Category: ΣΕΞΙΣΜΟΣ

Την αφίσα «Χρόνια Πολλά» την δημοσιεύσαμε στο διαδικτυακό τόπο του indymedia (Αθήνας και Πάτρας). Μετά την δημοσίευση υπήρξαν και διάφορα σχόλια.

(Η συζήτηση εδώ.)

Κάποια από τα σχόλια αυτά διατύπωναν και μια άμεση αμφιβολία για την εγκυρότητα της δημοσίευσή μας. Πιο συγκεκριμένα αναφέρονταν η θέση ότι ο αγ. Δημήτριος δεν σκοτώνει γυναίκα, αλλά άντρα. Μια άποψη που αντλεί στήριξη από την ελληνική χριστιανική μυθολογία.

Για αυτό λοιπόν φωτογραφίσαμε ξανά ένα από τα τρία βιτρό και παρουσιάσουμε μια σαφώς πιο ευδιάκριτη φωτογραφία, που δίνει τέλος στις αμφιβολίες, αφού φαίνεται ξεκάθαρα πως στη συγκεκριμένη αναπαράσταση ο άγιος δολοφονεί γυναίκα.

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σεξισμού και ρατσισμού

από την ελληνορθόδοξη εκκλησιά

 

Το σκηνικό μεταφέρεται λίγο έξω από το Αγρίνιο, στο χωρίο Καινούργιο του Δήμου Θεστιέων της Αιτ/νιας. Εκεί, σε κεντρικό σημείο του χωριού υπάρχει ο ναός λατρείας του αγίου Δημητρίου με κεντρική αναπαράσταση τον εν λόγω άγιο έφιππο, που αντί να σκοτώνει ένα άνδρα όπως συνήθως αναπαρίσταται, τον άπιστο Λυαίο, σκοτώνει μια γυναίκα, η οποία ανήμπορη και σωριασμένη στο δρόμο, δέχεται πισώπλατα στο γυμνό της σώμα, την αιχμή του δόρατος του αγίου.

 

Προφανώς, για τους γενειοφόρους εμπνευστές αυτής τής αναπαράστασης, το κριτήριο δεν ήταν μόνο αισθητικό, αλλά πολιτικό, απροκάλυπτα ταυτισμένο με τα μεσαιωνικά ιδεολογήματα: η γυναικά συμβολίζει τους «άπιστους», τους «βάρβαρους», τους «μιαρούς αλλόθρησκους», τους «ανώμαλους» αυτού του κόσμου που χρειάζεται «κάθαρση».

 

Eκκλησία: βασικός θεσμός της εξουσίας, που με την πάροδο των αιώνων κατάφερε να δημιουργήσει την μεγαλύτερη ψυχολογική τρομοκρατία. Προορισμός της να σκλαβώνει μέσω της άγνοιας και του φόβου, προστάζοντας και επιβάλλοντας αξιωματικές αλήθειες και κώδικες ηθικής, τους οποίους παρουσιάζει ως θεόσταλτη εντολή. O πιο λυσσαλέος πολέμιος της, σύμφωνα με τους ταγούς του χριστιανισμού, η γυναικεία φύση. Μέσα από εικόνες, μύθους και σύμβολα προσπαθεί να καλλιεργήσει την υποταγή της γυναίκας στην εξουσία του άνδρα. Προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα ότι η υποβαθμισμένη αυτή θέση της, αποτελεί τιμωρία για την ροπή της προς την αμαρτία.

 

Είναι οι γυναίκες που ευθύνονται για το προπατορικό αμάρτημα και αντιμετωπίζονται σαν ο ενοχλητικός πειρασμός, σαν σαλώμες, που με τους προκλητικούς τους χορούς σαγηνεύουν και αναγκάζουν τον κάθε Ηρώδη να σκοτώσει. Είναι η γυναίκα αυτή που αναμένει γονιμοποίηση, που το σώμα της δεν της ανήκει, που η ηδονή της είναι αμαρτία, που ανήκει στον άνδρα και που υποχρεούται να τον φοβάται. Παράγωγό αυτού του κώδικα χριστιανικής ηθικής, είναι γυναίκες επηρεασμένες από το δηλητήριο της, ποδοπατημένες, μιασμένες, ζωντανά πτώματα. Γυναίκες, που τελικά βρίσκονται στο πάτο της ηθικής διαστρωμάτωσης του κόσμου της πατριαρχίας.

 

Ας δούμε όμως τι λένε και οι ίδιοι πατέρες της εκκλησίας και τα επίσημα γραπτά τους: «Γενικά όμως είναι ένα σκουλήκι (η γυναίκα) που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή της φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας» ( Ιωάννης ο Χρυσόστομος) «Η γυναίκα δεν έχει την άδειαν να αφήνει τον άνδρα της, αλλά καν δέρνει αυτήν εκείνος, πρέπει να υπομένει κι όχι να χωρίζεται, καν την προίκα της ξοδεύει, καν εις άλλας γυναίκας πορνεύει, αυτή πρέπει να καρτερεί. (Κανόνας Θ' του Μεγάλου Βασίλειου )

Και ο κατάλογος των ομολογιών τους, δεν έχει τέλος…

 

Είναι, λοιπόν, αυτή η ελληνορθόδοξη εκκλησία που διαποτίζεται από ρατσισμό, σεξισμό, εθνικισμό, φασισμό και που προς τιμήν της πραγματοποιήθηκαν αναρίθμητές εκδηλώσεις βίας, μίσους, απειλής, φόβου, απαξίας, σωματικής και ψυχολογικής εξόντωσης, που δεν απέχουν καθόλου από την μπούργκα, την κλειτοριδεκτομή, τον λιθοβολισμό γυναικών σε άλλες θρησκείες. Είναι όλες αυτές οι θρησκείες, που ακόμα και σήμερα, απομονώνουν το γυναικείο σώμα και ολόκληρη την γυναικεία ύπαρξη σε εκείνο το ίδιο σκοτάδι, που το έχουν εξορίσει αιώνες ολόκληρους σεξομανιακής αισχύνης και πόθου λες και ήταν «αμάρτημα».

 

Όσο δεν εξαφανίζονται και τα τελευταία θρησκευτικά κατακάθια, θα πρέπει να το επαναλάβουμε: οι προαιώνιοι θρησκευτικοί μύθοι είναι οι εγγυητές που δικαιώνουν την επικυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Οι θεοί των εκάστοτε θρησκειών αποτελούν το δόγμα κάθε υποταγής, την νύχτα που νομιμοποιεί κάθε έγκλημα. Και αν ψυχικά ο άνθρωπος ανήκει στην εκάστοτε θρησκεία, σωματικά συνεχίζει ανήκει στον εκάστοτε ηγέτη.

 

Ενάντια σε κάθε «επουράνια» εξουσία και σε κάθε επίγειο προϊστάμενό της, να σταθούμε εμπόδιο στα δηλητήρια κάθε θρησκευτικής απάτης.

 

Σύντροφοι και συντρόφισσες από τον Παροξυσμό και τον Ιό Αταξίας

 

Παρακάτω παραθέτουμε και μερικές φωτογραφίες από το ναό, για να τονιστεί το γεγονός πως ο ναός δεν είναι κανένα  "γραφικό εκκλησάκι" αλλά ένα "μεγαλεπίβολό" μπαμπουλοειδές κατασκεύασμα στο κεντρικό σημείο του χωρίου.

 

 

 

 

 

Σημείωση 1:

Το θέμα του αγ. Δημητρίου είχε τεθεί πάλι από το παροξυσμό πριν 9 χρόνια (τεύχος καλοκαιριού 2001) και λίγο καιρό αργότερα από κάποιούς «εξοργισμένους» δημοσιογράφους του τηλεοπτικού σταθμού αντέννα, οι οποίοι μετά την δημοσίευση σίγησαν. Φαίνεται πως η εξουσία της ελληνορθόδοξης εκκλησίας είναι πιο πάνω από αυτή των δημοσιογράφων…

Σημείωση 2:

Άξιο απορίας είναι πως αφήνεται αυτή η αναπαράσταση να διεισδύει και  να επιβάλλεται στην συνείδηση των κατοίκων του χωρίου, αλλά και των περιχώρων του, ανενόχλητα μετά το πέρασμα τόσων ετών από την κατασκευή της.

 

Μία βόλτα στους δρόμους μιας πόλης μας δίνει πιο πολύ την εντύπωση αποχαλινωμένης σεξουαλικότητάς παρά σεξουαλικής καταπίεσης. Κινηματογραφικές αφίσες, διαφημίσεις, προκλητικά ρούχα, εξώφυλλα περιοδικών…. Η σεξουαλικότητα φωλιάζει παντού. Γιατί; Έπαψε μήπως να υπάρχει σεξουαλική καταπίεση; Γιατί ονειρεύεται ο πεινασμένος καρβέλια; Γιατί ο φτωχός θέλει λεφτά; Επειδή δε τους φτάνει αυτό που έχουν. Γιατί ανάβει και ξελογιάζεται τόσο εύκολά ο άνθρωπος του καπιταλισμού; Επειδή ο σεξουαλισμός του είναι πολύ λίγος. Ο φαινομενικός σεξουαλικός πληθωρισμός σκεπάζει μία κατάσταση σεξουαλικής ασιτίας.

Αυτό το βλέπουμε καθαρά από το παράδειγμα της διαφήμισης: Η έκκληση στις συνειδητές και ασυνείδητές σεξουαλικές ανάγκες δεν θα μπορούσε να έχει καμία απήχηση αν οι ανάγκες αυτές ικανοποιούνταν. Το ξελόγιασμά που κάνει η διαφήμιση είναι πάντα ένα σεξουαλικό ξελόγιασμά. Το σπορ αμάξι που το κοσμούν γυναικεία πόδια απευθύνεται πιο πολύ στις αντρικές επιθυμίες για σεξουαλική ικανότητα, παρά στις ανάγκες του για ένα μεταφορικό μέσο. Τι θα γεννούσε τέτοιες επιθυμίες σεξουαλικής ικανοποίησης , αν η ικανοποίηση ήταν κάτι το αυτονόητο;

Η διαφήμιση μας αποκαλύπτει ένα σπουδαίο ρόλο που παίζει στην καπιταλιστική κοινωνία η φαινομενική σεξουαλική απελευθέρωση: Η σεξουαλικότητα πρέπει να απελευθερωθεί λιγουλάκι από τα δεσμά της, για να μπορέσει η βιομηχανία να την εκμεταλλευθεί. Αν είχαμε ολοκληρωτική απώθηση και απαγόρευση, κάθε ιδέα σεξουαλικής υφής θα είχε σαν αποτέλεσμα μόνο μία εσωτερική άμυνα εναντίον του. Η σεξουαλικότητα, λοιπόν, πρέπει να επιτρέπεται για να είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί  σαν εμπόρευμα. Πρέπει να επιτρέπεται τόσο, μόνο που να φτάνει για να ασχολούνται οι άνθρωποι μαζί της  και να τρέχουν από το ένα υποκατάστατο στο άλλο. Η εξουσία πάνω στους ανθρώπου μπαίνει και με τη σεξουαλική χειραγώγηση στην ιδιωτική τους ζωή, εξωθώντας τους στο να ασχολούνται συνέχεια με τι καινούργιο θα αγοράσουν και πως θα καλλωπισθούν.

Οι εταιρείες που εμπορεύονται το σεξ βοηθάνε στο να «ελευθερωθεί» η σεξουαλικότητα με τέτοιο τρόπο, που να μπορεί να κάνει κανείς μαζί της μπίζνες.  Με τη ν φαινομενική αυτή απελευθέρωση προσφέρουν στον καπιταλισμό τριπλή υπηρεσία: α) επεκτείνουν την καταναλωτική ικανότητα των ανθρώπων β) συγκαλύπτουν την καταπίεση και γ) διαδίδουν την αυταπάτη μιας ευτυχίας που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πουθενά.

Παράλληλα με αυτή την ολοφάνερη υπομόνευση του έρωτα , το μοντέρνο κύμα του σεξ εξακολουθεί να εμπεριέχει ακόμα απροκάλυπτα στοιχεία της παλιάς καταπίεσης. Ανέπαφα μένουν  ακόμα τόσο ο γάμος και η οικογένεια όσο και η αστική έννοια να μένει κανείς πιστός στο ταίρι του, από τυπολατρία και μόνο.

Οι κανόνες ζωής που βάζει αυτό το νέο κύμα σεξουαλικότητάς είναι καταπιεστικοί και αυταρχικοί. Καταπιεστικοί είναι γιατί υπαγορεύουν στο καθένα πως πρέπει να είναι. Οι ιδανικές τους εικόνες μας αναγκάζουν να τις συγκρίνουμε με την ζωής μας. Αυταρχικοί είναι γιατί πίσω τους κρύβεται η κανονιστική δύναμη μιας μοντέρνας αιμοβόρας κοινωνικής οργάνωσης .Όποιος δεν υποτάσσεται , θεωρείται οπισθοδρομικός και ανόητος ή απλά σεμνότυφος.

Η μαζική χειραγώγηση, που παρουσιάζεται με το μανδύα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, είναι στην πραγματικότητα απάνθρωπή: Διεγείρει τον άνθρωπό, παραμερίζοντας επιφανειακά μερικά απαγορεύω, για να του αφαιρέσει την ελπίδα προβάλλοντας του άφραστες αναπαραστάσεις, ρόλους και στερεότυπά. Από τότε που υπάρχουν περιοδικά πορνό υπάρχουν τα ψεύτικά στήθη αλλά και τα ανυπόφορα αισθήματα κατωτερότητας. Ακόμα και εκεί δηλαδή, όπου το σύστημα μας προσποιείται το φιλελεύθερο, η μοίρα του κάθε ατόμου δεν παίζει κανένα ρόλο. Η λεγόμενη «απελευθέρωση» δεν είναι τίποτε άλλο από τη γενική κατακρεούργηση της ανθρώπινης ζωής μέσα στη κοινωνία του εμπορεύματος και της αποδοτικότητας. «Ελευθερία» σημαίνει μονάχα ότι οι παλιές μορφές εξουσίας, αντικαταστάθηκαν από νέες πιο εκλεπτυσμένες…

Ντήτερ Ντουμ-1972 (παραλλαγμένο)