παροξυσμός

 

Από τα τέλη Αυγούστου του 2013 μέχρι και σήμερα ο αγώνας για την υπεράσπιση του δημοτικού πάρκου Αγρινίου συνεχίζεται. Μέσω της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Πάρκου Αγρινίου, ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας όλο αυτό τον διάστημα έχει καταθέσει έργο και έχει δώσει αγώνες για να αποτραπεί η λεηλασία-«ανάπλαση» του Πάρκου. Μέσα από καθημερινή παρουσία στο χώρου του πάρκου, το σταμάτημα των μπουλντόζων, παρεμβάσεις στα δημοτικά συμβούλια, με εκδηλώσεις και συζητήσεις,  αλλά παράλληλα και με νομικές διεκδικήσεις υπερασπίζεται το πάρκο, τόσο ως χώρο πρασίνου, αλλά και ως δημόσιο χώρο, έναν από τους τελευταίους που έχουν απομείνει σε μια πόλη που το τσιμέντο καταβροχθίσει το χώμα και το πράσινο και η κερδοφορία ρημάζει την δημόσια σφαίρα. Παρακάτω παραθέτουμε ένα κείμενο του Γεωπόνου Δημήτρη Γερονίκου που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του Παροξυσμού (άνοιξη 2014).

 

 

 

Περιβαλλοντικό έγκλημα στο Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου.

 

Ζούμε τα χρόνια του νεοελληνικού υπαρκτού σουρεαλισμού. Το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου εκτείνεται σε 54 στρέμματα γης και είναι ο μεγαλύτερος δημόσιος ελεύθερος χώρος περιβαλλοντολογικής παιδείας, άθλησης, ξεκούρασης και ψυχαγωγίας της πόλης.

 

Πρόκειται για ένα ζωντανό οικοσύστημα με ιδιαίτερη βιοποικιλότητα που επηρεάζεται από ποικίλους παράγοντες. Ουσιαστικά είναι μία υποδομή πρασίνου με δενδροστοιχίες και όχι μόνον, καθώς αποτελεί δεξαμενή φυτογενετικού υλικού και δημόσια περιουσία με διαρκή βιώσιμη παραγωγή σε βάθος χρόνου. Είναι στοιχείο πολιτισμού το οποίο με κατάλληλη διαχείριση μπορεί να προσφέρει δυνατότητες οικονομικής ανασυγκρότησης για μία ολόκληρη περιοχή.

 

Η φυτολογική σύνθεση του συγκεκριμένου πάρκου σε αρμονία με στοιχεία ευρωπαϊκών σχολών κηποτεχνίας, δημιουργούν τις συνθήκες ώστε το εν λόγω πάρκο να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ιστορικούς κήπους στη δυτική Ελλάδα.

 

 

Aπό τις 20 Αυγούστου 2013 εργάτες, μηχανικοί και δικηγόροι του δήμου μαζί με τις μπουλντόζες των εργολάβων ξεκίνησαν να εφαρμόζουν την εντολή της δημοτικής αρχής για «ανάπλαση» του Πάρκου με μία έξαρση αυταρχισμού, επιστημονικής ανεπάρκειας και αντιδραστικής ιδιοτέλειας. Το Αγρίνιο μία πόλη όπου η ανθρωπιστική κρίση είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, στροβιλίζεται έκτοτε στις φρενήρεις εικόνες που προσφέρει απλόχερα το έργο της «ανάπλασης» του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου.

 

Tην εποχή εκείνη αμέσως δραστηριοποιήθηκαν συνειδητοποιημένοι κι ενεργά σκεπτόμενοι πολίτες που αντιστέκονται στα σχέδια του δήμου. Δημιουργήθηκε η Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Πάρκου, η οποία προσπάθησε να γνωστοποιήσει το μέγεθος και τις παρενέργειες του έργου «ανάπλασης» στις ζωές των Αγρινιωτών. Τα τελευταία χρόνια στο Αγρίνιο έχει προκύψει κίνημα ανθρώπων που θέλουν την ουσιαστική αναβάθμιση του πάρκου, φυσικά διαφωνώντας με τους όρους καταστροφής που θέτει η υφιστάμενη δημοτική αρχή.

 

Στο όνομα της έκτακτης ανάγκης που ζει η χώρα, ορισμένοι με θέσεις εξουσίας, έχουν αναγάγει τη σκοπιμότητα σε κοινή λογική και θέλουν να θέσουν σε εφαρμογή μηχανισμούς με τους οποίους φροντίζουν να αποτρέψουν ή να ελέγξουν τις συμπεριφορές των άλλων στο χώρο, εφόσον οι τελευταίοι δεν ακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα του «πολίτη καταναλωτή». Αυτό επιδιώκουν να το καταφέρουν με την ιδιωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων και την αγοραία εμπορευματοποίηση τους.

 

Στις 5 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η καταστροφή των εγκαταστάσεων της φυτωριακής – θερμοκηπιακής υποδομής του Πάρκου και το ξερίζωμα των δένδρων του Πάρκου που είχαν την ατυχία να φύονται εντός του περιφραγμένου χώρου, τον οποίο ο Δήμος Αγρινίου χρησιμοποιούσε ως φυτώριο. Λίγες ημέρες πριν στις 13 Αυγούστου 2013 αναλυτικά στην έκταση του φυτωρίου είχαν καταγραφεί από τον κ. Θεοχάρη Ζάγκα (δευθυντή εργαστηρίου Δασοκομίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ.), 92 δένδρα ηλικίας 10-60 ετών. Τα τοπογραφικά σχέδια της μελέτης «ανάπλασης» του δήμου Αγρινίου εμφάνιζαν στο χώρο αυτό μηδενικό αριθμό δένδρων!

 

Πανό από παρέμβαση στα εγκαίνια της δημοτικής πινακοθήκης Αγρινίου στις 10/12/13.

 

Η συγκεκριμένη «ανάπλαση» είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση σύμφωνα με τον γεωπόνο Δημήτρη Παπαδήμα1 όπου «…οι υπεύθυνοι των έργων, για να προσπεράσουν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών λόγω βαναυσοτήτων σε βάρος των δένδρων, διαρρέουν την πληροφορία ότι τα μαλλιοτραβηγμένα δένδρα δεν καταστρέφονται αλλά αντίθετα “μεταφυτεύονται” σε “καλύτερες” συνθήκες ή μεταφέρονται σε Δημοτικά ή Ιδιωτικά φυτώρια για φύλαξη και εντατική συντήρηση επαναφοράς των φυσιολογικών λειτουργιών τους. Κάτι τέτοιο θα είχε βάση αν η μετακίνηση αυτή γινόταν σύμφωνα με τους μεταφυτευτικούς κανόνες».

 

Στο έργο της “ανάπλασης” αποτυπώνονται σε με εικόνες τα κατορθώματα της κορυφαίας καθοδήγησης του επικεφαλής του Δήμου Αγρινίου σε συνεργασία με τις έμπειρες “πινελιές” των δημοτικών του υπαλλήλων, καθώς σε πλήρη αρμονία δημιουργούν ένα εκρηκτικό τοπίο που υπόσχεται δυναμική ανάγνωση της δραματικής σύγκρουσης του ανθρώπου με το πεπρωμένο του. Σε ρόλο σολίστ ο εργολάβος, μας προσφέρει την ευκαιρία να απολαύσουμε «σε πρώτο πλάνο» τον τραχύ, άξεστο ήχο των κατορθωμάτων της τσάπας του.

 

Η «μεταφύτευση» στα Τριαντέικα.

 

Είναι γνωστό στη νεοελληνική πραγματικότητα πολλές φορές όπως χρησιμοποιούνται τα ευρωπαϊκά χρήματα προκαλούν την αποδόμηση και την καταστροφή υπαρχόντων πράσινων υποδομών προς όφελος και πλουτισμό όσων τα διαχειρίζονται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Βέβαια όταν γίνεται λόγος για πράσινο είναι ανάγκη πλέον να διευκρινίζεται πως εννοείται το πραγματικό, το φυτικό, το ζωντανό κι όχι αυτό της έκφρασης «πιο παράξενο κι από πράσινο όνειδος».

 

Στις 5 Μαρτίου 2014 εκδικάστηκε η αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, Αγρινιωτών πολιτών κατά της επιχειρούμενης καταστροφικής ανάπλασης κι αναμένεται η τελική απόφαση. Όλους αυτούς τους μήνες ο αγώνας των πολιτών συνεχίζεται δυναμικά μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την αποκατάσταση της λειτουργίας του πάρκου.

 

Ωστόσο το δίκαιο μεταξύ των γενεών συνεχίζει να αποτελεί ένα ερώτημα, με υπαρξιακές διαστάσεις για τη βιωσιμότητα της πόλης του Αγρινίου, που παραμένει αναπάντητο.

 

Κείμενο – Φωτογραφίες:

Δημήτρης Γερονίκος (Γεωπόνος Γ.Π.Α./Μ.Sc).  

enterioni.blogspot.com

 

Πηγή:

Επιστημονική άποψη για τις αναπλάσεις πάρκων και η περίπτωση του Παπαστρατείου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου. 

 

 

 

Αντί προλόγου.

Σε τούτο το τεύχος, η θεματολογία του εντύπου επικεντρώθηκε σε αυτές τις συνθήκες, που αν και αόρατες, αφανείς και κρυμμένες, κατευθύνουν την τροχιά που διασχίζουμε όλοι και όλες μας σε αυτό το βίαιο, ψυχρό και δολοφονικό σύστημα. Σε αυτό το τεύχος, λοιπόν, μιλάμε για την κρίση ως μια κρυφή κρίση των ταξικών και κοινωνικών σχέσεων. Μιλάμε για την εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών, θεωρώντας την ως το μεγάλο άγνωστο Χ των καπιταλιστικών σχέσεων, την περιοχή της εργασίας που παραμένει συστηματικά απούσα από τις εθνικές στατιστικές. Για τον μύθο του υπερπληθυσμού που κρύβει από πίσω του ρατσιστικό μίσος για τους ανθρώπους του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Για τις βίαιες ιστορίες γυναικών που μένουν καλά κρυμμένες πίσω από αμπαρωμένες πόρτες και οδηγούν στην υποτίμησή τους. Για την μυστικοποίηση και την λατρεία των εμπορευμάτων και την κρυμμένη εκμετάλλευση που ενσωματώνουν. Για τους κρυμμένους θησαυρούς των πλουσίων και το ολοφάνερο φιλανθρωπικό τους έργο. Για την αόρατη εργασία που παράγουμε κάθε μέρα στο διαδίκτυο.

 

Ωστόσο, μιλάμε και για τις κρυμμένες και αφανείς υλικές συνθήκες μέσα από τις οποίες μπορούμε να σπάσουμε τις καπιταλιστικές σχέσεις και να πάρει σάρκα και οστά η αταξική κοινωνία, μεταφέροντας την επανάσταση από ένα απροσδιόριστο μέλλον στο εδώ και το τώρα.

 

Για το εξώφυλλο αυτού του τεύχους (σκίτσο από τον okso81).

 

Αλέξης Γρηγορόπουλος. Η σφαίρα της ελληνικής αστυνομίας που διαπέρασε την νεανική του καρδιά, σηματοδότησε το πέρασμα από την μία εποχή στην άλλη. Από τότε τίποτε δεν είναι πια το ίδιο.

Σαχτζάτ Λουκμάν. Οι επανωτές μαχαιριές που δέχτηκε πισώπλατα μέχρι θανάτου από φασίστες, αποκάλυψαν την ύπαρξη εκατοντάδων μεταναστών με δύσκολα ονόματα και άγνωστες ιστορίες που δολοφονούνται στα σύνορα, στα τμήματα, στους δρόμους, τα χωράφια, τα κάτεργα.

Παύλος Φύσσας. Υψώνοντας το ανάστημα του, κατέδειξε πως το μαχαίρι που χώθηκε απευθείας στην καρδιά του, το κρατούσαν χιλιάδες «ανυποψίαστοι» έλληνες πολίτες που  τόσα χρόνια εκτρέφουν το φασισμό.

 

Αλέξης, Σαχτζάτ, Παύλος: σύμβολα της εποχής που ζούμε, σύμβολα της εποχής που έρχεται.

 

 

Ο Παροξυσμός είναι ένα έντυπο δρόμου που κυκλοφορεί από το 1998 στο Αγρίνιο, αποτελώντας κομμάτι μιας συνολικότερης στάσης και δραστηριότητας. Μοιράζεται χέρι με χέρι και χωρίς αντίτιμο, για να αποφευχθεί η διαμεσολάβηση τους χρήματος αλλά και η γενικότερη αναπαραγωγή των εμπορευματικών σχέσεων. Η κάλυψη των εξόδων της έκδοσης και της διακίνησης γίνεται με ελεύθερη συνεισφορά. Το παρόν τεύχος τυπώθηκε τον Απρίλιο του 2014 σε 800 αντίτυπα. Στο Αγρίνιο μπορείτε να το βρείτε στην Κατάληψη Apertus (Καλυβίων 70) και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις. Για επικοινωνία εδώ.

 

 

Περιεχόμενα:

-Για το εξώφυλλο αυτού του τεύχους, 2

-Για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης, 3-6

-Για το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου, 7-9

-Υπερπληθυσμός, υπερκατανάλωση, 10-11

-Αλ Καντάνης, 12

-Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μ. Τόλη, 13

-Κρίση, τι τους νοιάζει τους μεγάλους μας σφετεριστές, 14-16

-Σχετικά με το ταμείο αλληλεγγύης της κατάληψης Αpertus, 17

-Facebook, 18-19

-Κατοχή Αιτωλοακαρνανίας, η κρυμμένη εκμετάλλευση, 20

-Υποσημειώσεις από ξεχασμένους αστερίσκους, 21

-Ψυχοκόρες, το σιδέρωμα τη Σπυριδούλας, 22-23

-Για την αναδιάρθρωση-ιδιωτικοποίηση των ελληνικών φυλακών, 24-25

-Σημεία ενός θεαματικού χωροχρόνου, 26

-Μια συζήτηση για το γκράφιτι, 27-29

-Ένα κτήριο μιλάει, 30-31

-Μια απολογιστική συζήτηση για τα γεγονότα της περσινής χρονιάς, 32-33

-Ποίηση, 34-35

 

 

 

Ο πάτερ Aλ Καντάνης βρίσκεται στο κεφαλόσκαλο του Ναού του. Παρατηρεί τους Χριστιανούς Νέους να προετοιμάζονται για το νέο γύρο του αγώνα paint ball. Στο μυαλό του πάτερ έρχονται σκέψεις από τις προηγούμενες μέρες. Θυμώνει σαν σκέπτεται το σχόλια που δέχτηκε από σελίδες του διαδικτύου που τον αποκαλούσαν πολεμοχαρή που εθίζει τα παιδιά στις συνήθειες μιας μάχης. Κάποιοι άλλοι τον αποκάλεσαν φασίστα επειδή ευλόγησε στα εγκαίνια τους τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Αγρίνιο. Τα παιδιά από κάτω έχουν αρχίσει το paint ball. Γελούν, φωνάζουν, βρίζουν καμία φορά. Δεν τον πειράζει. Μέσα του είναι θυμωμένος για την αποδοκιμασία που δέχτηκε. Τόσα έχει κάνει για αυτήν την πόλη. Φροντιστήρια για ελληνόπουλα, συσσίτια και παζάρια ρούχων μόνο για έλληνες. Μέχρι και αφίσες κόλλησε με το σύνθημα «Χριστός ή Κρίση; Η Μετάνοια είναι η λύση». Και τόσο μένος πια για το πρόσωπό του;

 

Ξαφνικά ο ουρανός σκοτεινιάζει. Καταιγιδοφόρα νέφη κατακλύζουν τον ορίζοντα. Δυνατός άνεμος φυσά. Η γενειάδα του και τα άμφια του ανεμίζουν. Αστραπές και βροντές χαλάνε τον κόσμο. Οι Χριστιανοί Νέοι στρέφουν τα βλέμματά τους πάνω του. Τα μάτια τους λάμπουν σαν την πανσέληνο τα μεσάνυχτα. Τα πλαστικά τους όπλα έχουν μετατραπεί σε πολυβόλα. Ο παπά-Καντάνης πηδά από το κεφαλόσκαλο και βρίσκεται στην σέλα του Λευκού Αλόγου της Αποκάλυψης. Με την ποιμαντορική του ράβδο το οδηγεί. Ξωπίσω του τον ακολουθούν οι Νέοι του πάνω σε πυραυλοκίνητα skate. Στο διάβα τους τιμωρούν αλλόπιστους, άθρησκους, αμαρτωλούς και μετανάστες. Εισβάλουν σε μπαρ, καφέ και άλλα στέκια ακολασίας και τα πυρπολούν. Ο πάτερ καλπάζει με σιγουριά προς το Δημαρχείο. Καταλαμβάνει την εξουσία της πόλης! Ο Δήμαρχος αγνοείται! Τώρα μέσα στο Δημαρχείο βρίσκεται ο παπά-Καντάνης με τους πάνοπλους Χριστιανούς Νέους να τον στηρίζουν!

 

Στην πλατεία σιντριβανιού έχει μαζευτεί κόσμος. Όλοι είναι έντρομοι καθώς περιμένουν τις επόμενες κινήσεις του. Μέσα ο πάτερ ετοιμάζεται. Το αρχιερατικό του εγκόλπιο φωτοβόλει! Ο Θεός του έδωσε και άλλη δύναμη! Φορά το στιχάριο και το ωμοφόριό του. Η ποιμαντορική ράβδος ακτινοβολεί! Πλέον βρίσκεται πάνω από το δάπεδο! Αιωρείται! Είναι ο κάτι μεταξύ του Γκάνταλφ, του Μπάτμαν, του Μαγκνέτο και του Αγίου Κωνσταντίνου! Ο κόσμος περιμένει το διάγγελμα του! Θα εγκαθιδρύσει ένα Νέο Βασίλειο και αυτός θα είναι ο Αυτοκράτορας! Σκληρός αλλά Δίκαιος! Και αρχίζει σήμερα από το κέντρο του Αγρινίου! Ίπταται. Εξέρχεται από το παράθυρο του Δημαρχείου! Λάμψεις παντού! Το σιντριβάνι αντί για νερό, αναβλύζει αίμα! (Κάποιοι το πέρασαν για κρασί και πήγαν να πιουν). Πίσω του ακτινοβολεί ένας ενεργειακός σταυρός. Η φιγούρα του είναι αποκαλυπτική. Ο κόσμος έντρομος και με θαυμασμό κρέμεται από τα χείλη του! «Φασίστα Αλ Καντάνη το νου σου!», του φωνάζει κάποιος περαστικός από το προαύλιο της εκκλησιάς. Βρίσκεται ακόμα στο κεφαλόσκαλο του ναού, οι Χριστιανοί Νέοι ακόμα παίζουν paint ball. Όλα στο μυαλό του… Κάποια μέρα όμως θα τους δείξει…

 

Προδημοσίευση από το 14^ο τεύχος του Παροξυσμού.

Εικονογράφηση okso81.