Μ’ ένα κλικ… όλα μέλι – γάλα!

 

Δεν χρειάζονται συστάσεις για τον γνωστό Απλό Λαϊκό Ήρωα Μπαρμπαρούση που όταν δεν επιδίδεται σε καταστροφές πάγκων μικροπωλητών σε λαϊκές αγορές, δίνει το Ελληνικό του Αίμα μόνο για Έλληνες (εκτός βέβαια αν λιποθυμήσει κατά την διάρκεια της αιμοδοσίας).  

 

Θα θέλαμε πολύ να τον πετυχουμε κάποια στιγμή στους δρόμους της πόλης μας, έτσι να τα πούμε και από κοντά… Αλλά που χρόνο το Παλικάρι για βόλτες και χαζολογήματα… Λίγο η βουλή, λίγο η οργάνωση, λίγο να βρει τον φίλο του και συναγωνιστή Έλληνα Εθνικιστή Roberto Chaidi, λίγο το ξύλο που θα φάει…

 

Οι ανυπόμονοι ας κάνουν ένα κλικ πάνω στην φωτογραφία και όλα θα πάνε μέλι – γάλα…

 

(κάντε κλικ πάνω στην φωτογραφία και όλα θα πάνε μέλι – γάλα)

Ένα ακόμα σημείο…

 

Από το σήμερα στις απαρχές του καπιταλισμού

 

Δευτέρα, 13 Φλεβάρη. Οι ακτίνες του ηλίου συναντούν το πρώτο πρωινό μετά την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου. Από το τηλεοπτικό του παραθύρι ο Κραουνάκης, αυτός ο ογκόλιθος του θεάτρου και του τραγουδιού, μας δίνει την συμβουλή του πως να αντιμετωπίσουμε την κρίση: «Να κάτσουμε σπιτάκι μας! Να ακούμε μουσική, να πηγαίνουμε θέατρο». Ακόμα και αυτήν την ώρα, δεν διαφεύγει ούτε στιγμή από το μυαλό του «αντικομφορμιστή» διανοούμενου, πως πάνω από όλα προέχει το ατομικό του μικροσυμφέρον. Το να πουλάει σιντι και να κόβει εισιτήρια, όπως φαίνεται, έχει εξέχουσα σημασία για αυτόν. Μα, τόσο απροκάλυπτα πια; Στο κάτω μέρος της οθόνης, περνάει μια λωρίδα με τους σημαντικότερους τίτλους ειδήσεων: «- Ψηφίστηκε το psi και το νέο μνημόνιο με 199 «ναι» – Μειώνεται κατά 22% ο κατώτατος μισθός όλων των κλιμακίων του ιδιωτικού τομέα – Εκτεταμένα επεισόδια χθες το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας – Κανονικά λειτουργούν μετρό και ηλεκτρικός.»


 


Η τελευταία είδηση μου καρφώνεται στο μυαλό. Ανάβω τσιγάρο. Τα πνευμόνια μου γεμίζουν καπνό και το μυαλό μου με σκέψεις. Σκέφτομαι τους ανθρώπους στα μέσα μαζικής μεταφοράς να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο με στατική αδιαφορία. Σκουντιόνται χωρίς να συναντιούνται. Άλλη μια μέρα άμισθης ή μισθωτής αποκτήνωσης ξεκινά. Μέσα στο στοιβαγμένο πλήθος οι ελεγκτές γυρεύουν λαθρεπιβάτες. Παντού οι φωτεινές επιγραφές αναπαράγουν το μήνυμα: «Όλοι είμαστε μαζί, αλλά ο καθένας είναι μόνος του». Οι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ζουν χώρια. Αποχωρισμένοι από τους γύρω τους, αποχωρισμένοι από αυτά που παράγουν, αποχωρισμένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Η ανθρώπινη ιστορία είναι η ιστορία ενός θεμελιακού διαχωρισμού: τον κοινωνικό διαχωρισμό σε αφέντες και δούλους. Αυτός ο διαχωρισμός προκαλεί και οροθετεί όλους τους υπόλοιπους. Στην Αγγλία του 16ου αιώνα οι αγρότες εκδιώχθηκαν από την γη που ζούσαν και καλλιεργούσαν. Η συλλογική ιδιοκτησία έγινε ιδιωτική. Φυτευτήκαν φράχτες, σκάφτηκαν χαντάκια, ο δημόσιος χώρος χάθηκε, η κοινοτική ζωή διαλύθηκε. Οι αγρότες αποξενώθηκαν από την γη και μετατράπηκαν σε σκλάβους μισθωτούς ή άμισθους. Αυτό αποτέλεσε την πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου. Έτσι ξεκίνησε ο καπιταλισμός. Και όπως όλα δείχνουν, η ιστορία θα συνεχίζει να γράφεται με φωτιά και αίμα, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε εμπορεύματα. Σβήνω το τσιγάρο μου.


Για την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ….

Νωρίς το πρωί της Πέμπτης 20/10 στο περιστύλιο της βουλής , αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος ρωτήθηκε αν η αστυνομία είχε έρθει σε κάποιου είδους συνεννόηση με το ΠΑΜΕ (αναφορικά με την περιφρούρηση των μελών του ΠΑΜΕ , οι οποίοι σχηματίζοντας ανθρώπινη αλυσίδα δεν άφηναν διαδηλωτές να πλησιάσουν τη βουλή)


Εκείνος απάντησε, ό,τι όσο λειτουργεί με αυτό τον τρόπο το ΠΑΜΕ , η αστυνομία δε χρειάζεται….

 

Η αναδημοσίευση αυτή από την εφημερίδα 'Εθνος , συμπυκνώνει σε λίγες γραμμές το ρόλο που δίνει το ΠΑΜΕ  στην έννοια της περιφρούρησης….


Οι ένστολοι τραμπούκοι…

 

Στις 6 Οκτωβρίου, λίγο πριν ποδοσφαιρικό αγώνα στο γήπεδο του Αγρινίου, με αιτία την άρνηση ενός ατόμου να δεχθεί τον εξευτελισμό του έλεγχου προσωπικών του αντικειμένων από τους μπάτσους, δημιουργήθηκε μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των παρευρισκομένων φιλάθλων και των δυνάμεων καταστολής. Το αποκορύφωμα ήταν ένας μπάτσος να τραβήξει όπλο και να απειλήσει τον κόσμο…

 

Θεωρούμε το γεγονός πολύ σημαντικό ως δείγμα της κρατικής τρομοκρατίας και το που μπορεί να φτάσει αυτή ακόμα και σε μια σχετικά μικρή πόλη όπως και το Αγρίνιο. Και σίγουρα, το γεγονός αυτό, δεν πρέπει να απομονωθεί στο ιδιαίτερο περιβάλλον του  λεγόμενου οπαδικού χώρου. Το τι εστί γήπεδο και ποιες είναι οι επιρροές του στο κοινωνικό (άλλα και χωροταξικό) περιβάλλον της πόλης είναι μία συζήτηση που έχει γίνει πολλές φορές και οι θέσεις μας έχουν αναπτυχθεί και στο πραγματικό χρόνο των κοινωνικών επαφών, αλλά και γραπτώς, μέσα από τις σελίδες του Παροξυσμού.

 

Όταν όμως οι μπάτσοι τραβάνε όπλο (και έτσι αυξάνεται και η πιθανότητα της εκπυρσοκρότησης) τίποτα δεν πρέπει να παραμερίζεται.

 

Η Αυτόνομη Ζώνη, ως μια συλλογικότητα που λειτουργεί κυρίως στο κοινωνικό πεδίο του γηπέδου, προάγοντας μια αντιφασιστική δομή, είναι η πιο κατάλληλη να μιλήσει για το συγκεκριμένο περιστατικό κρατικής τρομοκρατίας.

 

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο της λοιπόν, που φέρει το τίτλο:  

Οι ένστολοι τραμπούκοι…