Ο κόσμος τους…
«Με 56 κράτη-μέλη από την Ευρώπη, την Κεντρική Ασία και την Αμερική, ο ΟΑΣΕ είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός ασφάλειας παγκοσμίως, που προωθεί την ασφάλεια σε μια περιοχή που εκτείνεται από το Βανκούβερ ως το Βλαδιβοστόκ. Δίνει βήμα σε διαδικασίες πολιτικών διαπραγματεύσεων και λήψεως αποφάσεων στους τομείς της έγκαιρης προειδοποίησης, πρόληψης συγκρούσεων, διαχείρισης κρίσεων και μεταπολεμικής ανοικοδόμησης και θέτει σε εφαρμογή την πολιτική βούληση των κρατών μελών μέσα από το δίκτυο δράσεών του». (από την επίσημη ιστοσελίδα του ΟΑΣΕ) Δε χρειάζεται και ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς τι κρύβεται πίσω από το όνομα «Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη». Άλλωστε και η περιγραφή που δίνουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους μιλάει από μόνη της: πρόκειται για διακρατικό οργανισμό για την «ασφάλεια», όπως βέβαια την εννοούν τα παγκόσμια αφεντικά. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την ασφάλεια του συστήματος της εξουσίας, του χρήματος και της εκμετάλλευσης που οι ίδιοι πρεσβεύουν. Θύματα της ασφάλειάς τους είμαστε όλοι εμείς, οι υπήκοοι των ανεπτυγμένων χωρών αλλά και οι απόκληροι του τρίτου κόσμου. Από την 1/1/2009, η «τιμή» της προεδρίας του «ένδοξου» αυτού οργανισμού ανήκει στην ελλάδα. Στις 27 και 28 Ιουνίου, η Κέρκυρα θα φιλοξενήσει την «άτυπη» σύνοδο του ΟΑΣΕ με τις καθόλου άτυπες αποφάσεις που αυτή θα λάβει: Μετανάστευση
Το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν είναι κάτι νέο για τις δυτικές κοινωνίες, παρόλα αυτά η αντιμετώπισή της από τα κράτη ποτέ δεν ήταν τόσο προσβλητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και αν κάποτε η μετανάστευση αποτελούσε κοινωνικό ζήτημα, σήμερα είναι καθαρά θέμα του ποινικού και σωφρονιστικού μηχανισμού. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί ο πρόσφατος νόμος Μπερλουσκόνι σύμφωνα με τον οποίο τιμωρείται με πολυετή φυλάκιση όποιος παραλείψει να καταδώσει «παράνομο» μετανάστη που θα υποπέσει στην αντίληψή του. Τέτοιου είδους πρακτικές αποτελούν μέρος της κυρίαρχης πολιτικής των αφεντικών για τη μετανάστευση, εκφραστής της οποίας είναι και ο ίδιος ο ΟΑΣΕ. Στα πλαίσια αυτά, δεν αναμένουμε από τον ΟΑΣΕ τίποτε άλλο πέρα από περισσότερο έλεγχο, καταστολή, απελάσεις, περιχαράκωση και στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, μιας κοινωνίας ανθρωπόφοβης και ρατσιστικής στην οποία θα κυριαρχούν οι ρουφιάνοι και οι καταδότες. Η διαμόρφωση μιας τέτοιας κοινωνίας είναι αυτοσκοπός για τους ισχυρούς. Ο στόχος δεν είναι η «πάταξη» της μετανάστευσης γιατί απλούστατα, ο μετανάστης είναι με πολλούς τρόπους χρήσιμος στο καθεστώς: «χρησιμεύει» για τη συμπίεση των μεροκάματων, για την αύξηση της παραγωγικότητας, για τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών συστημάτων, για την άντληση δημοσίων εσόδων, για την πειθάρχηση των ντόπιων εργατών, για την ένταση της καταστολής και της επιτήρησης, την προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων και γενικότερα για τη δημιουργία μιας κοινωνίας αστυνομοκρατίας. Τέλος, ως αποδιοπομπαίος τράγος για την αυξημένη ανεργία, το έγκλημα και κάθε φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας που έχει τα πραγματικά του αίτια στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα. Αυτό που πραγματικά επιδιώκεται είναι η «ρύθμιση» της ροής των μεταναστών. Και αυτό διότι αυτό που πραγματικά οι ισχυροί φοβούνται είναι οι κοινωνικοί τριγμοί που συνοδεύουν τη γενικευμένη παρουσία μεταναστών και που μπορούν να βλάψουν την εξουσία τους.
«Τρομοκρατία» Ο μόνιμος «μπαμπούλας» του δυτικού κόσμου την τελευταία δεκαετία, είναι ταυτόχρονα ένα από τα ζητήματα που δεν αφορούν καθόλου τις ζωές μας. Είναι πολύ χαρακτηριστική η προσπάθεια που καταβάλλουν τα αφεντικά του δυτικού κόσμου να παρουσιάσουν το ζήτημα της τρομοκρατίας ως κάτι που αφορά όλους μας, κάτι που απειλεί τη ζωή και την ασφάλεια του καθενός από εμάς και που αποτελεί κίνδυνο για το δυτικό «πολιτισμό» και τον τρόπο ζωής μας. Στην πραγματικότητα το μόνο που απειλείται από τον «αδίστακτο τρομοκράτη» είναι το αίσθημα της παντοδυναμίας της εξουσίας τους, αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι το κράτος είναι πανίσχυρο και ελέγχει τα πάντα. Αυτή η εικόνα του ισχυρού κράτους τσαλακώνεται με κάθε «τρομοκρατικό χτύπημα» και για το λόγο αυτό οι εξουσιαστές θέτουν σε ύψιστη προτεραιότητα την αντιμετώπιση τέτοιων
φαινομένων. Ακόμα και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η φιγούρα του φονταμενταλιστή εξτρεμιστή είναι δικό τους δημιούργημα, αποτέλεσμα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος και του δυτικού τρόπου ζωής. Το δυτικοκεντρικό σύστημα παγκόσμιας εξουσίας θέλει τις δυτικές κοινωνίες καταναλωτές των προϊόντων που παράγουν οι σύγχρονοι σκλάβοι του Τρίτου Κόσμου. Αυτή είναι η βάση της ευημερίας των δυτικών καπιταλιστικών οικονομιών, των οποίων ο ΟΑΣΕ είναι πιστός υπηρέτης. Κάτι που γίνεται φανερό όταν ο ΟΑΣΕ αναλαμβάνει την «μεταπολεμική ανοικοδόμηση» των κατεστραμμένων από πολέμους οικονομιών. Στην πραγματικότητα λειτουργεί ως μέσο οικονομικής διείσδυσης και πολιτικού ελέγχου των ηττημένων, επεκτείνοντας τα πλοκάμια των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων. Ξεπούλημα δημόσιων περιουσιών για χάρη πολυεθνικών εταιριών, χορήγηση δυσβάσταχτων δανείων, εφαρμογή υπαγορευμένων πολιτικών, λεηλασία των φυσικών πόρων, συνθέτουν το σκηνικό μιας ειρήνης που είναι εξίσου ισοπεδωτική με τον πόλεμο που τα ίδια οικονομικά συμφέροντα προκάλεσαν. Πίσω στις χώρες του δυτικού κόσμου, την τελευταία δεκαετία τα κράτη προχώρησαν στη θέσπιση νομοθετημάτων που τιμωρούν ανελέητα όσους έχουν την ατυχία να χαρακτηριστούν τρομοκράτες. Πίσω από τη γενική και αόριστη έννοια της «τρομοκρατίας» μπορεί άνετα να περιληφθεί οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβητεί έμπρακτα την κρατική εξουσία. Η έννοια της τρομοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την εκμηδένιση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Κάμερες, παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών, τρομονόμοι, ιδιώνυμα αδικήματα χρήσης κουκούλας, επιστροφή στο αδίκημα της περιύβρισης αρχής, μαζικές κατηγορίες και προφυλακίσεις αγωνιστών, συλλήψεις διαδηλωτών στο σωρό, εξοντωτικές ποινές κλπ είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Απώτερος στόχος των ισχυρών είναι η δημιουργία κοινωνιών της απάθειας, της υποταγής και της αδράνειας, που θα τους επιτρέπει ανενόχλητα να διαχειρίζονται τις ζωές των υπηκόων τους.
φαινομένων. Ακόμα και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η φιγούρα του φονταμενταλιστή εξτρεμιστή είναι δικό τους δημιούργημα, αποτέλεσμα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος και του δυτικού τρόπου ζωής. Το δυτικοκεντρικό σύστημα παγκόσμιας εξουσίας θέλει τις δυτικές κοινωνίες καταναλωτές των προϊόντων που παράγουν οι σύγχρονοι σκλάβοι του Τρίτου Κόσμου. Αυτή είναι η βάση της ευημερίας των δυτικών καπιταλιστικών οικονομιών, των οποίων ο ΟΑΣΕ είναι πιστός υπηρέτης. Κάτι που γίνεται φανερό όταν ο ΟΑΣΕ αναλαμβάνει την «μεταπολεμική ανοικοδόμηση» των κατεστραμμένων από πολέμους οικονομιών. Στην πραγματικότητα λειτουργεί ως μέσο οικονομικής διείσδυσης και πολιτικού ελέγχου των ηττημένων, επεκτείνοντας τα πλοκάμια των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων. Ξεπούλημα δημόσιων περιουσιών για χάρη πολυεθνικών εταιριών, χορήγηση δυσβάσταχτων δανείων, εφαρμογή υπαγορευμένων πολιτικών, λεηλασία των φυσικών πόρων, συνθέτουν το σκηνικό μιας ειρήνης που είναι εξίσου ισοπεδωτική με τον πόλεμο που τα ίδια οικονομικά συμφέροντα προκάλεσαν. Πίσω στις χώρες του δυτικού κόσμου, την τελευταία δεκαετία τα κράτη προχώρησαν στη θέσπιση νομοθετημάτων που τιμωρούν ανελέητα όσους έχουν την ατυχία να χαρακτηριστούν τρομοκράτες. Πίσω από τη γενική και αόριστη έννοια της «τρομοκρατίας» μπορεί άνετα να περιληφθεί οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβητεί έμπρακτα την κρατική εξουσία. Η έννοια της τρομοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την εκμηδένιση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Κάμερες, παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών, τρομονόμοι, ιδιώνυμα αδικήματα χρήσης κουκούλας, επιστροφή στο αδίκημα της περιύβρισης αρχής, μαζικές κατηγορίες και προφυλακίσεις αγωνιστών, συλλήψεις διαδηλωτών στο σωρό, εξοντωτικές ποινές κλπ είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Απώτερος στόχος των ισχυρών είναι η δημιουργία κοινωνιών της απάθειας, της υποταγής και της αδράνειας, που θα τους επιτρέπει ανενόχλητα να διαχειρίζονται τις ζωές των υπηκόων τους.
…και ο δικός μας κόσμος
Η παρούσα σύνοδος του ΟΑΣΕ διεξάγεται κάτω από το «φάντασμα» της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η συγκυρία αυτή δίνει στους κρατούντες τη δυνατότητα να ενεργήσουν με λυμένα τα χέρια και δίχως να τηρήσουν ούτε τα προσχήματα. Μεταναστευτικό, ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, νομοθετήματα, όλα προσφέρονται προς «ρύθμιση» με «ιερό σκοπό» την έξοδο από την κρίση. Απέναντι στη δαιμονοποίηση του μετανάστη και στην κοινωνία της ξενοφοβίας, εμείς θεωρούμε τους μετανάστες αδέρφια μας. Απέναντι στην κοινωνία της καταστολής και της μπατσοκρατίας, των τρομονόμων και της ρουφιανιάς που αυτοί μας ετοιμάζουν, εμείς προτάσσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, της αυτοδιαχείρισης. Απέναντι στην κυριαρχία του χρήματος, της ιδιοκτησίας και του παραλογισμού της μισθωτής σκλαβιάς, εμείς αντιπαραθέτουμε τον αντιεμπορευματικό χαρακτήρα των ανθρώπινων σχέσεων, τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στη σύνοδο του ΟΑΣΕ
