ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σεξισμού και ρατσισμού
από την ελληνορθόδοξη εκκλησιά
Το σκηνικό μεταφέρεται λίγο έξω από το Αγρίνιο, στο χωρίο Καινούργιο του Δήμου Θεστιέων της Αιτ/νιας. Εκεί, σε κεντρικό σημείο του χωριού υπάρχει ο ναός λατρείας του αγίου Δημητρίου με κεντρική αναπαράσταση τον εν λόγω άγιο έφιππο, που αντί να σκοτώνει ένα άνδρα όπως συνήθως αναπαρίσταται, τον άπιστο Λυαίο, σκοτώνει μια γυναίκα, η οποία ανήμπορη και σωριασμένη στο δρόμο, δέχεται πισώπλατα στο γυμνό της σώμα, την αιχμή του δόρατος του αγίου.
Προφανώς, για τους γενειοφόρους εμπνευστές αυτής τής αναπαράστασης, το κριτήριο δεν ήταν μόνο αισθητικό, αλλά πολιτικό, απροκάλυπτα ταυτισμένο με τα μεσαιωνικά ιδεολογήματα: η γυναικά συμβολίζει τους «άπιστους», τους «βάρβαρους», τους «μιαρούς αλλόθρησκους», τους «ανώμαλους» αυτού του κόσμου που χρειάζεται «κάθαρση».
Eκκλησία: βασικός θεσμός της εξουσίας, που με την πάροδο των αιώνων κατάφερε να δημιουργήσει την μεγαλύτερη ψυχολογική τρομοκρατία. Προορισμός της να σκλαβώνει μέσω της άγνοιας και του φόβου, προστάζοντας και επιβάλλοντας αξιωματικές αλήθειες και κώδικες ηθικής, τους οποίους παρουσιάζει ως θεόσταλτη εντολή. O πιο λυσσαλέος πολέμιος της, σύμφωνα με τους ταγούς του χριστιανισμού, η γυναικεία φύση. Μέσα από εικόνες, μύθους και σύμβολα προσπαθεί να καλλιεργήσει την υποταγή της γυναίκας στην εξουσία του άνδρα. Προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα ότι η υποβαθμισμένη αυτή θέση της, αποτελεί τιμωρία για την ροπή της προς την αμαρτία.
Είναι οι γυναίκες που ευθύνονται για το προπατορικό αμάρτημα και αντιμετωπίζονται σαν ο ενοχλητικός πειρασμός, σαν σαλώμες, που με τους προκλητικούς τους χορούς σαγηνεύουν και αναγκάζουν τον κάθε Ηρώδη να σκοτώσει. Είναι η γυναίκα αυτή που αναμένει γονιμοποίηση, που το σώμα της δεν της ανήκει, που η ηδονή της είναι αμαρτία, που ανήκει στον άνδρα και που υποχρεούται να τον φοβάται. Παράγωγό αυτού του κώδικα χριστιανικής ηθικής, είναι γυναίκες επηρεασμένες από το δηλητήριο της, ποδοπατημένες, μιασμένες, ζωντανά πτώματα. Γυναίκες, που τελικά βρίσκονται στο πάτο της ηθικής διαστρωμάτωσης του κόσμου της πατριαρχίας.
Ας δούμε όμως τι λένε και οι ίδιοι πατέρες της εκκλησίας και τα επίσημα γραπτά τους: «Γενικά όμως είναι ένα σκουλήκι (η γυναίκα) που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή της φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας» ( Ιωάννης ο Χρυσόστομος) «Η γυναίκα δεν έχει την άδειαν να αφήνει τον άνδρα της, αλλά καν δέρνει αυτήν εκείνος, πρέπει να υπομένει κι όχι να χωρίζεται, καν την προίκα της ξοδεύει, καν εις άλλας γυναίκας πορνεύει, αυτή πρέπει να καρτερεί. (Κανόνας Θ' του Μεγάλου Βασίλειου )
Και ο κατάλογος των ομολογιών τους, δεν έχει τέλος…
Είναι, λοιπόν, αυτή η ελληνορθόδοξη εκκλησία που διαποτίζεται από ρατσισμό, σεξισμό, εθνικισμό, φασισμό και που προς τιμήν της πραγματοποιήθηκαν αναρίθμητές εκδηλώσεις βίας, μίσους, απειλής, φόβου, απαξίας, σωματικής και ψυχολογικής εξόντωσης, που δεν απέχουν καθόλου από την μπούργκα, την κλειτοριδεκτομή, τον λιθοβολισμό γυναικών σε άλλες θρησκείες. Είναι όλες αυτές οι θρησκείες, που ακόμα και σήμερα, απομονώνουν το γυναικείο σώμα και ολόκληρη την γυναικεία ύπαρξη σε εκείνο το ίδιο σκοτάδι, που το έχουν εξορίσει αιώνες ολόκληρους σεξομανιακής αισχύνης και πόθου λες και ήταν «αμάρτημα».
Όσο δεν εξαφανίζονται και τα τελευταία θρησκευτικά κατακάθια, θα πρέπει να το επαναλάβουμε: οι προαιώνιοι θρησκευτικοί μύθοι είναι οι εγγυητές που δικαιώνουν την επικυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Οι θεοί των εκάστοτε θρησκειών αποτελούν το δόγμα κάθε υποταγής, την νύχτα που νομιμοποιεί κάθε έγκλημα. Και αν ψυχικά ο άνθρωπος ανήκει στην εκάστοτε θρησκεία, σωματικά συνεχίζει ανήκει στον εκάστοτε ηγέτη.
Ενάντια σε κάθε «επουράνια» εξουσία και σε κάθε επίγειο προϊστάμενό της, να σταθούμε εμπόδιο στα δηλητήρια κάθε θρησκευτικής απάτης.
Σύντροφοι και συντρόφισσες από τον Παροξυσμό και τον Ιό Αταξίας
Παρακάτω παραθέτουμε και μερικές φωτογραφίες από το ναό, για να τονιστεί το γεγονός πως ο ναός δεν είναι κανένα "γραφικό εκκλησάκι" αλλά ένα "μεγαλεπίβολό" μπαμπουλοειδές κατασκεύασμα στο κεντρικό σημείο του χωρίου.
Σημείωση 1:
Το θέμα του αγ. Δημητρίου είχε τεθεί πάλι από το παροξυσμό πριν 9 χρόνια (τεύχος καλοκαιριού 2001) και λίγο καιρό αργότερα από κάποιούς «εξοργισμένους» δημοσιογράφους του τηλεοπτικού σταθμού αντέννα, οι οποίοι μετά την δημοσίευση σίγησαν. Φαίνεται πως η εξουσία της ελληνορθόδοξης εκκλησίας είναι πιο πάνω από αυτή των δημοσιογράφων…
Σημείωση 2:
Άξιο απορίας είναι πως αφήνεται αυτή η αναπαράσταση να διεισδύει και να επιβάλλεται στην συνείδηση των κατοίκων του χωρίου, αλλά και των περιχώρων του, ανενόχλητα μετά το πέρασμα τόσων ετών από την κατασκευή της.
