκότωσες τον φίλο μου, θες να σκοτώσεις κι εμένα;’ Και τότε ο φασίστας φεύγει. 

Στη συνέχεια οι μετανάστες τηλεφωνούν στην αστυνομία προκειμένου να ειδοποιηθεί ασθενοφόρο (μπερδεύοντας το 100 με το 166). 
Οι μπάτσοι αφού καταφθάνουν στο χώρο ειδοποιούν ασθενοφόρο και παρά τις εκκλήσεις των μεταναστών για καταδίωξη του δράστη αποχωρούν δηλώνοντας πως δεν έχουν καμία αρμοδιότητα και φεύγουν, παρόλο που τα χτυπήματα ήταν από πυροβόλο όπλο.

 Σύντροφοι και συντρόφισσες όταν πληροφορήθηκαν το συμβάν έσπευσαν στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν ο παθών και πληροφορήθηκαν ότι από τύχη, για λίγα μόλις εκατοστά, δεν χτυπήθηκε στην κεντρική αρτηρία και γλίτωσε από σίγουρο θάνατο λόγω αιμορραγίας. 

Υστέρα από αυτό η αστυνομία καλείται και της επιβάλλεται να καταγράψει το συμβάν. Ο μετανάστης καταθέτει στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας και αναγνωρίζει το δράστη, όπως έπραξαν και δυο από τους συντρόφους του, ο  τρίτος θέλησε και αυτός να καταθέσει την επόμενη μέρα, ενώ αρχικά είχε αρνηθεί φοβούμενος τις συνέπειες. Π
αρ’όλες τις διαβεβαιώσεις των μπάτσων της περιοχής ότι δεν χρειάζεται και τρίτη μαρτυρία μιας και κατά τα λεγόμενά τους η υπόθεση είχε κλείσει, οι 3 Κούρδοι πήγαν στο τμήμα προκειμένου να καταθέσει και ο τρίτος αυτόπτης μάρτυρας, όπου μόλις είδε τον δράστη στον πρώτο όροφο (παρέα με το δήμαρχο Σαγιάδας να του δίνει κουράγιο), λέει στους μπάτσους ότι δεν θέλει να του δείξουν καμιά φωτογραφία γιατί αυτός που τους πυροβολούσε είναι ο συλληφθέντας. 

Οι μπάτσοι του πήραν κατάθεση και τον έβαλαν να αναγνωρίσει το δράστη ανάμεσα σε ασφαλίτες για το τυπικό της διαδικασίας, ο μάρτυρας τον αναγνώρισε. Μετά και την τρίτη αναγνώριση η υπόθεση περνούσε από τον ανακριτή τη Δευτέρα 22-11-2010. 

Δυο σύντροφοι από την Ηγουμενίτσα συνόδευσαν τους τρεις μετανάστες στον ανακριτή, όταν έφτασαν στο δικαστήριο τους περίμεναν 100 περίπου "αγανακτισμένοι πολίτες", συγγενείς του δράστη, και χρυσαυγήτες, όπου τους επιτέθηκαν (περίπου 30 από αυτούς), πήραν το πανό που κρατούσαν, και τους προπηλάκισαν. 

Οι σύντροφοι και οι πρόσφυγες αφού αρχικά απομακρύνθηκαν, στη συνέχεια πήγαν στο Α.Τ.  Ηγουμενίτσας. Μέσα σε όλη αυτή την παρωδία, του δήθεν δημοκρατικού κράτους δικαίου, ο διοικητής υποσχόταν πως οι μάρτυρες θα καταθέσουν στον ανακριτή και ότι δήθεν είναι ασφαλείς σε ένα τμήμα όπου απ' έξω τριγυρνούσαν συνεχώς άνθρωποι του δράστη και χρυσαυγήτες. 

Στο τμήμα κατέφτασαν και άλλοι αλληλέγγυοι σύντροφοι αλλά και δικηγόροι προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που πίεσαν θεσμικά το θέμα. Ο διευθυντής της αστυνομίας είπε στους συντρόφους πως αν θέλουν να πάνε στο δικαστήριο να πάει και αστυνομική δύναμη για την προστασία τους, λες και δεν γνώριζε για τον τραμπουκισμό από την προηγουμένη μέρα. 

Σκοπός του δράστη-χρυσαυγήτη (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις στο facebook) και των υπόλοιπων τραμπούκων, ήταν να φοβίσουν τους μάρτυρες προκειμένου να μην καταθέσουν, και στον ανακριτή να εμφανιστεί μόνο ο δράστης για να γλυτώσει την προφυλάκιση. 

Ο δράστης απειλούσε τους συντρόφους μέσα στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας λέγοντας σε δικούς του και μπροστά στους μπάτσους να κόψουν φάτσες των άπλυτων και ότι ‘θα τους φτιάξουν’. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας οι μετανάστες συνοδεύτηκαν στον ανακριτή, από ασφαλίτες, όπου και κατέθεσαν (μπαίνοντας από την πίσω πόρτα) σε ένα δικαστικό μέγαρο που είχε γεμίσει από συμπαραστάτες του φασίστα. 

Έπειτα οι μάρτυρες μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Ηγουμενίτσας και στη συνεχεία σε ασφαλές σημείο από συντρόφους της δυτικής Ελλάδας, που παρακολούθησαν όλο το σκηνικό της τρομοκρατίας. Την επόμενη άνθρωποι του δράστη πλησίασαν τον καταυλισμό των κούρδων, ρωτώντας τους για τους μάρτυρες. Πρόσφεραν χρήματα, υποσχέθηκαν χαρτιά, για όποια χώρα της Ευρώπης ήθελαν, προκειμένου να πάρουν πίσω τις καταθέσεις. 
Οι κούρδοι αρνήθηκαν ενώ μετέφεραν τη δωροδοκία και στην υπόλοιπη κουρδική κοινότητα της Ηγουμενίτσας και της Αθηνάς, εξοργίζοντας τους.  

Παράλληλα άρχισε ένα κλίμα τρομοκρατίας, από συγγενείς και ομοϊδεάτες του δράστη σε αριστερούς πολίτες της Ηγουμενίτσας, κατοίκους, αλληλέγγυους και συντρόφους. Απειλές για τη σωματική τους ακεραιότητα, για τα αυτοκίνητά τους καθώς και επισκέψεις στον εργασιακό χώρο αλληλέγγυων συντρόφων, δημιουργώντας τους προβλήματα και απειλώντας τους, ενώ τα τοπικά ΜΜΕ κράτησαν σιγή ιχθύος. 

Μετά από δυο μέρες στις 24-11-2010, ομάδα τραμπούκων πήγε στον καταυλισμό των Κούρδων απειλώντας τους και σημαδεύοντας τους με περίστροφα. 
Επίσης να αναφερθεί πως άνθρωποι του δράστη προσπάθησαν να δωροδοκήσουν σύντροφο με χρήματα για να πει που βρίσκονται οι αυτόπτες μάρτυρες και ο τραυματισμένος. 

Συνθήματα της χρυσής αυγής έκαναν την εμφάνισή τους, στον προσφυγικό καταυλισμό και σε σπίτια συντρόφων, σβήστηκαν την επομένη. Η αστυνομία προβαίνει σε επιχείρηση σκούπα στον καταυλισμό, όπου απαγάγει 80 άτομα αναζητώντας μέσα σε αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες. 
Όλοι οι πρόσφυγες, πλην των κούρδων αφήνονται χωρίς κανένα έλεγχο ενώ 5 Κούρδοι στέλνονται στη Βέροια. 

Δεν θα περιμένουμε να δούμε ως που θα φτάσει όλη αυτή η τρομοκρατία, με την κάλυψη της αστυνομίας, τη σιωπή των τοπικών ΜΜΕ και τοπικών προυχόντων της πόλης. 

Απευθυνόμαστε σε ένα ευρύ φάσμα συντρόφων πληροφορώντας για την κατάσταση και τις απειλές που δεχόμαστε και ταυτόχρονα οργανώνουμε τις συλλογικές μας απαντήσεις απέναντι στις φασιστικές παρακρατικές συμμορίες, την αστυνομική χούντα και την κρατική μεταναστευτική πολιτική, που οργανώνει γκέτο και προωθεί το ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Κανείς καταπιεσμένος δεν είναι μόνος του. 

Ο ιδιοκτήτης δυο βενζινάδικων, σουπερμάρκετ, ξενοδοχείου, πόρσε και ένοπλος χρυσαυγήτης, Θωμάζος Σάββας, που πυροβολεί μετανάστες. 
Το εν λόγω ανδρείκελο εκμεταλλευόμενο την οικονομική-κοινωνική του θέση και στηριζόμενο σε ένα πλέγμα σκοτεινών δοσοληψιών με τοπικούς άρχοντες, παρατρεχάμενους λακέδες και την αστυνομία, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας σε όλη την πόλη της Ηγουμενίτσας, επιβάλλοντας έτσι τη σιωπή όλων. 

Μετά το γεγονός της ένοπλης επίθεσης στους μετανάστες, σύντροφοι αναζήτησαν πληροφορίες για αυτόν. 
Βρήκαν την προσωπική του σελίδα στο Facebook, όπου ο τύπος πόζαρε μαζί με άλλους γνωστούς χρυσαυγήτες από την Ηγουμενίτσα (Τζίμας, Βαγγελής), με βαρύ οπλισμό (συγκεκριμένα διακρίνονται στις φωτογραφίες δυο καλάσνικοφ και ένα περίστροφο). 
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ο Θωμάζος είχε να επισκεφτεί τη σελίδα του στο Facebook από 11 Αυγούστου ενώ μπήκε την επομένη της επίθεσης και έσβησε αυτές τις φωτογραφίες και μόνο.
 Επίσης μετά από 4 μέρες άλλαξαν και τα στοιχεία του προφίλ του (η προτίμηση «χρυσή αυγή», το «θάνατος στους μετανάστες και τους άπλυτους», αντικαταστάθηκαν από την προτίμηση «χριστιανός ορθόδοξος» κτλ). 
Ακόμη, στο λευκό βανάκι , που χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο ¨κυνήγι¨, λίγες μέρες μετά προστεθήκαν μπλε αυτοκόλλητα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες όλη αυτή η χυδαιότητα τελικά, αναζήτησε τη νομική κάλυψη από το γνωστό ανθρωποειδές Α. Κούγια. 

     Υ.Γ.1     Όλοι αυτοί οι λωποδύτες που ευαγγελίζονται κράτος δίκαιου και λοιπά ηχηρά, ας μας απαντήσουν πως ένοπλοι φασίστες ποζάρουν για μήνες στο ίντερνετ, οπλισμένοι, και δεν τους αγγίζει κανένας ενώ στην περίπτωση συντρόφων, αυτοί σέρνονται στα κρατητήρια και τις φυλακές, διαπομπεύονται και στοχοποιήτε όλος ο συντροφικός, φιλικός και συγγενικός περίγυρός τους, για ένα δακτυλικό αποτύπωμα πχ σε βιβλίο, κτλ.    

  Υ.Γ.2      Ντροπή -αηδία -οργή, για τη δολοφονία του Αριβάν από λιμενόμπατσο, που συνεχίζει να κάνει κανονικά τη δουλειά του, για τις επιθέσεις που έγιναν από την αστυνομία στον αυτόπτη μάρτυρα και τις απειλές τους προς αυτόν, για τους ξυλοδαρμούς στο λιμάνι και στο τμήμα, για τα ντου στον καταυλισμό από μπάτσους και φασίστες, τους πυροβολισμούς και το κάψιμο των προσωπικών αντικειμένων, για τις σκούπες και τους ξυλοδαρμούς στη γέφυρα, για τους 18 νεκρούς κούρδους σε νταλίκα το 2008 από ασφυξία, για τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στο λιμάνι από λιμενόμπατσους με ρόπαλα του μπέιζμπολ, για τους ΔΙΑΣ που τους κυνηγούν ακόμα και όταν ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί, για τα supermarket που δεν τους επιτρέπουν την είσοδο.    Σ’αυτή τη συγκυρία της κρίσης που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα σε όλους τους τομείς του είναι αναμενόμενη η επέκταση των ρατσιστικών-φασιστικών αντιλήψεων και ανάλογων πράξεων ενάντια στο πλέον καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας, τους μετανάστες. Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους ανθρώπους αυτούς και ερχόμαστε σε σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο που αναπαράγουν και ενισχύουν το κοινωνικό και θεσμικό ρατσισμό που είναι διάχυτος και διαχωρίζει τους ανθρώπους. 

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ   

Σύντροφοι- Συντρόφισσες από Ηγουμενίτσα, Γιάννενα, Άρτα, Αγρίνιο, Πάτρα.

1η Δεκέμβρη – Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Λάρισας

Επιστολή των 4 διωκόμενων για την υπόθεση του σούπερ-μάρκετ στη Λάρισα

 

 

Διωκόμαστε επειδή αγωνιζόμαστε.

Σε μια πόλη όπως η Λάρισα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ελληνικές μητροπόλεις στην αλλοτρίωση των κοινωνικών σχέσεων και των ταξικών διαχωρισμών, η στοχοποίηση και η ποινικοποίηση όσων προσπαθούν να διαταράξουν την κανονικότητα του κάμπου δημιουργώντας νησίδες αυτοοργάνωσης και ελευθερίας, ήταν θέμα χρόνου.

Το χώρο και το χρόνο δε τον επιλέξαμε εμείς. Αυτό που επιλέξαμε όμως και που αποτελεί συνειδητή επιλογή μας είναι να αγωνιζόμαστε όπου και αν βρεθούμε. Το ότι γνωρίζουμε πως σε μια κλειστή κοινωνία η στοχοποίηση μας ήταν αναπόφευκτη, δε μας εμπόδισε να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε. Εδώ και 4 χρόνια έχουμε συμμετάσχει σε καταλήψεις-πορείες-απεργίες στη Λάρισα και σε οποιοδήποτε άλλο κινηματικό γεγονός, με αποκορύφωμα της κινηματικής μας δράσης την κατάληψη του κτιρίου του Ι.Κ.Α και μετά την κατεδάφιση του, τη δημιουργία του στεκιού στο χώρο της Ιατρικής σχολής.

Καθώς η φωνή της αντεξουσίας, της αναρχίας και της ελευθερίας αρχίζουν να δυναμώνουν στη πόλη και κυρίως μετά την εξέγερση του δεκέμβρη η καταστολή εντάθηκε. Από αναίτιες προσαγωγές συντρόφων, πεσίματα σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, έξω από τα δικαστήρια η παρέμβαση της ασφάλειας όπως χώρους εργασίας πολλών συντρόφων, με αποτέλεσμα την απόλυση τους, έως φασιστικές επιθέσεις με μαχαίρια συνθέτουν το σκηνικό τρομοκρατίας.

Στις 11/02/2009 πραγματοποιήθηκε απαλλοτρίωση στο super market Γαλαξίας. Στη συνέχεια τα προϊόντα μοιράστηκαν στη λαϊκή. Μεγάλη δύναμη της αστυνομίας κατέφθασε στο χώρο και επειδή απέτυχε να πιάσει τους δράστες επ’ αυτοφώρω, άρχισε ένα κυνήγι μαγισσών στα γύρω στενά. Στην ουσία η αστυνομία βρήκε την ευκαιρία που περίμενε. Ζητάδες συνέλαβαν δυο από εμάς που έτυχε να βρισκόμαστε εκεί γύρω μόνο και μόνο, όπως ομολογούν και στις καταθέσεις τους, επειδή μας θυμόντουσαν από τις πρόσφατες πορείες στη πόλη, ενώ ασφαλίτες συνέλαβαν άλλες 2 κοπέλες που περίμεναν το αστικό λεωφορείο για να πάνε στο ΤΕΙ! Μείναμε και οι τέσσερις ένα βράδυ στα κρατητήρια της ασφάλειας και την επόμενη μέρα το μεσημέρι απολογηθήκαμε στον ανακριτή με την κατηγορία της ληστρικης κλοπής κατά συναυτουργία που τιμωρείται με κάθειρξη από 5-20 χρόνια! Θεωρούμαστε κατηγορούμενοι για κακουργήματα χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο.

Η δίκη μας θα γίνει στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων στη Λάρισα την 1η Δεκέμβρη στις 9:00 πμ. Οι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται. Σε μία εποχή που επιχειρείται να ποινικοποιηθεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος, που διώκονται άνθρωποι οι οποίοι οραματίζονται έναν κόσμο χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση.

Η αλληλεγγύη αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε στα χέρια μας.

Οι συνειδήσεις δεν ποινικοποιούνται!

1 Δεκέμβρη όλοι στα δικαστήρια!

Πορεία για τη δολοφονία του Στράτου Π. στα Χανία

 


 

ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΜΑ ΜΥΡΙΖΕΙ…

 

Όταν η σιωπή είναι τόσο εκκωφαντική πρέπει να σπάει


Ο λόγος για το θάνατο του Στράτου Π. ενός 19χρονου μαθητή, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά στις 14/10, όταν έπεσε πάνω σε αμάξι στη συμβολή των οδών Τσόντου Βάρδα και 8ης Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια πιεστικής καταδίωξής του από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ, όταν δε σταμάτησε με το μηχανάκι του σε μπλόκο που είχαν στήσει. Ο 19χρονος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο κλινικά νεκρός, όπου μετά από μερικές ημέρες κατέληξε.


Η αποσιώπηση του γεγονότος εξόφθαλμη

 

Η παραπληροφόρηση πολύ καλά στημένη, αφού τα ΜΜΕξαπάτησης αναφέρθηκαν στο θάνατο του παιδιού ως ακόμα ένα «θύμα τροχαίου». Για μας ο θάνατός του είναι ξεκάθαρα μία δολοφονία από τις ένοπλες συμμορίες του κράτους και όχι άλλο ένα «θύμα της ασφάλτου» όπως τα media έχουν φροντίσει να (παρα)πληροφορούν. Οι δημοσιογράφοι δε, είναι λαλίστατοι όταν εξαπολύουν την προπαγάνδα για την αναγκαιότητα και το έργο της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. και των λοιπών σωμάτων της ΕΛ.ΑΣ., με σκοπό να γίνει αποδεκτή η συνεχής παρουσία τους στην καθημερινότητά μας.


«Τα περιστατικά είναι μεμονωμένα»

 

Το ακούμε συχνά πυκνά. Ας θυμηθούμε όμως έστω και μερικά από τα πολλά «ανδραγαθήματα» των κρατικών σκυλιών. Ο Ηρακλής Μαραγκάκης δολοφονείται το 2003 δεχόμενος από πίσω σφαίρες μέσα στο αμάξι του, όντας άοπλος, επειδή τόλμησε να μη σταματήσει σε μπλόκο ειδικών φρουρών. Ο Nicolas Toddi, εργάτης, δέχεται καμιά 20αριά σφαίρες πισώπλατα, επειδή οι σερίφηδες του κράτους τον μπέρδεψαν με άλλον στο πιστολίδι που επέλεξαν να ανοίξουν σε πυκνοκατοικημένη περιοχή. Την περασμένη εβδομάδα στο Βόλο, ένας ακόμη μαθητής με μηχανάκι δε σταματάει σε μπλόκο των ΔΙ.ΑΣ. Ακολουθεί η γνωστή καταδίωξη μέσα στην πόλη και αφού τον ακινητοποιούν, τον σακατεύουν στο ξύλο με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του, ενώ για άλλη μία φορά το γεγονός παρουσιάζεται  ως «τροχαίο ατύχημα». «Εξοστρακισμοί» σφαιρών, «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις», «ατυχήματα» σε καταδιώξεις, ανελέητοι ξυλοδαρμοί, σοβαροί τραυματισμοί σε διαδηλώσεις από ξύλο, εφορμήσεις με μηχανές μέσα σε πορείες, χημικά, χειροβομβίδες, βασανιστήρια, βιασμοί και «αυτοκτονίες» μέσα σε αστυνομικά τμήματα, 100άδες δολοφονίες, 1000άδες «μεμονωμένα» περιστατικά. Τα παραπάνω παραδείγματα δε δίνονται για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, αλλά γιατί δείχνουν τόσο τη διαχρονικότητα των δολοφονικών πρακτικών του κράτους, όσο και ότι τέτοια γεγονότα αφορούν τον καθένα μας.


«Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί ίδιοι»


Δεν είναι ζήτημα καλού ή κακού μπάτσου. Είναι ο ρόλος της αστυνομίας η οποία παρουσιάζεται ως προστάτης της κοινωνίας. Μια προστασία που περιέχει τη διάχυτη αστυνομοκρατία στις γειτονιές, την αναβάθμιση των συστημάτων παρακολούθησης και ελέγχου, χιλιάδες ένστολους ακροβολισμένους και μηχανόβιους μπάτσους στους δρόμους. Όλα αυτά σε μία προσπάθεια να διατηρήσουν την κοινωνική ειρήνη και ένα αίσθημα ασφάλειας. σε καιρούς που η εικόνα που είχε κατασκευάσει η κυριαρχία για τον εαυτό της έχει πλέον καταρρεύσει και το μόνο που απέμεινε είναι η βαρβαρότητα της φτώχειας, της ανεργίας και του άγριου ανταγωνισμού. Όμως για να επιτευχθεί η ασφάλεια πρέπει να εγκαθιδρυθούν και οι δύο γνωστές προϋποθέσεις της: η ησυχία και η τάξη. Και σε αυτή τη συνθήκη περιλαμβάνεται και το συμπέρασμα: Κανείς δε θα περνάει απαρατήρητος, κανείς δε θα μένει ατιμώρητος και ανεξάρτητα με την «παρανομία» που μπορεί να έχει διαπράξει, το κόστος της μη υποταγής στην εξουσία του μπάτσου μπορεί να είναι ακόμα και η ίδια η ζωή.


Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η δολοφονική καταδίωξη του 19χρονου παιδιού. Το κράτος και τα σώματα ασφαλείας απέδειξαν για άλλη μια φορά το δολοφονικό τους πρόσωπο. Ένα μισητό, αντιανθρώπινο και αντικοινωνικό ρόλο που δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί, όσο και να προσπαθεί το κράτος μέσω των ΜΜΕξαπάτησης. Όσο κι αν οι δρόμοι κατακλύζονται από τους «εγγυητές της τάξης και της ασφάλειας», εμείς θα συνεχίζουμε να επιτιθόμαστε στο δημοκρατικό άλλοθι των κρατικών δολοφονιών. Τέτοιες πρακτικές δε θα μένουν αναπάντητες…


ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

 

ΠΟΡΕΙΑ, ΠΕΜΠΤΗ 18/11

ΠΛ. ΑΓΟΡΑΣ, 18:00

                                                                                                                                                                Αναρχικοί- Αναρχικές