Category: ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο για την κατάληψη που ξεκίνησαν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της συλλογικότητας Δράση / Απόδραση από την Κέρκυρα.

Σύντροφοι / ισσες καλή αρχή στο νεο σας εγχείρημα στα δύσβατα μονοπάτια που κρύβονται στις επαρχιακές πόλεις.

Ο ασφυκτικός χαρακτήρας της σύγχρονης πόλης οριοθετεί τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις επιλογές των ανθρώπων που την κατοικούν.

Τα σύμβολά της:…εμπορικοί δρόμοι, φωτεινές επιγραφές, τράπεζες, διαφημίσεις, πολυεθνικές, άνθρωποι και εμπορεύματα σε μια φρενήρη κούρσα ανταγωνισμού και καταναλωτικής σχιζοφρένειας.

Ο πολιτισμός της:…μουσεία – καθρέφτες σάπιου πολιτισμού και εθνικής έπαρσης, ναοί – κέντρα πνευματικής χειραγώγησης και οικονομικής εξουσίας, σχολεία – εργαστήρια κατασκευής υπηκόων, χώροι εργασίας- σύγχρονα κάτεργα απομύζησης της ανθρώπινης δύναμης και δημιουργικότητας, αστυνομικά τμήματα – μηχανισμοί βίας και καταστολής, γήπεδα – αρένες εκτόνωσης κοινωνικής οργής, ψυχιατρεία – κελιά εγκλεισμού και βασανισμού ανθρώπων, φυλακές – κολαστήρια σωματικής και ψυχικής εξόντωσης.

Κάθε μετακίνησή μας στην πόλη προσκρούει στους παραπάνω εξουσιαστικούς συμβολισμούς, ενώ κάθε απόκλιση από τις προκαθορισμένες διαδρομές, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την επισφαλή «κοινωνική ειρήνη».

Η μονοτονία, η μιζέρια και η ανελευθερία είναι το τίμημα που πληρώνουμε, από τη στιγμή που η ζωή έχει ταυτιστεί με την επιβίωση. Οι καθημερινές μας προδιαγεγραμμένες στάσεις στη δουλειά, στο σπίτι, στα διασκεδαστήρια, δεν αφήνουν περιθώριο να συναντηθούμε, να επικοινωνήσουμε, να διασκεδάσουμε, να δημιουργήσουμε, να πράξουμε, μιας και ο χαρακτήρας του δημόσιου-συλλογικού έχει καταστρατηγηθεί από την εξουσία και καθετί λογίζεται ως αυστηρά ιδιωτικό-ατομικό.

Η Κέρκυρα αποτελεί άλλη μια περίπτωση αποθέωσης της ατομικής περιουσίας και της προστασίας της με κάθε τρόπο: κάγκελα, περιφράξεις, κάμερες, σκυλιά, σεκιουριτάδες. Ο θεσμός της ιδιοκτησίας, ως απόρροια είτε εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας, είτε κληρονομιάς, αποτελεί τη βάση του κυρίαρχου μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, που αναπαράγει τον εξουσιασμό του ανθρώπου από τον άνθρωπο, αλλά και του ανθρώπου πάνω στη φύση. Η κλοπή, που συνεπάγεται ο θεσμός της ατομικής ιδιοκτησίας, διαιωνίζει την ταξική ανισότητα, εγκλωβίζοντας τους περισσότερους στον εκβιασμό του ενοικίου και αφήνοντας απέξω τους «μη παραγωγικούς», όπως είναι οι άστεγοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, μιας και ο μόνος τρόπος απόκτησης ιδιοκτησίας είναι το χρήμα και ο νόμιμος τρόπος η μισθωτή δουλεία. Ως τραγικό επακόλουθο της τακτικής αυτής, εγκαταλελειμμένα κτήρια αφήνονται να ρημάξουν, ενώ πολλοί άνθρωποι ζουν στους δρόμους.

Μέσα στο πλαίσιο του κοινωνικού συμβολαίου, η ύπαρξη δημόσιων χώρων λειτουργεί ως εξισορροπητικός μηχανισμός απέναντι στο περιφραγμένο και προστατευμένο ιδιωτικό. Αντί, όμως, οι λιγοστοί δημόσιοι χώροι που έχουν απομείνει, να λειτουργούν ως χώροι συνεύρεσης και επικοινωνίας, απαξιώνονται σκόπιμα προετοιμάζοντας το έδαφος για τη μετέπειτα ιδιωτικοποίησή τους (ενοικίαση χώρου σε καφετέριες, πάρκινγκ). Από την άλλη μεριά, οι περιπτώσεις των φροντισμένων και καλογυαλισμένων δημόσιων χώρων αποτελούν, στην ουσία, βιτρίνα ενός τουριστικού προορισμού. Ακόμη και η Σπιανάδα στην Κέρκυρα, που διατηρεί, ίσως, μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός σχετικά ζωντανού και «ελεύθερου» χώρου, δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Σε τελική ανάλυση, σε όλους τους δημόσιους χώρους, απαξιωμένους ή απαστράπτοντες, ο κοινωνικός έλεγχος είναι διάχυτος, αποκλείοντας τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες ή οι κάθε λογής «περιθωριακοί». Η αντιφατική προς τους δημόσιους χώρους έννοια της ανελευθερίας, γίνεται αισθητή με την παρουσία καμερών, μπάτσων και δημοτόμπατσων.

Έτσι, λοιπόν, γίνεται ξεκάθαρο ότι η διαχείριση των χώρων (ιδιωτικών και ψευτοδημόσιων) δεν είναι στα χέρια μας. Κατ’ αντιστοιχία, δομείται και ο χρόνος της καθημερινότητάς μας, αφού εξαντλείται, εξ ολοκλήρου, στο κυνήγι της επιβίωσης. Ο μύθος του ελεύθερου χρόνου καταρρέει, μιας και ό,τι απομένει από την εργασία αναλώνεται στην κάλυψη βασικών αναγκών (φαγητό, ξεκούραση, ύπνος…) και στην προετοιμασία για την επόμενη εργάσιμη.

Ένα παράδειγμα διατάραξης της κανονικότητας χώρου και χρόνου ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν το σπίρτο στη μπαρουταποθήκη της «κοινωνικής ειρήνης». Το ατομιστικό – ιδιωτικό ανατινάχτηκε και ένα άγριο συλλογικό «ΕΜΕΙΣ» ξεχύθηκε στους δρόμους. Ήταν η στιγμή που κατακτήσαμε το χρόνο και το χώρο μας, μέσα από συλλογικά αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, που κοινωνικοποιήθηκαν στους δρόμους, στις γειτονιές, στα πάρκα, στους χώρους εργασίας. Έτσι, άνθισε ένα κύμα καταλήψεων, συνελεύσεων γειτονιάς και στεκιών, προτάσσοντας την αυτοδιαχείριση ως έναν άλλο τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.

Η ανάγκη συλλογικού επανακαθορισμού του χώρου και του χρόνου και, κατ’ επέκταση, η επανανοηματοδότηση της ίδιας της ζωής, είναι και δική μας ανάγκη. Γι’ αυτό, λοιπόν, συμμετέχουμε και εμείς στην κατάληψη του παλιού ελαιοτριβείου του Ινστιτούτου Ελαίας, ενός δημόσιου χώρου εγκαταλελειμμένου και παρηκμασμένου. Ενός χώρου που μπορεί, με συλλογική εργασία και δημιουργικότητα, να μετατραπεί σε έναν ανθρώπινο και ανοιχτό στην κοινωνία χώρο συνεύρεσης, επικοινωνίας, συνδημιουργίας. Ένα ζωντανό κοινωνικό κύτταρο, που δε θα αναπαράγει τις υπάρχουσες εκμεταλλευτικές σχέσεις και δομές. Ένα χώρο αντιπληροφόρησης και δράσης, που θα λειτουργεί με βάση τις αρχές της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, της αμεσοδημοκρατίας, του σεβασμού, της αλληλεγγύης και της ισότητας. Στον πολιτικό και κοινωνικό αυτό χώρο, όπου, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να ζυμώνονται απόψεις και να αφυπνίζονται συνειδήσεις, δε χωρούν θρησκείες, αυθεντίες, ηγέτες, πολιτικάντηδες, μέσα μαζικής εξαπάτησης/εξημέρωσης, φασιστικές και εθνικοπατριωτικές λογικές, ρατσιστικοί, σεξιστικοί και φυλετικοί διαχωρισμοί και πάσης φύσης εξουσιασμοί.

Ως συλλογικότητα πιστεύουμε ότι κανένας/καμία δεν πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του/της νέο «ιδιοκτήτη» του χώρου, αλλά πρέπει να επιθυμεί τη χρήση του για την κάλυψη πραγματικών κοινωνικών αναγκών, με όρους αντιεμπορευματικούς. Σε αυτή τη βάση, καθετί – εκδηλώσεις, μπροσούρες, έντυπα – πρέπει να είναι χωρίς αντίτιμο.

Ενάντια στην καθεστωτική εκπαίδευση, στην εμπορευματοποιημένη τέχνη, στη διαμεσολαβημένη ενημέρωση και στη lifestyle οικολογία, να προτάξουμε την αυτομόρφωση, την αντιπληροφόρηση, την αντιεμπορευματική τέχνη, το σεβασμό και την ουσιαστική επαφή με τη φύση, μέσα από συνελεύσεις, συζητήσεις, βιντεοπροβολές, βιβλιοθήκες, έντυπο υλικό, αφίσες, εκδηλώσεις και ό,τι άλλο μπορεί να «κατεβάσει» ένας ελεύθερος και δημιουργικός νους.

Δράση / Απόδραση

http://drasiapodrasi.wordpress.com/

Tο Σάββατο 14-11-09 και ώρα:19.00 διοργανώνεται στην κατάληψη αντιβίωση στα Γιάννενα εκδήλωση με θέμα την παρανομοποίηση της εργασίας ως κρατική στρατηγική για τη μετανάστευση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι από τις αυτόνομες πολιτικές ομάδες “Μηδέν Άπειρο”, “Σαχ”, “No Woman’s Land” (Αθήνα) θα παρουσιάσουν την πολιτική τους θέση γύρω από το θέμα.

Παραθέτουμε την αφίσα,  καθώς και το 4γλωσσο κείμενο κάλεσμα (ελληνικά-αλβανικά-αγγλικά-αφγανικά).

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΖΗΣΕΙ, ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΛΑΘΡΑΙΟ, ΟΥΤΕ ΝΟΜΙMΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ.

9 Οκτωβρίου και μια ακόμα κρατική δολοφονία είναι γεγονός. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ υποκύπτει στα τραύματα του σαν αποτέλεσμα του συνεχόμενου, άγριου ξυλοδαρμού του στο Α.Τ. Νίκαιας με γκλομπς, χειροπόδαρο δέσιμο καιηλεκτροσόκ σε χέρια και γόνατα. Όλα ξεκίνησαν στις 26/9 μετά την εισβολή 15 μπάτσων στο σπίτι πακιστανών εργατών με αφορμή αβάσιμη, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, κατηγορία για ξυλοδαρμό ανηλίκου. Ακολουθεί ο πολύωρος βασανισμός του και τελικά αφήνεται ελεύθερος χωρίς καμία κατηγορία (ο αδερφός του εξαναγκάζεται τρομοκρατημένος να υπογράψει πως δεν φέρει ούτε ένα μώλωπα ) για να καταλήξει νεκρός από τα τραύματα στο σπίτι του.

Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά λίστα με μετανάστες-θύματα κρατικής δολοφονικής βίας, είτε με εξαφανίσεις και ‘’τυχαίους’’ θανάτους από νάρκες στα σύνορα, είτε με επιχειρήσεις ‘’σκούπα’’ και στοίβαγμα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ξυλοδαρμούς στα Α.Τ. ,είτε ακόμα και με τη διαρκή καθημερινή εξαθλίωση στα κάτεργα της οικονομικής ανάπτυξης χάριν της επίπλαστης δυτικής ευημερίας.

Στις 17/10 πραγματοποιείται πορεία οργής προς το Α.Τ. Νίκαιας όπου 300 άτομα αποφασίζουν πετώντας πέτρες και μπογιές να αναδείξουν τους δολοφόνους της ελ.ας, καθώς και την άρνηση τους το γεγονός να γίνει αντιληπτό ως ‘’μεμονωμένο περιστατικό’’. Ακολουθούν 11 προσαγωγές με 8 συλλήψεις σε 3 από τους οποίους απαγγέλθηκε η κατηγορία περί διατάραξης κοινής ειρήνης σε βαθμό πλημμελήματος, ενώ στους υπόλοιπους 5 η ίδια κατηγορία, εν μια νυκτί, αναβαθμίστηκε σε βαθμό κακουργήματος με την προσθήκη του ιδιωνύμου περί κουκούλας. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής του κουκουλονόμου που ως ιδιώνυμο αδίκημα προτάθηκε από τα φασιστοειδή του ΛΑΟΣ δια στόματος καρατζαφέρη-με αφορμή επιθετική δράση αλληλεγγύης στο κολωνάκι μετά τον Δεκέμβρη-,παραλλαγμένο υιοθετήθηκε από τη ΝΔ και ψηφίστηκε, για να εφαρμοστεί τελικά από το ΠΑΣΟΚ. Πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης ξέσπασαν σε αρκετές πόλεις μετά τη σύλληψη των συντρόφων οδηγώντας σε δηλώσεις για απόσυρση του νόμου. Ο «προστάτης του πολίτη» Χρυσοχοΐδης μάζεψε άρον άρον το ιδιώνυμο από τη μια, και ζήτησε την παραίτηση του αρχηγού της ελ.ας από την άλλη, παρουσιάζοντας τη δρομολογημένη από την αλλαγή της κυβέρνησης αντικατάστασή του, ως εξυγίανση του σύγχρονου στρατού κατοχής της δημοκρατίας.

Το νομοθετικό εύρημα του ιδιωνύμου δεν είναι πρωτοφανές, πρώτος εμπνευστής του ήταν ο Βενιζέλος το 1928 που το χρησιμοποίησε για τη δίωξη όσων έφεραν κομμουνιστικές και άλλες ανατρεπτικές ιδέες και πρακτικές. Σήμερα το θεαματικό από  τα μ.μ.ε. κατασκεύασμα του κουκουλοφόρου-τρομοκράτη, εξυπηρετεί το ιδεολόγημα για τον εσωτερικό εχθρό και ‘’δικαιώνει’’ το δόγμα της ασφάλειας. Με την ποινικοποίηση της κουκούλας επιχειρείται το χτύπημα των ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας και κυρίως επιδιώκεται έμμεσα η αποïδεολογικοποίηση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου   καθώς υπερτονίζεται ένα στοιχείο της αμφίεσης που ανάγεται σε φετίχ. Ταυτόχρονα με την απαγόρευση της παραποίησης χαρακτηριστικών του προσώπου, εξυπηρετείται η δουλειά των ρουφιάνων που βρίσκονται σε κάθε γωνία, των καμερών ασφαλείας -τη λειτουργικότητα των οποίων κάθε κουκούλα σαμποτάρει.

Ιδιώνυμο, τρομονόμος, καρτοκινητά, κάμερες, μπατσοκρατία (συμμορίες των ομάδων Δ) είναι τα εργαλεία του κράτους για την πραγμάτωση του δόγματος της μηδενικής ανοχής.  Στη χώρα του ανατέλλοντος σοσιαλιστικού ηλίου του μπατσοκ … η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται…. Στρατός κατοχής εγκαθίσταται στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, πραγματοποιώντας δεκάδες εξακριβώσεις, σωματικές έρευνες, προσαγωγές και συλλήψεις περαστικών και κατοίκων, στοχοποιώντας μια ολόκληρη γειτονιά σαν άντρο εγκληματικότητας και τρομοκρατίας. Ταυτόχρονα το νέο υπουργείο καταστολής αλλάζει  θεαματικά τη δημόσια τάξη σε προστασία του πολίτη, όχι του κάθε πολίτη, αλλά του  φιλήσυχου νοικοκυραίου που κλεισμένος στο μικρόκοσμό του εξυπηρετεί την αναπαραγωγή του συστήματος.

Όσο το πλέγμα της καταστολής απλώνεται γύρω από τους κοινωνικούς αγώνες και τις ριζοσπαστικές πρακτικές, η αναζωπύρωση και η όξυνση  είναι μονόδρομος. Η σύγκρουση αυτή δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με κανένα νόμο,  στρατό κατοχής ή επικύρηξη κεφαλών. Ένστολοι και μη κρατικοί δολοφόνοι να ξέρουν πως θα μας βρίσκουν μπροστά τους…

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

ΟΤΑΝ ΟΙ  ΚΡΑΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΙ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΑΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών Ιωαννίνων

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΠΕΜΠΤΗ 5/11 18:00 ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ο πόλεμος κατά των τσιγγάνων της Λευκάδας συνεχίζεται. Στις 28 και στις 29 Σεπτεμβρίου οι μπουλντοζέρηδες άρχισαν να θάβουν τον καταυλισμό των τσιγγάνων κάτω από τα σκουπίδια και σταμάτησαν μόνο μετά από την απρόθυμη επέμβαση της αστυνομίας.

Αν θυμίζουν κάτι οι λέξεις «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», θυμίζουν το ομότιτλο εθνικιστικό ποίημα του Σολωμού που αναφέρεται σε Μεσολογγίτες που πολιορκούνταν από τον oθωμανικό στρατό, μετά από μια εξέγερση τους ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία εκδηλώθηκε με γενοκτονία όλων των μη χριστιανών κατοίκων της πόλης (κυρίως μουσουλμάνων και Εβραίων).

Από τότε περάσανε πολλά χρόνια και οι παλιοί πολιορκούμενοι έχουν γίνει με την σειρά τους πολιορκητές, οι οποίοι πολιορκούν με σκουπίδια ή με σκουπιδοκέφαλους, όπως οι Χρυσαυγίτες, τις κοινωνικά και οικονομικά αδύναμες εθνικές ή φυλετικές μειονότητες, όπως οι Ρομά, οι Αφγανοί (βλέπε Πάτρα), οι Πακιστανοί και οι Μπαγκλαντεσιανοί (βλέπε Αγ. Παντελεήμονας Αχαρνών), οι Βορειοαφρικάνοι (βλέπε παλιό Εφετείο) κλπ.

Είθισται τους Ρομά της Ελλάδας να τους πολιορκούν με σκουπίδια και κάποιες φορές να τους θάβουν ζωντανούς με αυτά, με την ηλίθια δικαιολογία ότι δεν τους βλέπουν, όταν οι τελευταίοι ψάχνουν μέσα στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να πουλήσουν στην ανακύκλωση για να ζήσουν. Τέτοια εγκλήματα έχουν επαναληφθεί ατιμώρητα στην χωματερή του Σχιστού.

Οι Ρομά της Λευκάδας έχουν την ατυχία να έχουν υποβιβαστεί στην τελευταία κατηγορία, όπως όλοι οι άστεγοι Ρομά της Ελλάδας, όμως ακόμη και στον σκουπιδότοπο οι Λευκαδίτες δεν τους θέλουν, όπως οι Ομονιακοί δεν θέλανε τους Βορειοαφρικανούς στο Εφετείο και οι Πατρινοί τους Αφγανούς κοντά στο λιμάνι της Πάτρας.

Οι μόνοι που εδώ κι ένα εξάμηνο, περίπου, αντιστέκονται απέναντι στο αίσχος που ζουν οι Ρομά της Λευκάδας είναι η τοπική ομάδα δράσης του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας αλλά και αυτοί χωρίς επιτυχία. Οι μέχρι τώρα καταγγελίες των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης των τσιγγάνων (Ρομά) της Λευκάδας από την τοπική ομάδα της Αμνηστίας, όπως και από την Πρωτοβουλία «Λευκάδα Αξέχαστες Διακοπές», όχι μόνο δεν κατάφεραν να κάνουν να ιδρώσει το μάτι κανενός, αλλά αντιθέτως εξόργισαν την τοπική αστυνομία, που επιδόθηκε ακόμα και σε ξυλοδαρμούς τσιγγάνων και το δημοτικό συμβούλιο της πόλης, το οποίο αποφάσισε να εξορίσει τους Ρομά της πόλης ακόμη πιο βαθιά στον σκουπιδότοπο και κολλητά στο εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού, όπου η μπόχα από τα σκατά είναι αφόρητη.

Όμως οι Ρομά της Λευκάδας δεν το έβαλαν κάτω, μην έχοντας άλλη διέξοδο αν δεν μείνουν στον σημερινό καταυλισμό τους από το να πάνε δίπλα στα σκατά ή να απελαθούν από το νησί σαν «λαθρομετανάστες», και δεν έφυγαν από τον σημερινό καταυλισμό τους. Η ηρωική αντίσταση των σύγχρονων αυτών ελεύθερων πολιορκημένων εξόργισε τους εργολάβους που έχουν αναλάβει την ανάπλαση της περιοχής με απποτέλεσμα να πάρουν την απόφαση ΝΑ ΘΑΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΣΙΓΓΑΝΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

Το προκλητικά ανήθικο και απάνθρωπο, ή καλύτερα εγκληματικό αυτό σχέδιο, άρχισε να εφαρμόζεται από τους πάντα πρόθυμους μπουλντοζέρηδες και από την Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου οι μπουλντόζες άρχισαν να σπρώχνουν τόνους σκουπιδιών μέσα στον καταυλισμό.

Η γρήγορη αντίδραση της τοπικής ομάδας δράσης της Αμνηστίας κατάφερε την επόμενη μέρα να διακοπεί προσωρινά ο «ενταφιασμός» του καταυλισμού κάτω από τόνους σκουπιδιών. Όμως οι μπουλντόζες κάθε μέρα τριγυρίζουν στην περιοχή και σπρώχνουν σκουπίδια γύρω από τον καταυλισμό, περιμένοντας την στήριξη της αστυνομίας και των αρχών (που μετά από την παρέμβαση της Αμνηστίας αρνήθηκαν να αναλάβουν την ευθύνη του εγκλήματος)  για να ολοκληρώσουν το εγκληματικό τους σχέδιο.

Σε αυτήν την χώρα δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε αισιόδοξοι, όταν βλέπουμε τα πράγματα για τους μετανάστες και τις μειονότητες να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και τον εγκληματικό ναζισμό να κυριαρχεί στους δρόμους και να τρομοκρατεί τον κόσμο, όπως κάνανε οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι στην Ιταλία και οι φαιοχίτωνες του Χίτλερ στην Γερμανία. Όμως, θέλουμε να ελπίζουμε ότι οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι της Λευκάδας θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μέχρι το τέλος, όπως έκαναν οι πολιορκημένοι του γκέτο της Βαρσοβίας το 1944, μια που, όπως και οι Εβραίοι έτσι και οι Ρομά είναι σε όλη την Ελλάδα ανεπιθύμητοι.

Η με κάθε τρόπο συμπαράσταση στους Ελεύθερους Πολιορκημένους της Λευκάδας είναι χρέος του κάθε αγωνιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και, βεβαίως, του κάθε Λευκαδίτη με κάποια στοιχειώδη αξιοπρέπεια και ηθική.

Οι μπουλντοζέρηδες καραδοκούν.

www.sitemaker.gr/fakyris/page_GREEK_5.htm