Η ζωή στους βράχους

 

alinta

 

Η ζωή στους βράχους, της Αλίντα Δημητρίου

 

Εμφύλιος: οι Γυναίκες πάνε στο βουνό, στο Δημοκρατικό Στρατό, αλλά και στις εξορίες.

 

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας οργανώθηκαν οι παρακρατικοί, οι συνεργάτες των Γερμανών και άρχισε το κυνηγητό των Αντιστασιακών. Από τις Γυναίκες, άλλες πρόλαβαν και πήγαν στο βουνό και άλλες συνελήφθησαν. Όλες γιατί ήταν αντιστασιακές. Σε όσες, από αυτές που συνέλαβαν, τα στρατοδικεία δε μπόρεσαν να στοιχειοθετήσουν κατηγορία (σε ισόβια ή εκτέλεση), τις έστειλαν εξορία: Χίος – Τρίκερι – Μακρόνησος.

 

Στην ταινία, 33 Γυναίκες καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις διώξεις που υπέστησαν αυτές και οι οικογένειές τους, μετά την υπογραφή της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945.

 

Παρασκευή 13/09, Ώρα 20:00

Στην αυλή της κατάληψης apertus

 

SOSτε το Πάρκο!

 

Ενημερωτικό ντοκιμαντέρ για την “ανάπλαση” – λεηλασία του  πάρκου από την "Ανοιχτή συνέλευση για την αναζωογόνηση και την προστασία του δημοτικού πάρκου Αγρινίου".

 

3 (091ab)

(Για να δείτε το βίντεο κάντε κλικ στην φώτο)

 

Για περισσότερα επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της συνέλευσης, κανοντας κλικ εδω: SOSτε το Πάρκο

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΙΓΗ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

" Οι καταλήψεις, ωστόσο, δεν είναι μόνο τα κτίρια. Είναι τα πολιτικά υποκείμενα που λειτουργούν μέσα σε αυτές. Είναι οι πολιτικές σχέσεις με άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και με άλλες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι οι σχέσεις με την κοινωνία και τους αγώνες της. " 

 

antiv_web

(Aφίσα απο κατάληψη Αpertus και Ραδιουργία 87,7FM)

 

 

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ

ΣΙΓΗ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

Η επιχείρηση του Δένδια για την εκκένωση των κατειλημμένων χώρων κοινωνικής οργάνωσης και αντίστασης συνεχίζεται στην Δ. Ελλάδα («Αντιβίωση» στα Γιάννενα, «Βάλβειο Βιβλιοθήκη» στο Μεσολόγγι, «Παράρτημα», «Μαραγκοπούλειο», «Στέκι ΤΕΙ» στη Πάτρα, «Κελί» στην Ηγουμενίτσα). Μια επιχείρηση που ξεκίνησε το χειμώνα στο κέντρο της Αθήνας -με την εκκένωση των καταλήψεων «Villa Amalias» και «Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά» και την  απόπειρα εκκένωσης της «Λέλας Καραγιάννη 37»-, έχοντας ως σκοπό την φίμωση κάθε φωνής διαμαρτυρίας και την πάταξη κάθε κίνησης αντίστασης. Μια επιχείρηση, που συντονίζεται παράλληλα με την στρατηγική της γενικευμένης υποτίμησης των ζωών μας που επιβάλλει το κράτος, προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τα πενιχρά ευρήματα στο εσωτερικό των καταλήψεων (άδεια μπουκάλια, σημαίες, εργαλεία, πανό κτλ) δεν στάθηκαν εμπόδιο στα όρνεα της δημοσιογραφίας για να λασπολογήσουν και να λοιδορήσουν με κάθε μέσο τις καταλήψεις, αλλά και το τωρινό κίνημα αντίστασης. Η στρατηγική αυτή είναι πλήρως εναρμονισμένη με την επιστράτευση απεργιών, τη καταστολή διαδηλώσεων, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις αγωνιστών/τριών, τα ΜΑΤ στη Χαλκιδική και στο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου…

 

Το χρονικό διάστημα που εκκενώθηκαν οι καταλήψεις στην Πάτρα και τα Γιάννενα, στο Αγρίνιο επιχειρείται η «ανάπλαση»- λεηλασία του Δημοτικού Πάρκου. Οι εργολάβοι και ο Δήμος περιφρουρούν το έργο τους, με όλη την αστυνομική δύναμη της περιοχής και με ενίσχυση από δυνάμεις των γειτονικών πόλεων, στη προσπάθεια τους να αναχαιτίσουν τις αντιδράσεις και αντιστάσεις της τοπικής κοινωνίας. Κάτι το οποίο, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε άσχετο, με την επίθεση στους κατειλημμένους κοινωνικούς χώρους. Το διακύβευμα για αυτούς είναι να ξεμπερδέψουν μια και καλή με τους ανοιχτούς και δημόσιους χώρους. Διότι οι δημόσιοι χώροι, όπως και οι καταλήψεις, αποτελούν τόπους συνάντησης, λήψης αποφάσεων και συλλογικοποίησης, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, σημεία σύνδεσης των κοινωνικών αγώνων, χώροι έκφρασης και δημιουργίας.

 

Η κατάληψη Apertus, ξεκίνησε την λειτουργία της την Πρωτομαγιά του 2010, δίνοντας ζωή στον παρατημένο στην φθορά χώρο που βρίσκεται στην οδό Καλυβίων 70. Επέλεξε να ενεργεί μέσα από ανοιχτές, κινηματικές και κοινωνικές διαδικασίες, θέλοντας να συνεισφέρει στο διαρκές κοινωνικό ρεύμα αμφισβήτησης των ιεραρχιών, των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων, του εθνικισμού, των έμφυλων διακρίσεων…  

 

Οι καταλήψεις, ωστόσο, δεν είναι μόνο τα κτίρια. Είναι τα πολιτικά υποκείμενα που λειτουργούν μέσα σε αυτές. Είναι οι πολιτικές σχέσεις με άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και με άλλες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι οι σχέσεις με την κοινωνία και τους αγώνες της.

 

Τις καταλήψεις τις υπερασπιζόμαστε μαζί με τον κόσμο που αγωνίζεται ενάντια στην υποτίμηση και την απαξίωση της ζωής του. Τις υπερασπιζόμαστε μαζί με τον κόσμο που διεκδικεί δημόσια αγαθά και δημόσιους χώρους. Τις υπερασπιζόμαστε μαζί με όλους και όλες που μοιραζόμαστε την ίδια μοίρα στον κόσμο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Τις υπερασπιζόμαστε στους δρόμους, τις πλατειές, τα πάρκα και στις γειτονιές μας… 

 

Όσες επιχειρήσεις σε κατειλημμένους χώρους και αν στήσουν, δεν θα καταφέρουν ποτέ να καταστείλουν τις σχέσεις των αγωνιζόμενων και τους ίδιους τους κοινωνικούς – ταξικούς αγώνες που διεξάγονται παντού.

 

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Αντιβίωση (Γιάννενα) – Βάλβειο Βιβλιοθήκη (Μεσολόγγι) –

Παράρτημα, Μαραγκοπούλειο, Στέκι ΤΕΙ (Πάτρα) – Κελί (Ηγουμενίτσα)

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

από τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους, τις συλλογικές δομές αντιπληροφόρησης

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΚΑΤΑΛΗΨΗ APERTUS

 

Κατάληψη Apertus – Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος στο Αγρίνιο

 

IMG_0747

(Πανό στην Πλατεία Δημάδη)

Να παλέψουμε για το αυτονόητο: Τον τελευταίο πνεύμονα πράσινου της πόλης μας!

Αναδημοσιευμένο κείμενο από την  «Ανοιχτή Συνέλευση για την προστασία και την αναζωογόνηση του Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου». Στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο παρουσιάζονται οι δυο χάρτες πριν και μετά την ανάπλαση.

 

parko5

 

SOSτε το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου

 

Να παλέψουμε για το αυτονόητο: Τον τελευταίο πνεύμονα πράσινου της πόλης μας!

 

Την Τρίτη 20 Αυγούστου εργάτες, μηχανικοί του δήμου και μπουλντόζες έβαλαν μπρος την εντολή της Δημοτικής Αρχής για «ανάπλαση» του Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου. Πόρτες σφραγίστηκαν με λουκέτα και άρχισε να σπάζεται μέρος από το κράσπεδο. Από την πρώτη μέρα πολίτες εμπόδισαν τις εργασίες σταματώντας τις μπουλντόζες ενώ «άνοιξαν» ξανά τις πόρτες του πάρκου, ώστε η πρόσβαση να είναι δυνατή σε όλους τους πολίτες. Την Δευτέρα 26 Αυγούστου εργολάβος, εργάτες και μηχανικοί εμφανίστηκαν στο πάρκο μαζί με όλη την τοπική αστυνομική δύναμη καθώς και διμοιρίες από Πάτρα. Το έργο, από την μεριά τους, έπρεπε με κάθε μέσο να συνεχιστεί.

 

Η στοχοποίηση του τελευταίου πνεύμονα μιας ήδη τσιμεντοποιημένης πόλης γίνεται εδώ και πολύ καιρό. Πρόκειται στην ουσία για ένα «φιλέτο» μίζας για Δήμο και εργολάβους, που πρέπει άμεσα να απορροφηθεί και το μοναδικό σχέδιο του Δήμου για τον προϋπολογισμό έργου για τις επόμενες εκλογές. Σε αυτούς τους καιρούς φτωχοποίησης της τοπικής κοινωνίας, η λεηλασία του Πάρκου φαντάζει σαν κακόγουστο αστείο εις βάρος των πολιτών και του περιβάλλοντος.

 

Αναμφίβολα, η ανάπλαση του πάρκου θα αποτελέσει ένα περιβαλλοντικό έγκλημα για την πόλη μας. Στο χώρο που τόσο χρόνια εσωκλείεται από την πέτρινη μάντρα, που οι δημοτικές αρχές θέλουν να ρίξουν, έχει δημιουργηθεί εδώ και 80 περίπου χρόνια ένα οικοσύστημα. Αυτό το οικοσύστημα περιλαμβάνει δέντρα ( κάποια από αυτά μεγάλης ηλικίας και ύψους), ποώδη βλάστηση αλλά και πανίδα, όπως τα σκιουράκια που οι επισκέπτες μπορούν να βρουν σε αυτό. Το οικοσύστημα αυτό δημιουργήθηκε μέσα στο χρόνο και έχει πάρει τη σημερινή του μορφή.

 

Οι παρεμβάσεις, που σχεδιάζονται να γίνουν με την ανάπλαση, αποτελούν μια πολύ βίαιη παρέμβαση σε αυτό το οικοσύστημα βάζοντας σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά του. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις όπως η άνοδος θερμοκρασίας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες δε θα περιοριστούν μόνο στη γύρω περιοχή από το πάρκο αλλά θα επηρεάσουν όλη την πόλη αφού το πάρκο αποτελεί πηγή δροσισμού και είναι ο μοναδικός πνεύμονα πρασίνου και οξυγόνου της πόλης.

 

Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η «ανάπλαση», οι δημοτικές αρχές επέλεξαν την συσκότιση μη δημοσιεύοντας τα τοπογραφικά και τη μακέτα. Μετά από τόσο καιρό μαθαίνουμε ότι το έργο απαλλάχτηκε περιβαλλοντικής μελέτης ,κάτι που δε ξέρουμε πόσο νόμιμο είναι. Ακόμα οι δημοτικές αρχές εξαφάνισαν από τα τοπογραφικά σχέδια γύρω στα 921 δέντρα ( πάνω από τα μισά που υπάρχουν) με στόχο την παράνομη υλοτομία τους. Ενώ ακόμα μας υπόσχονται 32 στρέμματα γκαζόν που δεν προσφέρει τίποτα στο μικροκλίμα της περιοχής αλλά αντιθέτως χρειάζεται αρκετή ποσότητα νερού.

 

Η οικονομία τη αγοράς θέλει να αποικίσει τα πάντα. Οι δημόσιοι χώροι πρέπει να εμπορευματοποιηθούν για να διατηρηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Η ανάπλαση του Πάρκου δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι φυσική προέκταση τη αντίληψης που θέλει τους δημόσιους χώρους αποστειρωμένους και παραδομένους στις προσταγές της κερδοφορίας. Με την εν λόγω ανάπλαση δεν θα ανοίγει το πάρκο στην πόλη. Αντίθετα το αστικό τοπίο και η τσιμεντοποίηση εισβάλουν στο χώρο του Πάρκου. Τη στιγμή που τα πάντα γύρω μας καταρρέουν, επιχειρείται η καταστροφή ενός χώρου συνάντησης, ξεκούρασης, και αναψυχής για την τοπική κοινωνία της πόλης. Ενός χώρου, που εδώ και έναν αιώνα περίπου, αποτελεί το μεγάλο πνεύμονα της πόλης, που εκτός από περιβαλλοντολογική αξία, έχει και εξαίσια κοινωνική, ιστορική και πολιτισμική βαρύτητα.

 

Όμως το Πάρκο, ως δημόσιος χώρος, είναι και τόπος λήψης αποφάσεων για την τοπική κοινωνία. Όλοι και όλες έχουμε ευθύνη για την εξέλιξη και το μέλλον του, εδώ και τώρα. Εμείς οι κάτοικοι του Αγρινίου είναι η ώρα να θέσουμε τους όρους του αγώνα ενάντια στη λεηλασία του πάρκου. Μέσω τις ανοιχτής συνέλευσης με συλλογικές και ισότιμες διαδικασίες καλούμε όλους τους Αγρινιώτες να κάνουμε πραγματικότητα την ενεργή συμμετοχή στα δημόσια θέματα της πόλης. Σκοπός μας είναι η αναζωογόνηση του Πάρκου και η αποτροπή της λεηλασίας του.

 

Ανοιχτή συνέλευση για την προστασία και την αναζωογόνηση του Δημοτικού πάρκου

 

ΥΓ1: H συνέλευση πραγματοποιείται κάθε απόγευμα στις 7 μμ στο πάνω μέρος του πάρκου (λιμνούλα).

 

ΥΓ2: Στο σχέδιο 1 φαίνεται το πώς είναι ακριβώς το πάρκο σήμερα. Γεμάτο βλάστηση. Στο σχέδιο 2 είναι το τοπογραφικό του δήμου για το πώς θα γίνει το πάρκο μετά την ανάπλαση που «επιχειρείται». Οι χώροι με το πράσινο χρώμα προορίζονται για γκαζόν και τα δέντρα που θα παραμείνουν είναι μόνο οι κύκλοι που βλέπετε στο σχέδιο. Η καταστροφή είναι εμφανής. Τσιμέντο, σίδερα, μάρμαρο, πορσελάνη, χάλυβας και γκαζόν είναι τα υλικά της ανάπλασης. Ούτε το 1/5 των δέντρων δε θα παραμείνει.

 

1

(σχέδιο 1)

2

(σχέδιο 2)