Author: παροξυσμός

απεργία πείνας 300 μεταναστών

 

 
Κείμενο απεργών μεταναστών
 
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

 

 

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

 

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

 

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

 

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείναs

Εκδήλωση στην κατάληψη apertus για το ζήτημα των μεταναστών στην Ηγουμενιτσά

 

Ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον αποκλεισμό

 

Ο κλοιός όλο και πιο πολύ στενεύει, οι αντιθέσεις συνεχώς μεγαλώνουν, τα εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με δύσκολους και μακροχρόνιους αγώνες περιχαρακώνονται, το αύριο φαντάζει ακόμα πιο δυσοίωνο, ενώ η εικόνα με ένα υπεραυξημένο πλήθος αστέγων δεν φαντάζει πια και τόσο μακρινή… Η κοινωνία μετασχηματίζεται με βίαιο τρόπο: μέσω της εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της καταστολής και του ελέγχου, η φτώχεια και η ανέχεια διευρύνονται και πλαισιώνουν όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια. Από την άλλη μεριά, καλούμαστε να «κάτσουμε στα αυγά μας» και να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση με μεμψιμοιρία, ηττοπάθεια και περίσσια υπομονή. Μας καλούν να γίνουμε θεατές της ίδιας μας της σφαγής.

 

Κάποιοι επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση και θέλουν στρέψουν το βλέμμα μας από τα πραγματικά προβλήματα σε καλέσματα ρατσιστικού κανιβαλισμού και εθνικιστικής μισαλλοδοξίας. Κάποιοι δημιουργούν πεδία για να κατευθύνουν την αθροισμένη οργή και αγανάκτηση προς τους μετανάστες, που προερχόμενοι από λεηλατημένους και καταστραμμένους τόπους, αναγκάζονται να καταφύγουν στον λεγόμενο «ελληνικό παράδεισο».  Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν τους «εγχώριους» καταπιεσμένους και εκμεταλλευομένους, πως για όλα τα δεινά, υπεύθυνοι είναι οι -ακόμα πιο κάτω από αυτούς- μετανάστες: υπεύθυνοι για την ανεργία και τα χαμηλά μεροκάματα, υπεύθυνοι για το παραεμπόριο και την πτώση του τζίρου των καταστημάτων, υπεύθυνοι για εγκληματικές ενέργειες, κλοπές και βανδαλισμούς, υπεύθυνοι για διακίνηση ναρκωτικών… Για άλλη μια φορά, η πραγματικότητα επιχειρείται να αντιστραφεί με την μεταχείριση των ανεδαφικών και πλήρη ατεκμηρίωτων ισχυρισμών της ρατσιστικής προπαγάνδας. 

 

Αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι άλλοι από τους φασίστες του λα.ο.σ. και της χρυσής αυγής, πλαισιωμένοι από ένα ασαφές νεφέλωμα εθνικοφρονούντων κατοίκων και καταστηματαρχών, μπράβων και νταβάδων, σε συνδυασμό με φαιδρές προσωπικότητες του δεξιού πολιτικού παρασκηνίου. Αυτοί, λοιπόν, οι «κάποιοι» που άλλοτε πυροβολούν και μαχαιρώνουν εις το όνομα «του πατρός, του υιού και του αγίου πνεύματος» και άλλοτε αυτόανακηρύσσονται υπερασπιστές των «φτωχών πλην τίμιων ελλήνων», είναι που θέλουν να χωρίσουν τους ντόπιους και να τους στρέψουν με κάθε τρόπο εναντίον των μεταναστών. Οι γειτονιές του πολυεθνικού προλεταριάτου στην Αθήνα, την Ηγουμενίτσα, την Πάτρα, την Άρτα και αλλού, μετατρέπονται σε πεδία όπου εκδηλώνεται η ρατσιστική και κατασταλτική πολιτική του κράτους και σε τόπους όπου συναντιούνται οι κοινές επιδιώξεις του κράτους και των αφεντικών με τις εθνικοκυριαρχικές φαντασιώσεις των φασιστών. Με λίγα λόγια το ένα χέρι νίβει το άλλο…

 

Όλα τα παραπάνω, καθώς και άλλα πολλά, εκδηλώνονται με συνεχές τρόπο και στην Ηγουμενίτσα εδώ και αρκετό καιρό -και κυρίως από τότε που πυρπολήθηκε ο καταυλισμός  στην Πάτρα και οι μετανάστες μετακινήθηκαν προς το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και το Λαδοχώρι. Στις 10/11/10 το ρατσιστικό μίσος εκδηλώθηκε με συμπυκνωμένο τρόπο: φασίστας και ιδιοκτήτης βενζινάδικου, θέλοντας τάχα να προστατέψει την ιδιοκτησία του από τους «μιαρούς» πυροβόλησε τέσσερις μετανάστες τραυματίζοντας τον ένα από αυτούς αρκετά σοβαρά. (Και δεν ξεχνάμε τις 3-4-2008 όπου ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ δολοφονήθηκε από μπάτσους.. Ενώ στις 12/01/2011 οπλισμένοι «άγνωστοι» προέβησαν σε ασκήσεις ελεύθερης σκοποβολής σε μετανάστες που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στην ευρύτερη περιοχή του Λαδοχωρίου με συνέπεια τον βαρύτατο τραυματισμό ενός από αυτούς.

 

Η μετανάστευση, ως διευρυμένο ζήτημα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την καταστολή και τις φυλακίσεις στα κέντρα φιλοξενίας-στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και τα κρατητήρια στα κατά τόπους Α.Τ. της περιφέρειας. Ο επικείμενος φράχτης στον Έβρο, οι νάρκες, οι περιπολίες, οι συνοριοφύλακες, τα πογκρόμ βαθαίνουν την κατάσταση και κάνουν ακόμα πιο ζοφερή την πραγματικότητα των μεταναστών. Απέναντι στον κοινωνικό αποκλεισμό, την ξενοφοβία και την ρατσιστική βία, προτάσσουμε την αλληλεγγύη ως συνιστώσα του αγώνα των μεταναστών για αξιοπρέπεια και χειραφέτηση. Μια αλληλεγγύη, που αποτελώντας μια βαθμίδα προς συνεύρεση και σύμπραξη, στρέφεται ενάντια σε κάθε είδος ρατσισμό από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΣΥΝΟΡΑ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

 

Αγρίνιο 14/01/11

Κατάληψη Apertus

apertus.squat.gr

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο


Στις 31 Γενάρη 2010 σύντροφοι και συντρόφισσες έδωσαν άμεση απάντηση σε μπάτσους, εισαγγελείς, δικαστές, δημοσιογράφους, δημάρχους, περιφερειάρχες  προχωρώντας σε ανακατάληψη του κτιρίου Μαραγκοπούλειου στη Πάτρα. 

  

ΤοΣΣάββατο 16 Οκτωβρίου 2010 το εγκαταλελειμμένο, εδώ και 20 χρόνια, κτίριο του πρώην Ικα , στην οδό Γούναρη, γνωστό και ως Μαραγκοπούλειο, καταλαμβάνεται  από συντρόφους και συντρόφισσες, για  να ξαναδώσουν ζωή σε ένα εγκαταλελειμμένο χώρο  και να δημιουργήσουν στο κέντρο της πόλης  έναν ανοιχτό χώρο όπου ελεύθερα, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα θα οργανώσουν τις ζωές,  το χρόνο, τις  καθημερινές αντιστάσεις και θα δημιουργήσουν τρόπους συλλογικής αμφισβήτησης και δράσης.

 

Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί, μπάτσοι και ασφαλίτες, προχωρούν σε εκκένωση  του κατειλημμένου κτιρίου. Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής. Στη συνέχεια οδηγούνται στην αστυνομική διεύθυνση, όπου αρνούνται να υπογράψουν και να δώσουν οποιοδήποτε στοιχείο. Παράλληλα αλληλέγγυοι που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Έπειτα από 3 ώρες, οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9  εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης», ενώ οι άλλοι 2  αφήνονται χωρίς κατηγορίες.

 

Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως χώρους αυτοοργάνωσης και συλλογικότητας,  απελευθερωμένους  από το ασφυκτικό κλοιό της καθημερινότητάς των μικρών και μεγάλων εξουσιών. Ως χώρους  κριτικής και άρνησης του πολιτισμού της ιδιοκτησίας, του εμπορεύματος, της καβάτζας και της ιδιώτευσης, όπου επιλέγεται να χτίζονται σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, μακριά και ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού, σεξισμού και αποκλεισμού. Ως χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούν να ανταμώνουν, να μοιράζονται και να ζυμώνονται και όχι να βρίσκονται για να αθροίσουν τις μοναξιές τους.

 

Οι καταλήψεις, όπως και όλοι οι χώροι συλλογικής και αυ­τοορ­γα­νω­μέ­νης δράσης, που διεκδικούν την θέση τους στα πεδία των καθημερινών μετώπων ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και σε κάθε μορφή εξουσίας, δεν έ­πα­ψαν να στο­χο­ποιού­νται και να α­ντι­με­τωπί­ζουν ένα ποικιλόμορφο φάσμα  κρατικών καθώς και πα­ρα­κρα­τι­κών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση τους, την τρο­μο­κρά­τη­ση, την συκοφάντηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους.. Η προσπάθεια καταστολής κάθε αυτοοργανωμένου, αντιθεσμικού και συλλογικού  εγχειρήματος, είναι ένα ακόμα μέσο για να θέσουν την κοινωνική ζωή σε μια τροχιά καθολικής επιτήρησης, γύρω από το πεδίο ελέγχου των κυριάρχων.  Οτιδήποτε ξεφεύγει από τους όρους και τα όρια της κυριαρχίας, καταστείλετε και εκμηδενίζεται.



Με το επικοινωνιακό εφεύρημα με το όνομα «εσωτερικός εχθρός», η εξουσία, ανακαλύπτει επιχειρήματα αδιάλειπτος και εκ του μηδενός, για να εφαρμόσει μια ιδιότυπη φασιστική «δικαιοσύνη» προς την καταστολή οτιδήποτε που διασαλεύει την λεγόμενη «κοινωνική γαλήνη».

 

Η υπεράσπιση της κατάληψης Μαραγκοπούλειο και όλων των καταλήψεων, δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι του αγώνα για αυτοκαθορισμό, αυτοδιάθεση και ελευθερία.  Αφορά όλους τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους, γιατί όταν απειλείται ένας, απειλούνται και όλοι οι υπόλοιποι. Αφόρα κάθε ανυπότακτο άνθρωπό που δεν δέχεται τα δεσμά της καθημερινότητας, που αρνείται να φιμωθεί και επιλέγει να σπάσει την παγερή σιωπή της απάθειας. Αφορά κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι, που νοιώθει τα δεσμά του όλο και πολύ να το πνίγουν.

 

Η κατάληψη apertus, που από την 1 Μάιου του 2010 λειτουργεί στο Αγρίνιο αντι-ιεραρχικά, αντιθεσμικά και αυτοοργανωμένα, στέκεται αλληλέγγυα στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα καθώς και σε κάθε αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο. Οι αυτοοργανωμένοι συλλογικοί χώροι κοινωνικής αντίστασης είναι μέρος του αγώνα για έναν κόσμο χωρίς κράτη και αφεντικά, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

 

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις!

 

Αγρίνιο 2/01/2011

 Κατάληψη Apertus