Author: παροξυσμός

 

Το δίκιο μας να βγάλουμε στους δρόμους…

 

Η κρίση του κεφαλαίου έχει επεκταθεί και έχει μετουσιωθεί σε μια γενικευμένη κοινωνική κρίση. Η καθημερινότητα γίνεται ολοένα και πιο ζοφερή και η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων επιδιώκεται συνεχώς να αυξάνει. Η κρίση του κεφαλαίου αποτελεί βήμα για να αλωθεί κάθε πτυχή της ζωής μας.. Η ανεργία αυξάνεται, τα μεροκάματα κι οι μισθοί μειώνονται, τα εργασιακά δικαιώματα περιχαρακώνονται, οι αντιθέσεις συνεχώς μεγαλώνουν και ο αριθμός των αστέγων πολλαπλασιάζεται. Το δημόσιο σύστημα υγείας καταρρέει, τα τιμολόγια της ΔΕΗ τροποποιούνται εις βάρος μας, το ίδιο και το κόστος των μετακινήσεων (βενζίνη, εισιτήρια, διόδια κτλ)… Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της καταστολής και του ελέγχου, η φτώχεια και η ανέχεια, τόσο σε ντόπιους όσο και σε μετανάστες,  διευρύνονται και αυξάνονται με ανάλογο τρόπο.

 

 

Το ανέκαθεν εμπορευματοποιημένο σύστημα υγείας (φακελάκια, διαφήμιση ιδιωτικών ιατρειών, φαρμακοβιομηχανίες σε ρόλο κουμανταδόρων κτλ) ξεπερνά τους οποιοδήποτε ενδοιασμούς και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Οι αλλαγές στο σύστημα υγείας –το οποίο βρίσκεται υπό κατάρρευση-σηματοδοτεί και την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων καθώς επίσης και την υποβάθμιση των ήδη υποβαθμισμένων υπηρεσιών που θα παρέχει. Και το εισιτήριο των 5 ευρώ είναι μόνο η αρχή…

 

Η αύξηση των τιμών των εισιτηρίων και η ύπαρξη διοδίων δηλώνουν ξεκάθαρα πως το κράτος και το κεφάλαιο παίζουν το ρόλο του νταβατζή. Η υποτίμηση της νοημοσύνης μας αλλά και της ίδια μας της ζωής συνεχίζεται. Και ενώ η κοινωνική δυσαρέσκεια αυξάνεται στο ζήτημα των πληρωμών, η απάντηση των εταιριών είναι αύξηση των τιμών! Μια κίνηση καθαρά ανταγωνιστική με όρους κοινού τσαμπουκά.

 

Σε αυτή τη σύμπραξη αετονύχηδων δεν θα μπορούσε να λείπει και η ΔΕΗ. Εν μέσω κρίσης τα τιμολόγια διαφοροποιούνται. Η  τιμής πώλησης στη βιομηχανία και τα καταστήματα  μειώνεται, ενώ στα νοικοκυριά έχουμε αύξηση. Έτσι λοιπόν και η ΔΕΗ ως κερδοφόρος επιχείρηση κοιτάει το κέρδος της και λειτουργεί με ταξικά κριτήρια. Ενώ, τα λεγόμενα ΄΄κοινωνικά΄΄ τιμολόγια (ευνοϊκή μεταχείριση για τα χαμηλά εισοδήματα) αποτελούν μια κίνηση καθαρά αποπροσανατολισμού μιας και τελικά δεν ευνοούν κανέναν. 

 

Στην εποχή της παθητικότητας, της εξατομίκευσης κάποιοι διαλέγουν τον δρόμο του άμεσου και αδιαμεσολάβητου αγώνα. Η σύγκρουση των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στους εργολάβους και τις δυνάμεις καταστολής,  το κίνημα άρνησης πληρωμών στα ΜΜΜ και τα διόδια, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι επισχέσεις εργασίας σε ιδιωτικούς χώρους (όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Ιπποκράτειου Ιδρύματος στο Αγρίνιο), φωνάζουν κραυγαλέα ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας πλέον δεν συναινεί στις επιλογές του κράτους κα των αφεντικών. Παράλληλα, 300 μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας από 25/01, διεκδικώντας την νομιμοποίηση τους, χρησιμοποιώντας ως όπλο το μοναδικό τους υπάρχον, δηλαδή το ίδιο τους σώμα. Η ταξική ειρήνη και η ευημερία οδεύουν προς το τέλος τους.

 

Η συλλογικοποίηση των αρνήσεων και η αλληλεγγύη μεταξύ των ντόπιων και «ξένων» καταπιεσμένων και  εκμεταλλευόμενων, είναι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουν αποτελεσματικοί οι αγώνες μας. Θέλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας. Ας μην τους κάνουμε την χάρη… Ας αντιτάξουμε το συλλογικό απέναντι στο ατομικό, το «εμείς» απέναντι στο «ο καθένας για τον εαυτό του».

 Γενική απεργία 23 Φλεβάρη

Να συλλογικοποιήσουμε τους αγώνες μας  

  Κατάληψη Apertus

Καλυβίων 70, Αγρίνιο

 apertus.squat.gr