παροξυσμός – Page 18 – παροξυσμός

Σήματα καπνού γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει

Σήματα καπνού γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει

Από τις απαρχές του καπιταλισμού, μας αναγκάζουν να αποχωριζόμαστε την γη, το σημαντικότερο μέσο διαβίωσης μας. Πλέον δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε, να κτίσουμε τα σπίτια μας, να ζήσουμε σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Μας «προσφέρουν» τελικά ένα δώρο που κάνεις μας ποτέ δεν ζήτησε: την ζωή στα αστικά κέντρα. Εκεί μπορούμε να ζήσουμε τελείως «απελευθερωμένοι» από τα μέσα παραγωγής, αναπαραγωγής και διαβίωσης μας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε εργάτες και πουλάμε το τομάρι μας. Παζαρεύουμε συνεχώς το τομάρι μας στην ελεύθερη αγορά, το ταΐζουμε με βλαβερές τροφές που τις έχουμε παράγει εμείς σε μια αλυσίδα παραγωγής, το βαρβαρίζουμε με πληροφορίες που παράγουμε και διακινούμε εμείς, το διασκεδάζουμε και το απασχολούμε με τεχνικές ευφορίες που μας αναγκάζουν να καταναλώσουμε. Αυτό λίγο πολύ χαρακτηρίζει την ιστορική διαδικασία της εκμετάλλευσης: Αποχωρισμός και σφετερισμός… Το σχέδιο είναι απλό: να καταναλώνουμε εμπορεύματα που εμείς παράγουμε. Ένας φαύλος κύκλος, που στο κέντρο και σε πολλά σημεία της περιφέρειας του, βρίσκεται η κερδοφορία των αφεντικών.

Αυτήν την περίοδο, που η αιθαλομίχλη έχει πνίξει την Ελλάδα, αυτός ο επί δεκαετίες σιωπηλός καταναγκασμός της εκμετάλλευσης, που μέσω της εκπαίδευσης, της παράδοσης και των συνηθειών φαίνονταν ως αυτονόητος φυσικός νόμος, έχει δώσει για άλλη μια φορά την θέση του σε μια έξω-οικονομική βία που αποσκοπεί στην βαθύτερη εκμετάλλευση και περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Κρίση την ονομάζουν. Αυτό που μας πνίγει αυτές τις μέρες και σκεπάζει όλη την πόλη, δεν είναι η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Είναι η απαρχή ενός νέου κύκλου συσσώρευσης του κεφαλαίου με πιο άγριους όρους. Μας ζητούν να φτωχύνουμε και άλλο τις ζωές μας. Και ενώ τα προηγούμενα χρόνια, μας έβαλαν να παράγουμε και ταυτόχρονα να καταναλώνουμε αμέτρητα σώματα καλοριφέρ, σωλήνων, καυστήρων κτλ για να μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να ζεστάνουμε όλα τα δωμάτια ενός χρεωμένου νοικοκυριού, σήμερα με βία μας ωθούν να αποψιλώνουμε ανεξέλεγκτα τα δάση για να τα καίμε απρογραμμάτιστα στα τζάκια και τις ξυλόσομπες.

Κι όμως: Τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Υγείας εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με την οποία μας ζητούν να περιορίσουμε την «άσκοπη χρήση τζακιών» το σαββατοκύριακο, χωρίς να μας αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις… Καθόλου δεν μας εκπλήσσουν… Προ πολλού μας έχουν ζητήσει να μην αναπνέουμε, ενώ ταυτόχρονα μας αφαιρούν το οξυγόνο.

Η «εορταστική» αιθαλομίχλη που έχει πνίξει τα αστικά κέντρα δίνει τα σημάδια αυτού που πρόκειται να έρθει. Ας τα δούμε λοιπόν και ας τσούζουν τα μάτια μας. Και ας πάρουμε θέσεις μάχης, γνωρίζοντας πως η επιλογή της σύγκρουσης, είναι επιλογή ζωής.

Έντυπο δρόμου «Παροξυσμός» 21/12/13

“Εγκαινιάστε τώρα και την Νεκρή Φύση του Πάρκου”

Παρέμβαση, της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Πάρκου Αγρινίου καθώς και αλληλέγγυων, πραγματοποιήθηκε χθες Τρίτη 17/12 το απόγευμα έξω από το χώρο της δημοτικής πινακοθήκης που εγκαινιάζονταν σήμερα με την παρουσία όλης της δημοτικής αρχής.

Το πανό της παρέμβασης έγραφε «Εγκαινιάστε τώρα και την νεκρή φύση του πάρκου». Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ακούστηκαν συνθήματα κατά της δημοτικής αρχής όπως είναι το χαρακτηριστικό που ακούγεται πλέον σε ολόκληρη την πόλη του Αγρινίου: ''Μίζες, τσιμέντο, καταστολή αυτή είναι η ανάπλαση η δημοτική''.

Τοποθετήκε, μπροστά από το κτίριο της πινακοθήκης, πλακάτ με φωτογραφίες από τις βίαιες εργασίες "ανάπλασης'' και μεταφύτευσης καθώς και ξεραμένα λιγούστρα από τις βάρβαρες εκριζώσεις στο πάρκο. Η δράση πραγματοποιήθηκε προκειμένου να αναδειχθούν τόσο τα έργα καταστροφής όσο και οι αποτυχημένες "μεταφυτεύσεις" δένδρων (μεγάλης αξίας) του Παπαστράτειου Πάρκου. Οι μεταφυτεύσεις έγιναν με ευθύνη του δήμου Αγρινίου για επικοινωνιακούς λόγους, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι συνθήκες μεταφύτευσης που ορίζουν οι επιστήμες περιβάλλοντος. Εδώ χρειάζεται να αναφερθεί πως οι "μεταφυτεύσεις" πραγματοποιήθηκαν σε ημιτελή έργα "αναπλάσεων" δημόσιων χώρων που βρίσκονται στις περιοχές Μεγάλη Χώρα και Τριαντέικα. Έργα "τέχνης" που βρίσκονται σε δημόσια θέα ως δείγματα του πως εννοεί η δημαρχιακή αυλή τη ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ.

Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Πάρκου Αγρινίου

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ: Περιήγηση – Συζήτηση – Ενημέρωση

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ο αγώνας συνεχίζεται…

για ένα πάρκο που είναι στην άκρη της πόλης και στο κέντρο της ζωής μας

Η Ανοιχτή Συνέλευση για την Προστασία και Αναζωογόνηση του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου σας προσκαλεί την Κυριακή 8 Δεκέμβρη στις 11:00πμ στην περιήγηση-συζήτηση-ενημέρωση με τίτλο “Επαναπροσδιορίζοντας την κοινωνική αξία των δημόσιων χώρων“, στο χώρο του εντευκτηρίου στο Πάρκο."

Στην εκδήλωση θα υπάρχει και το φρεσκοτυπωμένο Ημερολόγιο του Πάρκου! Το ημερολόγιο διανέμεται για την ενίσχυση των δράσεων της Συνέλευσής και την κάλυψη μέρος των εξόδων (δικαστικοί αγώνες, διοργάνωση της συζήτησης της Κυριακής, επικοινωνιακά έξοδα). Το ημερολόγιο σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου με συλλογική εργασία μελών της Συνέλευσης.

Κατοχή Αιτ/νίας: Η κρυμμένη εκμετάλλευση και κάποιοι που ξαναπέφτουν από τα σύννεφα

«Τα τελευταία τρία χρόνια μετανάστες και μετανάστριες από την Βουλγαρία καταφθάνουν στον εύφορο κάμπο των εκβολών του Αχελώου προκειμένου με την εργασία τους (συλλογή της παραγωγής πορτοκαλιών της περιοχής) να καταφέρουν να επιβιώσουν στο τραχύ έδαφος των εκεί αγροτικών περιοχών. Πιο συγκεκριμένα διαμένουν σε έναν οικισμό που βρίσκεται στην περιοχή του δήμου Οινιάδων και ειδικότερα μερικές εκατοντάδες μέτρα από την Κατοχή.

Στους οικισμούς που διαμένουν φυσικά δεν υπάρχει ίχνος υποδομής (συνθήκες υγιεινής, νερό, ηλεκτρικό…). Ζουν σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, σε αντίσκηνα, ενώ αρκετοί μένουν σε έναν πρόχειρο καταυλισμό που έχουν δημιουργήσει σε ερειπωμένο παλιό εργοτάξιο. Συχνά παρουσιάζονται προβλήματα υγείας (που τα αντιμετωπίζουν κυρίως τα παιδιά που υποσιτίζονται) κατά βάση λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος λόγω της αυξημένης υγρασίας, αλλά κυρίως λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης. Αυτοί οι μετανάστες αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό της περιοχής, που πραγματικά δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.(…)»

Το απόσπασα προέρχεται από κείμενο «Προς Θεού, δεν είμαστε και ρατσισταί!» που κυκλοφόρησε μαζί με φωτογραφικό υλικό το Γενάρη του 2010 από τον «Ιό Αταξίας» στο Αγρίνιο. Παράλληλα σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Παναιτωλική» (Γενάρης 2010) οι κατοχιανοί καταγγέλλουν σε άρθρο της εφημερίδας: «Δυστυχώς μια έκταση περίπου δέκα στρεμμάτων έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης, όπου δεν νοείται να ζουν άνθρωποι. Λίγα μέτρα από το σημείο, βρίσκεται και το κεντρικό υδραγωγείο της Κατοχής και ο γύρω χώρος έχει γίνει υπαίθριο αποχωρητήριο.»

Μετά από τρία περίπου χρόνια κάποιοι πέφτουν ακόμα από τα σύννεφα και παθαίνουν «ΣΟΚ» από τις εικόνες εξαθλίωσης και τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών από Ρουμανία και Βουλγαρία στην περιοχή της Κατοχής Αιτωλοκαρνανίας.

Η εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών είναι ο μεγάλος άγνωστος Χ των καπιταλιστικών κοινωνιών, η περιοχή της εργασίας που παραμένει πεισματικά σε όρους σκλαβιάς, συστηματικά απούσα από τις εθνικές στατιστικές. Ο καπιταλιστικός «κάτω κόσμος» συνεχίζει να συσσωρεύει την καταναγκαστική εργασία της «μετά τη σκλαβιά» εποχής. Και σε αυτόν τον «κάτω κόσμο» θα βρούμε την καταναγκαστική πορνεία, το δουλεμπόριο, την παιδική εργασία, τις διάφορες μορφές δουλείας ορισμένου χρόνου, την εργασία που διεξάγεται στο εσωτερικό των φυλακών, τις διάφορες μορφές στρατιωτικής εργασίας…

Αυτή η εργασία βρίσκεται μέσα στα όρια της σκλαβιάς, περιέχοντας όλα τα χαρακτηριστικά της: αφαιρεί την ανθρώπινη υπόσταση του ατόμου και το υποβιβάζει σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση μέσα σε ένα καθεστώς εκβιασμού, ανασφάλειας, καθολικής ανελευθερίας, ακραίων συνθηκών, απάνθρωπης ρουτίνας και σκληρότητας. Συνθήκες που παραμένουν ποιοτικά οι ίδιες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη: από τους κάμπους της παραχελωίτηδας, τα φραουλοχώραφα στη Μανωλάδας, τα κωλόμπαρα και τα μπουρδέλα της ελληνική επικρατείας, μέχρι τα χιλιάδες φασονάδικα στη Β. Αμερική και την Ασία.

Αυτή η εργασία, που παράγει τεράστιες ποσότητες υπεράξιας που καταλήγουν στις τσέπες των αφεντικών, είναι που παραμένει αναγκαία για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να σταθεί χωρίς περιοχές σκλαβιάς, άμισθης εργασίας και πρωταρχικής εκμετάλλευσης.

Και κάποιοι θα ξαναπέσουν από τα σύννεφα… Και θα ξαναπούν: «Προς Θεού, τι είναι αυτά που συμβαίνουν!»… Λες και δεν θυμούνται τι γινόταν στα καπνοχώραφα του Αγρινίου επί 15 χρόνια από τις αρχές του ΄90 μέχρι τα μέσα του 2000 με τους αλβανούς μετανάστες να βρίσκονται στο κέντρο της εκμετάλλευσης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

Και αν κάποιοι πρωτοκοσμικοί κάτοικοι της Ν. Ευρώπης νομίζουμε πως αυτά είναι μακριά από το μονοπάτι της δικιάς μας ζωής και τα πράγματα θα φτιάξουν, τότε καλύτερα ας ξυπνήσουμε πριν ο βούρκος φτάσει πάνω από τα κεφάλια μας. Ας ρίξουμε μια ματιά στα κτήρια με τα εγκατεστημένα αντι-αυτοκτονικά δίκτυα των κάτεργων της FoxConn (της εταιρίας που παράγει τα iPad, τα iPhones και τα iPods) ή στις αποθήκες της Amazon.

Αλλά αν κουραζόμαστε να πάμε τόσο μακριά και θέλουμε, να πάρουμε μια ιδέα για το τι μπορεί συμβεί σε μας τους ίδιους τα επόμενα χρόνια, μπορούμε να ρωτήσουμε τους μετανάστες τι έζησαν οι ίδιοι πριν έρθουν εδώ και τι είναι αυτό που ζουν τώρα…

Έντυπο δρόμου «Παροξυσμός»

Δεκέμβριος 2013, Αγρίνιο