Author: παροξυσμός

Eνημέρωση από την Πρωτοβουλία Κατοίκων Αγρινίου.


 

 

Το Νοέμβριο του 2011 κάτοικοι της πόλης μας, του Αγρινίου, πήραμε την πρωτοβουλία σύστασης ομάδας επανασύνδεσης του ηλεκτρικού ρεύματος. Αφορμή στάθηκε η απειλητική και συνάμα ληστρική διάθεση των κυβερνόντων να επιβάλουν χαράτσι σε όλους τους πολίτες της χώρας μέσω των ήδη πανάκριβων τιμολογίων της ΔΕΗ. Σε περίπτωση που δεν εξοφλούσαμε το χαράτσι απειλούμασταν με διακοπή του κοινωνικού αγαθού, του ηλεκτρικού ρεύματος. Η αιτία για τη σύσταση αυτής της ομάδας ήταν η ήδη άθλια οικονομική κατάσταση λόγω των περικοπών μισθών, συντάξεων, επιβολής αμέτρητων φόρων και φυσικά οι διακοπές ηλεκτροδότησης πριν ακόμα επιβληθεί το χαράτσι. Τα επίσημα στοιχεία της ΔΕΗ έδειχναν ότι από το 2010,το 1/3 των νοικοκυριών αδυνατούσε να εξοφλήσει τους λογαριασμούς.

 

Οργανώσαμε λοιπόν μία ανοιχτή εκδήλωση στο δημοτικό θέατρο της πόλης με σκοπό να ενημερώσουμε ο ένας τον άλλο και να φτιάξουμε την ομάδα. Η ομάδα έγινε!! Πολίτες που θέλαμε να βοηθήσουμε πήραμε τη κατάσταση στα χέρια μας. Κολλήσαμε αφίσες μοιράσαμε χαρτιά, αποκτήσαμε τηλεφωνικό νούμερο επαφής, φτιάξαμε site. Ορίσαμε συνέλευση της ομάδας κάθε Πέμπτη στο χώρο του παλιού σταθμού τρένου και ανταλλάσαμε στη αρχή πληροφορίες για την καλύτερη οργάνωση μας. Αργότερα άρχισαν σε μεγάλο βαθμό οι διακοπές ηλεκτροδότησης και η δική μας πρωτοβουλία πράξη!!!

 

Από το Μάρτιο κάνουμε συνέχεια επανασυνδέσεις!!! Σε πολύτεκνες οικογένειες, σε άνεργους, σε συνταξιούχους, σε άρρωστους… σε ανθρώπους που οι κυβερνώντες και η ΔΕΗ τους βλέπουν μόνο ως καταναλωτές, χρησιμοποιώντας όμως τον πλούτο που ανήκει σε όλους!!! και με σκοπό την ευημερία λίγων, τρομοκρατώντας και φυσικά χωρίς κοινωνική συνείδηση!!!

 

Θέλουμε συγκεκριμένα να αναφερθούμε σε μια επανασύνδεση που έγινε την Πέμπτη 14 Ιουνίου.


Η επανασύνδεση αφορά μια μητέρα Ρόμα 18 μόλις ετών με τρία ανήλικα  παιδιά (4, 2 χρονών και 10 μηνών  σήμερα), η οποία κατοικεί μέσα  στην πόλη του Αγρινίου και  συγκεκριμένα απέναντι από την κατοικία της Αγίας Τριάδας. Σε μια κοινωνία που βρωμάει ρατσισμό έως το μεδούλι της η συγκεκριμένη οικογένεια αφέθηκε χωρίς ρεύμα από το Δεκέμβριο ενώ ταυτόχρονα δήμαρχος, κοινωνικό παντοπωλείο, ενορία Αγίας Τριάδας και Αγίου Δημητρίου δεν δέχτηκαν να βοηθήσουν στη σίτιση της συγκεκριμένης οικογένειας. Η ΔΕΗ πέρα από το ότι προχώρησε στη διακοπή της ηλεκτροδότησης κατέστρεψε και τη χελώνα από το ρολόι κοροϊδεύοντας τη γυναίκα ότι τάχα θα της βάλουν καινούριο ρολόι. Έχοντας το ένα παιδί της σοβαρά προβλήματα υγείας, η μητέρα έκανε δύο φορές αιτήματα στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αγρινίου (13-12-2011 και 1-02-2012) μαζί με άλλα αιτήματα – καταγγελίες της συνοδευόμενα μάλιστα από ιατρικές γνωματεύσεις: του Δ/ντη της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Αγρινίου (12-12-2011: «…πάσχει από συχνές κρίσεις βρογχιοτίτιδας που έχει ανάγκη από 1) προσεκτική παρακολούθηση κατά την σίτιση και τη διάρκεια του ύπνου διότι ο βήχας προκαλεί εμετούς, 2) Συστηματική χορήγηση εισπνοών με συσκευές για θεραπεία της βρογχιολίτιδας με κορτικοειδή βρογχοδιασταλτικά φάρμακα.» και του «ΚΑΡΑΜΑΝΔΑΝΕΙΟΥ» νοσοκομείου Πατρών (15-09-2011) «γαστοοισοφαγική παλινδρόμηση».Η υπόθεση έχει φτάσει και μέχρι τη Διοίκηση της ΔΕΗ (κ. Ζερβός) και την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, ως έδρα της ΔΕΗ  Α.Ε. Τελευταία ενέργεια ήταν ν’ αποσταλεί  ο φάκελος με τα στοιχεία – για  να είναι ενήμεροι οι πάντες – και  στους: α) Συνδικαλιστικό όργανο της  ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, β) Εισαγγελία του  Αρείου Πάγου και γ) Συνήγορο του  πολίτη. Κοινοποιούνταν όλα μέχρι  τώρα για να γνωρίζουν την υπόθεση, εκτός της ΔΕΗ και τις εισαγγελικές Αρχές, στο δήμαρχο Αγρινίου, στη  Μητρόπολη, στην Κοινωνική Πρόνοια, στον Πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου και στο Σύλλογο Πολυτέκνων. Παρόλα αυτά την Παρασκευή 22 Ιούνη η ΔΕΗ ξαναπροχώρησε σε διακοπή της ηλεκτροδότησης, το όποιο όμως αμέσως επανασυνδέθηκε.

 

Να ξέρουν ότι θα συνεχίζουν να μας βρίσκουν μπροστά τους. Ας θέλουν μετά τις εκλογές οι θιασώτες της εξουσίας να σπείρουν προσδοκίες για μια "ομαλή έξοδο από την κρίση". Γνωρίζουμε καλά στο πετσί μας  ότι αυτό που θέλει το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση είναι περισσότερο εκμετάλλευση, εξαθλίωση, βία και καταστολή εναντίων των πιο αδυνάτων. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες υποτίμησης των ζωών μας, κοινωνικής εξαθλίωσης, κρατικής τρομοκράτησης, ανάδυσης φασισμού να δημιουργήσουμε δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και να αναπτύξουμε σχέσεις αλληλοβοήθειας.


Πρωτοβουλία κατοίκων Αγρινίου ενάντια στα χαράτσια.



Αυτοκόλλητο της πρωτοβουλίας που κολλιέται στα ρολόγια κατά τις επανασυνδέσεις ρεύματος.

Οι εκλογές στην Αίγυπτο υπό στρατιωτικό καθεστώς: Ενωθείτε μαζί μας στην αντίσταση ενάντια στην αντεπανάσταση

Προς όσους αγωνιζόμαστε στην ίδια πλευρά,


 

Από την  αρχή της επανάστασης στην Αίγυπτο οι κατεστημένες εξουσίες έχουν εξαπολύσει μια άγρια  αντεπανάσταση για να ελέγξουν και να ενσωματώσουν τον αγώνα μας, πνίγοντας τις φωνές των ανθρώπων σε μια διαδικασία άσκοπων, αποσπασματικών πολιτικών μετασχηματισμών. Αυτή η διαδικασία έχει στόχο την εκτροπή από το δρόμο της επανάστασης και από την απαίτηση του κόσμου της Αιγύπτου για «ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη».

Με μόλις 18 ημέρες επανάστασης και αφού αναγκάσαμε τον Μουμπάρακ να εγκαταλείψει την εξουσία, η συζήτηση για τις πολιτικές συγκρούσεις και τις δομές της ελίτ, τόσο στα κρατικά όσο και στα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, συνεχίζει να κυριαρχείται από αλλαγές σε θέσεις υπουργών, κυβερνητικούς ανασχηματισμούς, δημοψηφίσματα, επιτροπές, θεσμούς και πιο εξόφθαλμα περί βουλευτικών και τώρα περί προεδρικών εκλογών.

Από την πρώτη στιγμή, η επιλογή μας ήταν να απορρίψουμε στην ολότητα τους τις προσπάθειες του καθεστώτος να σύρει την επανάσταση, υπό το πέπλο μιας «δημοκρατικής διαδικασίας», σε ένα γελοίο διάλογο με την αντεπανάσταση, ο οποίος ούτε προωθεί τα αιτήματα της επανάστασης, ούτε εκφράζει κάποια ουσιαστική, πραγματική δημοκρατία. Συνεπώς, η επανάστασή μας θα συνεχιστεί και πρέπει να συνεχιστεί.

Ο κόσμος στην Αίγυπτο βρίσκεται τώρα σε μια ευάλωτη στιγμή. Η επίσημη πολιτική ατζέντα προσπαθεί να πείσει ότι οι τεχνολογίες της δημοκρατίας προσφέρουν αυτήν τη στιγμή μία επιλογή μεταξύ «δύο κακών». Αυτά είναι: ο Ahmed Shafiq, που εγγυάται την επανάκαμψη του παλιού καθεστώτος και την εκδικητική του επιστροφή, εξαγγέλλοντας ανοιχτά μια εγκληματική επίθεση ενάντια στην επανάσταση, κάτω από το φασιστικό πρίσμα της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας», αλλά και υποσχόμενος προστασία για τις θρησκευτικές μειονότητες (στις οποίες το καθεστώς, ως κομμάτι της βασισμένης στο φόβο πολιτικής του, συστηματικά πρόσφερε απομόνωση και επιθέσεις), και ο Mohamed Morsi, ο υποψήφιος των Αδελφών Μουσουλμάνων, οι οποίοι υποτίθεται ότι, μέσω του μύθου περί πολιτισμικής αναγέννησης, θα μας «σώσουν» από το «παλιό καθεστώς» – όσο παράλληλα θα παγιώνουν τόσο την οικονομική τους επικυριαρχία όσο και την περιφερειακή καπιταλιστική ηγεμονία, που τρέφεται και εξαρτάται από αυτό, για τη δημιουργία ενός κλίματος άγριας εκμετάλλευσης του αιγυπτιακού λαού και των φυσικών πόρων. Είναι σίγουρο ότι αυτή η προσπάθεια θα συνοδευτεί από την επιστράτευση του στρατιωτικού μηχανισμού που θα προστατεύσει την ανερχόμενη άρχουσα τάξη των Αδελφών Μουσουλμάνων από την οργή και την εξέγερση των ίδιων των θυμάτων της: το πλήθος εκείνο δηλαδή στο οποίο έχουν ιστορικά εναντιωθεί οι ηγέτες αυτής της οργάνωσης, καταδικάζοντας και παρανομοποιώντας τους αγώνες του για ζωή, αξιοπρέπεια και ισότητα.

Σύμφωνα με τα επίσημα εκλογικά αποτελέσματα, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων (75%) δεν επέλεξαν ούτε τον Shafiq ούτε τον Morsi στον πρώτο γύρο των εκλογών. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την επιλογή του «λιγότερου κακού» όταν και τα δύο φτιασιδώνουν με την ίδια ένταση το ίδιο παλιό καθεστώς. Πιστεύουμε ότι υπάρχει και άλλη επιλογή. Και σε καιρούς όπου η αντιληπτή κοινή λογική απέχει όσο περισσότερο γίνεται από την αλήθεια, νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε για ακόμη μια φορά.

Αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα των προεδρικών εκλογών στην Αίγυπτο σαν μια προσπάθεια από τη μεριά της ακόμα κραταιάς στρατιωτικής χούντας και των δυνάμεων της αντεπανάστασης, να αποκτήσουν παγκόσμια νομιμοποίηση ώστε να παγιώσουν το υπάρχων καθεστώς και να πλήξουν θανάσιμα την αιγυπτιακή επανάσταση. Σας ζητάμε να αντισταθούμε όλοι/ες μαζί ενάντια στη λογική  αυτής της διαδικασίας, η οποία προσπαθεί να ενδυναμώσει περαιτέρω την αντεπανάσταση.


Ο αγώνας μας δεν υφίσταται διαχωρισμένος από τον δικό σας.


Τι είναι επανάσταση αν όχι η άμεση και ασυμβίβαστη απόρριψη του status quo: της στρατιωτικοποιημένης εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της ταξικής διαστρωμάτωσης και της διαρκούς και αμείλικτης αστυνομικής βίας, απλώς για να κατονομάσουμε μερικά από τα πιο βασικά και καρκινικά χαρακτηριστικά της παρούσας κοινωνίας. Αυτές οι δομικές πραγματικότητες δεν αποτελούν ιδιαιτερότητες της Αιγύπτου ή της αιγυπτιακής επανάστασης.

Τόσο στο Νότο όσο και στο Βορά οι κοινότητες αντιστέκονται ενάντια σε όσα πρέπει αναντίρρητα να γίνονται αποδεκτά, εξεγείρονται ενάντια σε έναν ρηχό πραγματισμό που μας λέει ότι η δημοκρατία απλώς επιλέγει το μικρότερο μεταξύ “δύο κακών” και ότι η εκλογή του ενός από τα δύο αναπαριστά την προτίμηση για διακυβέρνηση και όχι αυτό που πραγματικά είναι: την αποδοχή της μοναδικής κυβέρνησης που υπάρχει – αυτή των αχαλίνωτων, καταπιεστικών, απάνθρωπων καπιταλιστικών σχέσεων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με τις μάζες των επισφαλών και των απειλούμενων ανθρώπων που έχουν επιλέξει να υπερασπιστούν την ύπαρξη τους από ένα επιθετικό παγκόσμιο σύστημα σε κρίση. Για την ακρίβεια, από ένα τρεμάμενο σύστημα το οποίο στον επιθανάτιο ρόγχο του αγγίζει πρωτόγνωρα επίπεδα επιτήρησης, στρατιωτικοποίησης και βίας για να καθυποτάξει τις ανταρσίες μας.

Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι παρά το γεγονός της αναγνώρισης του «δημοκρατικού» χαρακτήρα του πρώτου γύρου των αιγυπτιακών προεδρικών εκλογών από το παγκόσμιο κατεστημένο, εμείς  σθεναρά και κατηγορηματικά απορρίπτουμε το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών καθώς δεν αντιπροσωπεύουν τις επιθυμίες του αιγυπτιακού λαού που πάλεψε κατά τη διάρκεια της επανάστασης της 25ης Γενάρη.

Επιπλέον, απορρίπτουμε κατηγορηματικά και για λόγους αρχής τις εκλογές αυτές για τους παρακάτω λόγους:


1- γιατί ακόμα και με τα δεδομένα των πιο νοσηρών και απαράδεκτων συστημάτων αντιπροσώπευσης που ίσχυαν κάποτε στον παγκόσμιο Βορρά, δεν νοούνται «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές» υπό την επιτήρηση μιας διψασμένης για εξουσία, στρατιωτικής χούντας. Μιας χούντας που επίμονα αγωνίζεται για να εξασφαλίσει την πολιτική της κυριαρχία και να προστατεύσει την τεράστια οικονομική της αυτοκρατορία. Μάλιστα, τόσο επίμονα που δεν υπάρχει καν κάποια συνταγματική ρύθμιση που να καθορίζει τις εξουσίες της. Πώς θα μπορούσαμε να δεχτούμε την επιτήρηση μια στρατιωτική δικτατορία οποιασδήποτε πολιτικής διαδικασίας, τη στιγμή που χιλιάδες Αιγύπτιοι συνεχίζουν να μαραζώνουν στα κάτεργα των στρατιωτικών φυλακών, μετά από συλλήψεις στο σωρό, συστηματικά βασανιστήρια και έκτακτα στρατοδικεία.


2- για την κατάχρηση εξουσίας προς όφελος των επιλογών των στρατηγών: με στόχο την προώθηση του εκλεκτού υποψηφίου της χούντας, του πρώην πρωθυπουργού Ahmed Shafiq, η Ανώτατη Επιτροπή Προεδρικών Εκλογών απλώς παρέβλεψε, χωρίς ενδοιασμούς τον πρόσφατο νόμο περί εκλογικού αποκλεισμού υποψηφίων που διετέλεσαν στελέχη του καθεστώτος Μουμπάρακ.


3- για τον παραλογισμό της συγκέντρωσης απεριόριστης εξουσίας στα χέρια μιας εκλογικής επιτροπής, που αποτελείται από κεντρικά πρόσωπα της εποχής Μουμπάρακ, τα οποία υποτίθενται ότι επιβλέπουν μια «δημοκρατική» διαδικασία.


4- για τα θολά προγράμματα που πούλησαν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι, τα οποία περιπαίζουν και προκαλούν  τις αξίες και τους στόχους της επανάστασης, ακόμη και τον βασικό λόγο για τον οποίο γίνονται αυτές οι εκλογές και για τον οποίο χιλιάδες μάρτυρες έδωσαν την ζωή τους: «ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη».


Συνεχίζουμε στο δρόμο της επανάστασης, με τη δέσμευση της αντίστασης στη στρατιωτική εξουσία, στον τερματισμό των στρατοδικείων για πολίτες και στην απελευθέρωση όλων των κρατουμένων σε στρατιωτικές φυλακές. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και με τις συνελεύσεις των γειτονιών μας. Ο αγώνας μας, όμως, συνεχίζεται εξίσου και ενάντια σε κάθε κυβέρνηση και σύστημα που υποστηρίζουν το καθεστώς που μας καταπιέζει.

Είμαστε αποφασισμένοι να αρνηθούμε οποιαδήποτε δανειακή σύμβαση που ίσχυε και συνεχίζει να ισχύει μεταξύ διεθνών οικονομικών οργανισμών ή ξένων κυβερνήσεων και ενός καθεστώτος που ισχυρίζεται ότι μας εκπροσωπεί, τη στιγμή που αναπτύσσεται μόνο μέσα από την εκμετάλλευση και την καταπίεσή μας. Σας καλούμε να πλαισιώσετε τον αγώνα μας ενάντια στην αντεπανάσταση. Πώς θα μπορούσατε να δείξετε την αλληλεγγύη σας; Όταν εμείς δεχόμαστε επίθεση, δέχεστε και εσείς, γιατί ο αγώνας μας είναι παγκόσμιος και ενάντια στις δυνάμεις που επενδύουν στην υποταγή και στην καταστολή.

Παραμένουμε στο πλευρό της συνεχιζόμενης επανάστασης, μιας επανάστασης που θα πραγματωθεί μόνο μέσα από τη δύναμη, την κοινότητα και την επιμονή των ανθρώπων∙ όχι μέσα από δηλητηριώδη δημοψηφίσματα για τη στρατιωτική εξουσία.

Σύντροφοι/ισσες από το Κάιρο

<comradesfromcairo@gmail.com>

…και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί…«για να ξεβρωμίσει ο τόπος»

 

Aναδημοσίευση από το blog της ομάδας  cladestina


Μια προσπάθεια ερμηνείας ενός στημένου παιχνιδιού

με περισσευάμενους, αναλώσιμους, μετανάστες και φασίστες

 

Στις 26 Μαρτίου ο υπουργός «προστασίας του πολίτη» Χρυσοχοΐδης ανακοινώνει την ίδρυση 30 κέντρων κράτησης μεταναστών, συνολικής χωρητικότητας 30.000 κρατουμένων (αριθμός υπερδιπλάσιος των φυλακισμένων στο ήδη υπερκορεσμένο «σωφρονιστικό» σύστημα στην Ελλάδα).

Στις 31 Μαρτίου ο υπουργός υγείας Λοβέρδος αναφέρεται σε υγειονομική βόμβα (η ίδια έκφραση που είχε χρησιμοποιήσει και στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών) και ανακοινώνει την κράτηση επ’ αόριστον των μεταναστών που αποτελούν «δημόσιο κίνδυνο».



Τα επιχειρήματα τα γνωστά:


·        Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη λόγω «απουσίας μεταναστευτικής πολιτικής».

·        Η Ελλάδα δεν χωράει τόσους μετανάστες.

·        Οι μετανάστες αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία.

·        Οι μετανάστες αυξάνουν την εγκληματικότητα, καθώς προέρχονται από χώρες όπου «η ανθρώπινη ζωή δεν έχει τόση αξία όσο στην πολιτισμένη Δύση».

·        Οι μετανάστες καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας.

 

 Για κάποιες μέρες η δημόσια συζήτηση μονοπωλείται από τις εξαγγελίες των δύο υπουργών και τις αντιδράσεις των κατοίκων των περιοχών για τις οποίες εξαγγέλθηκε η κατασκευή των κέντρων κράτησης, αφού «δεν θέλουν οι περιοχές τους να γίνουν χωματερές για τα σκουπίδια της Αθήνας


Tο κλίμα άλλαξε για λίγο με την αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο και τον βαρύ τραυματισμό του Μάριου Λώλου, προέδρου της ένωσης φωτορεπόρτερ, από επίθεση των ΜΑΤ κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας που καταστάλθηκαν βίαια. Ωστόσο το θέμα επανέρχεται, καθώς η (νεοναζιστική) ακροδεξιά πλασσάρεται επίμονα στο δημόσιο λόγο ως «λύση στην οποία καταφεύγουν οι κάτοικοι γειτονιών της Αθήνας» οι οποίοι «αντιμετωπίζουν αξεπέραστα προβλήματα εξαιτίας της παρουσίας των μεταναστών» και «δεν έχουν σε ποιον άλλο να στραφούν» αφού «η αστυνομία απουσιάζει» και η μόνη διέξοδος είναι οι περιπολίες των νεοναζί. Τελικά η δημόσια συζήτηση μετατοπίζεται προς την ακροδεξιά «αφού πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για να αποτραπεί η άνοδος της ακροδεξιάς».

Οι αιτιάσεις περί «υγειονομικής βόμβας» απαντήθηκαν άμεσα από το (κρατικό) ΚΕΕΛΠΝΟ, ενώ το ανεφάρμοστο και αναποτελεσματικό (ως προς τους διακηρυγμένους στόχους του) του μεγαλόπνοου σχεδίου Χρυσοχοΐδη-Λοβέρδου καταδείχθηκε από ανακοινώσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, μελών της Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ακόμα και από αξιωματούχους της Ε.Ε.

 

Πολλοί μίλησαν για ένα προεκλογικό τρυκ. Στο κείμενο που ακολουθεί θα καταδείξουμε ότι όχι απλά δεν έχουμε να κάνουμε με «απουσία μεταναστευτικής πολιτικής» αλλά αντιθέτως πρόκειται για μια στοχευμένη πολιτική επιλογή, στο πλαίσιο της «δημιουργικής καταστροφής» και της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.

Συγκεκριμένα, θα επιχειρηματολογήσουμε για το ότι αυτή η κρατική επιλογή:

·        αχρηστεύει εργατικό δυναμικό

·        θέτει τους μετανάστες σε καθεστώς ομηρίας από τις μαφίες

·        παράγει απόγνωση σε γειτονιές της Αθήνας

·        διοχετεύει συνολικά στη χώρα τη δυσαρέσκεια από την οικονομική κατάσταση σε ιδεολογίες μισαλλοδοξίας

·        γεννάει φασιστικές πολιτοφυλακές με κοινωνική υποστήριξη

·        τελικά διαμορφώνει μια μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, στο πλαίσιο της οποίας οι Έλληνες έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα από ό,τι οι μετανάστες.

 

Επίσης θα επιχειρήσουμε μια απάντηση στα (παρα)κρατικά επιχειρήματα («δεν χωράνε», «είναι εκατομμύρια», «Δουβλίνο ΙΙ», «έλλειψη ευρωπαΐκής αλληλεγγύης», «παρεμπόριο», «εγκληματικότητα») και θα διατυπώσουμε παρατηρήσεις για τις στάσεις όσων βρίσκονται από την πλευρά της κοινωνικής δικαιοσύνης και απελευθέρωσης.

 

Εισαγωγικές παρατηρήσεις

 

Για αρκετές ημέρες βομβαρδιστήκαμε με μια αληθοφανή επιχειρηματολογία διανθισμένη με χονδροειδέστατα ψέματα. Ο δημόσιος λόγος δεν έθεσε κανένα από τα ερωτήματα που είναι απαραίτητα για να αναλυθεί το «πρόβλημα»: Γιατί στοιβάζονται τόσοι άνθρωποι στην Αθήνα; Ποιοι είναι υπεύθυνοι; Ποιοι επωφελούνται; Ποιές πολιτικές επιλογές εξυπηρετεί αυτή η συσσώρευση; Ποιες κοινωνικές μεταβολές προωθούνται; Η προπαγάνδα πάντα απευθύνεται στο θυμικό και όχι στη λογική, πρέπει να φαντάζει ως η μόνη αλήθεια και όσοι αντιπαρατίθενται σε αυτή να παρουσιάζονται ως μη ρεαλιστές.

 

Το λεγόμενο μεταναστευτικό πρόβλημα προβλήθηκε με τον ίδιο παράλογο τρόπο με τον οποίο όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρουσιάστηκαν όχι ως αποτέλεσμα της δομικής αναδιάρθρωσης που επιβάλεται στην Ελλάδα-πειραματόζωο, αλλά επειδή οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, έχουμε 1.500.000 δημόσιους υπάλληλους, οι πολιτικοί είναι κλέφτες, το σύστημα υγείας ξοδεύει πολλά για να περιθάλπτει τους μετανάστες κλπ.Έτσι, όπως ένας εκπρόσωπος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου επελέγη ως πρωθυπουργός για να μας σώσει από τις επιθέσεις του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μια παρακρατική οργάνωση με κυπατζίδικο παρελθόν και συμμετοχή σε μαφιόζικες συμμορίες και «δουλειές της νύχτας» παρουσιάζεται ως σωτήρας από τις μαφιόζικες συμμορίες και την εγκληματικότητα.

 

Το γεγονός ότι συνταξιούχοι ωθούνται στην αυτοκτονία και η ευκολία με την οποία τα ΜΑΤ ανοίγουν κεφάλια φωτορεπόρτερ έχει άμεση σχέση με τη δημαγωγία για το μεταναστευτικό, την οποία διαδέχθηκε η δημαγωγία για την «εντυπωσιακή αύξηση της δημόσιας απεύθυνσης των νεοναζί».Εμπροσθοφυλακή αυτής της λαθροχειρίας ήταν τα ΜΜΕ, τα οποία επιδόθηκαν σε μια κλασική ρητορική κατασκευής εξιλαστήριων θυμάτων.


Οι μετανάστες, τα «καθάρματα»…

 

Στην Αρχαία Αθήνα, κατά τον εορτασμό των Θαργηλίων εκδίωχναν από την πόλη μετά από δημόσια διαπόμπευση τους «φαρμακούς» ή αλλιώς τα «καθάρματα», δύο άντρες (ο ένας μεταμφιεσμένος σε γυναίκα) που χρησίμευαν ως συμπυκνωμένη αναπαράσταση του κακού. Η τελετουργική εκδίωξη των «καθαρμάτων» θα επέφερε τη θεραπεία της πόλης, την «κάθαρση» (ή το «ξεβρώμισμα», όπως το λένε σήμερα). Σε μια κοινωνία που ρυθμιζόταν μέσω θεατρικών συμβολισμών, αυτή ήταν μια αναίμακτη τελετή, η οποία όμως έφερε τις μνήμες πραγματικών ανθρωποθυσιών του παρελθόντος. Στον ιουδαϊκό κόσμο είχαμε τους αποδιοπομπαίους τράγους, στη Ρώμη τον «homo sacer», η χριστιανική Ευρώπη μεταχειρίστηκε τους διωγμούς των αιρετικών ενώ στις απαρχές του καπιταλισμού το κυνήγι των μαγισσών ήταν επίσημη κρατική πολιτική. Τα αντισημιτικά πογκρόμ των ναζί είναι η πιο πρόσφατη έκφραση μιας αρχέγονης αιματηρής τελετουργίας η οποία συνενώνει την κοινωνία θυσιάζοντας τα «καθάρματα».


Ως σύγχρονοι φαρμακοί, γιατρειά για την ελληνική κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση, καταδεικνύονται οι μετανάστες και ποιος θα ήταν καταλληλότερος για το ρόλο της θεραπαινίδας του υπουργού προστασίας του πολίτη από τον υπουργό υγείας; Στο πλευρό τους οι θιασώτες των εκκαθαρίσεων και της «τελικής λύσης» που παρατάσσουν τους αγκυλωτούς σταυρούς μαζί με τα μικρόφωνα των δημοσιογράφων.Το πάντρεμα της «προστασίας» και της «υγείας» δημιουργεί το πλαίσιο όπου ανθεί το αίτημα «να ξεβρωμίσει ο τόπος», να καθαρθεί, να ξεφορτωθούμε τους υπανθρώπους, τα «καθάρματα».


Το πολιτικό κατεστημένο παίρνει το ρίσκο να δημιουργήσει φασιστικό κίνημα προκειμένου να εξασφαλίσει τον κοινωνικό έλεγχο και τη διασφάλιση της τάξης εν όψει των ακόμη χειρότερων ημερών που έρχονται. Ο φασισμός μπορεί να έχει χαρακτηριστικά κινήματος (ενίοτε ανεξέλεγκτου) τελικά όμως κάνει τη δουλειά των αφεντικών. Του καπιταλισμού.


Για τη συνέχεια του κειμένου πατήστε εδώ