Χθες Παρασκευή, μια μέρα πριν το κάλεσμα για την συγκέντρωση-πορεία, ενημερωθήκαμε πως οι 16 προσφυγές που κρατούνταν στο ΑΤ Αγρινίου, μετακινήθηκαν σε άγνωστο, προς το παρών, προορισμό. Πιθανό να μετακινήθηκαν στην Πάτρα ή και να αφεθηκαν «ελεύθεροι».
Συνεπώς, με τα νέα δεδομένα, μεταβλήθηκε και η στοχοθεσία του καλέσματος.
Πραγματοποιήθηκε, λοιπόν, συγκέντρωση με την συμμετοχή 40 περίπου ατόμων που διήρκεσε περίπου 3 ‘ώρες. Στην συγκέντρωση μοιράστηκαν κείμενα, ενώ είχαν αναρτηθεί και πανό που έγραφαν «ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ» και «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ».
Παρακάτω , παραθέτουμε , το κείμενο που μοιράστηκε στη συγκέντρωση, το οποίο συντάχτηκε μετά την γνωστοποίηση της μετακίνησης των 16 από το Α.Τ.:
ΚΑΘΕ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΒΙΑ, ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ
Μετά από περίπου 4 μήνες ιδιότυπου καθεστώτος κράτησης στα κρατητήρια όλης της περιφέρειας (ανάμεσά τους και το Α.Τ. Αγρινίου), δηλώθηκε η πρόθεση από το υπουργείο «Προστασίας» του Πολίτη, για την «άμεση απελευθέρωση 1.200 λαθρομεταναστών» . Παράλληλα, όπως ανακοινώθηκε, όλοι οι «παράνομα εισερχόμενοι» θα καταγράφονται, θα δακτυλοσκοπούνται και θα ταυτοποιούνται. Σύμφωνα μάλιστα με τον αστικό τύπο, η Ελλάδα σκοπεύει να φέρει το θέμα της παράνομης μετανάστευσης και της αντιμετώπισής της στο Συμβούλιο Κορυφής τον Δεκέμβρη. Μηδενική ανοχή, λοιπόν, από την πλευρά της εξουσίας για τα θέματα της «παράνομης μετανάστευσης».
Το «ανθρώπινο» και «ευαισθητοποιημένο» προσωπείο της εξουσίας, δεν πείθει. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Μετά από ένα βίαιο αντιμεταναστευτικό καλοκαίρι, μετά δεκάδες δολοφονίες μεταναστών στην Π. Ράλλη, τα σύνορα, τα τμήματα, το Αιγαίο και παντού, πως θα μπορούσε να γίνει πιστευτή μια «αλλαγή» την στιγμή που ξέρουμε πως η εξουσία παραμένει ίδια και το μόνο που αλλάζουν είναι τα πρόσωπα και οι διπλωματικοί τους ελιγμοί;
Μετά από συλλήψεις, απελάσεις, παράνομες πολύμηνες κρατήσεις, βασανιστήρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξευτελισμούς και άλλα γεγονότα απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, πως θα μπορούσε να γίνει πιστευτό πως η εξουσία δεν θέλει κολαστήρια, πως «σκύβει πάνω από τα προβλήματα των μεταναστών», πως δεν τους θεωρεί «οχληρούς», την στιγμή μάλιστα που μιλά –τι φρικτή αντίφαση!- για εγκατάλειψη της χώρας «μας» από αυτούς μέσα σε τριάντα ημέρες.
Η εξουσία δεν αλλάζει φύση και ουσία από τον εκάστοτε φυσικό της εκπρόσωπο. Παραμένει αυτό που είναι, καταστέλλοντας, φυλακίζοντας και καταπιέζοντας όσους και όσες δεν της κάνουν. Η εξουσία μπορεί να κρατήσει την θέση και την επιρροή της μόνο με την βία είτε αμεσοέμμεση είτε δομική. Η νέα καταστολή, με το «σοσιαλιστικό» περιτύλιγμα, θα συνεχίσει να ακολουθεί όσα προστάζουν οι ντιρεκτίβες της Ευρώπης Φρούριο, στην οποία και μέλος είναι και σχετική επιρροή έχει.
Ο ρατσισμός, από την πλευρά του κράτους και των θεσμών θα συνεχίζει να υφίσταται το ίδιο άγρια και αδυσώπητα, γιατί πολύ απλά δεν έχει αλλάξει τίποτα. Πρόσφατο παράδειγμα η κρατική δολοφονία μετά από ανελέητο ξυλοδαρμό του μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ στις 9/10 στην Νίκαια.
Όπως επίσης και ο διάχυτος κοινωνικός ρατσισμός συνεχίζει να έρπεται μέσα στις πόλεις, τα χωριά, τους δρόμους και τα χωράφια…. Είναι αυτός που συναινώντας επιτρέπει να ορθώνονται συρματοπλέγματα, να τοποθετούνται νάρκες, να οπλίζονται δίκαννα, να «εκπυρσοκροτούν» υπηρεσιακά, να ορθώνονται ελληνορθόδοξα στιλέτα , να οργανώνονται φασιστικές επιθέσεις, να μετατρέπεται ο κάθε φιλήσυχος ιδιοκτήτης σε αδίστακτο και ετοιμοπόλεμο υπερασπιστή του «ζωτικού χώρου» του.
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες ξεκινάει από την αντίληψη της ενσυναίσθησης, δηλαδή το να καταφέρνει κάποιος να μπαίνει στη θέση του Άλλου. Πως θα φαίνονταν σε κάποιον να βρίσκονταν σε μια χώρα με αδιάκοπο πόλεμο, να φεύγει από αυτή ταξιδεύοντας μέρες και μήνες, αντιμετωπίζοντας πνιγμούς, νάρκες και σφαίρες, για να καταλήξει ετοιμόρροπος σε κάποιο άγνωστο τόπο, έτοιμος να αντιμετωπίσει τη βία του ρατσισμού, των θεσμών, της εκμετάλλευσης και τελικά να βρεθεί ανώνυμος και στοιβαγμένος σε ένα κρατητήριο χωρίς καμιά προοπτική για κάτι καλύτερο; Κανένας μετανάστης και μετανάστρια δεν είχε ονειρευτεί όταν ήταν παιδί να αντιμετωπίζει τα ελληνορθόδοξα μαχαίρια των θλιβερών συμμαχιών παρακρατικών και «αγανακτισμένων πολιτών» στον Αγ. Παντελεήμονα ή να βρεθεί φυλακισμένος με άλλα 20 άτομα στα κρατητήρια του Α.Τ. Αγρινίου.
Η αλληλεγγύη, ξεπερνά τους πλαστούς εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς και τις προκαταλήψεις, αποτελεί μια βαθμίδα προς συνεύρεση και σύμπραξη και πηγάζει από το γεγονός πως οι μηχανισμοί, οι συνθήκες και οι αιτίες που οδηγούν στην υποταγή σε μια αβίωτη ζωή είναι ίδιοι και για τους «ντόπιους» και για τους «ξένους» καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, με τη διαφορά ότι στους δεύτερους εκφράζεται με τον πιο ειδεχθή τρόπο.
Μια αλληλεγγύη, που εκφράζεται διάχυτα και δεν γυρεύει πολιτικά ανταλλάγματα και ψήφους, που αποτελεί συνιστώσα του αγώνα των μεταναστών για αξιοπρέπεια και χειραφέτηση και ανοίγει μέτωπα με κάθε είδος ρατσισμού από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Συνέλευση Αναρχικών, αντιεξουσιαστών/τριών και αλληλέγγυων Αγρινίου
