παροξυσμός

Να γκρεμίσουμε τους εθνικούς μύθους !

Η εθνική «μας» ιστορία βρίθει από ψεύδη, αποσιωπήσεις και ουκ ολίγες είναι οι περιπτώσεις που τα γεγονότα αναστρέφονται ολοκληρωτικά. Η εθνική ιστορία έχει κλειδαμπαρώσει την πόρτα από το σκοτεινό της υπόγειο που βρίσκονται θαμμένες ιστορίες γενοκτονιών, σφαγών και φρικαλεοτήτων. Και παρ’ όλα αυτά οι παρελάσεις συνεχίζουν να παρελαύνουν, υπό την στήριξη των χειροκροτητών τους, ενώ τα μνημεία που δοξάζουν ιερά εγκλήματα και ενδόξους φονιάδες, στέκουν αγέχωρα στο τοπίο των πόλεων και των χωριών.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1821 ελληνικές δυνάμεις, με αρχηγό τον Θ. Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Τριπολιτσά και επί τρεις μέρες εκτέλεσαν το «ιερό χρέος» τούς, δηλαδή σφάγιασαν 32.000 αμάχους τούρκους και εβραίους -άντρες, γυναίκες, παιδιά και βρέφη.

Στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν ο Διονύσιος Σολωμός αφιέρωσε 39 κεντρικές στροφές ομολογώντας την σφαγή της Τριπολιτσάς.

Ιδού δύο από αυτές :

Κοίτα χέρια απελπισμένα

Πως θερίζουνε ζωές

Χάμου πέφτουνε κομμένα

Χέρια, πόδια, κεφαλιές, (στροφή 64η)

Και παλάσκες και σπαθία

Με ολοσκόρπιστα μυαλά,

Και με ολόσχιστα κρανία

Σωθικά λαχταριστά. (στροφή 65η)

Η παραχάραξη της ιστορίας είναι το μεγαλύτερο όπλο του εθνοφασισμού. Δεν υπάρχουν «ιστορικές αναγκαιότητες», παρά μόνο εθνικοί στρατοί που εξοντώνουν μέχρι να αλληλοεξοντωθούν.

«Στην περιοχή της Ηγουμενίτσας το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί ένας πραγματικός πόλεμος εναντίων των προσφύγων. Τα περιστατικά κατά των προσφύγων είναι συνεχή και δεν στερούνται βαρβαρότητας. Πριν λίγους μήνες ένας Κούρδος πρόσφυγας είχε δολοφονηθεί από λιμενικούς που του είχαν λιώσει το κεφάλι στο δρόμο, το έγκλημά του ήταν ότι ήταν πρόσφυγας. Η κατάσταση από τότε δεν βελτιώθηκε.

Δεκάδες πρόσφυγες κρατήθηκαν παράνομα υπό απαράδεκτες συνθήκες σε υποτυπώδη κρατητήρια, ανάμεσά τους πολύ συχνά και μικρά παιδιά. Το τελευταίο διάστημα οι πρόσφυγες δέχθηκαν αρκετές φορές τις επισκέψεις της αστυνομίας που διέλυε τα πρόχειρα καταλύματα τους. Υπάρχουν καταγγελίες από τους ίδιους τους πρόσφυγες ότι κατά τις επιχειρήσεις εναντίων τους, τους έκαψαν ρούχα και κουβέρτες. Κάπου μέσα από αυτά τα γεγονότα γεννήθηκαν μια σειρά από δράσεις αλληλεγγύης. Οργανώθηκαν μοιράσματα τροφίμων και ρούχων, ενώ τους πρόσφυγες επισκέφθηκαν και γιατροί και συγκεντρώθηκαν φάρμακα που χρειαζόταν.» (Από ενημερωτικό κείμενο συντρόφων και συντροφισσών από την Ηγουμενίτσα).

Την Τρίτη 02/03 πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης που ξεκίνησε από το κέντρο της πόλης της Ηγουμενίτσας στις 6 το απόγευμα. Η πορεία διήρκησε περίπου 2 ώρες και πέρασε από όλα τα κεντρικά σημεία της πόλης. Η παρουσία μπάτσων, ένστολων ή μη, ήταν εμφανής σε όλη την πόλη, ενώ διμοιρίες παρακολουθούσαν την πορεία από μικρή απόσταση, προκαλώντας τους διαδηλωτές. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 200 αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, φωνάχτηκαν με παλμό συνθήματα αλληλεγγύης με κεντρικό το σύνθημα «Εκεί στο Λαδοχώρι επάνω στο βουνό, γίνεται ένα έγκλημα καθημερινό».

Μερικές φωτογραφίες από την πορεία αλληλεγγύης